ΦΥΛΛΟΜΕΤΡΗΣΗ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΕΝΟΣ ΑΜΟΡΑΛΙΣΤΗ ΚΑΡΠΑΖΟΕΙΣΠΡΑΚΤΟΡΑ

 

"Homo homini diabolus, hoc est calumniatricis linguae speculum"

Ο άνθρωπος καταντάει διάβολος τού εαυτού του, όταν προκαλεί μέσα από την παραμόρφωση της ύβρεως. - Theodor Fessel

 

1. ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΑ

Στην προηγούμενη ανάρτηση με θέμα την Μόρια έκανα σύντομη μνεία στην εκτίμησή μου για τον ρόλο της κλίκας του Ερντογκάν στα γεγονότα. Στα πλαίσια της παρούσης αναφοράς επιχειρώ μια διεξοδικότερη προσέγγιση στην γενικότερη φυσιογνωμία της και την διαμόρφωση των γεωπολιτικών δεδομένων στην περιοχή, εντός των οποίων αυτή με τις αλόγιστα επιθετικές και απάνθρωπες επιλογές της έχει εγκλωβιστεί. Τα αδιέξοδα, που διαμόρφωσε το σκοτεινό όραμα "της γαλάζιας πατρίδας" τού υδροκέφαλων της Άγκυρας, δεν είναι παρά το βάραθρο μιας άφρονος έξαρσης παντουρκισμού, στο χείλος τού οποίου αυτοί έχουν οδηγηθεί. Συμφώνως προς τις εκτμήσεις μου, ο χρόνος που υπολείπεται για την επιβίωση τής κυριαρχίας του παρόντος τουρκικού καθεστώτος είναι ελάχιστος. Οι υπέρμετρες φωνασκίες και οι απανωτές προκλήσεις σε βάρος τού διεθνούς δικαίου προς πάσα δυνατή κατεύθυνση που εξαπολύουν, δεν υποδειλώνουν παρά την προσπάθεια για μια τελευταία ανάσα πριν τον θανάσιμο ρόγχο μιας αγχόνης, που περισφύγγει όλο και περισσότερο το λιπαρό σβέρκο τους. Μια αγχόνη που έστησαν οι ίδιοι, εκτιμώντας, ότι αφ' ενός η πολιτική του τουρκικού κρατικού μορφώματος υπήρξε ανέκαθεν ευφυής. Και αφετέρου, ότι η πολιτική επεκτατισμού που εφάρμοσε τα τελευταία πενήντα χρόνια η τουρκία, οδήγησε σε επιτυχή οικονομική και εδαφική επέκταση καθώς και στην εγκαθίδρυση μιας πολιτικής ηγεμόνευσης τών τουρκογενών πληθυσμών γειτονικών χωρών. Διαδικασία, που σε μεσοπρόθεσμη προοπτική θα οδηγήσει αναπότρεπτα σε απόσπαση σημαντικών ενεργειακών πόρων, με στόχο,  συνυπολογιζόμενης και της οικονομικής στήριξης από το Κατάρ, την αναβίβαση της τουρκίας σε ηγεμονική δύναμη, με κυριαρχικό ρόλο στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, της βορείου Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και του Καυκάσου. Η εξέλιξη όμως καταδυκνύει, ότι όλα τα προηγούμενα δεν είναι παρά ονειρώξεις, τελείως αντικρουόμενες προς τους γενικότερους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς αυτών που είναι οι πραγματικοί global players στην πολιτική. Σε αντίθεση προς την πλειοψηφία των κάθε είδους εν Ελλάδι πολιτικών αναλυτών - είτε αυτοί προέρχονται από τον ακαδημαϊκό χώρο, είτε από το δημοσιογραφικό κατεστημένο - που διαβλέπουν μια συνεχή γιγάντωση τής τουρκικής απειλής μεσοπρόθεσμα, προσωπικά θεωρώ, ότι το τουρκικό κρατικό μόρφωμα ξεκίνησε ήδη να βρωμάει πτωμαΐνη, ενώ η ζωή που απομένει στο τουρκικό καθεστώς είναι πολύ περιορισμένη. Αυτή η εκτίμηση μου δεν συνεπάγεται την μείωση της απαραίτητης εγρήγορσης και την αναγκαιότητα αυξημένης επαγρύπνισης ενάντια στον τουρκικό επεκτατισμό. Ακριβώς επειδή σε ένα τέρας, που είναι πάρα πολύ πληγωμένο, οι τάσεις που επικρατούν, είναι τάσεις παράνοιας και ακατολόγιστων ενεργειών. Τάσεις που μπορεί να οδηγήσουνσε τελείως ανεξέλεγκτες επιθετικές απόπειρες αυτοκτονικού χαρακτήρα. Πλην όμως η κλίκα της Άγκυρας έχει "καταφέρει" έχει να περιβάλλεται πια ΜΟΝΟΝ ΑΠΟ ΕΧΘΡΟΥΣ, φανερούς ή καλυμμένους, με εξέρεση τον παραδοσιακά αντιδραστικό ρόλο του γερμανικού κατεστημένου. Και πέρα από τα αμυντικά αντισώματα, τα οποία αναμφίβολα ενυπάρχουν στις ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδας και στο πατριωτικό φρόνημα του Ελληνικού λαού, για όσους μπορούν να παρατηρούν με ρεαλιστικό τρόπο τις εξελίξεις, οι global players στην περιοχή, ΗΠΑ, Ρωσία και Γαλλία, δεν διαφαίνονται να είναι καθόλου πρόθυμες να επιτρέψουν στους παράφρονες της Άγκυρας να παίζουν μπιλιάρδο με αναμένο τσακμάκι στην μπαρουταποθήκη της περιοχής. Για λόγους που θα αναπτύξω στην συνέχεια, πλησιάζοντας χρονικά προς τις εκλογές στις ΗΠΑ, πολλά είναι αυτά που άλλαξαν ως προς τον χειρισμό της τουρκίας από ΗΠΑ και Ρωσία. Και ακόμη περισσότερα είναι αυτά που θα κλιμακωθούν την επόμενη περίοδο. Αυτοί που εκτιμούν, ότι οι επιλογές των ΗΠΑ και της Ρωσίας είναι μονομερώς φιλοτουρκικές και βλάπτουν τα συμφέροντα της Ελλάδας διαψεύδονται ήδη από τις επερχόμενες εξελίξεις. Και αυτός που θα εκπλαγεί σχετικά με μοιραίο τρόπο θα είναι η κλικα του Ερντογκάν και οι δυνάμεις, που έντεχνα κρύβονται πίσω από αυτήν.

