1821 έως σήμερα - σχόλια IIα

ς δούμε, λοιπόν, σήμερα και το πρόσωπο του εχθρού. Αρχίζουν ν' ανάβουν οι προβολείς και τα φλάς επάνω του, και δεν τον γλυτώνει τίποτε πλέον! Την τελική μας νίκη θα επιφέρουμε σε ατμόσφαιρα ρόκ συναυλίας, επικαλούμενοι -αλληγορικώς πως- και τα λόγια του μέγιστου Τζίμη Πανούση:

Χέντριξ και Καζαντζίδη, δέκα χιλιάδες βάττ,

Να κλάσουνε πατάτες οι μπάτσοι και τα ΜΑΤ!

Πριν, όμως, προχωρήσουμε στο ...μόντελλινγκ, θα σας κάνω εγώ μία "κράς κώρς"! (Του HellCombatant μη κάμνοντος. :-) )



Παλιά, είχα επαναλάβει στο ιστολόγιό μου τις διδαχές μίας συγκεκριμένης "σχολής" (να μη σας ζαλίζω "τί" και "πώς", δεν είναι σωστό - απλά, κρατήστε την ουσία), ότι τα επίπεδα που πρέπει ν' ανεβούμε, προκειμένου να γίνουμε ένα με τον Θεό, είναι πέντε:

• Τούτο εδώ, το φυσικό επίπεδο.
• Το αστρικό, ή αιθερικό.
• Το αιτιατό.
• Το υπεραιτιατό.
• Και το θείο επίπεδο.

Άλλες "σχολές" δέχονται ως επίπεδο και την "Άκασα" (τα "ακασικά αρχεία", που λένε), αλλά λεπτομέρειες. Όλα δε τα παραπάνω έχουν και υποεπίπεδα.

Η πάλη καλού και κακού (βλέπε συμβολικώς το σκάκι με τα μαύρα-άσπρα) γίνεται στα τρία πρώτα επίπεδα, οι δε πιό δυνατοί "μύστες" εκατέρωθεν παλεύουν στο αιτιατό. Αυτό, δηλαδή, το οποίο δημιουργεί τις αιτίες των πραγμάτων. Ο Πυθαγόρας με τους αριθμούς του άρχισε να την παλεύει τη δουλειά στο αιτιατό, άσχετα αν δεν το ήξερε σε συνειδητό επίπεδο. (Η μύησή του στην Αίγυπτο δεν έφτασε το αιτιατό. Αυτά που διαδίδανε οι δικοί του, ότι δήθεν ο ιεροφάντης της Ελευσίνας του παραχώρησε τη θέση του, διαφημιστικά παραμυθάκια της εποχής και τίποτ' άλλο.) Κάτι είχε πάρει χαμπάρι, πάντως, επειδή θεωρούσε τον αριθμό ως το τελειότερο των όντων.
Και πράγματι, ο αριθμός αντιπροσωπεύει αφαιρετικό επίπεδο της πραγματικότητας, και όχι απαραίτητα απεικονιζόμενο - δηλαδή, ξεπερνάει και το φυσικό επίπεδο, και το αστρικό (το επίπεδο των εικόνων).

Αυτά ίσως σας κάνουν να καταλάβετε περίπου πού πάει η αναφορά στα πολυώνυμα, σε προηγούμενο σχόλιο του HellCombatant. Τέλος πάντων, όπως την κατάλαβα εγώ - επειδή δεν τον ρώτησα τί ακριβώς εννοεί.

Στο αιτιατό επίσης παλεύει και ο διάβολος, η κακοποιός αυτή οντότητα που κυρίως κάνει χρήση του τρίτου συστατικού του Σύμπαντος, της πληροφορίας. (Ύλη, ενέργεια, και πληροφορία.)

Εάν τον τελευταίο καιρό έχετε διαπιστώσει ότι η πραγματικότητά μας είναι ένα αλαλούμ, ότι κανείς δεν ξέρει ακριβώς τί θέλει, ότι οι ισχυροί δεν είναι και τόσο ισχυροί (γι' αυτό, κι ενώ βρίσκονται ένα βήμα πριν από προαιώνιους πόθους τους, δεν τολμάνε να το κάνουν αυτό το βήμα), ότι κανείς δεν ξέρει ποιά ακριβώς θα είναι η ανθρωπότητα του 2013, αυτά τα φαινόμενα οφείλονται στο ότι τα χτυπήματα στο αιτιατό επίπεδο έχουν πλέον τόσο τρομερή ένταση, που και τα πλέον καλοδουλεμένα σχέδια (κυρίως των κακών) ανατρέπονται καθημερινώς.



