ΚΑΤΣΙΚΟΚΛΕΦΤΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ - ΤΡΙΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΣ

Άγαλμα τού Άνουβη στο αεροδρόμιο τού Ντένβερ

Το "βαρκάκι τού Άνουβη στο οποίο προσφάτως ανέβασαν και τον Χρηστάκη ως συνεπιβάτη, όπως αυτό απεικονίζεται πρωτότυπα στις αρχαίες Αιγυπτιακές παραστάσεις. 


1. ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΚΑΠΟΙΩΝ ΑΝΑΓΚΑΙΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΩΝ

Στις δύο προηγούμενες αναφορές μου στο θέμα έθιξα κάποια γενικής υφής ζητήματα, σχετικά με το εν λόγω κλιπ, που θεματοποίησε ο φίλτατος Κ.Δ.
Ενδιαμέσως είχα την δυνατότητα να ασχοληθώ πιο συγκριμένα με το πόνημα και προσπάθησα, ως είναι επόμενο, να αξιοποιήσω και όσα ετέθησαν στα σχόλια. Θέλω να ευχαριστήσω ιδιαιτέρως τον Πάνδαρο για την συμβολή του στην προσπάθεια αποκωδικοποίησης για τις εύστοχες επισημάνσεις του, αν και αυτές, όσο αφορά τον πυρήνα τους, μού ήταν λίγο - πολύ γνωστές. Δεν παύουν όμως, κατά την γνώμη μου, να υποδεικνύουν την κατεύθυνση που είναι γόνιμο να στραφεί η προσπάθεια αποκωδικοποιήσεως.
Θέλω εκ νέου να τονίσω την ιδιαίτερα εύστοχη επιλογή τού Κ.Δ να θέσει το συγκεκριμένο θέμα.
Προφανώς κάνοντας αυτός την συγκεκριμένη επιλογή - την οποία μάλιστα λίγο πολύ είχε προαναγγείλει και ως μια απλά ενδιάμεση ενασχόληση, κατά την διάρκεια που εγώ μελετούσα κάποια στοιχεία αναφορικά με μια μελλοντική ανάρτηση στην οποία αποδίδω ιδιαίτερη σημασία - δεν είχε εκτιμήσει το μεγάλο βάθος και εύρος τής επιλογής του. Αυτή την τεράστια σημασία που έχει το εν λόγω κλιπ, διαρκείας μόνον λίγων λεπτών, θα προσπαθήσω να αναλύσω και να τεκμηριώσω στην συνέχεια.

Περισσότερες φορές στο παρελθόν, αλλά και πρόσφατα έχω κάνει αναφορές σε αυτό που αρκετοί φίλοι έχουν αποκαλέσει εδώ "δίκτυο". Αυτό αφορά μια νέα μορφή συλλογικής παρεμβάσεως, η οποία εκδηλώνεται σε διαδικτυακά πλαίσια, προσαρμοσμένη ίσως στα δεδομένα των οπτικών ινών, όπου βάσει συγχρονικοτήτων και συνάψεων, προάγεται ένας προβληματισμός, ο οποίος ξεπερνά τα μεμονωμένα προσωπικά όρια. Πέρα από ιεραρχίες και αποκρυσταλλωμένες δομές, δεδομένου ότι τα πλαίσια εκδήλωσης τού φαινομένου βρίσκονται βασικά στον εικονικό χώρο, προάγεται μια πύκνωση των δυναμογραμμών τής μπλογκόσφαιρας, στην προοπτική της εμβάθυνσης προβληματισμών και προώθησης των αντίστοιχων μυνημάτων, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποιος προγραμματισμός, ή κάποια άλλου είδους προσυνεννόηση.
Δεν αμφιβάλλω, παρακολουθώντας τις δραστηριότητες στο διαδίκτυο μιας σειράς φίλων, οι οποίες υπερσκελίζουν κατά πολύ τα δεδομένα αυτής τής σελίδας, ότι το δίκτυο αυτό συνεχώς δυναμώνει. Τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά, με την ένταξη νέων φίλων. Εξωτερικά φαίνεται αυτή η διαδικασία να διέπεται αποκλειστικά από το αυθόρμητο, διατηρώντας στις εκφάνσεις της αναπάντεχο χαρακτήρα, πέρα από τις οποιες κανονικότητες.
Αυτοί, οι οποίοι κατανόησαν εγκαίρως τις δυνατότητες που παρέχει το διαδίκτυο και φρόντισαν να τις αξιοποιήσουν, οπωσδήποτε έφθασαν σε απτά αποτελέσματα. Δεν θέλω να αποκρύψω, ότι στην δική μου περίπτωση το διαδίκτυο ήταν η μόνη και τελευταία δυνατότητα που απέμενε, μια και διαμένω εκτός Ελλάδος, σε μια φάση που είχα εξαντλήσει τα δεδομένα των τοπικών μου παρεμβάσεων αναφορικά με ποικίλες προσπάθειες και αναζητήσεις.

