Ο χρόνος μέσα τους - I

πως σας είχα υποσχεθεί, θα σας κάνω ένα μίνι-φροντιστήριο επάνω στους οιωνούς... όπως τους βλέπουν "αυτοί". (Ένθα "αυτοί" ίσον αυτοί που κυβερνάνε σήμερα τον πλανήτη μας.)

Η όλη ανάρτηση εντάσσεται σε μία νέα ετικέττα (εύχομαι οι ετικέττες στο παρόν ιστολόγιο του Μποτίλια να ομοιάζουν με αντίστοιχες παλιών, καλών κρασιών!), την "Τεχνογνωσία ηρώων". Φιλοδοξώ τα διδάγματα αυτής ειδικά της ετικέττας να τα υιοθετήσετε και να τα τιμάτε περισσότερο από πχ τ' αποφθέγματα των αρχαίων επτά σοφών της Ελλάδας.

Και να μην τα ξεχάσετε ποτέ σας!

(- Γιατί, ρε Εργοδότη; Τόσο σοφός είσαι;
- Όχι αναγκαστικά τόσο σοφός! Περισσότερο! LOL!!! Πλην όμως, αν δεν τα κάνετε καθημερινά τσιτάτα, δεν κάνουμε τίποτε. Πελαγοδρομούμε, κι ο χρόνος πλέον τρέχει όσο δε φαντάζεστε. Η δε τελική σύγκρουση πλησιάζει στα μούτρα μας με ταχύτητα και ορμή μετεωρίτη.)

Το πρώτο, λοιπόν, τσιτάτο του είδους (στο οποίο ήδη αναφερθήκαμε) είναι πως: Φιμώνουμε τελείως τους προς εκτέλεση.

Το δεύτερο θα μας απασχολήσει σ' αυτό το άρθρο, και είναι: Μάθε πώς σκέπτεται ο εχθρός!

Τίποτε το καινούργιο, θα μου πείτε. Πανάρχαιο, όσο τουλάχιστον και ο Σάν Τζού. Έλα, όμως, που οι πολλοί θέλουν πχ να μπουκάρουν στη Βουλή, οι λίγοι θέλουν να ξεπατώσουν εκ θεμελίων τα ποδιτσομάγαζα, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται γι' αυτό το έρμο το ρητό!...

- Και πώς σκέπτεται ο εχθρός, ρε Εργοδότη, εσύ που τα ξέρεις αυτά, δηλαδής, να 'ούμ';

Μη μου λέτε τέτοια, κολακεύομαι! Αισθάνομαι κάπως σαν τον Μιλτιάδη, που τον κάνανε αρχιστράτηγο οι Αθηναίοι στον Μαραθώνα, επειδή ήξερε πώς πολεμάνε οι Πέρσες. (Τους είχε αντιμετωπίσει στη Θράκη.)
Πάντως, θα σας ενημερώσω. Γι' αυτό ξεκίνησα την κουβέντα.



Λοιπόν, ο εχθρός έχει μία άλφα μούρλα με τον χρόνο. Κι όχι απλώς μούρλα, ούτε απλώς έρωτα: μιλάμε γιά άρρωστο πάθος. Χειρότερο απ' το πάθος γιά τον τζόγο, ή το οινόπνευμα. Σχεδόν ισοδύναμο με το πάθος γιά εξουσία.
Ακόμη ένα ισοδύναμο πάθος, κι αυτό σχεδόν ψυχασθένεια, είναι το πάθος του εχθρού γιά τελετουργίες - αλλά δεν θα μας απασχολήσει σήμερα. (Και δεν εγγυώμαι να γράψω κάτι σχετικό στο μέλλον, διότι είναι τεράστιο κεφάλαιο.)

Γι' αυτό, η συντριπτική πλειοψηφία των ενεργειών του γίνεται επάνω σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές, και με συγκεκριμένο τελετουργικό.

Άρα, αν εμείς ξέρουμε το σκεπτικό του εχθρού, μπορούμε να τον προλάβουμε.

Η πρώτη κατηγορία των "συγκεκριμένων χρονικών στιγμών" είναι οι επέτειοι. Και δεν έχει καμμία σημασία σε πόσο παλαιό γεγονός αναφέρονται!
Προσέξτε ακόμη κάτι: επειδή ο εχθρός ...εξάγει (ακόμη και με το στανιό, εννοείται), εκτός από "δημοκρατία" και σκούρο ζαχαρόνερο "κολακόλα", και ...ιδεολογία, δεν είναι καθόλου τυχαίο που το Έφ-Μπή-Άϊ έχει καταρτίσει ημερολόγιο επετείων μέχρι χίλια χρόνια πίσω... με το σκεπτικό ότι πιθανοί μελλοντικοί "τέρροριστζ" θα σπείρουν τον όλεθρο στις ηπαπάρα επάνω στην επέτειο πχ της άλωσης της Ιερουσαλήμ απ' τους Σταυροφόρους. (Σου λέει, ό,τι κάνουμε εμείς και με τον τρόπο που το κάνουμε, θα το αντιγράψουν.) Οπότε, σε κάποιες ημερομηνίες επαυξάνουν την επαγρύπνησή τους.
Έξυπνο, δε λέω, αλλ' αυτή η ιδεολογία ανήκει κατά βάσιν στα ποδιτσομάγαζα - και όχι σε τυχόν ρυπαρούς κελεμπιαφόρους της Μέσης Ανατολής. Οπότε, ας μη βαράμε το σαμάρι γιά ν' ακούει ο γάϊδαρος. (Των ..."Ντέμοκρατζ"! :-) )

Εφ' όσον, τώρα, γνωρίζουμε την ημερομηνία της επετείου, πάντα περιμένουμε κάποια (συμβολική ή πραγματική) "αναβίωση" του γεγονότος της επετείου... εφ' όσον γνωρίζουμε επίσης ότι "αυτοί" δημιουργούν και την πλειονότητα των γεγονότων των ειδήσεων παγκοσμίως.

Μετά απ' αυτή την μικρή εισαγωγή, θα σας εξηγήσω γιατί "προέβλεψα" ότι τη Μεγάλη Παρασκευή (των Ορθοδόξων), 13 Απριλίου 2012, θα είχαμε πολύνεκρο ναυάγιο στις κρουαζιέρες που "αναβίωσαν" το ταξίδι του "Τιτανικού".
Άσχετο αν έπεσα έξω. Πιστέψτε με, οι πιθανότητες να έπεφτα μέσα ήταν 99.9%. Πάντως, πάρ' τε το ως δωρεάν φροντιστήριο, και δεν θα χάσετε!



i. Η 13η Απριλίου 2012 ως υπόδειγμα ("case study")

Κατ' αρχήν, το ίδιο το ταξίδι του "Τιτανικού" -και υπό το φως των γνώσεων που έχουμε σήμερα- ήταν ουσιαστικά μία ανθρωποθυσία στον σατανά.

Γιατί;

Διότι, όπως σας έχω ήδη εξηγήσει, τα πλοία (και τα ...διαστημόπλοια) στην Αγγλική είναι θηλυκού γένους, το δε ταξίδι του "Τιτανικού" ήταν το παρθενικό του. Άρα, είχαμε την πασίγνωστη (απ' τη λαογραφία) θυσία της παρθένας στον δράκο.
Και, είμαι απόλυτα σίγουρος, αυτοί που έστειλαν τον κόσμο στον θάνατο, γνώριζαν!

Εάν με ρωτήσετε πώς γνώριζαν ότι θα βρεθεί παγόβουνο σε τόσο νότιο γεωγραφικό πλάτος, και ότι το "αβύθιστο" πλοίο θα πέσει επάνω του και θα βυθιστεί με πολλούς νεκρούς... θα είμαι κάπως σιβυλλικός. Θα σας πω μονάχα ότι οι υψηλές κεφαλές "αυτών" μπορούν να προκαλέσουν τέτοια φαινόμενα κατά βούλησιν.

