ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΑΚΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟ

  Δεν συμπάθησα τα επιτραπέζια παιχνίδια, όταν ήμουν σε νεαρή ηλικία. Προτιμούσα να συνεργάζομαι με τούς φίλους και τις φίλες μου, αντί να τούς συναγωνίζομαι. Όταν είμαστε παιδιά μαζευόμαστε σε πλυσταριά και γρατζουνίζαμε κάτι παλιές κιθάρες, ενώ κάποιοι κτυπούσαν ντενεκεδάκια. Άλλοτε φτιάχναμε καλύβες σε ένα οικόπεδο που ήταν αποθηκευμένη ξυλεία, συζητούσαμε με τις ώρες, ή παίζαμε πόλεμο με τα παιδιά τής διπλανής γειτονιάς. Στο υπόγειο τού σπιτιού μας είχα εγκαταστήσει ένα οπλοστάσιο, που αποτελούταν από κλαριά δένδρων, στειλιάρια από φτυάρια και καπάκια από κάδους απορριμμάτων, που χρησιμοποιούσαμε για ασπίδες. Σε μια σύγκρουση αποφάσισαν οι δυο αντιμαχόμενες δυνάμεις, να μονομαχήσουν μόνον οι αρχηγοί, για να μην κτυπηθεί κάποιο παιδί. Ως επικεφαλής τής δικής μας συμμορίας μάζεψα τότε το ξύλο τής αρκούδας και στην συνέχεια καθαιρέθηκα από αυτό το ηγετικό πόστο.

  Πρόσφατα όμως έκανα κάποιες σκέψεις για το σκάκι και το μπιλιάρδο, αν και ποτέ δεν ασχολήθηκα με αυτά. Στο ιστολόγιο ΔΙΟΔΟΤΟΣ προηγήθηκαν δυο αναρτήσεις, που με αφητηρία την στρατηγική ικανότητα των σκακιστών τού Κρεμλίνου και την δεινότητα τού Προέδρου Πούτιν στις καραμπόλες, έγινε μνείαστα στα δυο αυτά δυο εξαίρετα παιχνίδια, που προαπαιτούν και αναπτύσσουν σημαντικές ικανότητες σε όσους επιδίδονται σε αυτά. Στα σχόλια αυτών των αναρτήσεων διεξήχθηκε συζήτηση σχετικά, στα πλαίσια τής οποίας κατέθεσα κάποιες σκέψεις. Αυτές αναπαράγω και εδώ, ως αποκατάσταση τής μέχρι σήμερα αποστασιωποίησής μου απέναντι στο σκάκι και το μπιλιάρδο

https://diodotos-k-t.blogspot.com/2024/10/blog-post_22.html#comment-form

https://diodotos-k-t.blogspot.com/2024/10/blog-post_4.html 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΚΑΚΙ

  Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι θιασώτες τής βίας, είναι ότι η ισχύς των σκακιστών στηρίζεται στην πείρα, στην οξυδέρκεια και στην διορατικότητα ως προς τις κινήσεις τού αντιπάλου και όχι στα ρόπαλα και στους γκασμάδες.
Πολλές φορές αυτοί που θεωρούνται πανίσχυροι υποτιμούν τούς μικρούς. Το σκάκι όμως είναι ένα παιχνίδι, που οι παρτίδες επιφυλάσσουν το αναπάντεχο.

  Οι δυτικοί πασχίζουν, κατασκευάζοντας τεράστιες εγκαταστάσεις, που αναλώνουν υπέρογκα ποσά ενέργειας, εξελίσσοντας τα προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης. Ταυτοχρόνως σε κάποιο απομεμακρυσμένο χωριό ένα παιδάκι, που έχει ένα σημάδι στο πόδι, παίζει με το τόπι του. Μόνον το σκυλάκι του γνωρίζει, ότι αυτό το παιδί είναι μετενσάρκωση τού πολυμήχανου Οδυσσέα.