Έχω αναφέρει και στο παρελθόν, ότι στον τρόπο με τον οποίο συνήθως προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε τα δρώμενα κυριαρχούν δυο περιορισμοί, οι οποίοι σχετίζονται με την οπτική μας:

- Ο πρώτος αφορά τούς περιορισμένους άξονες αναφοράς που εφαρμόζουμε ως προς τα χρονικά πλαίσια, εντός των οποίων εντάσσουμε την προβληματική μας.
Ενώ η εξουσία προγραμματίζει τις δραστηριότητές της σε χρονικούς άξονες τεράστιας διαρκείας, το χρονικό φάσμα το οποίο εμείς επισκοπούμε είναι σε αντιδιαστολή εξαιρετικά περιορισμένο. Αυτή η οπτική είναι αποτέλεσμα μιας εν τέλει καιροσκοπικής αντίληψης τής ζωής, η οποία αποτελεί σημαντικό, ίσως το σημαντικότερο, μέρος τού προγραμματισμού τής προσωπικότητός μας.
Στην σειρά αναρτήσεων "Ο ΝΑΥΑΓΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ", το πρώτο και το δεύτερο μέρος των οποίων βρίσκονται στούς κάτωθι συνδέσμους,
πρώτο μέρος
δεύτερο μέρος
είχα προβεί σε μια πρώτη αναφορά σχετικά με το ζήτημα τού χρόνου, τού ιστορικού χρόνου, τού δράματος τής ιστορίας, καθώς και τού Μεταανθρώπου, σε συνδυασμό με τα ευρήματα τού ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού και την "περί διακυμάνσεων" θεωρία τού Ilya Prigogine.
Οι προεκτάσεις τής υπάρξεώς μας, πέρα από τα τα δεδομένα τους στον χώρο, επεκτείνονται τελικά χωρίς όρια στα δεδομένα χρόνου, υπερσκελίζοντας ακόμη και αυτά τα όρια τής ιστορίας.
Αυτή η επίγνωση καθίσταται αποφασιστικής σημασίας σε φάσης χρονικής καμπής, όπου η ιστορία τού ανθρώπου φαίνεται να προσεγγίζει κάποια ευαίσθητα και καθοριστικού χαρακτήρος όρια, όπως η παρούσα φάση που διάγουμε. 

