ΝΕΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΚΗΔΕΙΩΝ ΤΟΥ ΛΟΥΛΗ ΤΡΑΜΠΑΚΟΥΛΑ - ΣΥΝΕΧΕΙΑ

5. ΟΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΜΕΝΩΝ "ΣΩΤΗΡΩΝ" ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΔΙΑΣΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ΡΑΚΟΥΣ

   Η αποπομπή τού Νίκου Κοτζιά σε συνθήκες πλήρους απαξιώσεως αποτέλεσε προσυνενοημένη πράξη, με στόχο τήν διάσωση ενός "κυβερνητικού" σχήματος, που βρίσκεται ήδη στην τελευταία φάση τής αποσύνθεσης. Οι ιθύνοντες αυτής τής πρακτικής πρόσβλεπαν στην έλευση ενός οχήματος πρώτων βοηθειών, με στόχο να περισωθεί οτιδήποτε είναι δυνατόν από τον καταρρέοντα ασθενή. Στο ΕΚΑΒ όμως, τουτέστιν στην συνείδηση τού μέσου δημοσίου αποδέκτου, όταν έφθασε το σήμα κινδύνου, οι τραυματιοφορείς συνέχισαν να παίζουν αμέριμνοι τάβλι. Κρίνοτας, ότι το όχημα που τελικά χρειάζονται οι φωνασκούντες, πρόκειται να είναι πολύ βραχυπρόθεσμα μια νεκροφόρα.
   Η αποπομπή αυτή στόχευε στο να περισωθεί πρωτίστως το καταρρακωμμένο από την "συμφωνία" τών Πρεσπών καθέτως δύον γόητρο τού Πάνου Καμμένου, στον οποίον ανατέθηκε και ο κύριος ρόλος στην δήθεν διένεξη. Ο εν λόγω "ταγός" τού ελλαδικού κοινβουλευτικού μπερντέ είναι πλέον ιδιαίτερα γνωστός στην δημοσιότητα για τον βαρύγδουπο, κενόδοξο και ανειλικρινή τρόπο τής εκφοράς του. Με τις ναρκισιστικές του και επιδειξιομανείς πρακτικές, έχει φροντίσει ο ίδιος να αποδομήσει την εικόνα σοβαρότητος, η οποία είθισται παλαιότερα να επιδιώκεται από πρόσωπα, τα οποία κατείχαν δημόσιες θέσεις. Ανέκαθεν οι πολιτικοί στην Ελλάδα ήσαν εντόνως ελιποβαρείς. πετύχαιναν όμως - υιοθετούντες μια κατ' επίφαση κόσμια συμπεριφορά - να υποβάλλουν στην δημοσιότητα μια εικόνα σοβαροφάνειας. Πρώτος διδάξας τού παλιμπαιδισμού σε γεροντική ηλικία ήταν ο ανδρέας παπανδρέου, ο οποίος ήρθε με μια εκστρατεία καταρράκωσης τών παραδοσιακών θεσμών, αξιών και "αξιών" με την επικράτηση τών ρεφορμιστικής στρατηγικής στα διεθνή φόρα, να αποδομήσει εμφανώς κάθε είδος ηθικού φραγμού στην καθεστωτική συγκρότηση τής ελλαδικής κοινωνίας. Αναμφιβόλως η ηθική τών συντηρητικών, που επικράτησε προηγουμένως επι δεκαετίες, ήτο διπλοπρόσωπη, μη έχουσα την παραμικρή σχέση με ουσιαστικό ήθος. Προσπαθούσε όμως να διασώσει τα προσχήματα και αυτό είχε κάποιο θετικό αντίκτυπο στον δημόσιο βίο. Όλοι γνώριζαν,  ότι το σλόγκαν τής χούντας "ελλάς ελλήνων χριστιανών", ως συγκεκριμένη προσαρμογή τής κιβδήλου δεξιάς διακηρήξεως "πατρις - θρησκεία - οικογένεια" στην πράξη, σήμαινε ξενουδουλεία, υποτέλεια σε ξένα κέντρα, ασύδοτη κυριαρχία τού μασονισμού στην "καλή κοινωνία" και πλέγμα οίκων αναχής και πορνογραφίας, που μανατζάριζαν στελέχη τού στρατού και των σωμάτων ασφαλείας. Όμως ο φρούδος καθωσπρεπισμός, ο οποίος είχε κυριαρχήσει στην μικραστική νοοτροπία τών "νοικοκυραίων", κατά την περόδο τού συντηρητισμού, χαλιναγωγούσε τα ήθη γενικώς, ενώ τα έκτροπα ελάμβαναν χώρα εν κρυπτώ. Η συντηρητική φάση τής γραφειοκρατικής - αντικαπιταλιστικής κοινωνίας μπορεί να