ΤΑ ΦΡΟΚΑΛΩΔΗ ΙΝΔΑΛΜΑΤΑ ΤΩΝ "ΑΜΙΑΝΤΩΝ" - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

ΠΟΙΗΤΙΚΗ

Προδίδετε την ποίηση, θα μου πεις.
Την ιερότερη έκφραση του ανθρώπου.
Την χρησιμοποιείτε ως μέσον
υποζύγιο των σκοτεινών επιδιώξεων σας
εν πλήρη γνώση της ζημιάς που προκαλείτε
με το παράδειγμά σας στους νεωτέρους.
Το τι δεν πρόδοσες, εσύ να μου πεις
εσύ κι όμοιοι σου
χρόνια και χρόνια
ένα προς ένα τα υπάρχοντα σας ξεπουλώντας
στις διεθνείς αγορές και τα λαϊκά παζάρια.
Και μείνατε χωρίς μάτια για να βλέπετε
χωρίς αυτιά να ακούτε
με σφραγισμένα στόματα και δεν μιλάτε.
Για ποια ανθρώπινα ιερά μας εγκαλείτε;
Ξέρω. "Κηρύγματα και ρητορείες", θα πεις.
Ε, ναι λοιπόν! Κηρύγματα και ρητορείες!
Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
να μην τις παίρνει ο άνεμος

Μανώλης Αναγνωστάκης
από την ποιητική συλλογή "Στόχος"



Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΕΚΤΙΝΑΞΗ ΤΟΥ ΣΑΡΚΟΖΥ ΣΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΠΟΣΤΑ

Όπως ανέπτυξα στο πρώτο μέρος αυτής της αναφοράς, ο Σαρκοζύ συνέδεσε την όλη κοινωνική και πολιτική πορεία του με τους μαφιόζους, που είχε προσεταιριστεί το Γκολικό κόμμα, λόγω της η οικογενειακής του προέλευσης, αρχικά, μέσω της μητριάς του, με την οποία διατηρούσε σχέσεις κηδεμονίας, μέσω του Παρέτι, ενός από τα σημαντικότερα στελέχη της. Στην συνέχεια δημιούργησε δεσμούς αίμματος με αυτά, νυμφευθείς μια ανιψιά του Πασκουά. Ο δεσμός της μητριάς του, μετά τον θάνατο του Παρέτι, με τον γιο του πρωτεργάτη της CIA στην μεταπολεμική Ευρώπη, Γουίσνερ, τον έφερε πολύ κοντά στα κυκλώματα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Σαν νεαρός φοιτητής συμμετείχε στα χρηματοδοτούμενα σεμινάρια από την CIA αρχικά, αλλά και ως φέρελπις δικηγόρος της French Connection στην συνέχεια, ήρθε σε πολύ στενή επαφή απορρόφισης με τον κόμβο που επιρρέασε έντονα τις πολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία: Ένα κόμβο πολύπλοκο και όχι μονοσήμαντο, από την στιγμή που η Κορσικανή μαφία κατά παράδοση εκινείτο ανάμεσα στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των Γκολιστών και της CIA, που υπήρξαν σφοδροί και αποφασισμένοι αντίπαλοι.
Καθίσταται φανερό, από όσα προηγήθηκαν, ότι η επικράτηση της μιας ή της άλλης πλευράς, είχε ως προϋπόθεση και την πλήρη, σαφή και αμετάκλητη συμμαχία με τα εμπλεκόμενα πρωτοπαλίκαρα της Κορσικανής μαφίας στην πολιτική, που είχαν τα συνδικάτα του εγκλήματος κάτω από τον έλεγχό τους, ως το μακρύ χέρι της εγκληματικότητος μέσα στο κράτος, που ήταν σε θέση να παρέχει σε αυτά εγγυημένη προστασία και κάθε είδους διευκολύνσεις.
Πράγματι μετά τριάντα χρόνια συμμαχίας με το Γκολικό κόμμα, ο Πασκουά άλλαξε στρατόπεδο, μεταπηδώντας από τους Γκολιστές στην δεξιά πτέρυγα του UMP, που εκπροσωπούσε τα συμφέροντα του χρηματιστικού κατεστημένου, στην οποία προΐστατο ο Balladur. Σε αυτήν την μεταστροφή συμμετείχε και ο Σαρκοζύ. Κατά πόσο στην συγκεκριμένη περίπτωση έπαιξε ο Σαρκοζύ ένα ρόλο κλειδί, μέσω των επαφών του με τον Γουίσνερ, ξεφεύγει των γνώσεών μου. Αναμφίβολα όμως, ο ρόλος του Σαρκοζύ – λόγω οικογενειακής θέσεως – υπήρξε τουλάχιστον συνδετικός.