Ο σημαντικότερος δάσκαλος στο μπουζούκι είναι σήμερα κατά την γνώμη μου ο Θέμης Παπαβασιλείου, ο οποίος έχει προάγει το μεγαλύτερο ποσοστό των αξιόλογων δεξιοτεχνών αυτού τού οργάνου. Η μέθοδος τής αδυσώπητης άσκησης, που εφαρμόζει συνοψίζεται στην εξής φράση, που είχε πεί σε μια συνέντευξή του (στα 3:38 λεπτά): "Όποιος θέλει να μπορεί να σηκώσει στο μπουζούκι 4-5 κιλά στην λαϊκή αγορά, πρέπει να γυμναστεί στα 100 κιλά". Ο Θέμης Παπαβασιλείου έβαζε κάτω τούς μαθητές του και τούς μάθαινε να αποδίδουν άνετα την σημειογραφία έργων τού Παγκανίνι, τούς εισήγαγε στην προχωρημένη αρμονία και την αντίστιξη και τούς έβαζε να εξασκήσουν τα κέντρα φυσιολογίας χωρίς χρήση οργάνου.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με την πρόκληση που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος μέσα στον χρόνο. Εάν αποσκοπεί να ανταποκριθεί συνειδητά στις προκλήσεις τής ζωής του, η οποία έχει σε σύγκριση με τον συνολικό χρόνο ελάχιστη διάρκεια, θα πρέπει να μπορεί να διαθέτει συνείδηση τής σύνολης χρονικής προκλήσεως. Σε αντίθετη περίπτωση θα άγεται και θα φέρεται από τα βαθειά κυκλώματα τής εξουσίας, τα οποία είναι ενταγμένα μέσω των αποκρυφιστικών διαδικασιών σε θεώρηση αυτής τής συνόλου χρονικής οπτικής.