χαρακτηρίσθηκε από την διπλή ηθική τού "έξω κούκλα και μέσα πανούκλα", όμως το πλήρες ξεχαρβάλωμα, στο οποίο στόχευσαν και επέβαλαν στην συνεχεια οι ρεφορμιστές, ως πρωτοπαλίκαρα τών ροκφέλερ και σόρος, μετέτρεψε τίς κοινωνίες σε ζούγκλες. Τα χάος αυτό έδεσε στην συνέχεια με την προώθηση τής "σύγκρουσης τών πολιτισμών" τού αλητάμπουρα σαμουήλ χάτινγκτον και τού "state building", τουτέστιν την δια βιαίων μέσων πλήρη και χαοτική διάλυση όλων τών κρατών, που η δύση είχε χαρακτηρίσει με ψεύδη "failed states", στοχεύοντας δήθεν στην εξαγωγή τού κοινοβουλευτισμού στις χώρες αυτές, με πατέρα τής συγκεκριμένης προπαγάνδας τον αλητάμπουρα φράνσις φουκουγιάμα, που είχε ως αποτέλεσμα να οργανωθούν από τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες στίφη τζιαντιστών, που διαχύθηκαν σε όλη ην υφήλιο, αιματοκυλώντας ότι βρήκαν μπροστά τους. Η σάλτσα τής επιβολής πλήρως ελεγχόμενου χάους τεραστίων διαστάσεων έδεσε με την επιβολή στις οικονομίες τής δύσεως τού μονεταριστικού  μοντέλου και τού "φιλελελευθερισμού" τού μίλτον φρίντμαν, την επιβολή τού "τού δόγματος τού σοκ", στις χώρες πειραματόζωα, που επιβλήθηκε να αποθρασωθούν πλήρως, καθώς και τού ξεμονταρίσματος όλων σχδόν τών τομέων τής ελαφράς βιομηχανίας, αλλά και σημαντικού τμήματος κλάδων τής βαριάς, από τις παραδοσιακές βιμηχανικές χώρες τής δύσεως και μεταφορά τους σε υποανάπτυκτες χώρες τής Άπω Ανατολής, με στρατηγικό χώρο την Κίνα.
    Αυτές οι επιλογές τού πλήρους ξεχαρβαλώματος σε όλους τούς τομείς τών δυτικών κοινωνιών τού ατλαντισμού - τών απροκάλυπτων τουτέστιν επιγόνων τών ατλάντων - με μόνη εξαίρεση τον τομέα αναπτύξεως πολεμικής ισχύος, οδηγούσαν πέραν πάσης αμφιβολίας τον δυτικό συνασπισμό σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, όχι μόνον στην πλήρη απώλεια τής ιδεολογκής ηγεμονίας, αλλά σε πλήρη διάλυση τών συνολικών τους δομών. Είναι αυτονόητον, ότι ένα συστημα, το οποίον χαρακτηρίζεται από βαθύτατη σίψη ήθους και ουσιαστικών αξιών, δεν μπορεί να επιβιβιώσει χωρίς επίφαση νομιμοποιητικού χαρακτήρος. Ο λόγος όμως  που η δύση επέλεξε εκουσίως την πλήρη αποδόμηση τής βάσεως, η οποία στήριζε την νομιμοποιητική της επίφαση, ήταν το πρόγραμμα τής επιβολής τού αρμεγεδώνος, τουτέστιν τού τρίτου παγοσμίου πολέμου, με στόχο την πλήρη καταστροφή τού όποιου πολιτισμού επί τού πλανήτου και την επιβολή συνθηκών πρωτογονισμού, στούς ελαχίστους. που επεδιώκετο να είναι αυτοί που θα επιβίωνν μετά την σχεδιασμένη - αλλά ευτυχώς στο αναμεταξύ πλήρως ματαιωθείσα - γενικευμένη καταστροφή. Αυτό το ζήτημα πρόκειται να αναπτύξω πληρέστερα στην συνέχιση τής προηγουμένης θεματολογίας περί καταπτώσεως τού δυτικού "πολιτισμού". Τα όσα εδώ προεισαγωγικώς κατετέθησαν σχετικώς, στοχεύουν να φωτισθεί η αλλαγή στην συμπεριφορά, αυτών πλέον που επιθυμούν ως "πολιτικά πρόσωπα" να πλασάρονται στον δημόσιο βίο ως υποτιθέμενοι κήνσορες τού συντηρητισμού και ως δήθεν διαφυλάττοντες τις παραδοσιακές αξίες, σε σύγκριση με τα αντίστοιχα πρόσωπα τής παρελθούσης γενεάς.
