16 Μαρτίου, 2018

ΜΕ ΤΟ ΜΕΛΑΝ ΠΤΗΝΟΝ ΤΩΝ ΣΑΜΑΝΩΝ - Η ΑΡΧΑΪΚΗ ΤΕΧΝΗ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥ ΡΗΞΕΩΝ




Ταυτόν αρχή και πέρας επί επιφανείας κύκλου.
Ηράκλειτος


1. Η ΠΤΗΣΗ ΩΣ ΠΡΟΤΑΓΜΑ

  Ο Βλαδίμηρος Ντοστογιέφκυ διακήρυξε, ότι μια ορθόδοξη καρδιά μπορεί να τα καταλάβει όλα. Ο Σαμάνος γνωρίζει όμως, ότι η καρδιά, η οποία ετάχθη στο έργον τής θεραπείας, δεν έχει ανάγκη να γνωρίζει τίποτε, όταν αφιερωθεί στο καθήκον να θεραπεύσει τα πάντα. Εξ άλλου ο Πλάτων δια στόματος τού Σωκράτους πιστοποιεί στον διάλογο "Κρατύλος", ότι δεν υπάρχει καμία γνώσις. "Έχει δίκιο τελικά ο Πλάτων", ανεφώνησε ο Werner Heisenberg, όταν κοινοποίησε την Αρχήν τής Απροσδιοριστίας. Συμφώνως προς τις ανακαλύψεις τής κβαντικής φυσικής, η συνείδησις είναι αυτή, η οποία μορφοποιεί πάσα πραγματικότητα, η οποία ελοχεύει στα πλαίσια τών δυνατοτήτων.
Η κεφαλή τού Σαμάνου είναι το μέλαν πτηνόν. Η μαύρη επιφάνεια απορροφά όλον το Φως. Με αυτήν την μέθοδο δεν ίπταται ο Θεραπευτής απλώς, αλλά γίνεται ουρανός, διότι αυτό απαιτεί. Όχι ο ίδιος, αλλά ο Μέγας Πρωταγωνιστής, το Πνεύμα. Συμφώνως προς τις ανακαλύψεις τής κβαντικής φυσικής, η συνείδησις είναι αυτή, η οποία μορφοποιεί πάσα πραγματικότητα, η οποία ελλοχεύει στα πλαίσια τών δυνατοτήτων. Ο σαμάνος ασκείται στην προοπτική τής εφαρμογής αυτής τής διαδικασίας. Χειρίζεται τις καταστάσεις ως ένα πέλαγος δυνατοτήτων, οι οποίες είναι επιτεύξιμον να εισέλθουν κατ' επιλογήν εντος τής πραγματικότητος, την οποίαν βιώνουμε, με όργανον αυτό που θεωρεί αυξημένη συνείδηση. Αυτή συνιστά το εν τέλει ζητούμενο τού σαμάνου. Η ικανότης να περπατεί επάνω σε αναμμένα κάρβουνα, να επιτρέπει να τον δαγκώνουν δηλητηριώδη φίδια χωρίς να υφίσταται επιπτώσεις στην υγεία του, να θεραπεύει , ή να ίπταται, αποτελούν απλά επακόλουθα τής αυξημένης συνειδήσεως. Τομείς, εις τούς οποίους εισχώρησε η σύγχρονος επιστήμη κατόπιν ερευνών από πληθώρα ερευνητών, οι οποίες διήρκησαν αιώνες, αποτελούν για την αρχαϊκή τέχνη τής εκστάσεως  πεδία εφαρμογής από καταβολής σαμανισμού.
  Πάσα διαίρεσις συνιστά έκφανσιν εντός τών ορίων μιας υστερημένης αντιληπτικής διαδικασίας. "Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν. Υπέρ τής τών πάντων ενώσεως".  Συνιστά όμως η ένωσις πρόταγμα, ή υφίσταται ήδη, ως μύχια αλήθεια πάσης υπαρχούσης φύσεως στα πλαίσια τής Χάριτος τού Δημιουργού; Μήπως το εν λόγω πρόταγμα αφορά εν τέλει κλήση προς τον άνθρωπο, να βιώσει την συμπαντική ενότητα, ως εκ προοιμίου Δωρεά τού Δημιουργού; Είναι η κβαντική σύζευξις παράδοξον - όπως εκτίμησαν οι Einstein, Podolsky και Rosen - ή αποτελεί δοξολογία στην αρμονία τού σύμπαντος, εφ ης και ο άνθρωπος επλάσθη, με στόχον την ευτυχίαν ακραιφνούς πληρότητος; Και είναι η κοσμική ενότης, η οποία βασιλεύει εντός τού σύμπαντος, έλκυθρον παρέχον εις όσους μοχθούν να την βιώνουν με συνειδητό τρόπο, την δυνατότητα να καθίστανται συνδημιουργοί κατά την όγδοον ημέρα τής δημιουργίας, ως ο Άγιος Μάξιμος Ομολογητής μάς εγκαλεί;
  Η διαπίστωσης τών Μεγάλων Σοφών, ότι το μόνον, το οποίον εν τέλει υπάρχει, είναι η συνείδησις, αυτό που οι Νεοπλατωνικοί Φιλόσοφοι αποκάλεσεν "νου", συνιστά τον πυρήνα στην διαδικασία τής σωτηρίας. Οι Μυστικοί Έλληνες Πατέρες (Γραικοί, συμφώνως προς την προσφώνησιν τών μεγάλων Ρώσων θεολόγων, ως ο Βλαδίμηρος Λόσκυ και ο πατήρ Γεώργιος Φλορόφκυ) αποκαλύπτουν, ότι ο λόγος ύπάρξεως τής εκκλησίας είναι ένας και μοναδικός: ο Φωτισμός. Αυτή η βασική επιταγή λειτουργεί μονίμως εναντίον τών στρεβλώσεων, τις οποίες προάγουν κατ' εντολήν τα κρατιστικά θρησκοληπτικά κατεστημένα, ισχυριζόμενα, ότι  ο λόγος τής ύπαρξης τής εκκλησίας συνίσταται στην ατομικήν σωτηρία τής ψυχής. Ατομική σωτηρία τής ψυχής δεν είναι δυνατόν να υφίσταται, εφόσον εντός τής εκκλησίας άρχει "η παράδοξος ενότης αμαρτωλών και αγίων".
  Ο μεγάλος Ινδός πατέρας Sri Auribindo, ο οποίος  κατά την διάρκεια τής πολυετούς κρατήσεώς του στα δεσμωτήρια τών δυτικών αποικιοκρατών εμελέτησε ενδελεχώς τού Έλληνες Σοφούς, διακηρύσσει, ότι το "κάρμα" συνιστά όριον ανθρωπίνου ανεπαρκείας. Μια καρδιά που αγαπά αληθώς, δύναται να αλλάξει τα πάντα. Ακόμη και το παρελθόν. Ο μεγάλος και ιδιαιτέρως πηγαίος φυσικός επιστήμων John Archibald Wheeler απέδειξε εδώ και δεκαετίες, μελετώντας ένα είδος ακτινοβολίας, το οποίον φθάνει εις την γην από τεράστιες αποστάσεις το σύμπαντος, ότι ο χρόνος αποτελεί αντιληπτική παράμετρο τής ανθρωπίνου προσλήψεως, ενώ δεν υφίσταται χρονική διαδοχή γεγονότων στον σύμπαν, με τον τρόπο που οι άνθρωποι αντιλαμβανόμεθα.