Ο δεύτερος περιορισμός αφορά τον υποκειμενισμό μας. Αναμφιβόλως είμεθα υποκείμενα και λειτουργούμε εντός υποκειμενικών πλαισίων. Επ' αυτού όμως υφίσταται μια διττή πρόκληση, η οποία αφορά τον εξαντικειμενισμό, τον τρόπο δηλαδή με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε και παρεμβαίνουμε στην πραγματικότητα, ως υποκείμενα.
Να καταργήσουμε την υποκειμενική μας φύση, η οποία μας συγκροτεί με ένα πλήθος επί μέρους ιδιότητες είναι αδύνατον. Το ζητούμενο είναι να λειτουργήσουμε ως συνειδητά υποκείμενα, ξεπερνώντας κατά κάποιο τρόπο το ατομικό μας (όχι το υποκειμενικό μας) περίβλημα. Και αυτό έχει δύο συνιστώσες, μια φιλοσοφικής και μια υπερβατικής υφής.
Περισσότερες φιλοσοφικές σχολές έχουν προτείνει οδούς διεύρυνσης τής αντίληψης μας, η οποία σχετίζεται με τον εγκλωβισμό μας στα συγκεκριμένα ατομικά όριά μας. Παραδείγματος χάριν σχολές τής Ανατολής προτείνουν την θέαση τού εαυτού μας από την σκοπιά ενός παρατηρητού, ο οποίος προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί κατά το δυνατον από την ταύτιση με το εγώ. Στην διδασκαλία τού Κάρλος Καστανιέντα περιγράφεται πληθώρα διαδικασιών, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται το "ονείρεμα" ως συνειδητή παρέμβαση στην διαδικασία των ονείρων μας, στον Πλατωνισμό η διαδικασία τής "Αναμηνήσεως", μεταξύ άλλων. Η διαδικασία αποστασιωποίησης από την ταύτιση με το αυτονόητο, όπως αυτό προκύπτει από την διαδικασία τής κεκτημένης ταχύτητας, που αναπτύσσεται από την προσπάθεια να ανταποκριθούμε σε αυτά που θεωρούμε προκλήσεις τής καθημερινής επιβιώσεώς μας, αποτελεί αναμφίβολα μια σημαντική πρακτική στην διαδικασία καλύτερης θέασης όσων συμβαίνουν. Ευρισκόμενοι εντός οχήματος το οποίον τρέχει με ταχύτητα, δεν έχουμε τα χρονικά περιθώρια ώστε να επεξεργαστούμε τις εντυπώσεις μας. Ειδικά όταν αυτό το όχημα είμαστε εμείς οι ίδιοι, σε αναφορά πάντοτε με το περιβάλλον.
Συχνά οι ερωτήσεις που τίθενται στα σχόλια, αφορούν το δέον γενέσθαι για την αντιμετώπιση των άμεσων πιεστικών προβλημάτων, τα οποία μπορεί να αφορούν ακόμη και την ίδια μας την επιβίωση, που θέτουν οι ολοένα και περισσότερι οξυνόμενες καταστάσεις. Δυστυχώς είναι αδύνατον να ανταποκριθούμε επαρκώς στις άμεσες προκλήσεις, εάν δεν διαθέτουμε βαθύτερη γνώση των αιτιάσεων. Είναι λογικό, ότι πάντοτε καθίσταται αναπόφευγη η λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης. Αυτό μπορεί να συγκριθεί με την αναγκαιότητα τής αντιμετωπίσεως των συμπτωμάτων μιας νόσου, ώστε να μην προκύψουν από αυτά στο άμεσο μέλλον ανήκεστες βλάβες. Όμως η συμπτωματολογία ποτέ δεν επαρκεί για την θεραπεία τής νόσου και από μόνη της οδηγεί σε φαύλο κύκλο, ο οποίος δεν θα μπορέσει να αποφύγει την επιδείνωση και τελικά το μοιραίο.
Η ταύτιση με το εγώ μάς πακτώνει εντός των ορίων ενός υποκειμενισμού που περισφίγγει τα όρια τής οπτικής μας, μετατρέποντάς μας σε νοσοκόμους ενός ποδόγυρου νοσηλίας των ατομικών πληγών μας, χωρίς να μπορούμε να διακρίνουμε τον χαρακτήρα επιδημίας των νόσων που μάς διέπουν τόσο ατομικά όσο και συλλογικά. Ο χειρονακτισμός τού λευκοπλάστη και τής ασπιρίνης που επαναλαμβάνουμε μηχανικά μάς σπρώχνει ολοένα και περισσότερο στην διαβρωτική συνέπεια τής νόσου, καθώς τα κοράκια τής εξουσίας περιίπτανται πάνω από τα κεφάλια μας. Με την ένταξη των απογόνων μας στούς ιδιους νοσηρούς θαλάμους, μεταβαίνουμε βαθμηδόν προς τον τελικό στόχο των κορακιών, που είναι η μετατροπή τού αυτοσχέδιου χώρου υποτιθέμενης νοσηλίας μας σε πανμολυσματικό κολοσσό, ο ποίος μέσω τής διαβρώσεως θα καταρρεύσει στα εξ ών συνετέθει. Οι "θεράποντες ιατροί" επαναλαμβάνουν εδώ και χιλιετίες την ίδια μονίμως προτροπή: Εκούσιο υποκλυσμό με τσιμέντο. Φυσικά το κατάστημα διαδέτει και πρώτης τάξεως παυσίπονο, ώστε να διατηρείται στην πορεία το ηθικό μας: Ηρωίνη σε συσκευασία καραμέλας για τον βήχα.

Μια άλλου είδους δυνατότητα διευρύνσεως τής αντιληπτικής μας ικανότητος έχει υπερβατικό χαρακτήρα. Αυτή σχετίζεται με την αρχή, ότι τα πάντα συνδέονται κατά κάποιο τρόπο μεταξύ τους και συνέχονται από την πηγή τής υπάρξεως. Αυτή όμως αποτελεί μια προβληματική, που δεν αφορά την συγκεκριμένη ανάρτηση.

