ΟΙΚΟΛΟΓΡΙΕΣ

Όλο θα και θα και θα...
σπάσε βρε παραμυθά!

Χρηστάκης


Ευχαριστώ πολύ τους φίλους, που κατά τη διάρκεια της σιωπής του Μπλογκ με δεδηλωμένη πίστη εξακολούθησαν να το επισκέπτονται.
Ο μεγάλος βιολιστής βιρτουόζος Γεχούντι Μενουχίν, γιατί υπάρχουν και πολλοί εβραίοι μπροστά στους οποίους υποκλίνομαι, είπε κάποτε ότι μουσική είναι η διαλεκτική αλληλουχία ήχου και σιωπής.
Όσο περισσότερο προχωρούμε, τόσο διεισδύουμε στη σιωπή. Αλλά όταν αφήνουμε τον ήχο μας να σπάη τη σιωπή των "αμνών", είναι και αυτό μια άσκηση προς τη σιωπή των αμνών, που ίσως αξίζει να εξασκή έλξη.

Το σημείωμα για την άκρα δεξιά που προηγήθηκε κόπηκε απότομα. Ο λόγος που συνέβη αυτό, είναι ότι η συγγραφή σημειωμάτων για μένα συχνά αποτελεί είδος ενδοσκόπησης. Μια από τις πιο ευχάριστες ασχολίες μου είναι να περιδιαβαίνω τα ιστολόγια, γνωστών και λιγότερο γνωστών. Συχνά σταματάω και χαζεύω και αυτό εδώ. Αποτέλεσμα είναι να αναρωτιέμαι μήπως είμαι κολλημένος ναρκισσιστής, ή μήπως τρέχει κάτι άλλο, που δεν μπορώ να το καταλάβω, μια και αυτά που παρατίθενται εδώ αποτελούν πονήματα του υποφαινομένου. Γιατί για μένα το γράψιμο, η ζωγραφική και το γρατζούνισμα της κιθάρας στάθηκε η μέθοδος, που εδώ και κάποιες δεκαετίες, απέφευγα τον καρδιοχειρουργό.
Στην ουσία το ωραιότερο ζητούμενο είναι όταν δεν υπάρχει ζητούμενο. Έτσι όπως τραβάει το βλέμμα μας μια φυσική ομορφιά και ξεχνάμε για μια στιγμή τη σκοπιμότητα και τη ματζιριά μας.
Εισερχόμενος λοιπόν στη σχεδία του αυτοσχέδιου και πιστεύοντας ότι πηδαλιοουχώ το θέμα προς το επιδιωκόμενο συμπέρασμα, με παρασύρει το ρεύμα σε κάποιες εσωτερικές περιοχές, που κάνω στάση για να τις δω. Και ενώ έχω πάρει είδηση, σε τι αρέσκεται πάνω κάτω η προσμονή του επισκέπτου, γίνομαι λιγάκι αυθαίρετος, κάνοντας το δικό μου. Εξάλλου πού βοηθάει η μάσκα στην διαδικασία επικοινωνίας;
Έτσι διαπίστωσα ότι το θέμα του προηγούμενου σημειώματος έχει ψωμί. Βάζοντας προσωρινά τελεία, ξαναπήρα στα χέρια μου βιβλία, που είχα διαβάσει πριν από πολλά χρονάκια και ενώ είχα πάρει απόφαση να ασχοληθώ διεξοδικότερα με το Κυπριακό Ζήτημα, άρχισα να δουλεύω στον ξύπνιο και τον ύπνο μου το θέμα της ακροδεξιάς. Παράλληλα έκανα και μια ενδοσκόπηση: Πως είχα κατανοήσει τα ζητήματα αυτά, ποιά ερωτηματικά έμοιαζαν αναπάντητα και γιατί;
Ομολογώ ότι το αυτό το θέμα, που έχει πολλές και ενδιαφέρουσες πτυχές, με απασχόλησε έντονα στο παρελθόν. Έτσι αποφάσισα να του δώσω μια έκταση μεγαλύτερη απ΄ότι ένα ανηρτημένο σημείωμα σε ιστολόγιο. Σκοπεύω τα συμπεράσματά μου να τα δημοσιεύσω προσεχώς με μορφή αρχείου PDF σε σελίδα φιλοξενίας, όταν ολοκληρώσω το κείμενο. Την αντίστοιχη ηλεκτρονική διεύθυνση θα την κοινοποιήσω εδώ, για τους φίλους και τις φίλες που θα είχαν ενδιαφέρον να το διαβάσουν. Ξεκαθαρίζοντας ότι αυτή η εμμονή μου δεν έχει να κάνη σώνει και καλά με την όποια ιδιαίτερη ή αποκλειστική σπουδαιότητα του θέματος. Κίνητρό μου είναι η διαπίστωση ενός σοφού, που λέει ότι εάν καταλάβης σε βάθος τον καϋμό ενός μερμυγκιού, θα έχης καταλάβει το σύμπαν.