Εάν λάβουμε υπ’ όψει μας ένα πολύ σημαντικό γεγονός της προσωπικής του ζωής (που είχε ισχυρές πολιτικές προεκτάσεις, διότι κατά τα άλλα η προσωπική σφαίρα φίλων και αντιπάλων με αφήνει αδιάφορο) αφήνεται να διαφανεί, ότι ο ρόλος του Σαρκοζύ στην προκειμένη περίπτωση υπήρξε πολύ περισσότερο από απλά συνδετικός. Η ταύτιση του με τον Πασκουά είναι σε εκείνη τη φάση δεδομένη. Τότε επικεφαλής της Γκολικής πτέρυγας είναι ο Σιράκ. Ένας πολιτικός που εξασκεί πολύ έντονη επιρροή στους Γκολιστές. Ο Σαρκοζύ έχει δημιουργήσει εξωγαμιαίο δεσμό ήδη από το 1984, μετά μόλις δυο έτη εγγάμου βίου, με την σύζυγο του γνωστότερου τηλεπαρουσιαστού της Γαλλίας εκείνης της εποχής Jacques Martin. Τα πρόσωπα είναι πολύ γνωστά στην δημοσιότητα, ούτως ώστε να σταθεί δυνατή η απόκρυψη του δεσμού, με αποτέλεσμα αυτή να σχολιάζεται δυσμενώς επί πέντε έτη στα μίντια, μέχρις ότου ο Σαρκοζύ πάρει διαζύγιο και νυμφευθεί αυτήν την κυρία το 1989.
Το 1992 παντρεύεται η κόρη του Σιράκ ένα από τους εκδότες της εφημερίδας Le Figaro. Ο Σαρκοζύ είναι εκείνος ο προσκεκλημένος στον γάμο, που έχει απασχολήσει με την ιδιωτική του ζωή περισσότερο από κάθε άλλον εκεί την δημοσιότητα. Παρόλα αυτά, δεν διστάζει να παρασύρει την νεοΰπανδρη κόρη του Σιρακ, Claude, σε μια ερωτική περιπέτεια. Το σοκ για τον νεοσύστατο σύζυγο ήταν φοβερό, ο οποίος για αυτόν τον λόγο αυτοκτονεί με βαρβιτουρικά. Αυτό το γεγονός έχει σαν συνέπεια ένα φοβερό μένος του Σιράκ εναντίον του Σαρκοζύ. Γίνεται πλέον κατανοητό, ότι η μελλοντική πορεία του Σαρκοζύ στον πολιτικό χώρο που σφραγίζει η παρουσία του Σιράκ, το κόμμα όπου συνυπάρχουν Γκολιστές και εισοδιστές των Ρότσιλντ και του πολυεθνικού κεφαλαίου, είναι ήδη τελειωμένη. Αναμφίβολα αυτό δεν μπορεί παρά να είχε σοβαρές συνέπειες και για τις επιλογές του Πασκουά που ακολούθησαν.
Κατά πόσο σε αυτή την εξέλιξη συμμετείχαν οι μυστικές υπηρεσίες, κατασκευάζοντας κάποια από τα γεγονότα, δεν είμαι σε θέση σήμερα να γνωρίζω. Αναμφισβήτητο γεγονός είναι όμως, ότι σε εκείνη τη φάση ο Πασκουά και ο Σαρκοζύ περνάν με την μεριά του Μπαλαντούρ. Οι Γκολικοί αυτό το θεωρούν και το καταγγέλλουν ως προδοσία.
Η πτέρυγα του Μπαλαντούρ, μετά την παροχή στήριξης από την μαφία, περνάει σε ανοιχτή σύγκρουση με τις αρχές του Γκολισμού. Υπακούοντας σε υπερατλαντικές εντολές, ξεκινάει την πορεία ένταξης των χωρών της ανατολικής και κεντρικής Ευρώπης, που ανήκαν στο Σταλινικό μπλοκ, μετά την διάλυσή του στην ΕΕ.