Το δεδομένο, ότι ο ερντογκάν προβάλλεται - και τον αφήνουν σκόπιμα να αυτοπροβάλλεται - ως ένας εγωμανής με βάναυσα επιθετικό τρόπο, περιβαλλόμενος από κάποια συγκεκριμένα αλαλάζοντα επιθετικά μπολντόκ των κρατικών μηχανισμών, με ύφος  πιστολέρο που έχει απασφαλίσει το όπλο, είναι ενδεικτικό για το αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει το τουρκικό άρχον συγκρότημα, τουτέστιν όλες οι δυνάμεις που τον στηρίζουν. Η τεχνητή εικόνα που υποβάλλεται δημοσίως, ότι η κλίκα ερντογκάν αποτελείται από μερικά άτομα και ότι όσα αποσπώνται από το πλιάτσικο καρπούται βασικά ο ερντογκάν, έχοντας μετατρέψει την δημόσια κρατική περιουσία σε δικό του πλουτισμό, που διαχειρίζονται μέλη της οικογένειας του, αποτελεί μόνον μια στημένη πρόσοψη του καθεστώτος. Πίσω από τον ερντογκάν καλύπτεται όλη η μιλιταριστική, γραφειοκρατική αστικοτσιφλικάδικη πλουτοκρατία τής τουρκίας. Κατά παράδοση οι τούρκοι μεγιστάνες του χρήματος ήσαν, είναι και παραμένουν διεκπεραιωτές συμφερόντων του τουρκικού στρατού, που έχει υπό την κυριαρχία του την οικονομία της χώρας, αλλά επεκτείνει τις δραστηριότητές του και στην γερμανία, όπου ζουν εκατομμύρια Τούρκοι. Αυτοί, χωρίς να το συνειδητοποιούν, αποτελούν μάζα αποταμιευτών και καταναλωτών, που λυμαίνεται σε αγαστή συνεργασία μια σύμπραξη και αμοιβαία συνεννόηση το γερμανικό με το τουρκικό κατεστημένο, έχοντας προβεί σε συμφωνίες μοιράσματος τής αγοράς. Συχνά χρησιμοποιούνται για λόγους συγκάλυψης ως άνθρωποι βιτρίνες Κούρδοι, που εξακολουθούν να εφαρμόζουν την πάγια καιροσκοπική συνεργασία με τους δυνάστες. Η μέθοδος να δρουν κάποια πολιτικά και οικονομικά κυκλώματα μακρυά από το φως της δημοσιότητας, προβάλλοντας κάποιους λίγους που εκτίθενται, με επικεφαλής κάποιον παράφρονα εγωμανή, στον οποίον αποδίδεται σκόπιμα κατόπιν εορτής η αποκλειστική ευθύνη είναι παλιό σενάριο. Το παραμύθι είναι γνωστό από παλιά, με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση, όταν η Wall Street έθεσε σε κίνηση το ναζιστικό τέρας με στόχο την επιβολή του Β΄ΠΠ. Το όλο έγκλημα αποδόθηκε στην συνέχεια με πολύ ύπουλη σκηνοθεσία και  προπαγάνδα βασικά σε ένα μεμονωμένο παράφρονα και την μικρή κλίκα του. Ενδεικτικά, αθωώθηκαν στην δίκη τής Νυρεμβέργης αρκετά μεγαλοστελέχη τού τρίτου ράιχ, όπως ο υφυπουργός εξωτερικών υπό τον Ρίμπεντροπ Ερνστ φον Βαιτσέκερ. Δικηγόρος υπεράσπισης στην δίκη ήταν ο γιος του Ρίχαρντ, ο οποίος επιβραβεύτηκε στην συνέχεια ως έκτος πρόεδρος της ομοσπονδιακής δημοκρατίας της γερμανίας. Η συντριπτική πλειοψηφία της κουστωδίας τραπεζιτών και επιχειρηματιών, που ανέδειξαν τον χίτλερ, δεν έμειναν στο μόνον στο απυρόβλητο, αλλά εξακολούθησαν μεταπολεμικά να αποτελούν την οικονομική αλήτ της δυτικής Γερμανίας.

Η υπέρμετρη προβολή του ερντογκάν αποτελεί ένδειξη, ότι η μαούνα έχει βάλλει ήδη πολλά νερά και κατευθύνεται προς τον πάτο. Όταν το σκάφος βυθίζεται τα τρωκτικά τρέχουν στις λέμβους. Την πορεία αυτοκαταβύθισης του εκτρωματικού τουρκικού μορφώματος θα περιγράψω στην συνέχεια.

2. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ

 

Ζητώ συγγνώμη από όσους επισκέπτονται με συνέχεια αυτήν την σελίδα, επειδή για μια ακόμη φορά θα αναφερθώ ακροθιγώς στην αναλυτική μέθοδο που εφαρμόζω και σε αυτήν την ανάρτηση.  Πρόκειται για επανάληψη θέσεων, που έχω αρκετές φορές καταθέσει στο παρελθόν. Κρίνω όμως αναπόφευκτη την εκ νέου παράθεση κάποιων πολύ επιγραμματικών δεδομένων, λόγω του ότι αυτά που εκθέτω εδώ έρχονται (για μια ακόμη φορά) σε αντίθεση με εκτιμήσεις, που έχουν υπό συνεχή επανάληψη κυριαρχήσει. Σκοπεύω μελλοντικά να συντάξω το ζητούμενο της μεθόδου σε κάποιο συγκροτημένο κείμενο με σχετική επάρκεια, ώστε να μην χρειάζεται να επανέρχομαι σε αυτό. Όμως κρίνω, ότι ιδιαίτερα σε ζητήματα εκτιμήσεων που αφορούν σημαντικές πλευρές του γεωπολιτικού γίγνεσθαι, δεν είναι δυνατόν να εξαχθούν γόνιμα και ενδελεχή συμπεράσματα, εάν δεν εφαρμόζεται μια ορθή αναλυτική μέθοδος.

Η συντριπτική πλειοψηφία των αναλυτών προτάσσει ως βασικό κίνητρο επιβολής στις κάθε είδους αναλύσεις γεωπολιτικού περιεχομένου τα οικονομικά συμφέροντα.  Στην ουσία πρόκειται για αναμάσημα της μαρξιστικής θεωρίας, που στηρίζει το βασικό δόγμα της, ότι βάση των εξελίξεων αποτελεί η οικονομία, ενώ όλα τα υπόλοιπα εξαρτώνται ως εποικοδόμημα από αυτήν. Αυτό το δόγμα επικαλείται σε νοησιαρχική βάση την "κοινή λογική", ανάγοντας σε απόλυτη αρχή ότι είναι "προφανές". Όσοι όμως αναμασούν την εφαρμογή αυτής τής "λογικής" στις αναλύσεις αγνοούν, ότι οι μυστικές εταιρείες, όπως ο ελευθεροτεκτονισμός, που εξουσίαζαν εν κρυπτώ επί χιλιετίες την ανθρωπότητα, χρησιμοποιώντας ως υποχείρια τους πολιτικούς και τους χρηματιστές, αποκαλούν "PROFAN" (στα ελληνικά "βέβηλους") αυτούς που δεν είναι μέλη τους, τουτέστιν τους κατά τα κατάστοιχά τους "αμύητους".