  Παρακολουθώντας όσα συμβαίνουν γύρω μας, καταβαλλόμεθα από τον κυκεώνα τών προβλημάτων που εκδηλώνονται ακατάπαυστα με οδυνειρότατο τρόπο. Συνακόλουθα κυριευόμεθα από απαισιοδοξία. Ενστερνιζόμεθα το απαίσιον ως προοπτική. Ένας καταιγισμός αρνητικών ειδήσεων μάς υποβάλει το "κάθε πέρσυ και καλύτερα", ΄το "όλοι είναι ίδιοι", καθώς και το "παρά το πλήθος επερχομένων καταστροφών δεν γίνεται τίποτα". Ως αντίδραση θεωρούμε, ότι ελεεινολογώντας την μοίρα μας, προάγουμε εγρήγορση συνειδήσεων. Το δυτικό σύστημα τών υποτιθέμενων αξιών, ενώ βιώνει την σήμερον το οριστικό φαλιμέντο του, επιχειρεί να μάς πείσει, ότι αυτό - ως δήθεν ισχυρό - θα μπορέσει να αναδιπλωθεί και να μακροημερεύσει, ενώ εμάς θα μάς ρουφίξει η δύνη, που αυτό επιβάλλει, πετώντας μας στα αζήτητα. Αυτό όμως που βιώνουμε στην παρούσα φάση δεν είναι η δική μας κατακρήμνιση, αλλά το αδιέξοδον τού σάπιου συστήματος τών "νεοταξιτών", πριν την επερχομένη  ολοσχερή του ήττα και κατάργηση. Παρ' όλα αυτά, το σύστημα έχει επιτύχει εν πολλοίς να μάς πείσει, ότι τα επερχόμενα αδιέξοδα δεν είναι δικά του, αλλά δικά μας. Και ότι το καλπάζον διακύβευμα  δεν αφορά την δική του επιβίωση, αλλά την δική μας.
  Μήπως όμως η ματωμένη πορεία τού ανθρώπου οδηγεί στην απαλλαγή του από το κοτέτσι, εντός του οποίου αυτός εν πολλοίς εκουσίως εγκλεισμένος, προσφέρει όλη του την ύπαρξη, την σάρκαν και το αίμα του - σύνολον την ενέργειά του - στα αρπακτικά παράσιτα, τα οποία σέρνονται στα έγκατα τής αρνήσεως πάσης αγαπητικής ουσίας;
  Ο Σαμάνος επιμένει: Ο άνθρωπος επλάσθη ως αετός, έστω και εάν αυτός προσποιείται με θλιβεράν εμμονήν την κόταν (ή όρνιθα, κατά τούς φυσιολόγους). Η κλίσις (με την έννοιαν τής ροπής) τού Σαμάνου συνίσταται εις το να επικαιροποιεί την κλήσιν (με την έννοιαν τής προσκλήσεως / αγγέλματος) στην ενότητα με το σύμπαν, στην θλάσιν τού εξωτερικού περιβλήματος, ως συνειδησιακού ακρωτηριασμού, που επιχειρεί το εγώ και οι προεκτάσεις του, απεργαζόμενος θεραπείαν.