Λίγο αργότερα ο πατριός του Σαρκοζύ Φρανκ Γουίσνερ υιός ορίζεται από τον Τζορτζ Μπους «ειδικός εντεταλμένος» για την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, του μελλοντικού Ελντοράντο των ναρκωτικών. Ο Γουίσνερ προωθεί τον Bernard Kouchner στη Διεύθυνση Εξωτερικών Υποθέσεων με διπλή αποστολή: Την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου και την ανατροπή της Γαλλικής πολιτικής στις Αραβικές χώρες.
Ο Kouchner, που ξεκίνησε την καριέρα του στις ΜΚΟ που χρηματοδοτούσε το Εθνικό Ίδρυμα για την Δημοκρατία, ανέπτυξε μεγάλη συνεργασία με τους αδελφούς Καρζάι στο Αφγανιστάν και συντόνιζε μέσω του νεώτερου Καρζάι την μετατροπή του Αφγανιστάν σε πρώτη παραγωγό χώρα οπίου. Μεταξύ 1999 και 2001 ήταν εκπρόσωπος του ΟΗΕ στο Κοσσυφοπέδιο. Υπήρξε συντονιστής στην σχέση μεταξύ Καρζάι και Θάτσι, για την μεταφορά του οπίου από το Αφγανιστάν στην βάση των ΗΠΑ Camp Bondsteed στο κοσσυφοπέδιο, από όπου οι Ουτσεκάδες του Θάτσι ανελάμβαναν την διανομή στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Η μεταστροφή της ομάδας του Πασκουά προς τα συμφέροντα των ΗΠΑ, άνοιγε πλέον τον δρόμο για την εκτίναξη εκείνου του ανθρώπου στην εξουσία, που το πεπρωμένο του τον είχε συσχετίσει τόσο με την μαφία, όσο και με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και που μεθοδικά είχε προετοιμαστεί για την δρομολόγηση του με κάθε μέσον στην Γαλλική προεδρεία.
Για όσους γνωρίζουν τα μέσα και τους τρόπους που οι δυο αυτές παράνομες δομές προωθούν την επίτευξη των σχεδίων τους, μπορεί να καταστεί άμεσα κατανοητό, ότι και στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτά που εφαρμόστηκαν ήταν άκρως αθέμιτα.


ΣΚΑΝΔΑΛΟΛΟΓΙΑ – ΣΚΑΝΔΑΛΟΘΗΡΙΑ – ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ – ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ - ΣΤΗΜΕΝΗ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ. Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ Η CIA ΑΝΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΣΑΡΚΟΖΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΕΙΑ.