Η πρόσφατη όμως τιτάνιου χαρακτήρα σύγκρουση σε κλίμακα οικουμένης αυτών που αμφισβητούν την επικυριαρχία του βαθέως κράτους, κατέδειξε ότι δεν στρέφονται εν τέλει μόνον ή κύρια ενάντια σε κάποια πολιτικά, κυβερνητικά, οικονομικά, τραπεζικά ή μιντιακά κατεστημένα, αλλά εναντίον ΚΑΠΟΙΑΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ. Τουτέστιν στρέφονται ενάντια σε κάποια καλυμμένα ΙΕΡΑΤΕΙΑ μη εξαιρουμένων των αχθοφόρων τους σε όλους τους τομείς. Οι παιδοκτόνοι - παιδοβιαστές δεν ικανοποιούν με τις εκατόμβες ανθρωποθυσιών κάποια παράξενα βίτσια, αλλά προμηθεύουν με ενέργεια τους εκπεσσόντες. Όσοι επιχειρούν να ξεσκεπάσουν το σύστημα, αλλά πασχίζουν να αποποιηθούν με κάθε τρόπο τον χαρακτηρισμό του συνομωσιολόγου, που μονίμως πανταχόθεν από τους συστημικούς αχθοφόρους και τους εν τέλει αδαείς προς πάσα κατεύθυνση κριτικής αποδίδεται, εν τέλει ματαιοπονούν. Και θα εκπλαγούν τα μέγιστα, όταν μετά τις προσεχείς εκλογές στις ΗΠΑ δημοσιοποιηθούν αδιαμφισβήτητα οπτικοακουστικά υλικά από την πρακτική της λατρείας του εωσφορισμού. Αναμφίβολα, πάρα πολλές από τις αναλύσεις που κατά καιρούς γίνονται από καλοθελητές, ειδήμονες και μη, που κρατούν κριτική στάση έναντι στο κατεστημένο, είναι φιλότιμες και διέπονται συχνά από μεγάλη αναλυτική αξία, έστω και εάν αυτοί που τις εκπονούν, δεν μπορούν να διακρίνουν την λαγουδότρυπα.

Όμως, ειδικά στην περίπτωση των αναλύσεων γεωπολιτικού χαρακτήρα σημαντικών δεδομένων είναι αδύνατον να φθάσει κάποιος σε ενδελεχή συμπεράσματα στηριζόμενος σε οικονομιστική μέθοδο προσέγγισης. Αυτή είναι τόσο αντιεπιστημονική, όσο και ανιστόρητη. Όσοι την εφαρμόζουν, υποδηλώνουν, ότι δεν διαθέτουν τις παραμικρές γνώσεις θρησκειολογίας, ούτε έχουν ασχοληθεί σε βάθος με την Κλασσική Ελληνική Γραμματεία.

Εάν κάποιος δεν έχει ασχοληθεί διεξοδικά με την επιστολή του αρχιερέα της μασονίας Albert Pyke στον Mazzini του έτους 1871 αδυνατεί να κατανοήσει το Σταλινικό φαινόμενο. Εάν κάποιος δεν έχει κατανοήσει το Σταλινικό φαινόμενο δεν μπορεί να κατανοήσει το φαινόμενο Πουτιν. Εάν κάποιος δεν έχει κατανοήσει το φαινόμενο Πουτιν και τον ρόλο του Σαμανισμού της Σιβηρίας δεν μπορεί να κατανοήσει τον ρόλο του στρατηγού Flynn και των πέριξ αυτού στην διαδικασία προώθησης του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρεία. Σε αυτά τα θέμα έχω αναφερθεί σε προηγούμενες αναρτήσεις και σκοπεύω να αναφερθώ περισσότερο στο μέλλον.

Εν ολίγοις:                                                                                                                             Ένα λειτουργικό αναλυτικό όργανο οφείλει να στηρίζεται στην φιλοσοφία και μάλιστα στην οντολογία, ενσωματώνοντας τις βασικές διαπιστώσεις της σύγχρονης θεωρητικής φυσικής και των μαθηματικών.

 

3. ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΥΣ ΑΞΟΝΕΣ ΠΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΥΟΥ ΥΠΟ ΤΟΝ ΕΡΝΤΟΓΚΑΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ

 

Η ΑΛΛΩΣ:

ΑΠΟ ΒΛΑΧΟΔΗΜΑΡΧΟΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ ΘΙΑΣΩΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΩΘΗΣΕΩΣ ΤΗΣ "ΓΑΛΑΖΙΑΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ" ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΗΜΙΟΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΙΑ ΝΑ ΕΜΠΟΡΕΥΤΕΙ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥΣ. ΣΚΑΒΟΝΤΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΦΟ ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ "ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ" ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΙΓΟΝΤΑΡΕΙ

Στόχος αυτής της αναφοράς είναι να κατατεθούν στον δημόσιο διάλογο κάποιες εκτιμήσεις αναφορικά με σημαντικές πλευρές της συνολικής πορείας του κυβερνητικού σχήματος στην Τουρκία, από το έτος 2002 μέχρι εντεύθεν, μέσα από την σκοπιά τού γράφοντος. Πλευρές που δεν έχουν τύχει, από όσα μπορώ να γνωρίζω, μέχρι σήμερα συγκεκριμένης αποτίμησης. Καθ' ότι, εάν δεν ασχοληθεί κάποιος συγκροτημένα με την πορεία μιας διαδικασίας, δεν είναι δυνατόν να προβεί σε ρεαλιστικές εκτιμήσεις για τα τρέχοντα. Η πορεία τής διακυβέρνησης υπό τον Ερντογκάν δεν διακρίνεται από συνέχεια και παρουσιάζει έντονες διακυμάνσεις, τόσο αναφορικά με τις στρατηγικές επιλογές που έγιναν κατά καιρούς, όσο και αναφορικά με τα βασικά πρόσωπα που συμμετείχαν στην διαμόρφωση αυτών των στρατηγικών. Όπως ο Αχμέτ Νταβούτογλου και ο Φετουλάχ Γκιουλέν. Τα δυο αυτά πρόσωπα υπήρξαν πόλοι επεξεργασίας στρατηγικών επιλογών, που κατά καιρούς εφαρμόσθηκαν.

Γενικά η πορεία του εν λόγω κυβερνητικού μπλοκ χωρίζεται σε πέντε διαφορετικά χρινικά στάδια από το 2002 μέχρι σήμερα, την ποιότητα και τις συνέπειες των οποίων επιχειρώ να εντοπίσω στην συνέχεια. Σε αυτήν την παράθεση θα αποφύγω τις πολλές παραπομπές και θα παραμείνω αποκλειστικά στα βασικά σημεία, που καθόρισαν ως άξονες την όλη πορεία, ώστε να μην βαρύνω υπέρμετρα την ανάρτηση. Μια αφαιρετική προσέγγιση εξ άλλου, όταν επιτύχει μια στοχευμένη συμπύκνωση της παράθεσης του υπό πραγμάτευση θέματος, αποδίδει την ουσία (το ζουμί) διαχωρίζοντας τα ουσιώδη από τα μη ουσιώδη.

 

 3.1 ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΔΙΟ: "ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ" ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ ΤΗΝ "ΕΡΓΚΕΝΕΚΟΝ"

 

Στα τέλη τις δεκαετίας του '90 δημοσίευσε η εφημερίδα τού Αμερικανοικού Στρατού ένα άρθρο Ινστιτούτου Forbes, που πρόσκειται στην CIA, με θέμα ένα επερχόμενο διαμελισμό τής ευρύτερης περειοχής της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανομένου και ενός διαμελισμού της Τουρκίας. Στο δημοσίευμα αυτό είχε καταχωρηθεί και ο εικονιζόμενος χάρτης που έπεται.