Ο εχθρός, όπως κι αν ονομάζεται (Μάτριξ, Λερναία Ύδρα, διάβολος, κτλ), μπορεί στο αιτιατό και στο αστρικό να έχει διάφορες μορφές. Πλην όμως, από τον καθημερινό άνθρωπο, τον τυπικό Έλληνα πολίτη, αυτές δεν ελέγχονται. (Επειδή δεν τις γνωρίζει, κι επειδή δεν έχει τη δύναμη να τις τιθασσεύσει.) Ας αφήσουμε, επομένως, τον συγκεκριμένο έλεγχο ως δουλειά, καθήκον, ιερή υποχρέωση ολίγων - πχ των μοναχών του Αγίου Όρους. Και ας επικεντρωθούμε στο φυσικό επίπεδο. (Όπου επί της καμπούρας των ενόχων πίπτει ράβδος!)

Μικρή παρένθεση: από τον κατάλογο των διαχρονικών ιστορικών σταθερών, παρέλειψα (επίτηδες) την ιεραρχία. Ήθελα να την αναφέρω ειδικά εδώ. Ένθα "ιεραρχία" σημαίνει: όλες μα όλες οι ομάδες διπόδων ελλόγων (; ) όντων σχηματίζουν αυτομάτως ιεραρχικές πυραμίδες, όπου οι κατώτεροι υπακούν (εκτός σπανίων εξαιρέσεων) στους ανώτερους, και τους ακολουθούν. Στρατός, ας πούμε, με εκατό αρχηγούς, ούτε υπάρχει, ούτε υπήρξε ποτέ.

Στο φυσικό επίπεδο, λοιπόν, τα πράγματα είναι σαφώς εύκολα, διότι, αν ρωτήσεις τον οποιονδήποτε "ποιός φταίει" (που είναι ο κόσμος μας σκατά, δηλαδή), θα σου απαντήσει άνευ δισταγμού: "Οι ισχυροί της Γής". Να ξεκαθαρίσω, τον οποιονδήποτε Έλληνα. Διότι, από κάτι άλλους θα πάρεις απίθανες απαντήσεις, πχ φταίει η ...κλιματική αλλαγή!!! (Ναι, τό 'φαγε ο γάϊδαρος το ...κλίμα! :-) )
Εάν επιμείνεις στις ερωτήσεις, δηλαδή ποιός φταίει συγκεκριμένα, θα πάρεις την -σχεδόν ομόφωνη- απάντηση πως φταίνε (α) κάποια πολύ συγκεκριμένα κράτη, και (β) "οι μασώνοι". Οι πιό διαβασμένοι θα συμπεριλάβουν και διάφορες μυστικές λέσχες, τύπου Μπίλντερμπεργκ.

Η απάντηση αυτή είναι απόλυτα σωστή, εκτός από ένα πράγμα: πως όλες αυτές οι ομάδες ανθρώπων (και ανθρωποειδών, σπαρτών δηλαδή) δεν είναι ανεξάρτητες, αλλά αλληλοσυνδεόμενες. Δηλαδή, αποτελούν "πακέτον έν". Τώρα, αν (θέλουν να) εμφανίζονται ξεχωριστές, αυτό γίνεται γιά ...μεθοδολογικούς λόγους. Οι οποίοι, όμως, εμάς (τους μη "ποδίτσες") ουδόλως μας απασχολούν.

Εάν, λοιπόν, η Λερναία Ύδρα και τα χταπόδια (που θυμίζουν έντονα την ιεραρχική δομή αστέρα-υποαστέρα των δικτύων ηλεκτρονικών υπολογιστών) αντικατοπτρίζουν και τους φυσικούς φορείς του Μάτριξ, τότε η μόνη οργάνωση με (α) ιεραρχία, και δη απόλυτη, (β) παγκόσμια εξάπλωση,είναι ο ελευθεροτεκτονισμός. Η "μασωνία", όπως τον ξέρει ο πολύς κόσμος.



Εδώ μπαίνουν οι αντιρρήσεις πολλών (κυρίως τεκτόνων), ότι: (α) δεν είναι τίποτε επικίνδυνοι άνθρωποι οι τέκτονες (αυτές τις "συκοφαντίες" τις αναμασάμε εμείς οι απέξω, οι "βέβηλοι", που δεν έχουμε ιδέα γιά τί μιλάμε), και (β) εάν οι διάφορες λέσχες Μπίλντερμπεργκ προξενούν κακό, δεν ευθύνεται γι' αυτό η τεκτονική ιδιότητα των μελών τους, εφ' όσον ο τεκτονισμός ενδιαφέρεται γιά τη βελτίωση του ανθρώπου.