    Όπως ειπώθηκε προηγουμένως, οι προηγουμένη γενιά τών συντηρητικών, διατηρούσε κάποιες στοιχειώδεις επιφάσεις υπό τύπον ταμπού. Περί τής πραγματικής συμπεριφοράς αυτών τών υποτιθέμενων "ταγών" υπερασπίσεως τών αξιών δεν θα αναφερθώ κατ' αρχήν εδώ, σεβόμενος το γεγονός, ότι αυτοί έχουν ήδη πεθάνει, ώστε να μην θίξω με συγκεκριμένο τρόπο την υστεροφημία νεκρών, οι οποίοι σε τελευταία ανάλυση έχουν αποσυρθεί από το πολιτικό προσκήνιο με φυσικό τρόπο. Επιγραμματικά μόνον αναφέρω, ότι πλείστοι όσοι από αυτούς πού προπαγανδίστηκαν από τα κάθε λογής φερέφωνα ως "αριστοκράτες" και "αβρόφρονες" πολιτικές φυσιογνωμίες, υπήρξαν κατακάθια χειρίστης υποστάθμης.
   Στην τρέχουσα εποχή όμως, που ανώτατα στελέχη συντηρητικών κομμάτων κατέχοντα υψηλές δημόσιες θέσεις είναι δεδημλωμένοι κύναιδοι, στην εποχή που βγαίνει ο "νεοορθόδοξος", "μακεδονομάχος" ζουράρης να διακηρύξει, ότι σωστά εθεσπίσθη νόμος για να ευνουχίζονται οι έφηβοι, ώστε να έχουν οι ανώμαλοι κάθε είδους φρέσκα τεχνητά κοπέλια, για ποια επίφαση συντηρητισμού και προάσπισης αξιών από πλευράς συντηρητικών μπορεί να γίνεται λόγος; Τοιουτοτρόπως η μόνη μέθοδος να διατρανώνουν συντηρητισμό τα φαιδρά σημερινά λίψανα τού φρούδου συντηρητισμού είναι η βαρύγδουπη εκφορά, η τζάμπα μαγκιά, το πολιτικό βάρος που επιτυγχάνεται με την παχυσαρκία, η λάμψις μέσω τής κρέμας νιβέα, το σφριγηλόν μέσω τής βαφής μαλλιών. Οι τρεις ενδεικτικότεροι εκπρόσωποι τού είδους είναι, κατά την γνώμη μου, ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Πάνος Καμμένος. Προερχόμενοι. από τα άδυτα είτε του μητσοτακισμού, είτε τού αβερωφισμού. Αυτοί ακολουθούνται από "νέα" φυντάνια, τα οποία κλιμακώνουν την προκλητικότητα εκχυδαϊσμένου "πολιτικού λόγου", όπως ο σπυράκλας γεωργιάδης. Ως διδάξεντες στο είδος τού βερμπαλιστικού ψευτοτσαμπουκά ως υποτιθέμενη "νεοσυντηρητική" εκφορά ανεδείχθησαν τα κοράκια τού μιχαλολιάκου, τού φαιοκόπρανου χώρου. Από την όλη ορχήστρα τής ανέξοδης βαριάς μαγκιάς, δεν ήτο δυνατόν να λείψουντα ευτραφή βαρυπέπονα στελέχια τής "αριστεράς", όπως ο φίλης. Κατά την εκτίμησή μου, οι αιτίες. για τίς οποίες ο πάνος καμμένος εξεδίωξε από την κυβέρνηση τον φίλη, ήταν καθαρά ζήτημα γοήτρου και όχι πολιτικών επιλογών. Αποσκοπούσε να αποδείξει στην συμπεθέρα και στην γειτόνισά του, ποιος είναι ο πραγματικός ψευτοτσαμπουκάς τού "κυβερνητικού" σχήματος.
   Ο βαρύγδουπος ενδιαφέρεται πάντοτε να κάνει κρότο. Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο αγοράζει τηλεοπτικούς σταθμούς, εξαγοράζει διαδικτυακά σάιτ μεγάλης επισκεψιμότητος, μισθώνει δημοσιογράφους στα μίντια, που είναι κατά προτίμηση βαρυπόπενοι όπως αυτός.









συνεχίζεται...