Ο χάρτης αυτός απεικόνιζε ένα πλήρη αναδασμό τής Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμαβανομένης και τής Αραβικής Χερσονήσου. Ο πρωτος Πόλεμος τού Κόλπου, που η "συμμαχία των προθύμων" είχε αποκαλέσει "Ασπίδα της Ερήμου", είχε προχωρήσει ήδη στην εκ των πραγμάτων διχοτόμηση του Ιρακ, με την αυτονόμηση των Κουρδικών περιοχών. Πλην όμως δεν έπαυε η Τουρκία να είναι το αγαπημένο παιδί του ΝΑΤΟ και των δυτικών, που επιτελούσε ρόλο χωροφύλακα στην περιοχή. Υπό αυτήν την έννοια το εν λόγω δημοσίευμα επέφερε αυτονόητη έκπληξη και δημιούργησε πληθώρα ερωτηματικών προ πάντων στην άχουσα τάξη της Τουρκίας. Μέσα από αυτό το δημισίευμα διαφαινόταν, ότι οι δεξαμενές σκάψεις στις ΗΠΑ, που διαμόρφωναν τα πλαίσια τής εξωτερικής πολιτικής, είχαν κάνει κάποια στροφή προς την αναβάθμιση του ρόλου των Κούρδων στην περιοχή, οι οποίοι ως εβρισκόμενοι υπό κατάστη εθνικής υποδούλωσης, πραφανώς θα ήσαν πρόθυμοι να δείξουν μεγαλύτερη συγκαταβάση προς τον επερχόμενο "λυτρωτή" τους, από ότι οι ηγεσίες χωρών, που ενώ είχαν αναμφισβήτητο φολοδυτικό πρπσανατολισμό, εβρισκόμενες σε εδώ και δεκαετίες οργανωμένα κράτη, ήταν επόμενο να επιδεικνύουν ταυτοχρόνως ένα συνδυασμό τών συμφερόντων των μεγάλων αφεντικών με τα δικά τους ιδιαίτερα συφέροντα.  

Επί του συγκεκριμένου όμως τίθεται ένα λογικό ερώτημα:                                                                                                                                           Από την στιγμή που η ΗΠΑ είχαν προγραμματίσει να διαμελήσουν στο προσεχές μέλλον την Τουρκία, για ποιο λόγο προβήκαν σε νια χωρίς προσχήματα δημοσιοποίηση αυτής της επιλογής; Εφ' όσον αποσκοπούσαν σε κάποια ενημέρωση του κουρδικού παράγοντα, αυτό θα μπορούσε να επιτευχθεί στα πλαίσια συνομοιλιών με την ηγεσία των Κούρδων στο Ιρακ, με τρόπο διακριτικό, που θα αναφερόταν σε δυνατότητες και προοπτικές, χωρίς όμως να οριστικοποιεί με αυστηρό τρόπο ειλημμένες αποφάσεις. Μια τέτοια διαδικασία θα επενεργούσε πολύ μικρότερη αφύπνιση των ανακλαστικών επιβίωσης τής άρχουσας τάξης στην Τουρκία, δεδομένου, ότι αποτελεί κανόνα των ισχυρών, όταν αυτοί υπόσχονται οτιδήποτε, να κάνουν χρήση παραπλανητικών σεναρίων, ώστε να προσελκύσουν τους μικρότερους.

Τον Φεβρουάριο του 2002 κυκλοφόρησε στην Ελλάδα το βιβλίου του Αθανάσιου Στριγά με τίτλο "Ο Διαμελισμός της Τουρκίας". Ως Στριγάς ως μακροχρόνιος εκπρόσωπος τής Ελλάδας στον πολιτικό οργανισμό του ΝΑΤΟ, μέλος της εκτελεστικής επιτροπής της λέσχης μπίλντερμπεργκ, αλλά και γαμπρός του πρώην υπουργού εξωτερικών των ΗΠΑ στρατηγού Alexander Haig διέθετε αναμφόβολα σημαντική εσωτερική ενημέρωση, ως προς τα τεκτενόμενα στην μείζονα περιοχή. Με αυτό το βιβλίου προέβη σε πλήρη τεκμηρίωση (σύμφωνα προς τα δικά του πάντοτε δεδομένα, που σύμφωνα με την δική μου εκτίμηση άφηναν σκόπιμα κάποιοι κύκλοι να διαρρεύσουν, με στόχο την δημιουργία επιθυμητού κλίματος. Αυτή η παρατήρηση δεν σημαίνει βεβαίως, ότι αμφισβητώ στο ελάχιστο τις πατριωτικές προαιρέσεις του Αθανάσιου Στριγά, από τον οποίον ενημερωθήκαμε για πολλά σημαντικά και διδαχθήκαμε πολλά. Όμως, όταν αποσκοπεί κάποιος να χρησιμοποιήσει κάποιον για ίδιο όφελος, του επιτρέπει να κινείται στην οδό της δικής επιλογής, ώστε να καταστεί αυτός δημόσια αποδεκτός. Κατόπιν επιχειρεί να τον εκμεταλλευτεί προς μια άλλη κατεύθυνση, που μπορεί αυτή να μην γίνεται αντιληπτή από που του υποβάλλονται τα καθέκαστα).
Αναφέρεται λοιπόν στο οπισθόφυλλο του εν λόγω πονήματος το κάτωθι χωρίο ως σύνοψη του περιεχομένου: 

"Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έχουν ήδη αποφασίσει τον διαμελισμό της Τουρκίας, αφού αυτή κρίνεται ως η συμφερότερη λύση για την περιοχή. Ο στρατηγικός πυλώνας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ δεν έχει λόγους ύπαρξης πλέον ως...πυλώνας. Η Σοβιετική Ένωση εξέλιπε. Αμερική και Ευρώπη διαμοίρασαν τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο της Ευρασίας. Το Αφγανιστάν επιτάχυνε τις εξελίξεις για τη δημιουργία μιας νέας Τουρκίας. Οι εξελίξεις αυτές φέρνουν πολιτικές και οικονομικές αλλαγές. Ο διαμελισμός της Τουρκίας προοιωνίζει το τέλος των πολιτικών ηγεσιών που θέλησαν να νεκραναστήσουν την Οθωμανική αυτοκρατορία... Η Τουρκία μπήκε πλέον στην τροχιά της Παγκοσμιοποίησης, που πρεσβεύει την κατάτμηση των κρατών. Η νέα Τουρκία της Άγκυρας και της Κωνσταντινούπολης εντάσσεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επέρχεται η ειρήνη και οι λαοί θα ηρεμήσουν. Το τέλος της ενιαίας Τουρκίας είναι εδώ. Το μόνο που απομένει είναι ο κατάλληλος χρόνος εφαρμογής του σχεδιασμού". 