Και οι δύο αντιρρήσεις "πάσχουν", διότι είναι ελλιπείς.

Η πρώτη, γιά δύο λόγους:

Ο πρώτος, επειδή (αναφέραμε πως) η ιεραρχία είναι σύμφυτο αυτόματο χαρακτηριστικό του ζωϊκού είδους μας. Και δεύτερον, επειδή... θα μας ...επιτρέψουν οι τέκτονες να γνωρίζουμε κάμποσα γράμματα παραπάνω, και να τους πούμε πως στις μυστικές οργανώσεις πάντοτε υπάρχουν εσώτεροι και εσώτατοι κυκλοι, με σχέδια όχι κατ' ανάγκην συμβαδίζοντα με τα σχέδια των απλών μελών. Εδώ δουλεύεις σε μία επιχείρηση, ή έναν οργανισμό, και υπάρχουν οι παρέες, τα πηγαδάκια, οι κλίκες, και οι γκομενοδουλειές (πχ, σιγά μη μάθει όλο το εργοστάσιο ποιά είναι η γκόμενα του -παντρεμένου- συναδέλφου) - άρα, αμέσως-αμέσως μιλάμε γιά κλειστές ομάδες, γιά εσώτερους κύκλους. Πολλώι δε μάλλον σε μία οργάνωση με παγκόσμια εμβέλεια και παγκόσμιους στόχους!
Άρα, τζάμπα η πρώτη αντίρρηση: ουδόλως ενδιαφέρουν οι καλές προθέσεις των απλών τεκτόνων, τη στιγμή που υπάρχουν -σχεδόν εξ ορισμού- οι "ισχυροί άνδρες". Εάν, λοιπόν, οι "ισχυροί άνδρες" έχουν κακές προθέσεις, αυτές επιβάλλονται ιεραρχικώς... (Το ψάρι βρωμάει απ' το κεφάλι, που λέει η σοφή παροιμία.)

...Γιά να μη μιλήσω με λενινιστική ορολογία, γιά "χρήσιμους ηλίθιους", κτλ, και φανώ αγενής.

Η δεύτερη αντίρρηση πάσχει στα εξής:

Εάν η όποια Μπίλντερμπεργκ θέλει να κάνει κακό, φταίει και παραφταίει η τεκτονική ιδιότητα των μελών της! Εάν ο τεκτονισμός έχει αντιρρήσεις γιά τις κακές συμπεριφορές μελών του έξω απ' το "σπίτι" του, ας προβεί σε άμεση διαγραφή των τεκτόνων, που αποτελούν ταυτόχρονα και μέλη τέτοιων λεσχών. Η συνεχιζόμενη παραμονή τους στον τεκτονισμό συνιστά αποδοχή των πράξεών τους και απ' όλους τους λοιπούς τέκτονες, ανώτερους ιεραρχικώς ή κατώτερους - αδιάφορο. (Δείξε μου τον φίλο σου, να σου πω ποιός είσαι!)

...Προσπαθώ, λοιπόν, να φανταστώ κάποιον κυνηγετικό σύλλογο, του οποίου μέλος πήρε την καραμπίνα του και σκότωσε την οικογένειά του...
...και ο συγκεκριμένος σύλλογος δεν προχώρησε σε άμεση διαγραφή του μέλους αυτού...

Και ακόμη, οι διάφορες Μπίλντερμπεγκ είναι (υπο)προϊόντα του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Σε αντίθεση με τον τεκτονισμό, που υπάρχει επισήμως απ' το 1717. Ο παλιός είν' αλλοιώς! Και προηγείται - άρα, αυτός δίνει διαταγές!

Παρεμπιπτόντως, μιά που μιλάμε γιά την νεώτερη Ελλάδα, ο "κοινός παρονομαστής" της δυστυχίας της είναι (από το 1821 μέχρι σήμερα), εκτός των εκάστοτε "Μεγάλων Δυνάμεων" και ο ελευθεροτεκτονισμός. Δείξε μου "ισχυρό άνδρα" της χώρας μας, που δεν ήταν τέκτων! (Άντε, και να μην ήταν τέκτων κανένας Κανάρης και κανένας Πλαστήρας. Και πλέον, ού.)

(Κι εδώ δεν σηκώνει αντιρρήσεις, εφ' όσον οι ίδιοι οι τέκτονες έχουν εντάξει σχεδόν το 100% των εκάστοτε "ισχυρών ανδρών" της Ελλάδας σε καταλόγους με -νεκρά- διάσημα μέλη τους. Τί, δηλαδή; Ψέμματα μας έλεγαν τόσον καιρό, σοβαροί άνθρωποι; Τς τς τςςς!!!... :-) )