Συμπερασματικά, τόσο η περιορισμός των χρονικών αξόνων αναφοράς που εφαρμόζουμε, όσο και ο στενός εγκλωβισμός στο ατομικό μας περίβλημα, δεν μάς επιτρέπουν να αναγνωρίσουμε και να μπορέσουμε να εκτιμήσουμε σε στοιχειώδες βάθος όσα συμβαίνουν γύρω μας. Κατ' αυτόν τον τρόπο καθιστάμεθα θύματα τής υποβολής εκείνων των μηχανισμών, που διοχετεύουν στους επεξεργαστές μας ένα ξένο προς την φύση μας και τις πραγματικές μας ανάγκες προγραμματισμό.

Το δεύτερο σκέλος τού περιορισμού τής αντιληπτικής ικανότητος, που αφορά τον υποκειμενισμό μας, σχετίζεται με τον τελείως ακατάσχετο και άκρατα ατομικό χαρακτήρα, το οποίον αποδίδουμε στον υποκειμενισμό μας. Αποτέλεσμα αυτής τής πρακτικής είναι να θεωρούμε, ότι τα υποκειμενικά μας φίλτρα είναι αυτά που δομούν την εκάστοτε πραγματικότητα, η οποία έχει δήθεν για έκαστον εξ ημών αποκλειστικά ατομική θέσμιση, ευρισκόμενη πέρα από συλλογικά δεδομένα. Ή άλλως πώς, το συλλογικό συρρικνούται σε αυτό, που τα επί μέρους ατομικά φίλτρα αποδέχονται από κοινού ως κοινό. Αυτό το φαινόμενο έχει ονομαστεί στην φιλοσοφική κριτική "υποκειμενικός αντικειμενισμός".
Αυτή η τάση εκπροσωπήθηκε και από κάποιους σχολιαστές στα σχόλια των προηγούμενων αναρτήσεων, αναφορικά με την αποτίμηση κάποιων συμβόλων, μετρέποντας στην ουσία την προοπτική τής προσπάθειας αποκωδικοποιήσεως τού εν λόγω κλιπ σε τελείως υποκειμενική μπαχατέλα, η οποία μπορεί να έχει μόνο ατομική αξία για τον καθένα που επιδιώκει κάτι ανάλογο, ενταγμένης αποκλειστικά στα στενά ατομικά του κριτήρια.
Θεωρώ, ότι μια τέτοια θεώρηση, η οποία πρεσβεύει την ερμηνευτική ιδιωτεία, είναι τελείως λαθεμένη και άνευ αξίας και δεν εκφράζει παρά τον εγκλωβισμό στο ατομικό περίβλημα.

Αναμφίβολα στο πρώτο μέρος αυτής τής προσπάθειας ερμηνείας τού κλιπ, εγώ ο ίδιος έκανα αναφορά, ότι τα σύμβολα δεν είναι δυνατόν να ερμηνευθούν μονοσήμαντα. Καθώς και ότι κάτω από διαφορετικές συνθήκες αυτά μπορούν να συμβάλλουν σε μηνύματα και ερμηνείες, που όχι μόνο είναι διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά δύνανται να είναι ακόμη και αντιδιαμετρικές. Αυτό όμως δεν σημαίνει, ότι τα σύμβολα ερμηνεύονται από τον καθένα κατά βούληση και ακατάσχετα, αποκλειστικά με βάση το υποκειμενικό δοκούν. Αυτή η άποψη ανάγει το υποκειμενικό στοιχείο ακριβώς στα πλαίσια που το τοποθέτησε ο δυτικός ατομικισμός τού Λουθηρανισμού, τού "διαφωτισμού" και τού λεγόμενου "χειραφετημένου πολίτη" κατά το "Κοινωνικό Συμβόλαιο" τού Ζαν Ζακ Ρουσσώ, όπου η γκλάβα ενός εκάστου δύναται να καθορίζει αυθαιρέτως το τι είναι ορθόν και τι μη ορθόν.
Με βάση αυτή την οπτική τα υποκείμενα θεωρούνται ανεξάρτητες οντότητες μεταξύ τους, ως διαφορετικές νησίδες μέσα στο πέλαγος τού δήθεν σεβασμού τής ατομικής ελευθερίας, όπου η ευθυκρισία αποτελεί προνόμιο τού καθενός σε τελείως ανεξάρτητη ατομική βάση, μόνον και μόνον επειδή η φύση τού έδωσε κεφάλι.
Κατά συνέπεια, η προσπάθεια να δοθεί ερμηνεία στο εν λόγω κλιπ δεν μπορεί δήθεν να αποτελεί τίποτε περισσότερο από υποκειμενική ενασχόλιση φιλαρέσκειας τού υποφαινομένου, έχουσα αξία αποκλειστικά για το άτομό του. Από την άλλη όμως, τα ίδια πρόσωπα, τα οποία σχετικοποιούν πλήρως την ερμηνεία των συμβόλων, δεν παύουν να προβάλλουν αυτό που ίδιοι θεωρούν ορθή ερμηνεία τού ενός ή τού άλλου συμβολισμού. Εννοείται, ότι το δεύτερο το θεωρώ σαφώς πιο παραγωγικό από την πλήρη σχετικιοποίηση και θεωρώ, ότι αυτό είναι που τελικά ανταποκρίνεται στα πλαίσια μιας ουσιαστικής συζήτησης, βάσει αυτών που έθεσε η αντίστοιχη ανάρτηση.