 

Προβάλλει τουτέστιν ο Στριγάς εν έτει 2002, ως "κάλιστα ενημερωμένος όσο πολύ λίγοι" και ως καλοθελητής whistleblower που προβαίνει σε τολμηρές αποκαλύψεις παρά την θέληση των προκαθήμενων του, ότι το μέλλον τής τουρκίας ως ενιαίο κράτος είναι ήδη προαποφασισμένο και καταλήγει στην διάλυση - διαμελισμό. Διάλυση, υπό την έννοια, ότι μετά την έκλιψη του τουρκικού κράτους καταργείται και ο παντουρκισμός, ως πάγια ωνείρωξη και ιδεολογία μιας ολιγαρχίας και της πλέμπας που σείρεται από πίσω της. Δεδομένου ότι ανέκαθεν η τουρκιά, από τότε που έφθασε μετακινούμενη από άλλες περιοχές στον χώρο των Βαλκανίων και στις ακτές της Μεσογείου, χρησιμοποιούσε την βίαιη επιβολή και το πλιάτσικο σε βάρος αυτών που υποδούλωνε, ως μέσον επιβίωσης και κυριαρχίας. Ο Στριγάς όμως δεν ίσχυε μόνον σαν ειδήμων σε θέματα τού διαμελισμού της Τουρκίας, αλλά και ως γνώστης κάθε είδους διαμελισμού, που επέβαλε το ΝΑΤΟ στην περιοχή. Ήδη τον Δεκέμβριο του 1999 είχε κυκλοφορήσει βιβλίο με τίτλο "Ο ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ. Αλλαγή συνόρων και το αίνιγμα Οτσαλάν", στο οποίο προέβαινε σε πλήθος αποκαλύψεων, ως διαθέτων διασυνδέσεις με τα υψηλά ιστάμενα κέντρα αποφάσεων. Ειδικά ο διαμελισμός των Βαλκανίων και η μετατροπή πλήθους περιοχών σε εστίες έντασης και βραθυφλεγούς εκδήλωσης βίαιων συγκρούσιων,  με την υποκίνηση φανατισμού ακραίων μειονοτικών οργανώσεων, ήταν ήδη γεγονός.                                                                                                                                    Την όλη διαδικασία ήταν επόμενο να παρακολουθούν οι νεοπασάδες τής Άγκυρας με ανεβασμένο το αίμα στο κεφάλι, ενώ η αγωνία τους βάραγε κόκκινο. Άκρως πονηροί (αλλά ουδόλως ευφυείς) και οι ίδιοι γνώριζαν πολύ καλά την θεωρία περί μετατροπής εθνικών μειονοτήτων σε "παράγοντες στρατηγικής παρέμβασης", που ανέπτυσσαν εδώ και δεκαετίες τα πολιτικά ινστιτούτα του πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ. Αρχικά με στόχο την διχοτόμηση του Λιβάνου και στην συνέχεια μέσω της επιρροής του σιονιστικού λόμπυ στις ΗΠΑ απέναντι στις δεξαμενές σκέψης του Στέιτ Ντιπαρτμεντ και Πενταγώνου, ως μέσων προωθήσεως των μεσοπρόθεσμων επεκτατικών σχεδίων τους και της ενίσχυσης της μονοκρατορίας των μονάδων της πολεμικής βιομηχανίας. Ειδικά αντιμετωπίζοντας τις αυξανόμενες επιθέσεις των Κούρδων στο εσωτερικό της Τουρκίας, ενώ αυτοί είχαν αποκτήσει ήδη ένα υπό σχηματισμό κρατικό μόρφωμα στο Ιράκ, που δεχόταν απροκάλυπτα βοήθεια από το Ισραήλ, αισθάνθηκαν να καταρρέει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους.

Τότε ξεκίνησαν να παίρνουν στα σοβαρά κάποια προπαγανδιστικά κιτάπια, που προηγουμένως θεωρούσαν "συνωμοσιολογικά" απορρίματα. Η διάλυση της οθωμανικής  αυτοκρατορίας και την δεκαετία τού 1920 υπήρξε για τους τούρκους αναμφίβολα μια τραυματική εμπειρία, την οποία το διεθνές ιλλουμινιστικό κατεστημένο φρόντισε να χειριστεί πολύ έντεχνα. Μέσα από αυτήν την διαδικασία ο χώρος επιβολής των Τούρκων, που επεκτείνετο υπό την διοικητική μορφή του χαλιφάτου σε όλη σχεδόν την επικράτεια, που ζούσε το σουνιτικό ισλαμικό στοιχείο, δεδομένου ότι ο σουλτάνος δεν ήταν μόνο ο κοσμικός επικεφαλής της οθωμανικής επικράτειας, αλλά και θρησκευτικός ηγέτης όλων των σουνιτών, βρέθηκε να περιορίζεται στα όρια ενός κρατιδίου. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν ήταν μόνον μόρφωμα κοσμικής κυριαρχίας τής μείζονος περιοχής Βαλκανίων, Πρόσω Ασίας και Βορείου Αφρικής, αλλά και θεσμός θρησκευτικής ηγεμονίας αυτών των περιοχών. Οι χοτζάδες έπλεκαν ανεβασμένοι στους μιναρέδες ανά ώρα όχι μόνο το εγκώμιο τού παντοδύναμου αλάχ, αλλά και το εγκώμιο του πολυχρονεμένου σουλτανάνου. Καθόσον οι δερβισάδες φανάτιζαν μονίμως τα ασκέρια με τα παραδείσια πιλάφια και τα ουρί, μέσα σε ένα ακατάσχετο εγκεφαλοαλλοιωτικό ωχετό.

Τα κεντρικά όργανα των ιλλουμινιστών και του προσκείμενου σιονιστικού συνεντρίν, που είχαν μεταφερθεί στις αρχές του περασμένου αιώνα από το Λονδίνο στην Νεα Υόρκη είχαν επεξεργαστεί το νέο σύστημα παγκόσμιας κυριαρχίας, στο οποίο μυούσαν μέσα στα αδελφάτα τις πολιτικές, χρηματιστικές και στρατιωτικές μαριονέττες τους. Αυτό στηριζόταν στην επιβολή ενός νέου υγρού. Το ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ είχε επιλεγεί να αντικαταστήση ως ενεργειακός φορέας το κάρβουνο, που θα επέφερε πλέον μια γοργή εξέλιξη στα μέσα μεταφοράς και διακίνησης, στον εξηλεκτρισμό, την χαλυβουργία, την μεταποίηση και την εκμηχάνιση της γεωργίας. Έχοντας εξασφαλίσει ενδιαμέσως την επιβολή του τραπεζικού κεφαλαίου στην βιομηχανική παραγωγή και ελέγχοντας τους νέους χρηματιστικούς οργανισμούς εκτύπωσης χρήματος χωρίς πραγματικό αντίκρυσμα, παίρνοτας υπό την κατοχή τους και τους μέλλοντες ενεργειακούς πόρους, ήτοι τις πετρελαιοπηγές, θα μπορούσαν να οικοδομήσουν μια αδιαμφισβήτη παγκόσμια ηγεμονία. Όμως πριν το 1920 οι μετέπειτα κύριες πετρελαιοπαραγωγικές περιοχές ευρίσκοντο εντός ορίων της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Ο έλεγχός τους επέβαλε την κατάτμηση αυτών των περιοχών σε μικρότερα εθνικά κράτη, που θα μπορούσαν στην πορεία να ελέγχονται πολύ ευκολότερα.  Άρα, η διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας αποτελούσε βασικό τμήμα της παγκόσμιας επιβολής μέσω του πετρελαίου.