Ο Σιράκ, όπως αναφέρθηκε, ήταν ισχυρά εδραιωμένος στο συντηρητικό κόμμα, το UMP και έχαιρε της εμπιστοσύνης των Γκολιστών. Ανερχόμενος αστέρας του κόμματος και προστατευόμενος του Σιράκ τότε ήταν ο Dominique de Villepin. Από τότε που μου έγινε γνωστή η προσωπικότητα και η δράση αυτού του πολιτικού, παρ’ όλο ότι ανέκαθεν ήμουν ενταγμένος στο ριζοσπαστικό κοινωνικό κίνημα, απόκτησα συμπάθεια απέναντι σε συντηρητικούς πολιτικούς φορείς. Ο Ντε Βιλπέν απέδειξε κάτι που είχα εντοπίσει κατά την μελέτη του Εθνικοσοσιαλισμού, ο οποίος συνέτριψε την Γερμανική αριστοκρατία. Οι Γερμανοί αριστοκράτες που προήρχοντο από τον χώρο των μεγάλων Γαιοκτημόνων (Junker) είχαν μια διαφορετική κοσμοαντίληψη από το Πρωσικό γραφειοκρατικό-μιλιταριστικό κατεστημένο, αποδεικνύοντας ότι τουλάχιστον ένα τμήμα της αριστοκρατίας διέθετε αρχές και πολιτισμική συνείδηση, τουλάχιστον σε μια χώρα όπως η Γερμανία, που δεν είχε γνωρίσει κλασσική αστική ανάπτυξη. Διέθετε αυτό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απλά στοιχειώδης τσίπα και αυτοτελής προσωπικότητα, σε αντίθεση τόσο προς την νοσηρή νοοτροπία των απόλυτα ταυτισμένων με το αυτοκρατορικό κράτος και την μοναρχική εθελοδουλεία των γραφειοκρατών και των μιλιταριστών, όσο και με την υποδούλωση κάποιων αλητοποιημένων στοιχείων του κουρελοπρολεταριάτου, καθώς και των πρακτόρων και των γόνων του χρηματιστικού κατεστημένου, στις στοές και τις υποχθόνιες ενώσεις, που είχαν ως στόχο τον εκμαυλισμό των κοινωνιών και την παράδοσή τους στο „ελεγχόμενο χάος“.
Η θαυμάσια εκείνη παρέμβαση του Ντε Βιλπέν στην γενική συνέλευση του ΟΗΕ τον Φεβρουάριο του 2003, που ως υπουργός εξωτερικών γελοιοποίησε στην κυριολεξία την κακοστημένη προπαγάνδα του Πάουελ περί υπάρξεως όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, έκανε πολλούς ανθρώπους να δούμε στο πρόσωπό του ένα ανερχόμενο επάξιο διάδοχο της πολιτικής του Ντε Γκολ. Σε φάση που η παραδοσιακή αριστερά είχε χάσει τελείως την μπάλα από τα πόδια, δημιουργήθηκε η ελπίδα, ότι κάποιοι συντηρητικοί πολιτικοί ίσως ήταν μελλοντικά σε θέση να κάνουν πράξη εκείνη την επιταγή, που καθόριζε ότι: „Η μόνη σωστή πολιτική είναι η πολιτική αρχών“ (έστω και εάν η ρήση είχε διατυπωθεί από τον μεγαλύτερο οπορτουνιστή του λαϊκού κινήματος, Βλαδίμηρο Ίλιτς „Λένιν“).

Ο Ντε Βιλπέν, εκφράζει τελείως αντίθετες ιδιότητες από αυτές του Σαρκοζί. Ο πρώτος είναι αριστοκράτης, με 1,93 μέτρα ύψος, διανοούμενος, συγγραφέας ιστορικών δοκιμίων και ποιητικών συλλογών, επιτυχημένος οικογενειάρχης με 23 χρόνια γάμου και παιδιά που διακρίνονται για την σεμνότητά τους. Ο δεύτερος, γιος ξεπεσμένου αριστοκράτη της Ουγγαρίας, που κατέληξε στον μηδενισμό αξιών της Λεγεώνας των Ξένων, με 1,70 μέτρα ύψος, τρεις φορές παντρεμένος, άνθρωπος των κυκλωμάτων της ρεμούλας, μόνιμο αντικείμενο προβολής στον σκανδαλοθηρικό τύπο.
Για την άνοδο του Σαρκοζί στην προεδρεία έπρεπε να τεθούν εκτός μάχης τόσο ο Σιράκ, όσο και ο Ντε Βιλπέν ως κύριοι αντίπαλοί του στο κόμμα των Γκολικών, αλλά και αρκετοί άλλοι πολιτικοί.
Η CIA ανέπτυξε προς αυτήν την κατεύθυνση ένα σχέδιο με τρεις φάσεις. Το πρώτο μέρος του σχεδίου είχε στόχο την εξουδετέρωση του Σιράκ. Το δεύτερο την εξουδετέρωση των αντιπάλων του Σαρκοζύ μέσα στο UMP και το τρίτο την εξουδετέρωση αυτών, που θα μπορούσαν σταθούν σαν αντίπαλοί του στην υποψηφιότητα για την προεδρεία από τα άλλα κόμματα.
Οι μέθοδοι που ακολουθήθηκαν ήταν οι πάγιες των μυστικών υπηρεσιών (και ανάλογες με αυτές που κλιμακώθηκαν στην Ελλάδα για την απαξίωση του Καραμανλή από την πρωθυπουργία): Σκανδαλοθηρία, κατασκευή σκανδάλων, εξαγορά προσώπων και δρομολόγηση των γνωστών «ξυπόλυτων ταγμάτων», των πληρωμένων και δοτών από τις μυστικές υπηρεσίες αμφισβητιών και ταραχοποιών.