  Ο Magnus Carlsen ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής στο σκάκι αδιάκοπα μεταξύ των ετών 2013 και 2023. Αυτοί που τον κατατρόπωσαν συχνά ήσαν όλοι πιτσιρίκια. Μια πληθώρα παιδιών, που εμφανίζουν πρωτόγνωρη δεινότητα στο σκάκι, νικώντας τούς περιφερειακούς και εθνικούς πρωταθλητές, έχει κατακλύσει τις πέντε Ηπείρους. Αυτή η απρόσμενα υψηλή δεινότητα των παιδιών δείχνει, ότι οι μεγάλοι σκακιστές δεν βρίσκονται μόνον στο Κρεμλίνο. Το φαινόμενο αυτό είναι ενδεικτικό, ότι η Χάρις έχει φροντίσει να ξεπροβάλλουν στην ανερχόμενη γενιά φυντάνια, που η πρωτόγνωρη δεινότητά τους δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο σκάκι. Αυτά τα παιδιά θα σχηματίσουν την πρωτοπορία, που θα πρωταγωνιστήσει στην σύγκρουση ενάντια στην τεχνητή νοημοσύνη, θα μετατρέψει τα δυστοπικά σενάρια σε αλοιφή για κάλους και θα απεργαστεί ένα ελπιδοφόρο μέλλον για την ανθρωπότητα.

 

https://www.youtube.com/watch?v=l0wdfUPK-0k
https://www.youtube.com/watch?v=omWn_mVdukg
https://www.youtube.com/watch?v=GC3dsGowMRw
https://www.youtube.com/shorts/IwYUZT0dRU8

https://www.youtube.com/watch?v=j-7yVWxsz80

https://www.youtube.com/watch?v=SXXPICly09I
https://www.youtube.com/watch?v=UO8pOZ1PvB8
https://www.youtube.com/watch?v=CS3RauXJzBA
https://www.youtube.com/watch?v=UT0s39UVndg&t=25s
https://www.youtube.com/watch?v=WAQJJmFDhEE
https://www.youtube.com/watch?v=mnxJQaxybWQ
https://www.youtube.com/watch?v=snB5mQmL7ZM&t=24s
https://www.youtube.com/watch?v=083bN5KmVrc
https://www.youtube.com/watch?v=0PwNYxcidao
https://www.youtube.com/watch?v=d9sRLY2z_NM

Σταματάω εδώ. Αυτή η σειρά είναι ατελείωτη και μπορεί να γεμίσει οθόνες.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΜΠΙΛΙΑΡΔΟ

   Ενώ το σκάκι είναι παίγνιον συνδεόμενο άμεσα στην στρατηγική, ως εφαρμογή σκέψης και διορατικότητος, η σχέση τού μπιλιάρδου με την στρατηγική είναι έμμεση, εφόσον αυτό στηρίζεται στην δεξιοτεχνία. Και τα δυο παιχνίδια όμως εντάσσουν την διαίσθηση στην διαδικασία. Η πρόβλεψη των κινήσεων τού αντιπάλου στο σκάκι δεν στηρίζει μόνον στην στάθμιση υφισταμένων πιθανοτήτων, που προκύπτουν από το συγκεκριμένο στάδιο που βρίσκεται μια παρτίδα και τούς κανόνες τού παιχνιδιού, αλλά περιορίζει ο φάσμα των πιθανών κινήσεων σε σύνολο δυνατοτήτων να εκδηλωθούν συγκεκριμένες επιλογές, με βάση την ψυχολογία τού αντιπάλου. Υπάρχουν παίκτες που παίζουν επιθετικά, άλλοι είναι περισσότερο συντηρητικοί αποδίδοντας μεγαλύτερη προσοχή στις κινήσεις τού αντιπάλου, κάποιοι προσπαθούν να παρελκύσουν τον αντίπαλο στο να κάνει κινήσεις ευνοϊκές για την στρατηγική που αυτοί προωθούν, εκτιμώντας τον τρόπο που αντιδρά ο αντίπαλος. Πέρα όμως από τις ψυχολογικού τύπου σταθμίσεις, η προσπάθεια πρόγνωσης των κινήσεων τού αντιπάλου στηρίζεται ταυτοχρόνως και σε ενδόμυχη μαντική, που είναι έκφραση διαίσθησης. Οι πιο ισχυρά διαισθητικοί παίκτες, που αποτελούν σπάνιες περιπτώσεις, επιχειρούν να διεισδύσουν στην αύρα τού αντιπάλου, για να αντλήσουν από εκεί πληροφορίες. Η ισχυρότερη ακόμη διαισθητική πρακτική έγκειται στην υποβολή. Ο παίκτης προσπαθεί να υποβάλλει στον αντίπαλο δικές του επιλογές, δεσμεύοντας τις προαιρέσεις του. Πρόκειται για την πρακτική ενός αιωρούμενου υπνωτισμού, στα πλαίσια τού οποίου συνδυάζονται η νόηση, η ψυχολογία και η παραψυχολογία. Όμως τόσο η ικανότητα και η πρόθεση άσκησης υποβολής, όσο και η δεκτικότητα σε αυτήν τού αντιπάλου, ποικίλουν.