Βεβαίως ο τίτλος αυτού του σημειώματος δεν αφορά αυτά που προηγήθηκαν, αλλά αυτά που έπονται.

Υπάρχουν πολλές οικολόγριες. Πιο σωστά θα έπρεπε να λέμε "να οι κωλόγριες".
Έτσι αυθόρμητα θυμάμαι τον Στελάκη το Πατακό, το καθαρματάκι της χούντας, που μάζευε τα αποτσίγαρα στα πεζοδρόμια της Αθήνας, μπροστά στις στημένες δημοσιογραφικές κάμερες, για να δείξη πόσο παστρικά ήταν τα φερετράκια στην "Σπύρος Νάγος" στοά "τελειοποιήσεως" και δύο αυγά τουρκίας.
Ή τον Αντωνάκη Δροσογιάννη, τον πατερούλη της "κόκκινης προβιάς" στην Ελλάδα, όταν φορώντας την πράσινη λυκοπροβιά του Αντρίκου, χαστούκησε ένα οδηγό ταξί, γιατί πέταξε ένα αποτσίγαρο από το παράθυρο του αυτοκινήτου στο δρόμο.
Ή μια κυράτσα που σφουγγάριζε ένα οίκο ανοχής. Μπένοντας μέσα με κοίταξε στα μάτια με ένα ευτυχισμένο χαμόγελο αναφωνώντας: "Η καθαριότης είναι μισή αρχοντιά..."
Η ένα γεροντοπαραλημένο θιασώτη του σεξουαλικού τουρισμού, που μου εκμυστηρεύτηκε από το διπλανό τραπέζι σε ταβέρνα του Βερολίνου: "Στην Ταϋλάνδη μας εκτιμούν γιατί αφήνουμε λεφτά και είμαστε καθαροί".
Πράγματι περισσότερο ρυπαρό από τη μόλυνση του περιβάλλοντος είναι το εμπόριο της οικολογίας. Στις μέρες μας αποτελεί όχι μόνο τη βάση του εμπορίου, αλλά και το πλέον χαμερπές πολιτικό πλασάρισμα.

Από που να ξεκινήσουμε και που να τελειώσουμε. Από κάποιους δήθεν γερμανούς, δήθεν οικολόγους; Που μιά λέγανε ότι γεννήθηκαν στην Τσεχοσλοβακία και ήρθανε στην Γερμανία το 56 κατά την αντισταλινική εξέγερση του Μπέλλα Κουν (Κοέν), μετά ισχυριζόντουσαν πάλι στην τηλεόραση ότι γεννήθηκαν στο Σβάρτσβαλντ, για να φαίνονται πιο γερμανοί, όταν ήτανε να γίνουνε υπουργοί εξωτερικών, για να στείλουνε τα γερμανικά βομβαρδιστικά να ισοπεδώσουνε τη Σερβία, προς όφελος της υπεραντλαντικής πολεμικής βιομηχανίας και της νέας τάξης. Καθηγητής στο Χάρβαρντ σήμερα ο κύριος, χωρίς να έχη απολυτήριο γυμνασίου. Όταν εμείς λειώναμε παντελόνια στα θρανία, ο κύριος πέταγε πέτρες στην αστυνομία της Φρανκφούρτης, με προφανείς τους ανομολόγητους σκοπούς. Να σε ποιά πανεπιστήμια στέλνουνε τα παιδιά τους για να πάρουνε τα πτυχία από χασαπόκολλα και μετά να το παίξουνε ελίτ στις νεοαποικίες.