Η συμμετοχή του Σαρκοζύ στην κυβέρνηση επιβλήθηκε μέσω της σκόπιμης δημοσιοποίησης ενός σκανδάλου ακινήτων. Τα σκάνδαλα που αξιοποιούν οι κατασκευάζουν οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, σύμφωνα προς την πάγια τεχνογνωσία τους, στηρίζονται - όπως μάθαμε στην καμπούρα μας και στην Ελλάδα - σε δυο τύπους: Ακίνητα και μαύρες κάσες.
Ένας μεσίτης ακινήτων, πριν πεθάνει κάτω από αδιευκρίνιστες αιτίες, αποφάσισε να προβεί σε αποκαλύψεις μέσω μαγνητοσκόπησης, σχετικά με ένα σκάνδαλο ακινήτων για την χρηματοδότηση της κομματικής πτέρυγας του Σιράκ. Η κασέτα αυτή έφτασε με παράξενο τρόπο στην κατοχή του επικεφαλής του σοσιαλιστικού κόμματος Dominique Strauss Kahn. Οι περισσότεροι στην Γαλλία αγνοούν ότι ο Kahn είναι πολιτικός που βρίσκεται στα κατάστιχα εξαγοράς πολιτικών των ΗΠΑ. Διδάσκει με εντολή της Κοντολίζα Ράις στο Στάνφορντ. Τα κυκλώματα πίσω από τον Σαρκοζύ και την Ράις φρόντισαν να ανταμείψουν στην συνέχεια τον Καν για την παροχή των „υπηρεσιών“ που κατέβαλε, με την προώθησή του στην ηγεσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Την όλη ποινική ευθύνη από το σκάνδαλο των ακινήτων ανέλαβε ο τότε πρωθυπουργός Alain Juppé, για να προφυλάξει τον Σιράκ. Ο Σιράκ όμως είχε καταστεί ήδη εκβιάσιμος και για να αποφύγει ένα μεγαλύτερο διασυρμό, αναγκάστηκε να δεχθεί την είσοδο του Σαρκοζύ στην κυβέρνηση. Ο Σαρκοζύ έγινε τότε υπουργός εσωτερικών, αποκτώντας πρόσβαση στον ευαίσθητο τομέα των μυστικών υπηρεσιών της Γαλλίας. Τότε έπεσε και το δεύτερο προπύργιο αυτοπροστασίας των Γκολιστών απέναντι στην ΣΙΑ. Τα πρώην στηρίγματά τους στον υπόκοσμο ήταν αυτοί που γνώριζαν τις μεθοδολογίες υπόθαλψης και των βρόμικων κτυπημάτων κάτω από την μέση, που εφάρμοζε η ΣΙΑ, καθότι η „βρωμοδουλειές“ ήταν μέσα και στην δική τους νοοτροπία. Με την απώλεια εκείνου του τμήματος του υποκόσμου, που δεν ήλεγχε παραδοσιακά η ΣΙΑ, το μόνο κέντρο που απέμενε στους Γκολιστές για την αντιμετώπισή της στα πλαίσια των ανορθόδοξων συγκρούσεων, ήταν οι κρατικές μυστικές υπηρεσίες της Γαλλίας. Την πάγια αλλοίωσή τους που επιδιώκει ο αντίπαλος, ήλθε να επιταχύνει τότε ο Σαρκοζύ, με τις αρμοδιότητές του υπεύθυνου υπουργού γι’ αυτές. Οι Γκολικοί ήταν μοιραίο να γίνουν στην συνέχεια έρμαια της αυθαιρεσίας του βρώμικου πολέμου της ΣΙΑ, στην πορεία προώθησης του Σαρκοζί στην προεδρεία.