  Στην συνέχεια θα προσπαθήσω να καταδείξω, ότι εβρισκόμεθα ήδη στην αφετηρία ενός νέου τρόπου με τον οποίον θα εκδηλώνεται και θα αναπαράγεται η ζωή μελλοντικώς, ο οποίος θα είναι αντιδιαμετρικός με αυτόν τού παρελθόντος και σαφώς ασυγκρίτως καλύτερος από ποιοτικής πλευράς. Αντί τού καταποντισμού μας μέσα από τον δήθεν επερχόμενον αρμαγεδώνα με την επιβολή τού ΓΠΠ, την επιβολή παγκοσμίου δικτατορίας, και τού "χαράγματος" τού "θηρίου" με την πλήρη αποκτήνωση τού ανθρώπου, αυτό που θα βιώσουμε στο επόμενο μέλλον, επίκειται να είναι η πλήρης και οριστική κατάργησις τού απανθρώπου συστήματος τών λεγόμενων "ιλλουμινάτι".
  Προηγουμένως όμως, το τμήμα τής ανθρωπότητος, το οποίον έχει προσδεθεί στο άρμα τού καταρρέοντος ατλαντισμού, θα υποχρεωθεί να υποστεί τις δυσάρεστες συνέπειες τού εσχάτου σπαραγμού αυτού τού συστήματος. Όχι όμως εντός τών καταστροφικών συνθηκών ενός θερμοπυρηνικού πολέμου, αλλά εντός τών οδυνειρών πλαισίων ενός οικονομικού κραχ, το οποίον είναι συνυφασμένον με την κατάρρευσιν και κατάργησιν τού ισχύοντος συστήματος. Είναι αυτονόητον, ότι δια την επικράτησιν τών νέων δεδομένων, τα οποία θα απελευθερώσουν την ανθρωπότητα από τα δεσμά τών "νεοταξιτών", θα απαιτηθούν ρήξεις. Αυτές όμως πρέπει να προσδιορισθούν προηγουμένως με φρόνιμον τρόπον και μακράν τών ονειρώξεων τού παρελθόντος.
  Ο ΓΠΠ σχεδιάστηκε με στόχο να μην προλάβει η ανθρωπότητα να προχωρήσει σε ανώτερον στάδιον συνειδήσεως, ώστε αυτή καβαραθρουμένη εκ νέου σε συνθήκες πρωτογονισμού και βαρβαρότητος να παραμείνει για ένα ακόμη ιστορικό εξελικτικό κύκλο μείζονος διαρκείας δέσμια τού συτήματος εξανδραποδισμού της. Κατά συνέπεια, το διακύβευμα ήτο, ή οι υπηρέτες τών σκιών να δυνηθούν να ματαιώσουν μέσω ενός ολοκληρωτικού πολέμου την εξέλιξη η ανθρωπότητος, ή αυτή η εξέλιξη να συντελεσθεί εγκαίρως από τούς γρηγορούντες, ώστε να ματαιώσει τον ολοκληρωτικό πόλεμο, όπερ και συνετελέσθη ήδη μέσω τής ήττας τών ατλαντιστών στην Συρία.