Ο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, ο οποίος κατά γενική παραδοχή, έχει προβεί στην πλέον ενδελεχή ανάλυση τού ρόλου των συμβόλων, δεν θεωρεί αυτά ακαταλόγιστες ποιότητες, διεπόμενες κατά το δοκούν από τον αποκομμενο υποκειμενισμό τού ενός και τού άλλου, αλλά ΤΑ ΕΝΤΑΣΣΕΙ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΥ.
Περί αυτού έχω κάνει αναφορές σε παρελθούσες αναρτήσεις. Και θα ήθελα εδώ να τονίσω, ότι οι αναρτήσεις δεν είναι βιβλία, για να επαναλμβάνεται καθε φορά εκ νέου, ότι έχει αναφερθεί στο παρελθόν. Ο γράφων γνωρίζει καλώς, ότι η πλειψηφία των φίλων επισκεπτών και επισκεπτριών αυτού τού ιστολογίου το παρακολουθούν με σχετική συνέχεια.
Σχετικά με το συλλογικό ασυνείδητο θέλω να επαναλάβω επιγραμματικά μόνο την άποψη που έχω αναπτύξει στο παρελθόν, ότι αυτό αποτελεί τμήμα τής θάλασσας τής πληροφορίας. Αυτή η θάλασσα δεν εμπεριέχεται στα γνωσιολογικά δεδομένα μας, ή στα μη συνειδητά αποθέματα των εμπειριών μας. Υπάρχει ανεξάρτητα από εμάς και εμείς συμμετέχουμε, στο βαθμό και με τον τρόπο που δυνάμεθα, σε κάποιες περιοχές της.

Εξ άλλου και ο Ζίγκμουντ Φρόυντ, ο οποίος ως ιδρυτής τής ψυχολογίας τού βάθους προέβη πρώτος στην ψυχολογική ερμηνεία των συμβόλων, κυρίως σε συνδυασμό με τα όνειρα, ΑΠΕΔΩΣΕ ΣΕ ΑΥΤΑ ΜΟΝΟΣΗΜΑΝΤΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ. Χιλιετίες παλαιότερα η Μυθολογίες των λαών συμπυκνώνουν συγκεκριμένες εμπειρίες και μυνήματα με την μορφή συγκεκριμένων συμβόλων.
Αναμφιβόλως τα σύμβολα χρωματίζονται αξιακώς κατά την διαδικασία την θέσμίσεως τους από την προαίρεση αυτών που τα δομούν. Ο τρόπος που χειρίζονται πχ. ένα σύμβολο οι δυνάμεις που επιβάλλουν την πατριαρχία είναι διαφορετικός από αυτόν των δυνάμεων τής μητριαρχίας. Όμως σε αυτές τίς περιπτώσεις πρόκειται για την δόμηση συγκεκριμένων συστημάτων, τα οποία επιχειρούν να επιβάλλουν νοοτροπίες και τρόπους ζωής μέσω τής θέσμισης συμβόλων, οι οποίοι επεκτείνονται σε ολόκληρους πληθυσμούς και διαρκούν ολόκληρες εποχές, απεργαζόμενα αδιαμφισβήτητη συλλογικότητα.