Η διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας δεν ήταν εφικτή μόνο με την κατάργηση  της κρατικής εξουσίας των Σουλτάνων. Ακόμη πλέον σημαντική ήταν προς αυτήν την κατεύθυνση η διάλυση του χαλιφάτου και η αντικατάσταση του μέσω άλλου κέντρου θρησκευτικής ηγεμόνευσης των σουνιτών. Υπό αυτό το πρίσμα επελέχθη ο μουσταφά κεμάλ με αντιθρησκευτική - κοσμική ατζέντα δήθεν εκμοντερνισμού, με στόχο να τεθεί ταφόπετρα στο χαλιφάτο. Η τουρκική γλώσσα, ως η "ιερή" γλώσσα του κορανίου, έπρεπε να απομακρυνθεί από την αραβική γραφή, υιοθετώντας το λατινικό αλφάβητο, ως γραφή του ευρωπαϊκού μοντερνισμού, που ανέπτυξε την νοησιαρχία. Και την τραυματισμένη τουρκική αυτοκρατορική υπερηφάνεια ήρθε να παρηγορήσει το νέο κεμαλικό δόγμα της "τουρκικής πατρίδας", το οποίο φρόντισε να κρατήσει άσβεστο το μένος του τουρκικού επεκτετατισμού και της ψυχολογίας του πλιάτσικου, μέσω της νέας θεωρίας του "παντουρκισμού".

Σε αυτό το ημείο ωφείλουμε να λάβουμε υπ' όψει μας την μακροπρόθεσμη κλίμακα του ιλλουμινιστικού προγραμματισμού πλανητικής επιβολής. Ενώ η μέση πολιτική προοπτική λειτουργεί σε επίπεδο το πολύ δεκαετιών - από αυτούς που διαθέτοθν σε εξαιρετικές περιπτώσεις μακροπρόθεσμες στοχεύσεις και διορατικότητα στις προοπτικές τους - η επιστολή του Pyke στον Mazzini - τονίζω για μια ακόμη φορά - γράφεται το 1871 και αναφέρεται σε τρεις παγκοσμίους πολέμους, που σχεδιάστηκαν να επιβληθούν ως το 2020. Δηλαδή επεκτείνεται σε περίοδο 150 ετών (για να μην αναφερθώ εδώ σε προεργασία, που διήρκησε χιλιετίες).                                                                                                                                          Και εάν τα ευσεβή και ασκητικά γερόντια της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν παρακολουθούσαν με απαράμιλλη προσευχή, προσοχή, μελέτη, κατασκόπευση και περισυλλογή το φαινόμενο που ονόμαζαν "αντίχριστα" και οι Ελληνιστές της Σταλινικής Ομάδας δεν εφάρμοζαν αμείλικτη βία, δυστυχώς και σε βάρος εκετομμυρίων αθώων ανθρώπων, θυσιάζοντας στον βωμό του αγώνα για την επιβίωση της ανθρωπότητος, όχι μόνον τους συγγενείς τους πρώτου βαθμού, αλλά και το έσχατο ψυχικό τους απολιφάδι, αφού μελέτησαν την επιστολή του Pyke συνάγοντας τις απαραίτητες συνέπειες, έχοντας, όπως θα καταδείξω προσεχώς, μελετήσει και κατανοήσει σε βάθος την συνωμοσία τής σατανολατρείας, ίσως εμείς σήμερα να είχαμε εξαερωθεί στα πλαίσια της επικράτησης ενός πυρηνικού χειμώνα, που κατήργησε ανεπιστρεπτί η διοίκηση του Βλαδίμηρου Πούτιν.

Στα πλαίσια αυτής της πολύ μακροπρόθεσμης πολιτικής των ιλλουμινιστών πρέπει να αποδοθεί και το δεδομένο, ότι αυτοί, ενώ επιδίωξαν την κυριαρχία των πετρελαιοπηγών στην Μέση Ανατολή με την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, φρόντισαν ένα μέρος αυτών των πετρελαιοπηγών να περάσουν στο έλεγχο ομάδων του αραβικού εθνικισμού, όπως το κίνημα Μπάαθ, με εκπροσώπους τον Σαντάμ Χουσείν, ή τον Μουαμάρ Καντάφι. Διότι αυτοί έπρεπε να αποτελέσουν το προσάναμα για την διεξαγωγή του αρμαγεδώνα. Το ίδιο ισχύει για το πέρασμα σημαντικών πετρελαιοπηγών στην κλίκα των μουλάδων του χομεϊνή, που αναμένουν και αυτοί την έλευση του "μεγαλομάστορα" μετά από ολοκαύτωμα. Εδώ και χρόνια διαβάζω για την χρηματοδότηση και το σπρώξιμο στην εξουσία των μουλάδων από την CIA, χωρίς να μπορώ να κατανοήσω αυτήν την σκοπιμότητα. Σήμερα όμως κατανοώ. Διότι τα τέρατα μπορούν, εάν χρειαστεί να επιβιώσουν χωρίς πετρέλαιο. Χωρίς αδρενόχρωμα όμως ψοφάνε.

Στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής φρόντισαν να περάσουν βασικές πετρελαιοπηγές στην διοίκηση τής ισλαμικής αδελφότητος και στους Σαουδάραβες, στήνοντας το διάδοχο κέντρο ηγεμόνευσης των σουνιτών με τον βαχαμπισμό. Στόχος τους η διαμόρφωση της πετρεαλαϊκης ροής, αλλά κυρίως και εν τέλει η οργάνωση και χρηματοδότηση του ισλαμοφασιστικού τέρατος του ισις, ως βασικού μοχλού επιβολής του αρμαγεδώνα.

 