  Ο Gottfried Wilhelm Leibnitz τολμών θεοδικεία (Theodizee) απεφάνθη, ότι ο κόσμος είναι τέλειος. Χωρίς όμως να αποσκοπεί στην αποενοχοποίηση όλων, όσων λαμβάνουν χώραν, ως ο "ιλλουμινάτος" Hegel επιχειρεί στο σύγγραμμα "Φιλοσοφία τής Ιστορίας". Έχει ποιοτική διαφορά η αποδοχή κατ' αποκοπήν τής κακοδαιμονίας, από την πιστοποίηση, ότι το ανθρώπινον δράμα έχει ως συμπρωταγωνιστή τον άθρωπον και ότι το αντίστοιχο σενάριο εκπονήθη υπό τού Πνεύματος καταλήγον σε παταγώδες happy end. Υπέρ άνω τών νεφών ο ήλιος πάντοτε λάμπει και κατά το προσεχές μέλλον αυτό θα καταστεί ορατόν εις όλους. 

  Είναι εύλογον να αναρωτηθούν οι φίλοι και οι φίλες, που διαβάζουν το παρόν κείμενο, ποια σκοπιμότητα με ωθεί να εκθειάζω τον σαμανισμό; Στον βαθμό μάλιστα που ο Έλλην δημιούργησε ασύγκριτα πολιτισμικά προθέματα, τα οποία τού προσήκουν με πάσα τελειότητα και δια τών οποίων δύναται αυτός να λειτουργεί λίαν ευστόχως και αποτελεσματικώς; Ή μήπως επιχειρώ να πλασάρω τον σαμανισμόν ως μπαστούνι σε ένα εκ γενετής δρομέα;
  Η απάντησίς μου στο προηγούμενο ερώτημα είναι η εξής: Ευκαιρίας δοθείσης. Ποια είναι όμως η εν λόγω ευκαιρία;
  Έχουμε εθισθεί να εκτιμούμε την δράση και την επίδραση τού Ελληνισμού κυρίως με άξονα αναφοράς όσα διαδραματίζονται εντός τού ελλαδικού κρατιδίου. Χωρίς να αποσκοπώ στην μείωση τής μεγάλης αξίας τών ζυμώσεων, οι οποίες επιτελούνται εντός τού εθνικού κέντρου, φρονώ, ότι απαιτεί οξεία έρευνα και παρατηρητικότητα η διαδικασία να αφουγκραστούμε την δράσιν και τις προεκτάσεις της τού οικουμενικού Ελληνισμού (αλλά και τών κεκρυμμένων ελληνοφώνων αντιπάλων του - επιγόνων τής λερναίας ύδρας) ανά την οικουμένην. Αναμφιβόλως εις την περίπτωσιν ενός Καποδίστρια π.χ. καθίσταται εμφανέστατος ο ρόλος ενός Έλληνος κατά την διαδικασίαν διαμορφώσεως τής εξωτερικής πολιτικής μιας μεγάλης δυνάμεως, τουτέστιν κατά την διαδικασίαν επηρεασμού τών παγκόσμιων δεδομένων. Όμως δυο βασικότατα δεδομένα διαφεύγουν ένεκα τής υφής των σχεδόν πλήρως τής προσοχής μας:
  Το ένα εξ αυτών αφορά πρόσωπα και συνασπισμένες ομάδες Ελληνικής καταγωγής, οι οποίες παρεμβαίνουν από θέσεις λιγότερο εμφανείς και προωθημένες, από ότι η έδρα ενός υπουργού. Ή επενεργούν από θέσεις προωθημένες, ενώ δεν είναι προφανής η Ελληνική (πλήρως ή εν μέρει) καταγωγή τους και ο τρόπος που αυτοί συνακολούθως εγαλουχήθησαν.
  Το δεύτερον, το οποίον συνιστά και μεγαλύτερον ερευνητικόν γρίφον, αφορά ενσαρκώσεις ανθρώπων, οι οποίοι υπήρξαν σε προτέρους βίους φωτειναί μορφαί τού Ελληνισμού. Πού μπορεί την σήμερον να δρα, επί παραδείγματι, ένας μετενσαρκωθής Αρχιμήδης; Και τι εκπλήξεις αυτός μπορεί να ετοιμάζει; Αυτό το ερώτημα καθίσταται ιδιαζόντως φλέγον, δεδομένης σήμερον τεχνικώς τής δυνατότητος κλωνοποιήσεως υπάρχοντος γενετικού υλικού. Και ας μην θεωρηθεί δεδομένον, ότι η κλωνοποίησις ξεκίνησε προσφάτως και ότι αυτή έχει περιοριστεί σε πρόβατα. Φρονώ, ότι προικισμένοι γενετισταί, δρώντες υπό την υπόδειξιν και αιγίδα επίδοξων επιτελικών ομάδων, φρόντισαν να υπάρχουν σήμερον μεταξύ ημών κλώνοι, οι οποίοι έχουν ηλικίαν άνω τών εξήντα ετών, ευρισκόμενοι σε καίριες θέσεις. Με την συγκεκριμένη αναφορά προκαταλαμβάνω τον άξονα της προβληματικής μελλοντικής μου αναφοράς υπό τον τίτλον: "Ο Άνθρωπος Που Έτρεμε τον Εαυτόν του".
  Στην περίπτωση κάποιου σαμανισμού, στον  οποίον θα αναφερθώ, φρονώ, ότι το Ελληνικόν Πρόθεμα, σε συγκεκριμένη περίπτωση συγκεράστηκε με άλλα Προθέματα, με απρόβλεπτες για πολλούς συνέπειες. Το Ελληνικόν Πνεύμα είναι ανοικτό και δεν διστάζει να προβεί σε τζαμαρίσματα, όταν οι μελωδίες τών αυτοσχεδιασμών που προκύπτουν, αναμένονται βαρβάτες.