Κατά συνέπεια στην περίπτωση τής προσπάθειας αποκωδικοποιήσεως τού εν λόγω κλιπ, ζητούμενο είναι βάσει τής ερμηνείας των συμβολισμών που αυτό θέτει σε κίνηση να εντοπιστούν οι στόχοι που αυτό επιχειρεί να υπηρετήσει.
Εννοείται ότι για να γίνει επιτυχώς αυτό, αρμόζει να προβληματιστούμε σε χρονική μακροκλίμακα και πάνω από τα όρια που το ατομικό μας περίβλημα προβλέπει για το κάθε κακόμοιρο και άκακο κατσικάκι.


2. "I PET GOAT ΙΙ": ΜΙΑ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΤΟΝΟΤΑΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΥΠΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΟ ΑΡΜΑΓΕΔΩΝΑ, ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Κατ' αρχήν, πριν βγάλει κάποιος συμπέρασμα, σχετικά με κατά πόσο ο κατασκευαστής τού κλιπ είναι ένας τυχαίος ιδιώτης, ο οποίος με βάση τα σχεδόν σε όλους σήμερα περεχόμενα μέσα, επιχείρησε να διαδόσει μέσω τού διαδικτύου κάποιες διαφωτιστικές του ανησυχίες, καλό είναι να εξετάσει συγκεκριμένα ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΦΤΙΑΞΕ.
ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟ ΚΛΙΠ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΑΠΟΚΡΥΠΤΕΙ ΤΙΠΟΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ, ΠΑΡΑΘΕΤΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΙΚΟΣΙΠΕΝΤΕ ΒΑΣΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ.

Δεδομένου, ότι σήμερα είναι πλέον σχετικά εύκολο να εντοπίσει κάποιος μέσω τού διαδικτύου, πρόσωπα και πράγματα, που έχουν κάποια σημασία και επιτελούν κάποιο ρόλο, ειδικά στην περίπτωση που αυτοί συμμετέχουν ενεργά σε κάποιες ιντερνετικές διαδικασίες, φθάνει να ψάξει κάποιος μέσω μιας μηχανής αναζήτησης τούς συντελεστές δημιουργίας τού κλιπ, ώστε να τούς εντοπίσει επαρκώς.
Κάνοντας κάτι τέτοιο, εύκολα μπορούμε να διαπιστώσουμε ΟΤΙ ΕΔΩ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΣΤΡΑΤΕΙΑ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΟΛΚΗΣ.
Χαρακτηριστικά αναφέρω, ότι για τον επεξεργασία τού τρόπου που χορεύουν οι κούκλες τού κλιπ, επιστρατεύθηκαν δύο κορυφαίοι χορογράφοι, η μια των οποίων είναι διευθύντρια χορογραφίας μουσικού θεάτρου.
Στην προηγούμενη ανάρτηση έχω προσαρτήσει βίντεο με τον βασικό συντελεστή, που είναι ο "Ηλιοφάντης μπαστούνι". Ο μάγκας αυτός έχει παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στα τρικ ταινιών κινηματογράφου, οι οποίες αποτελούν κορυφαίες παραγωγές κόστους πολλών εκατομμυρίων δολλαρίων, οι οποίες υποβάλλουν σημαντικότατα μυνήματα για τις επιλογές τής αλήτ σε παγκόσμιο επίπεδο, όπως η τανία "300" και πολλές άλλες. 