Μέσα στην γενικότερη, τεχνητά και σκόπιμα κατασκευασμένη ατμόσφαιρα τρομοκράτησης της τουρκικής ολιγαρχίας μέσω της προπαπαγάνδας διαμελισμού της τουρκίας με όργανο εκτέλεσης το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των Κούρδων, που είχαν με υποχθόνιο τρόπο  σκηνοθετήσει προπαγανδιστικά οι ιλλουμινιστές, με όργανα την CIA και την Μοσάντ, δάγκωσαν οι νεοπασδάδες της Άγκυρας το καρότο με βαφή υποτιθέμενης χειροβομβίδας, που τους είχαν πετάξει οι αρμαγεδωνιστές. Έχοντας πάρει  φωτιά τα επιχρυσωμένα καρεκλάκια, που είχαν στρογγυλοκαθήσει στα τσαντιροπαλατάκια τους οι λεγάμενοι, σκέφτηκαν ένα άκρως "πονηρό" τέχνασμα, για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν το φόβητρο του διαμελισμού. Σκαρφίστηκαν την τακτική να εκμεταλλευτούν την διαχρονική πολιτική αυτών που τους απειλούσαν και να την στρέψουν εναντίον τους. Ο κεμαλισμός, ως μακρύ χέρι των δυτικών στην Τουρκία, είχε αναπτύξει την προπαγάνδα του παντουρκισμού. Αυτή η προπαγάνδα στόχευε σε δυο διαφορετικούς αποδέκτες. Από την μια επιδίωκε την παρηγοριά του τραυματισμένου αυτοκρατορικού συνδρόμου της μιλιταριστικοτσιφλικάδικης τουρκικής ολιγαρχίας. Όμως ταυτοχρόνως σημαντικότερος αποδέκτης του ήταν οι Τουρκογενείς πληθησμοί, που αποτελούσαν την πλειοψηφία των χωρών, που γειτονεύουν βόρεια και ανατολικά με την Τουρκία. Την πρόσδεση αυτών των πληθυσμών στον παντουρκισμό επιθυμούσε και προωθούσε οπωσδήποτε η κυρίαρχη τρουρχική κάστα, με στόχο την κινητοποίησή τους στην μεγαλοτουρκική ονείρωξη. Όμως για τους ιλλουμινιστές, που εφήυραν και προώθησαν την θεωρία του παντουρκισμού, η στόχευση ήταν τελείως διαφορετική, χωρίς όμως να μπορέσουν ποτέ να κατανοήσουν αυτήν την διαδκασία οι μπουνταλάδες της Άγκυρας. Όλοι αυτοί οι πληθυσμοί διακατέχονται από εντονότατες αντιρωσικές ψυχώσεις. Οι χώρες τους βρέθηκαν για μεγάλο διάστημα κάτω από Ρωσική κυριαρχία, ενώ οι Ρώσοι είχαν υποστεί κατά την διάρκεια πλείστων όσων αιώνων τα πάνδεινα από τις βάρβαρες ταταροτουρκικές επιδρομές. Παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειες των Ρώσων να ενταχθούν αυτοί οι πληθυσμοί οργανικά στην Ρωσική σφαίρα κυριαρχίας, ο μόνος τρόπος αποσώβησης της ισλαμοφασιστικής λαίλαπας στο γεωγραφικό υπογάστριο της Ρωσίας, δεν ήταν άλλος, όπως έδειξε ο πόλεμος της Τσετσενίας πριν από μερικά χρόνια, από την εφαρμογή άγριας βίας. Για να μπορέσουν να καθυποτάξουν οι Ρώσοι τους εξεγερμένους Τσετσένους μετέτρεψαν το Γκρόσνι σε σεληνιακό τοπίο. Για να μην αναφερθώ στην δολοφονία εκατοντάδων αμάχων, η πλειψηφία των οποίων ήσαν παιδιά στα τραγικά γεγονότα του Μπεσλάν. (Επειδή επιθυμώ να είμαι ακριβοδίκαιος και παρά τα εντονότατα φιλορωσικά μου αισθήματα, δεν μπορώ να μην καταθέσω την εκτίμησή μου, ότι πίσω από τους υποτιθέμενους ισλαμιστές τρομοκράτες, που διέπραξαν την σφαγή στο Μπεσλάν, κρυβόντουσαν οι Ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, με στόχο να καλλιεργήσουν ψυχολογικά ανοχή απέναντι στην ωμή βία, που εφάρμοζαν ενάντια στους εξεγερμένους ισλαμιστές. Παρόλο που σαν άνθρωπος δεν συμπαθώ καθόλου την προσφυγή στην εφαρμογή μαζικής βίας, δεν μπορώ παρά να δείξω κατανόηση στην πρακτική που εφάρμοσαν οι Ρώσοι στην φάση, που οι "μαύρες χήρες" μακέλευαν με τρομοκρατικές ενέργειες τους κατοίκους της Μόσχας και άλλων Ρωσικών πόλεων. Όμως, αυτό που παραμένει κάτω από την γραμμή αυτής της τραγικής σούμας, είναι το λάδι που χύθηκε εκατέρωθεν στην φωτιά, με αποτέλεσμα να αυξηθεί πολύ το μίσος των ταταροτουρκογενών πληθυσμών απέναντι στους Ρώσους). Και αυτό ακριβώς το μίσος είναι που βάσει σχεδίου επιθυμούσαν να επαυξήσουν ακραία βάσει των σχεδίων τους οι αρμαγεδωνιστές, προσανατολισμένοι στα προβλεπόμενα της επιστολής Pyke, που προδιέγραψε την επιβολή του αρμαγεδώνα μέσω μιας σύγκρουσης χριστιανών και ισλαμιστών, καθώς και μεταξύ ισλαμιστών και ισραήλ. Όπως έχει φανεί πλέον, αυτή η σύγκρουση είχε σχεδιασθεί για να επιβληθεί μέσω μιας επίθεσης των ισλαμιστών από τα νότια και των νατοϊκών από τα δυτικά εναντίον μιας μισοδιαλυμένης από εσωτερική αναρχία και εξωτερικές κυρώσεις Ρωσίας.

Το τέχνασμα, που εκπόνησε το τουρκικό κατεστημένο, ήταν η κινητοποίηση της παντουρκικής ιδέας με την αναβίωση του χαλιφάτου και την προσπάθεια να ξανατεθούν οι ιμάμηδες επικεφαλείς όλων των σουνιτών σε θρησκευτικό επίπεδο, με ταυτόχρονη προώθηση της τουρκικής κυβέρνησης σε προστάτη των συμφερόντων τους, όπου κι αν αυτοί βρίσκονται. Με την αναβίωση του χαλιφάτου αποσκοπείτο να τεθεί εκτός ορίων, ως μηχανισμός με κοσμικό προσανατολισμό, και ο κεμαλισμός, που ήταν ο διεκπεραιωτής της δυτικότροπης πολιτικής, αλλά κυρίως ήταν και πρακτορείο των δυνάμεων, που προωθούσαν την προπαγάνδα του διαμελισμού και είχαν ξεκινήσει ήδη την στροφή ανοικτής στήριξης των Κούρδων στο Ιράκ. Αυτή η περιοχή αποτελούσε στην πορεία και τα σίγουρα μετόπισθεν στην δράση του PKK. Με αυτόν τον τρόπο τραβήχθηκε μέσα από το καπέλο του ταχυδακτυλουργού η ιδρυση του ισλαμικού κόμματος "Δικαιωσύνης και Ανάπτυξης" AKP με επικεφαλής τον Ταγίπ Ερντογκαν. Το κόμμα αυτό αμέσως στράφηκε προς τις λαϊκές μάζες, υποσχόμενο την εκπροσώπηση τού λαουτζίκου, ο οποίος ζούσε μέσα στον θρησκευτικό του μεσαίωνα. Αυτό που δεν είχαν κατανοήσει οι υδροκέφαλοι, που προώθησαν τον Ερντογκάν στην κυβέρνηση, είναι, ότι αυτή την πρακτική είχαν συνοργανώσει και σιγοντάριζαν από τα μετώπισθεν, αυτοί, με τους οποίους είχαν προγραμματίσει να συγκρουσρτουν μέσω της αναβίωσης του χαλιφάτου, τουτέστιν οι δυτικοί και οι προπαγανδιστές του διαμελισμού. Τουτέστιν, για όσους μπορούν να διακρίνουν πιο βαθιά την λαγουδότρυπα, οι αρμαγεδωνιστές. Με μεσοπρόθεσμο στόχο την ένταξη των τουρκογενών στις ισλαμοφασιστικές συμμορίες του ισις, που οργάνωναν βήμα προς βήμα στις φυλακές του Αμπού Γκαρέιμπ στο Ιράκ, στο κολαστήριο ψυχολογικής πλύσης εγκεφάλων στο Γκουαντάναμο, στο όρος Τόρα Μπόρα του Αφγανισταν με το φάντασμα μπιν λάντεν μέσα στα ταλιμπανικά καταγώγεια και με τα δήθεν "φιλοισλαμικά" γιατρουδάκια της ισλαμικής αδελφότητος, που μοίραζαν ασπιρίνες στους τραυματίες της Χαμάς.