Το επόμενο βήμα ήταν η εξουδετέρωση των Laurent Fabius και Ségoléne Royal από την ηγεσία του Σοσιαλιστικού κόμματος, που θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τον Σαρκοζύ στην υποψηφιότητα της προεδρίας. Με έντεχνη παρέμβαση των ανθρώπων τους στο Σοσιαλιστικό κόμμα πέτυχαν την μείωση της συνδρομής μελών σε ένα ελάχιστο συμβολικό ποσόν. Μετά από αυτό το Σοσιαλιστικό κόμμα κατακλύστηκε από 10000 περίπου νέα μέλη, που ανήκαν στον Τροτσκιστικό κόμμα των „Λαμπερτιστών“, που ήταν το παραδοσιακό φυτώριο πρακτόρων της ΣΙΑ, στην σύγκρουσή της με τους Σταλινικούς κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου. Αυτός ο ξυπόλυτος συρφετός φρόντισε να απομακρυνθούν από την ηγεσία του Σοσιαλιστικού κόμματος οι Fabius και Royal.

Για το κτύπημα και την εξουδετέρωση του Ντε Βιλπέν επέλεξε η ΣΙΑ το στήσιμο ενός σκανδάλου με μαύρες κάσες. Επειδή τα τεχνάσματα είναι μετρημένα, επιλέγεται να προωθούνται με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά. Σε αυτήν την περίπτωση στήθηκε το κόλπο έτσι, ούτως ώστε το επιλεχθέν θύμα να μην παρουσιάζεται ως το δράστης του σκανδάλου, αλλά ως υποτιθέμενος θύτης, που έστησε ψεύτικο σκάνδαλο σε βάρος του προσώπου, που αποσκοπείται να ωφεληθεί. Πρόκειται για το ίδιο κουστουμάκι σκανδαλολαγνείας, το οποίο κατά την κλιμάκωση υπόθαλψης προσώπων οι αρρωστημένοι εγκέφαλοι των μυστικών υπηρεσιών δεν διστάζουν φορέσουν ανάποδα, προκειμένου να επιδείξουν ψεύτικη καρνταρόμπα, ως τελείως τσίτσιδοι από αρχές και τσίπα, σε μια προσπάθεια τεχνητής σπίλωσης ανθρώπων με παρρησία και πραγματικό πολιτικό μέγεθος.
Το κόλπο στήθηκε ως εξής: Στον Ντε Βιλπέν και άλλους πολιτικούς εστάλη μια λίστα από ηλεκτρονικό υπολογιστή, που περιείχε την κίνηση από ποσά μαύρων ταμείων σε μια χρηματηστηριακή εταιρεία του Λουξεμβούργου ονόματι „Clearstream“. Οι λογαριασμοί υποτίθεται ότι ανήκαν στον Σαρκοζύ και άλλους πολιτικούς. Ο Ντε Βιλπέν αντιμετωπίζοντας το όλο θέμα με σκεπτικισμό, ανέθεσε σε κάποιο πρώην διευθυντικό στέλεχος των Γαλλικών μυστικών υπηρεσιών την εξακρίβωση της αλήθειας σχετικά με το θέμα.
Η λίστα αυτή είχε κατασκευαστεί από το κύκλωμα που βρισκόταν πίσω από τον Σαρκοζύ, συγκεκριμένα από κοινό κλιμάκιο της ΣΙΑ και Μ16 στο Λονδίνο, στο οποίο προΐστατο ο Φρανκ Γουίσνερ, υπό την εποπτεία του Ιωάννη Νεγρεπόντη, με στόχο την καταδίκη του Ντε Βιλπέν ως συκοφάντη.
Αυτή η πλεκτάνη, η οποία επεκτείνετο και στο δικαστικό κατεστημένο, ήταν καλά στημένη και κόστισε στον Ντε Βιλπέν την αναγκαστική προσωρινή αποχή από την πολιτική ζωή. Η δικαστική διαδικασία δεν έχει κλείσει και συνεχίζεται ακόμη.