Εάν βάλει κάποιος κάτω τι σκασμό χρήματα παίρνουν για μια παραγωγή έκαστος των ακριβοππληρωμένων αυτών ειδικών, το κόστος των 7 προγραμμάτων τής σόφτγουερ (τα οποία αναφέρονται), το κόστος των στούντιο, των οδοιπορικών, τού κάτερινγκ και τα χιλιόμετρα χαρτί τουαλλέτας που δαπανήθηκαν για την εν λόγω παραγωγή, μπορεί άνετα να κατανοήσει, ότι τα περί ερασιτέχνου ιδιώτου και αλτρουιστού αυτοονομαζόμενου καλλιτέχνου τής γειτονιάς, ουδεμία σχέσιν έχουν με το "πόνημα".
Εδώ έχουν πέσει χοντρά επιτελεία και με μπόλικο χρήμα, για να πλασσάρουν το "μυνηματάκι" τους.
Όπως η CIA με το χόλλυγουντ και τον Ντύσνευ επιχείρησε και κατάφερε να ξεσκίσει με τον άκρατο προγραμματισμό τον ψυχισμό δυσεκατομμυρίων παιδιών, που παρκάρονται μπροστά στην τηλεόραση.

"Μα καλά" θα πει κάποιος. "Τόσος σαματάς και τόσα έξοδα για επτά λεπτά κινούμενα κουκλάκια;".
Μα εδώ ακριβώς βρίσκεται και μπανανόφλουδα τής υπόθεσης.
Διότι επί τού προκειμένου πρόκειται για ένα ΣΥΜΠΤΥΓΜΕΝΟ ΧΡΟΝΙΚΑ ΚΑΤΑΙΓΙΣΜΟ ΥΠΟΒΑΛΛΟΜΕΝΩΝ ΜΗΝΥΜΑΤΩΝ με τρόπο, που να μην μπορούν να αντιδράσουν τα μέσα ανθρώπινα ανακλαστικά τής αντίληψης.

Και ποιος είναι αυτός, από τα εκατομμύρια όσων δουν αυτο το κλιπ, που θα καθίσει να το εξετάσει καρέ προς καρέ, διυλίζοντας την συμβολική τής ροής των εικόνων;
Και ποιος από αυτούς που θα καθήσουν να κάνουν τα ανωτέρω, μπορεί να διαθέτει τα εφόδια μέσω μιας μακρόχρονης ενασχόλησης με τα σύμβολα, ώστε να προβεί σε μια αποκωδικοποίηση των επί μέρους, ώστε να μπορεί να προχωρήσει και σε σύνθεση εντοπισμού των στόχων που επιχειρεί να υπηρετήσει το στόρυ;
Και ποιος από αυτούς που εκπληρεί τις ανωτέρω προϋποθέσεις και θα καθήσει να τα κάνει όλα αυτά, θα επιχειρήσει μια αντιπληροφόρηση σχετικά;
Και από την στιγμή που κάποιος, έστω ότι εκπληρώνει όλα αυτά τα ζητούμενα και προβεί σε αντιπλήροφόρηση, πόσους θα μπορέσει να πλησιάσει με το μύνημά του, σε σύγκριση ποσοστών, ως προς αυτούς που θα υποβάλλει η προπαγάνδα τού κλιπ;

Και έτσι φθάσαμε να κάνουν αναφορές άνθρωποι ψαγμένοι σε "ανιδιοτελείς ιδιώτες" και σε "κακόμοιρα κατσικάκια πίσω από το συρματόπλεγμα".

Όμως παρ' όλα αυτά, τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά για τούς τεχνικούς τού θανάτου.
Διότι όπως ορθώς ελέχθη ΠΙΣΩ ΕΧΕΙ Η ΑΧΛΑΔΑ ΤΗΝ ΟΥΡΑ.


Συνεχίζεται....