  Η περίπτωση τής υπεροχής τών οπλικών συστημάτων τής Ρωσίας, η οποία κατέστη αίφνης ορατή κατά τις πολεμικές διενέξεις στην Συρία, επέφερε πλήρη αμηχανία στα επιτελεία τών αναλυτών τής δύσεως. Αυτά, αφού έβαλαν το δάχτυλο στο στόμα, αναγκάστηκαν να τουμπεκιαστούνε, τρώγοντας στην μάπα την πλήρη ανατροπή τών σχεδίων τους ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ. Διότι η τρανταχτή ήττα τών δυτικών στην Συρία, δεν ανέτρεψε πλήρως μόνον τούς περιφερειακούς σχεδιασμούς των, αλλά και  τα σχέδια τής παγκοσμίου επιβολής τού αρμαγαδώνος και του ΓΠΠ. συνολικώς, στέλνοντας την λεγόμενη παγκοσμιωποίηση στον σκουπιδοντενεκέ τών εξελίξεων.

  Η όλη διαδικασία αποτελεί ακόμη για τούς δυτικούς ανεπίλυτο γρίφο, ανατρέποντας πλήρως τις αναλυτικές σταθερές, οι οποίες εξεθράφησαν στα καρτεσιανά κλουβιά τών υλιστικώς σκεπτομένων εγκεφάλων τών δήθεν ειδημόνων στα "think tanks" τής δύσεως και δεν συμμαζώνεται. Διότι είναι αδιανόητον, μια χώρα, έχουσα πολεμικές δαπάνες μικρότερες τού 10% αυτών τών ΗΠΑ, να αφήνει έτη φωτός πίσω της τις πολεμικές επιχειρησιακές ικανότητες τής δύσεως.

  Επί τού προκειμένου όλοι οι δυτικοί, ως θετικισταί και υλισταί, σκέπτονται μαρξιστικά, έστω και εάν δεν το ομολογούν. Διότι ο Μαρξ είναι ο τελευταίος - και εν τέλει ακόμη μη ξεπερασμένος  στην μέση συνείδηση των ανοήτων, ανεξαρτήτως παραταξιακής προσκολλήσεως- υλιστής φιλόσοφος τής δύσεως, έχων διακηρύξει, όταν η οικονομία συνιστά την βάσιν και όλα τα υπόλοιπά αποτελούν εποικοδόμημα, επ' αυτής εδραζόμενον. Δεν πα να έχει καταδείξει η σύγχρονη φυσική επιστήμη, μέσω κυρίως τής κβαντομηχανικής και όχι μόνον, ότι ο υλισμός και η αιτιοκρατία είναι σαθρά νοητικά καλαμπαλίκια, η δύση εξακολουθεί να στηρίζεται πάντοτε στην στείρα προπαγάνδα. Όταν το ψέμμα επαναλαμβάνεται ακαταπαύστως, στο τέλος το θεωρεί πραγματικότητα και αυτός που το εφηύρε και το προωθεί, καταλήγοντας να είναι ο ίδιος ανοητότερος των θυμάτων τής προπαγάνδας του. Όταν ο Einstein βγήκε προς το τέλος τής ζωής του, να αναθεωρήσει τις προγενέστερες περί αιθέρος απόψεις του, δεν τον πίστευε κανείς, διότι είχαν εμπεδωθεί τόσο βαθιά μέσω των μηχανισμών προπαγάνδας οι προηγούμενες απόψεις του, ώστε αυτές να θεωρούνται θέσφατα.
  Πώς να μπορέσουν να κατανοήσουν οι δυτικοί τις εξελίξεις τής Ρωσικής πολεμικής τεχνολογίας, όταν ό Φρειδερίκος Έγκελς τούς είχε βεβαιώσει με το σύγγραμμα "Ο Ρόλος τής Βίας στην Ιστορία", ότι η αποτελεσματικότητα των στρατιωτικών μέσων μιας χώρας στηρίζεται αποκλειστικά στην οικονομική της ευρωστία; Πώς είναι δυνατόν μια χώρα, όπως η Ρωσία, η οποία εθεωρείτο από οικονομικής πλευράς πλήρως στριμωγμένη, να είναι εις θέσιν να επιδεικνύει τέτοιου είδους προβάδισμα στην τεχνολογία τών εξοπλισμών;

