ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ Η ΦΩΤΙΑ
Την τελευταία νάρκη
άσε να σκάση απόψε στην καρδιά σου
για να μη δης άλλο
παιδιά χωρίς πόδια
για να μη δης άλλο
αγγέλους με σπασμένα φτερά.
Το τελευταίο τσιγάρο
απόψε σου δίνω
μ' ένα φιλί
και το εισητήριο του τραίνου
που έχει φύγει.
Το κλάμα των αγγέλων
λιώνει τα όρια
χιλιάδες πεταλούδες
ανέρχονται στο φως.
Πάρε με απ'το χέρι
να βγούμε έξω απ' τον κόσμο,
πες μου ξανά σ' αγαπώ
σε μια περίπτυξη νοός
όπως πριν την απώλεια
του παραδείσου
ΜποΣτοΠελ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου