ΑΤΑΡΑΞΙΑ 4

Η προηγούμενη ανάρτηση ευδοκίμησε να κατατεθούν σχόλια, τα οποία είναι κατά την γνώμη μου βαρύνουσας αξίας και συμβάλουν για μια ακόμη φορά με πρωτοποριακό τρόπο στον προβληματισμό της έννοιας της αταραξίας που τέθηκε.
Θεωρώ, ότι η προσέγγιση αυτής έννοιας καθιστά σκόπιμες τουλάχιστον δυο ακόμη αναφορές: Η μια εστιάζεται στα δέοντα να πραχθούν, σε συνδυασμό με την γενικότερη κατάσταση που αντιμετωπίζουμε. Η δεύτερη στην υπερβατική διάσταση της αταραξίας και στην λειτουργική ενότητα πρακτέου και υπερβατικού.
Την ανάπτυξη και εμβάθυνση μιας τέτοιους είδους προβληματικής θεωρώ ευτύχημα. Αυτή ήταν και η ενδόμυχη στόχευσή μου ξεκινώντας αυτήν την σελίδα: Να τεθεί το πρόβλημα στις ουσιαστικές του διαστάσεις και να διεξαχθεί δημιουργική ζύμωση σχετικά με τις αναγκαίες διεξόδους. Ούτε κατά διάνοια θα μπορούσα όμως να φανταστώ τότε, ότι ο διάλογος θα αποκτούσε την ποιότητα, που τού προσδίδει η ενεργός συμμετοχή των πολύτιμων φίλων, οι οποίοι θέτουν σε κίνηση σε αυτήν την σελίδα μια νέα δυναμική.

Δεν μπορώ να αποκρύψω, ότι η αναζήτηση, η οποία καταγράφεται, διασπά ακόμη εντονότερα το κέλυφός της μοναξιάς μου, αποδεικνύοντας - τουλάχιστον σε μένα - ότι η εικονική συνεύρεση συνιστά κάτι ιδιαίτερα πολύτιμο, που έχει όλες τις καλές προϋποθέσεις να ξεπεράσει την εικονική πραγματικότητα των οπτικών ινών.

Χαίρομαι ιδιαιτέρως, όταν κάποιοι φίλες και φίλοι με θέτουν ενώπιον των προβλημάτων, ζητώντας την άποψη σχετικά με τις πρακτικές προκλήσεις. Απλά, διότι αυτές με απασχολούν με τελείως συγκεκριμένο τρόπο τα τελευταία 40 χρόνια.
Αυτό που διδάχθηκα και ενστερνίστηκα από τον τότε καθοδηγητή μου σε ηλικία 19 ετών, ήταν, ότι όσοι αναπτύσσουν οργανωμένη δράση είναι ορθόν να μην αναφέρονται σε προσωπικό επίπεδο σχετικά με αυτά που έχουν πράξει. Κατ' ακολουθίαν θα προσθέσω μόνον, ότι έσπασα πολλές φορές τα μούτρα μου, αλλά θεωρώ, ότι κάτι έμεινε από όλες αυτές της ιστορίες, που μπορεί να είναι αξιοποιήσιμο. Τουτέστιν διαθέτω επί του πρακτέου πολύ συγκεκριμένη άποψη και αρέσκομαι να καταθέσω στην συνέχεια απόψεις αλλά και προτάσεις.

Πριν προχωρήσω επ' αυτού στην συνέχεια, προτάσσω χρονικά το κλείσιμο αυτής τής αναφοράς, μια και ο φίλος ΚΔ. κτύπησε κάποιο ιδιαίτερα ευαίσθητο νεύρο τού προσωπικού μου εσωτερικού παραπήγματος, γράφοντας "ότι με κόβει για πολύ μπλούζ". Πράγματι, το δικό μου δρώμενο είναι μπλούζ. Το ίδιο και η εσωτερική ομολογία πίστεως.
Τού αφιερώνω το μπλουζ που ακολουθεί, καθώς και στον Δημήτρη Χριστούλα και την Θυγατέρα του.






Το κομμάτι αυτό ηχογραφήθηκε το 1998 με ένα δημοσιογραφικό γουόλκμαν.
Στην Πορφύρα συμμετείχαν εκτός από τον υποφαινόμενο οι: Νίκος Π. - τύμπανα, Γιώργος Ζ. - μπάσο, Γιάννης Α. - κιθάρα και Χριστόδουλος Κ. - κρουστά.

ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΣΑΙΓΚΟΝ

Ένα κεφάλι Βιετκόνγκ - μια κάσα μπύρες
σου έφερα πολιτισμό, μα δεν τον πήρες.
Για παραδώσεις μου μιλάς με λόγια της αγκλίτσας
τι θα το κάνεις το μωρό τής Ροζ Μαρίτσας;
Φέρτο στο πάρτυ μας για να μην πάει χαμένο
το μέλλον έτσι θα 'χεις εξασφαλισμένο
να κοπιάζεις δεν χρειάζεται στον βίο
όταν τα παίρνεις όλα έτοιμ' απ' τον θείο.
Το φαγητό σου πάντα έτοιμο στο πιάτο
τι σε πειράζει που 'νε σύφιλη γεμάτο;
Κι άμα νομίζεις πως λίγα παίρνεις,
αποικία είναι ρε φίλε τι περιμένεις;
Στη μέση μην μεταμοσχεύσεις μεντεσέδες
για να σου πούνε φίλε μπράβο οι χαφιέδες.
Στον ουρανό μας άστρο που δεν σβήνει
ο μοναχός στην Σαϊγκόν
που τον χιτώνα βρέχει με βενζίνη.