(Μόνο μη ζητάτε ανάλυση του πώς και του γιατί, διότι θα μπλέξουμε πολύ άσχημα. Δεν θα σας τη δώσω. Αλλά, γιά παρηγοριά σας, και η δική μας πλευρά μπορεί τέτοια πράγματα, και ισχυρώτερα ακόμη. Το δε χοντρό παιχνίδι, εκεί που θα τελειώσουμε μία και καλή με τα σκατένια βιολογικά ρομπότ του Προμηθέα, θ' αρχίσει μετά από κάποιες... αρχαιολογικές ανακαλύψεις... Σε άλλη ανάρτηση αυτά.)

Εάν ακόμη αμφιβάλλετε, θα σας θυμίσω εκείνο το μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε κάπου 15 χρόνια προ του "Τιτανικού", και ...προέβλεπε επακριβώς την τραγική κατάληξη του πλοίου! (Μέχρι και στο όνομα του πλοίου έπεσε μέσα!) Όσοι-ες έχετε ασχοληθεί με παράξενα θέματα, σίγουρα γνωρίζετε τα περί του μυθιστορήματος αυτού. Από εκεί και μετά, αν θέλετε να ξοδέψετε τον χρόνο σας (εάν διαθέτετε χρόνο) ψάχνοντας, έχει πολύ πράμα: ποιός ήταν ο συγγραφέας, αν ο καπετάνιος του "Τιτανικού" ή/και ο ιδιοκτήτης του ήταν ποδίτσες, εάν είχαν τίποτε μυστικές εντολές, εάν αυτό το μυθιστόρημα ήταν μία προβοκάτσια τύπου Πέρλ Χάρμπορ ή "διδύμων πύργων", κτλ κτλ κτλ. Να με συμπαθάτε, όμως, εγώ δεν έχω χρόνο γιά να γράφω άρθρα επιπέδου περιοδικών "έρευνας".

Ά, και η "όλα τα λεφτά" (σύμφωνα με τον Αρίστο) σημαία της ιδιοκτήτριας εταιρείας του "Τιτανικού", της "Γραμμές Λευκό Άστρο":

Το μόνο που θα προσθέσω γιά τον ...ορίτζιναλ "Τιτανικό", είναι πως ένα πρόσφατο συνομωσιολογικό βιβλίο επί του θέματος, είναι τελείως άκυρο.

Εάν παρακολουθείτε την ειδησεογραφία, θα μάθατε πως κυκλοφόρησε βιβλίο με την άποψη ότι τον "Τιτανικό" τον βύθισαν Ιησουΐτες επιβαίνοντες, ίσως και με τη συνεργασία μιλημένων ναυτών του προσωπικού, με κάποια έκρηξη βόμβας στα ύφαλα του πλοίου - και πως το σκίσιμο απ' το παγόβουνο είναι κάπως μούφα ιστορία. Και διατί όλ' αυτά, παρακαλώ; Διότι ήθελαν να εμποδίσουν κάποιους μεγαλοεβραίους επιβαίνοντες να φτάσουν στις ηπαπάρα... και να φτιάξουν την Ομοσπονδιακή Τράπεζα (τη διαβόητη "ΦΕΝΤ").
Καλό το παραμύθι, αλλά δεν έχει δράκο: γιά να γίνει η "Φέντ" (η οποία όντως ιδρύθηκε το 1913 με τα γνωστά αποτελέσματα - ανεξέλεγκτη εκτύπωση κωλόχαρτων, που όλοι οφείλουν να τα θεωρούν νομίσματα με πραγματική αξία, κτλ), ουδόλως χρειαζόταν τους εβραίους του "Τιτανικού". Είχε ήδη αρκετούς στις ηπαπάρα!
Κατά δεύτερον, το βιβλίο προσπαθεί με νύχια και δόντια (και εν όψει της επετείου των 100 ετών απ' το ναυάγιο - όπου όλη η προσοχή της ανθρωπότητας πέφτει επάνω του) ν' αποτρέψει τον αναγνώστη να φτάσει στην πραγματική αιτία... η οποία κατά τη γνωμούλα μου είναι η συμφωνία με τον σατανά να βοηθήσει "αυτούς" γιά τα επόμενα 100 χρόνια απ' το 1912 - και βλέπουμε.