  Οι δυτικοί γνώριζαν βεβαίως την δυτικότροπη επηροή στην Ρωσία τόσον μέσω της νοησιαρχίας (ρασιοναλιμού) όσον και μέσω τού αγγλοσαξωνικού εμπειρισμού, στα οποία στηρίχθηκε η ανάπτυξις τών επιστημών στην δύση. Γνώριζαν επίσης καλώς την μεταλαμπάδευση τής Κλασικής Ελληνικής Γραμματείας στούς Ρώσους από τούς Βυζαντινούς. Θεωρούσαν, όμως ότι ήσαν εις θέσιν, να χειρίζονται καλύτερα από τούς Ρώσους και τούς δυο αυτούς τομείς. Όσον αφορά την νοησιαρχία και τον εμπειρισμό. ήσαν δικά τους δημιουργήματα, άρα θεωρούσαν ότι κατέχουν και την καλύτερη ευχέρεια στην αξιοποίησή τους. Όσον αφορά την αξιοποίηση των σοφών τής κλασικής αρχαιότητος, είναι γνωστή η εκ συστήματος πρακτική τους, να φροντίζουν να μην φθάνει στην κατοχή άλλων ουδείς αρχαίος πάπυρος κατά την διεξαγωγή πλειστηριασμών. Τους Έλληνες δεν τούς μελέτησαν απλώς, αλλά προσπάθησαν να τούς διυλίσουν άκρως. Τι επέτυχαν εις αυτήν την κατεύθυνσιν είναι άλλη - πολύ μεγάλη - ιστορία. Καθότι κάποιοι τεράστιοι θησαυροί τού Ελληνικού Πνεύματος αναμένουν ακόμη τούς παραλήπτας / δικαιούχους.
  Εξ άλλου και την συγκέντρωσιν τού παγκοσμίου πλούτου κατέχουν βασικά οι δυτικοί. Κρίνοντας κατ' ακολουθίαν, ότι διέθεταν και το μαχαίρι και το πεπόνι, είχαν αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο να παραμεριστεί η πολεμική τους ισχύς. Βεβαίως, προς την κατεύθυνση τής αίσθήσεως ανυπερβλήτου υπεροχής πρέπει επιπροσθέτως να καταμετρηθούν δεδομένα, ευρισκόμενα πέραν τού μεγάλου πλέγματος στρατιωτικών βάσεων και τών πλωτών επιθετικών μέσων, που έχουν εγκαταστήσει παγκοσμίως, όπως η διάβρωση τής  υφηλίου από τεράστιους μηχανισμούς μυστικών υπηρεσιών και οπωσδήποτε οι λεγόμενοι μηχανισμοί κοινωνικής δικτυώσεως, που δημιούργησαν και εγκατέστησαν. Οι λεγόμενες "έγχρωμες επαναστάσεις" σε συνδυασμό με τούς (πρώην) υπεράριθμους στρατούς τρομοκρατίας, που είχαν οργανώσει και ελέγχουν, θεώρησαν, ότι ήσαν εις θέσιν κατά βούλησιν να καταργούν καθεστώτα άλλων χωρών και να οδηγούν χώρες σε πλήρες χάος.
  Η αίσθηση υπερβολικής ισχύος, η οποια τούς είχε πορώσει ολοσχερώς, τούς οδήγησε και στην κατάργηση τών προσχημάτων. Υποβίβασαν τον ΟΗΕ σε επιβολέα εισπρακτικών χαρατσιών, ένεκα υποτιθεμένων οικολογικών μολύνσεων, παρακάμπτοντάς τον πλήρως στις επιθέσεις τους εις βάρος χωρών, μετατρέποντας το διεθνές δίκαιο σε κουρελόχαρτα.
  Θεώρησαν, ότι στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, οι Ρώσοι είχαν αναλάβει τον ρόλο τού χρήσιμου κομπάρσου. Εκτίμησαν ότι είχαν ξεδοντιαστεί, πλην τής εγχρώμου μασέλας από καουτσούκ, που οι δυτικοί τούς είχαν προσαρμόσει με μηχανισμούς προπαγάνδας, προσπαθώντας να τούς υποβιβάσουν στα όρια τεχνητού φοβήτρου έναντι τής πελατείας, η οποία αγόραζε από αυτούς όπλα, κυρίως στην ανατολική Ευρώπη.