Αυτό που δεν μπόρεσαν να καταλάβουν τότε οι ερντογκανικοί "ειδήμονες" της υποτιθέμενης πονηρίας ήταν ούτε για ποιον λόγο τους τροφοδοτούσε με εκατομμύρια η CIA, όπως αναφέρει ο Στριγάς, ούτε για ποιο λόγο συμμάχησε μαζί τους ο πάπας του θρησκευτικού μυστικού τάγματος των Μπεκτασίδων Φετουλάχ Γκιουλέν, ο οποίος αποδείχθηκε στην πορεία αχυράνθρωπος των αντιπάλων. Πλείστοι όσοι αναλυτές στην Ελλάδα αξιολόγησαν τότε, αλλά και μετέπειτα, τον Ερντογκάν σαν "χρήσιμο για την πατρίδα του". Αποποιούμενοι όμως με κάθε ευκαιρία τον χαρακτηρισμό του συνωμοσιολόγου (ο οποίος αποτελεί τίτλο τιμής για τον γράφοντα, εάν αυτή η ιδιότητα επιδιώκεται με σκληρή μελέτη, συνεπή και εμβρυθή έρευνα, αλλά και κριτικό πνεύμα χωρίς υποχωρήσεις, επιπολαιότητα και προκαταλήψεις) παρέμειναν στην επιφάνεια των δρώμενων. Χωρίς να μπορέσουν να κατανοήσουν, ότι οι αρμαγεδωνιστές είχαν επιλέξει τον ερντογκάν και την κλικα του, σαν αυτούς που θα έβαζαν την ταφόπετρα πάνω στο τουρκικό κράτος. 

Αρχικά έλαβε το AKP μια σειρά φιλολαϊκά μέτρα, ώστε να διευρύνει την λαϊκή του βάση. Πολύ γρήγορα όμως έδειξε το πραγματικό προσωπό του. Ασκώντας σημαντική επιρροή στους χοτζάδες φρόντισε να μετατραπούν τα τζαμιιά σε χώρους προπαγάνδισης εναντίον του ελευθεροτεκτονισμού, του ισραήλ και της δυτικής επιρροής, που υπέθαλπτε την ισλαμικά πατρίδα. Παίρνοντας αφετηρία από ότι ο μουσταφά κεμάλ προερχόταν από οικογένεια ντονμέδων, δηλαδή εξισλαμισμένων εβραίων, ξεκίνησε η καλλιέργεια μιας ψύχωσης ενάντια στον κεμαλισμό, η οποία στηριζόταν στα αντίστοιχα προπαγανδιστικά πονήματα. Πληθώρα εκδοτικών συνωμοσιολογικού περιεχομένου ξεκίνησαν να διακινούνται τόσο από τα τζαμιά, όσο και από το κύκλωμα των μηχανισμών του AKP. Αποκορύφωμα αυτής της δραστηριότητας ήταν η κινηματογραφική ταινία "Κοιλάδα των Λύκων", που είναι η πλέον δαπανηρή ταινία που γυρίστηκε στην Τουρκία. Σχετικά με αυτήν έγραφε στις 16.02.2066 αναδημοσίευση στον "Καθημερινή" από τους New York Times:

«Σπάει» ταμεία στην Τουρκία μια αντιαμερικανική ταινία

Οι θεατές ζητωκραύγαζαν, χειροκροτούσαν και σφύριζαν όταν ο Τούρκος πράκτορας βύθιζε ένα μαχαίρι στο στήθος του αρχηγού του εχθρού. H ταινία «H Κοιλάδα των Λύκων – Ιράκ», που άρχισε να προβάλλεται την περασμένη εβδομάδα στις κινηματογραφικές αίθουσες της Τουρκίας, της Αυστρίας και της Γερμανίας, είναι μια ιστορία δράσης στα πρότυπα του Ράμπο που δείχνει Τούρκους στρατιώτες να εκδικούνται έναν τυραννικό στρατό κατοχής. Στην εν λόγω εκδοχή της, πάντως, που κόστισε 10 εκατομμύρια δολάρια και ήταν η ακριβότερη ταινία που γυρίστηκε ποτέ στην Τουρκία, ο εχθρός δεν είναι κάποια καταπιεστική δικτατορία τριτοκοσμικού τύπου. O διοικητής ονομάζεται Σαμ, όπως ο Θείος Σαμ, και οι εχθρικές δυνάμεις είναι οι Αμερικανοί, που τιμωρούνται επειδή έχουν προκαλέσει δεινά στους Τούρκους και έχουν τραυματίσει την υπερηφάνεια και την τιμή των Ιρακινών.

 

 

Η αιχμή της ταινίας ενάντια σε αυτούς που υποστήριζαν τους Κούρδους στο Ιράκ ήταν προφανής. Είναι προφανές, ότι η αντίστοιχη προπαγάνδα δεν επιχειρούσε να κατισχύσει σε μάχες επάνω στις οθόνες, που δεν μπορούσε να κερδίσει ο τουρκικός στρατός στα πραγματικά πεδία. Στόχος της προπαγάνδας ήταν να δημιουργηθεί το κατάλληλο ψυχολογικό κλίμα για τις εκκαθαρίσεις των κεμαλιστών στον στρατό και στους κρατικούς μηχανισμούς, ως εθνική κινητοποίηση ενάντια στους συνωμότες, που πρόδιδαν την εθνική υπόσταση. Και επειδή μια συνωμοσία χρειάζεται κάποιο όνομα για να χωνεύεται ευκολότερα, αποδώθηκε στους κεμαλιστές η συσπείρωσή τους στην παράνομη οργάνωση "Εργκένεκον".

Από όσα είμαι σε θέση να γνωρίζω από έντονη αναζήτηση στις συνωμοσιολογικές σελίδες του διαδικτύου κατά τα έτη 2007 - 2008, που ήταν καθοριστικά για τις αντικεμαλικές εκκαθαρίσεις, οι ιστολίδες που είχα βρει να κάνουν προπαγάνδα υπέρ του χαλιφάτου και ενάντια στον κεμαλισμό δεν ήσαν τουρκικές. Σημαντικά στοιχεία σχετικά είχα βρει στην ιστοσελίδα του Ινστούτου WARBOURG, που είναι πολύ σημαντική και ψαγμένη συνωμοσιολογική ιστοσελίδα. Δίπλα σε αυτήν την σελίδα, μεταβαίνοντας από σύνδεσμο σε σύνδεσμο εντόπισα δυο - τρεις σελίδες ακόμη, οι οποίες ήσαν σελίδες εκτός Τουρκίας. Δεδομένο που με βάζει σε σκέψεις, ότι 80 και πλέον έτη μετά την κατάργηση του Χαλιφάτου, κάποιοι στο εξωτερικό είχαν φροντίσει να διατηρήσουν μια μικρή σογοκαίουσα φλόγα της ύπαρξής του, ίσως για να προλειάνουν κάποια επερχόμενα στο μέλλον.

Στην πορεία το καθεστώς Ερντογκάν ήλθε σε άμεση προπαγανδιστική (και όχι μόνον) ρήξη με το καθεστώς του ισραήλ, επιχειρώντας να αυτοπροβληθή σαν προστάτης των Παλαιστινίων. Έτσι πρωτοστάτησε στην αποστολή του στολίσκου "FLOTILA", που επιχείρησε να σπάσει τον θαλάσσιο αποκλεισμό της Γάζας (Σε αυτή την αποστολή είχαν συμμετάσχει από Ελληνικές πλευράς και οι πατριωτικές δυνάμεις του περιοδικού "ΑΡΔΗΝ").

Στο σημείο αυτό διακόπτω την ανάρτηση, ώστε να έχει αυτή κάποια όρια αναγνωσιμότητος. Η συνέχιση του θέματος θα ακολουθήσει στο δεύτερο μέρος.