Γιατί το λέω αυτό; Πάλι μας διαφωτίζει η λαογραφία:

Και μη στοιχειώσετ' ορφανό, μη ξένο, μη διαβάτη,

παρά του πρωτομάστορα την όμορφη γυναίκα!

Ο στίχος αυτός απ' το "Γεφύρι της Άρτας" τα λέει όλα! Ο σατανάς, γιά τις χοντρές συμφωνίες, απαιτεί θυσία του ίδιου του συμφωνούντος! Όχι του "τυχαίου περαστικού"... όχι των φτωχαδακίων της τρίτης θέσης... Άρα, έπρεπε να θυσιαστούν και κάποιοι μεγάλοι απ' "αυτούς".
Δεν γνωρίζω λεπτομέρειες της πραγματικής ιστορίας και του βίου πχ των εβραίων συνιδρυτών των μεγαλομπακάλικων "Μέησυ'ζ", ούτε θα κάτσω να μάθω. Αλλά είμαι απόλυτα σίγουρος γι' αυτό που γράφω. Εάν έχετε εσείς άλλη εξήγηση, καλύτερη, δεκτή.
Πλην όμως, οι επακολουθήσαντες δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, συν η -μέχρι σήμερα- παγκόσμια κυριαρχία, συν η -μέχρι σήμερα- παγκόσμια κατοχή πλούτου και φυσικών πόρων, δείχνουν ότι έχω δίκιο.

Πάμε, τώρα, στα παρακάτω. Γιά επετείους μιλήσαμε! Πού 'ν' τες;

• Ας πιάσουμε πρώτα την "επέτειο" της Μεγάλης Παρασκευής των Ορθοδόξων.

Το 2007, ανήμερα Μεγάλη Παρασκευή, είχαμε ένα γεγονός, που από συμβολισμό κάνει "μπάμ": τη βύθιση του "Θαλάσσιου Διαμαντιού" στην καλντέρα της Σαντορίνης. Όπως σας έχω παλιότερα εξηγήσει, αυτό είναι τελετουργική αντιστροφή του γεγονότος, που αναφέρεται στον σχετικό μύθο των Γνωστικών. Ότι δηλαδή ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ξαναδίνει στον Εωσφόρο τον πολύτιμο λίθο (δηλαδή την κυριαρχία) που του πήρε, όταν παλεύανε. Μην ξεχνάτε επίσης, ότι στην Ορθοδοξία η Μ. Παρασκευή είναι η μέρα, κατά την οποία ο Χριστός ευρίσκεται στον Άδη... και λείποντος του Χριστού απ' τη Γη, χορεύουν τα ποντίκια! Δηλαδή, γιά μία και μοναδική μέρα εδώ πάνω κάνει απόλυτο κουμάντο ο σατανάς.
Προσέξτε τώρα και τούτο: Στην ταινία "Τιτανικός", η γριά Ρόουζ (δηλ. το "Ρόδον το Αμάραντον", αν πιάνετε τον συμβολισμό, δηλ. η Κέητ Γουΐνσλετ - παρεμπιπτόντως, ο κακός "αρραβωνιαστικός" της στην ταινία, ο Μπίλλυ Ζέην, είναι ηθοποιός Ελληνικής καταγωγής!) ξαναρίχνει στη θάλασσα τον πολύτιμο λίθο που είχε διασώσει μαζί της, όταν ως νεαρή είχε διασωθεί και η ίδια απ' το ναυάγιο! Να σημειώσω ακόμη τη φήμη πως ο Κάμερον (σκηνοθέτης του "Τιτανικού") είναι ποδίτσας... επειδή χρησιμοποιεί κατά κόρον μπλέ φωτισμό στις σκηνές του. (Οι τρεις πρώτοι βαθμοί του τεκτονισμού αποκαλούνται "συμβολικός ή κυανούς τεκτονισμός".)

• Ας δούμε, τώρα, την "Παρασκευή και 13".

Εδώ έχουμε ακόμη δύο "μαύρες" επετείους, τη σύλληψη και το μπουζούριασμα όλων των Ναϊτών το 1307 τον Οκτώβριο στη Γαλλία, και την πρώτη άλωση της Πόλης. (Γιά την ακρίβεια, τη δεύτερη.)