Οι τεχνικοί της υπόθαλψης και του δοτού χάους δεν δίστασαν να βάλουν και τα ελεγχόμενα από αυτούς ξυπόλυτα τάγματα σε δράση, όταν ο Σαρκοζύ ήταν υπουργός εσωτερικών, με τις μεγάλες ταραχές που έλαβαν χώρα στα προάστια στο Παρίσι, για τα μαζέψουν στην συνέχεια στα κοτέτσια από όπου τα αμόλησαν – κατά την γνωστή και στην Ελλάδα μέθοδο Σόρος – βάζοντας στη συνέχεια τα κίτρινα φερέφωνα της „ενημέρωσης“ να πλέκουν τα εγκώμια του ανθρώπου της French Connection που „διαφύλαξε την τάξη“, ως πολιτικός με πυγμή.

Ο δρόμος για την επιβολή του ανθρώπου της ΣΙΑ στην προεδρεία της χώρας, που είχε επιτύχει να αντιτάξει το ανάστημά της στις επιβολές των Αγγλοσαξόνων, δημιουργώντας ένα όραμα για πραγματικό εθνικό κράτος και ανεξάρτητη πολιτική στην Ευρώπη, ήταν πλέον ανοικτός. Η Γαλλία επέστρεφε μετά από 43 χρόνια αποχής στο ΝΑΤΟ.

Ο Σαρκοζύ αμείφθηκε πλουσιοπάροχα για την εκδούλευση. Ο ετεροθαλής αδελφός του Pierre Olivier διορίστηκε διευθυντής του επενδυτικού χαρτοφυλακίου του ομίλου Carlyle, της κοινής επιχείρησης Μπους και Μπιν Λάντεν. Σήμερα διαχειρίζεται αυτός το πέμπτο μεγάλο επενδυτικό χαρτοφυλάκιο παγκοσμίως, που περιλαμβάνει τις αποταμιεύσεις της Σιγκαπούρης και του Κουβέιτ.

Σε ανταπόδοση ο Σαρκοζύ όρισε υπουργό οικονομίας και οικονομικών το στέλεχος των επιχειρήσεων του Ντικ Τσένι Christine Lagarde, η οποία σε συνεργασία με τον Μπρετζίνσκι προΐστατο της επιτροπής που ρύθμισε το καθεστώς αποκρατικοποιήσεων στην Πολωνία.

Οι βασικοί „άνθρωποι του προέδρου“ που ανέλαβαν την επίβλεψη του εθνικού ξεπουλήματος της Γαλλίας είναι:
- Claude Guéand, γενικός γραμματέας του προέδρου, πρώην γραμματέας του Πασκουά.
- Francois Perol, δεύτερος γραμματέας του προέδρου, διευθυντής της τράπεζας του Ρότσιλντ
- Jean-David Levitte, σύμβουλος επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, γιος του προέδρου του Εβραϊκού Συμβουλίου
- Alain Bauer, εντεταλμένος για τις μυστικές υπηρεσίες, Μεγάλος Διδάσκαλος της Μεγάλης Ανατολής της Γαλλίας.

Η αναφορά θα κλείσει με το τρίτο και τελευταίο μέρος.