  Αυτά όμως, τα οποία αδυνάτησαν να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν οι δυτικοί, όσο αφορά τούς Ρώσους, εγκλωβισμένοι στην επιθετική τους υπεροψία, ήσαν πλείστα όσα.
  Όλα αυτά αφορούν την Ρωσική Ψυχή και συνιστούν απόρροιές της. Δεν ηδυνήθησαν να κατανοήσουν στο ελάχιστο την Ρωσική ιστορία, παρά τις υπεράριθμες έδρες στα πανεπιστήμιά τους, τις υπερδιογκωμένες μυστικές υπηρεσίες, τα υπερεξελιγμένα μέσα ηλεκτρονικής κατασκοπίας, τα ερευνητικά κέντρα και τις επιτροπές ειδικών. Όλα αυτά αποδείχθηκαν κουραφέξαλα δυτικής μεγαλομανίας για τον γάμο τού Καραγκιόζη.
  Αυτό επίσης που απέτυχαν να διακρίνουν οι δυτικοί, ήταν η ανεξίτηλη σφραγίδα, με την οποίαν χαράκωσαν οι συνασπισμένοι Ελληνογενείς τής Ρωσίας όχι μόνον την Ρωσική καρδιά, αλλά και την διαμόρφωση και διεκπεραίωση τής στρατηγικής στα μετόπισθεν.

ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ ΟΜΩΣ ΟΛΩΝ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΝ ΚΑΝ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ ΤΩΝ ΡΩΣΙΚΩΝ ΟΠΛΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΤΗΡΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΩΔΟΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΓΗΣ: ΤΗΝ ΣΙΒΗΡΙΑ ΩΣ ΛΙΚΝΟ ΤΟΥ ΣΑΜΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ.

 Όταν έκανα αναφορά παρόν ιστολόγιο πριν από αρκετά χρόνια στον Μεγάλο Ρώσο Επιστήμονα, Διανοητή και Σοφό Grigori Grabovoi, δέχθηκα έντονη κριτική, διότι στην βιντεοσκόπηση που προσάρτησα σε εκείνην την ανάρτηση για τον Γκραμποβόι, γινόταν ταυτοχρόνως αναφορά τόσον στον Ιησού Χριστό, όσον και στην Έλενα Μπλαβάτσκυ. Κάποιοι θεώρησαν, ότι οι δυνάμεις γύρω από τον Γκραμοβόι εμφορούνται από αποκρυφισμό. Για όποιον όμως μπορεί να διαβάζει τα σημαινόμενα μεταξύ τών γραμμών το μύνημα τής βιντεοσκοπήσεως ήταν τελείως διαφορετικό. Αυτές οι δυνάμεις ήθελαν να δείξουν, ότι στηρίζονται σε σύνολη την πνευματική παράδωση τής Ρωσίας, χωρίς όμως να προβάλλουν με συγκεκριμένο τρόπο κάποια από τα κρυφά προτερήματά τους. Και ένας από τούς βασικούς της πυλώνες της Ρωσικής παραδώσεως είναι ο σαμανισμός. Εκεί που ο Χορός τών Θεών και τών Ηρώων, τον οποίον περιγράφει ο Πλάτων στον Φαίδρο, χαϊδεύει τα τρυφερά πτερά τού Μέλανος Πτηνού τών Σαμάνων εντός τών εργαστηρίων επιστημονικής ερεύνης στην υπόγεια πόλη τού Αδάμαντος.