Ας πάμε και στο άλλο ταλέντο, στο ιδρυτικό στέλεχος των οικολόγων του Βερολίνου, τον αντικαθεστωτικό δικηγόρο, που "υπεράσπιζε" και τις πιο ακραίες περιπτώσεις. Που όταν έγινε υπουργός εσωτερικών, πέρασε τόσο αυταρχικούς νόμους, που αναγκάστηκε ο συνάδελφός του ακροδεξιός χριστιανοσοσιαλιστής της Βαυαρίας, αισθανόμενος ότι του φεύγει η ακροδεξιά πελατεία να ορίεται: "Μη σας παρασύρει, αυτός μας μιμείται. Εμείς είμαστε το πρωτότυπο!"

Ή να πάμε στην οικολόγα γερουσιάστρια του Βερολίνου υπεύθυνη στη δεκαετία του 80 για θέματα οικογενείας, που διακήρυξε μέσα σε λεσβιακό μπάρ "εκδικηθείτε τους άντρες, είναι καθάρματα".

Ή να πάμε στην πλειάδα των μη κυβερνητικών οργανώσεων που έφτιαξε ο Ροκφέλλερ στον ΟΗΕ για να προωθήση τα συμφέροντά του σε βάρος των ανταγωνιστών του.

Μας ξεκούφαναν με την υποτιθέμενη τρύπα του όζοντος. Μόλις αλλάξανε όλα τα ψυγεία και δεν υπήρχε άλλη λαμαρίνα να πουλήσουν, ξαφνικά μας είπαν ότι η τρύπα έκλεισε.

Να πάμε και στα καθ΄ ημάς. Επικεφαλής των "οικολογικών" οργανώσεων ο κ. Καράς. Το πρωτοπαλήκαρο της Μπίλντερμπεργκ. Εφοπλιστής ή γκουρού; Επικεφαλής και στην ομάδα προώθησης των βιβλίων "ιστορίας" για αγρίους του Σόρος (Δώστε μου και καμιά ενέσα από τα σκόπια, κι ας μου την πουλήσει ο UCK.)
Αυτό είναι κουλτούρα. Αποβλακώστε με. Αλλά δε μου φτάνει. Κάντε με και εθελοντή. Εθελοντικός κρετινισμός, γουστάρω οικολογία.

Διαβάζω σε κάτι κατά τα άλλα συμπαθή ιστολόγια να πλέκουν το εγκώμιο του νεώτερου γόνου της "Αγίας Οικογένειας" ως του μεγίστου μέλλοντος αρχιοικολόγου της Ελλάδος. Δε μας φτάνανε οι άλλοι της φαμελιάς να και ο έλληνας Αλ Γκορ. Ο μίμος του πετρελαιά, που με οικολογικές προφάσεις έχει ταράξει στα πρόστιμα τους ανταγωνιστές του (και εσύ τον μιζάρεις θες δε θες φίλε καταναλωτή).
Σήμερα αν θέλης να δημιουργήσης πολιτικό προφίλ στον οποιδήποτε άσχετο πιτσιρικά, βάλτον να λέη φανφάρες για οικολογία. Βάλτον να μοιράζη λαμπτήρες πυρακτώσεως στο δρόμο, αφού ψηφίσει όλα τα αντιδασικά νομοσχέδια, που προωθεί ο πατέρας του μια ζωή.

Την εποχή του διαφωτισμού ο Ντιντερό και οι εγκυκλοπαιδιστές μαθαίνανε τον κόσμο
γράμματα κόντρα στις διώξεις των ιεροεξεταστών.
Σήμερα αν θέλης να κάνης διαφωτισμό φουσκώνεις έγχρωμα προφυλακτικά με γεύση πατάτας γιαχνί στην Ομόνοια. Διαφωτίζεις για το AIDS.
H αντίπερα όχθη όμως, που δεν πάσχει από υπογεννητικότητα, κατεννόησε, ότι αυτά λειτουργούν πιο αποτελεσματικά όταν τους κόψεις, αφού τα φορέσεις, την άκρη που περισσεύει.