   Ενώ το μπιλιάρδο μπορεί να παίζεται από περισσότερους από δυο παίκτες, στην ουσία ο καθείς παίζει με εν τέλει αντίπαλο τον εαυτό του. Διότι μπορεί να επιβληθεί μόνον ξεπερνώντας, ή τουλάχιστον πραγματώνοντας, τον καλύτερο δυνατό εαυτό του. Εκτός από την ακρίβεια που απαιτείται από όσα επενεργούνται από το σώμα, η επίτευξη μιας καραμπόλας μέσω πολλαπλής ανάκλασης τού σφαιριδίου στις κόγχες των τοιχωμάτων είναι μια πολύ πολύπλοκη διαδικασία. Η δυνατότητα ενός παίκτη να ανταποκριθεί με επιτυχία στις προκλήσεις της, προϋποθέτει εκτός από την εμπειρία στην διαδικασία τής βολής, στην στροφορμή των σφαιριδίων, στις γωνίες ανακλάσεών τους στα τοιχώματα κλπ., που διέπουν την ακρίβεια στον χειρισμό τής στέκας, επί πλέον μια ενισχυμένη διαίσθηση με την έννοια τής προβολής, η οποία αποτελεί ένα είδος ψυχοκίνησης. Γι αυτό οι καλοί παίκτες χρησιμοποιούν μόνον την δική τους προσωπική στέκα, όχι μόνον λόγω μηχανικής εξοικείωσης με αυτήν, Στην συγκεκριμένη περίπτωση υφίσταται και μια εξοικείωση τού θυμικού, όπου η στέκα δεν αποτελεί μόνον προέκταση τού χεριού τού παίκτη, αλλά και τής ψυχής του, φορτίζοντας την στόχευση με την πρόθεση.

   Αξίζει να εντοπιστεί, ότι πριν την κρούση τής στέκας στο σφαιρίδιο, κρατώντας την ο παίκτης με το δεξιό χέρι, την κινεί παλινδρομικά διαμήκως στην βάση, που έχει σχηματίσει με τον καρπό τού αριστερού χεριού, όπου ο αντίχειρας επιτελεί ρόλο κεραίας. Καθώς η δύναμις για την κρούση αντλείται κυρίως από τούς μεις τού δεξιού χεριού, σφίγγεται και η μέση, η οποία αποτελεί την έδρασή της. Έτσι ενεργοποιείται ο τελευταίος κόκκυγας τής σπονδυλικής στήλης. Πρόκειται για την ενδόμυχη ακίδα αυτής τής κεραίας, ούτως ώστε το σχήμα των ανακλάσεων τού σφαιριδίου στα τοιχώματα να σταλεί στα πεδία πληροφορίας πριν την αρχική κρούση.

   Ενώ στην σκοποβλή επιδιώκεται η κατ' ευθείαν κρούση τού στόχου, στο μπιλιάρδο αυτή επιδιώκεται κατόπιν πολλαπλών ανακρούσεων τού σφαιριδίου. Οπότε δεν πρόκειται περί στόχευσης, αλλά επίτευξης τού στόχου μέσω διαδικασίας. Άρα υφίσταται στρατηγικό πρόθεμα, οπότε και το μπιλιάρδο εμπεριέχει στρατηγική τεχνική. Η παρέμβαση τής διαίσθησης γίνεται μέσω τής προβολής τού σχήματος ανακλάσεων από την σκέψη τού παίκτη στα πεδία πληροφορίας πριν την αρχική κρούση.

Επιγραμματικά μπορούμε να συνοψίσουμε, ότι το μπιλιάρδο είναι η μελέτη και η διεξαγωγή καραμπόλας, τουτέστιν η επιβολή διαδοχικών ανακλάσεων δυο σφαιριδίων, που επενεργείται δια τής αρχικής κρούσεως ενός εξ αυτών, ώστε ένα από τα δυο αυτά να κρούσει τρίτο σφαιρίδιο, που αποτελεί τον στόχο. Πρόκειται δηλαδή για την πυροδότηση μιας διαδικασίας, μέσω επιβολής μιας αρχικής κρούσεως, η οποία βάσει τής διατάξεως τού πεδίου (τραπέζι τού μπιλιάρδου και θέσεις των σφαιριδίων επ' αυτού) καθώς και το σχέδιο τού παίκτη, επενεργεί τελική κρούση, η οποία επιφέρει πρόσθετα αποτελέσματα. Πρόκειται για παιχνίδι δεξιοτεχνίας, όπου η ακρίβεια στον χειρισμό των μέσων, η πείρα και ο σχεδιασμός, οδηγούν την πρόθεση σε πραγμάτωσή της.

   Εξετάζοντας την πρακτική τού Κρεμλίνου, αναφορικά με σχεδιασμούς και επιλογές που στηρίζονται στην δεινότητα ενός παίκτη τού μπιλιάρδου, τουτέστιν σε αυτά που μπορεί να επιτευχθούν μέσω καραμπόλας, διαπιστώνουμε τις εξής άκρως εύστοχες επιλογές:

1. Επέμβαση στην Συρία

2. Προσεταιρισμός τής Τουρκίας

3. Προσεταιρισμός των Σουνιτών στην Ρωσική Ομοσπονδία

4. Σύσταση των BRICS

5. Συμμαχία με το Ιράν

6. Σύμπραξη με την Κίνα (και με την Βόρειο Κορέα).

7. Παροχή στρατιωτικής βοήθειας σε Αφρικανικές χώρες

8. Ενίσχυση τού θεσμού τής οικογένειας

9. Εξάρτηση των χωρών τής ΕΕ. από τούς Ρωσικούς ενεργειακούς φορείς και πληρωμή με βάση το νέο ρούβλι, που έχει ισοτιμία σε χρυσό.

10. Οικονομική ανόρθωση τής Ρωσίας

11. Και το κυριότερο όλων, προώθηση τής κατάργησης τού μονοπολισμού και συγκρότηση τού πολυπολικού προθέματος

   Επειδή οι δυτικοί κατανοούν, ότι η παρτίδα χάνεται απέλπιδα, επιχειρούν με τις στέκες τους να σκίσουν την πράσινη τσόχα στο τραπέζι. Ο ιδιοκτήτης όμως των σφαιριστηρίων έχει θέσει ζήτημα αποκλεισμού τους από όλα τα σφαιριστήρια τής πιάτσας, οπότε οι λεγάμενοι εικάζεται, ότι προσεχώς θα παίζουν με απορρίμματα στον κάδο ανακύκλωσης τής ιστορίας.