  Ο σημαντικότατος θρησκειολόγος Mircea Eliade στο μνημειώδες έργο του "Σαμανισμός" (στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Χατζηνικολή) περιγράφει αναλυτικότητα το εν λόγω σύστημα σε όλες τις περιοχές που αυτό αναπτύχθηκε. Σε αυτό ανέλυσε συγκεκριμένα τον αυστηρό διαχωρισμό του τόσο από την αρχαία Ελληνική θρησκεία, από την χθόνεια λατρεία, την μαγεία, τον Βουδισμό, και τον Λαμαϊσμό. Ιδιαίτερη έμφαση αποδίδει ο Eliade στον σαμανισμό τής Σιβηρίας και τών Αλταϊκών περιοχών, η οποία συνιστά τον πυρήνα τού έργου του. Ενώ ο σαμανισμός είναι διαδεδομένος σε πλείστα όσα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, η διαδικασία μυήσεως και πρακτικής του είναι σε όλα τα μέρη πανομοιότυπη. Όμως η έμφαση που αποδίδεται στον σαμανισμό τής στέπας, έχει μια συγκεκριμένη αφετηρία: Σε αυτές τις περιοχές τού Βορά, όπου επικρατεί μια περίπου ίση διάρκεια ημέρας και νύχτας και εμφανίζεται συχνότατα το ουράνιο τόξο, οι συχνότητες φωτός που επικρτούν, διεγείρουν εντόνως την επίφυση. Αυτή αποτελείται από υαλώδες υλικό, παρόμοιο με αυτό τής κόρης τού οφθαλμού. Σε αυτό το όργανο στηρίζεται κυρίως η "όραση" τών σαμάνων (και όχι μόνον αυτών).

  Δεν θεωρώ τυχαίο, ότι σε τέτοιου είδους βόρειες περιοχές, αναπτύχθηκαν σημαντικές πλευρές τής κβαντομηχανικής ερεύνης, οι οποίες προϋποθέτουν αυξημένη διορατικότητα. Χαρακτηριστική είναι η "Ερμηνεία τής Σχολής τής Κοπεγχάγης". Εκεί, δίπλα στον Niels Bohr μαθήτευσε και ο Werner Heisenberg σε πρώιμη φάση.
  Παρακολουθώντας τίς εξελίξεις στην έρευνα και την διαμόρφωση μιας νέας θεωρίας, η οποία αμφισβητεί την βαρύτητα ως κύρια ενέργεια στο σύμπαν, αποδίδοντας στον ηλεκτρομαγνητισμό αυτήν την ιδιότητα, διαπίστωσα ότι αυτή εκπονείται πάλι στην Δανία.

  Μπορεί οι σύγχρονοι καουμπόυδες να επιχειρούν την συγκέντρωση εγκεφάλων στις ΗΠΑ. Έχοντας όμως ξεκληρήσει 60 εκατομμύρια γηγενών ινδιάνων, οι οποίοι ήσαν φορείς τής σαμανιστικής ομοίγυρης, είναι αδύνατον, ως καθεστηκία τάξις να πλησιάσουν στο ελάχιστο την δύναμη τής αρχαϊκής τέχνης, όση έρευνα και να διεξάγουν στην ψυχοτρονική. Πριν δέκα περίπου ημέρες 2000 περίπου δυτικοί μισθοφόροι, κυρίως προερχόμενοι από τις ΗΠΑ, εθανατώθησαν στην Ανατολική Γκούτα από τις βόμβες αεροπλάνων, τα οποία οι δυτικοί μπορούν να βλέπουν μόνο μέσα από τρύπα μακαρονιού. Αυτή την εξέλιξη ήθελε να προλάβει η Γαλλία, καταθέτοντας πρόταση για εκεχειρία στον ΟΗΕ. Οι σφαλιάρες που προφήτευσαν οι σαμάνοι ξεκίνησαν να πέφτουν.


2. Η ΕΠΕΛΑΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΟΥ - ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΡΗΞΕΩΝ



  Συμφώνως προς τον Eliade (όποιος επιθυμεί μπορεί να κατεβάσει το βιβλίο "O Σαμανισμός" ατελώς στα αγγλικά από τον σύνδεσμο archonmatrix.com) οι σαμάνοι δεν επωμίζονται ιερατικά καθήκοντα, όπως οι γάμοι, οι κηδείες και τα τοιαύτα, αλλά λειτουργούν μόνον ως θεραπευταί. Η θεραπευτική λειτουργικότητα στις σαμανιστικές κοινωνίες, ενώ δεν επιτελείται με τις μεθόδους τής κλασικής ιατρικής και δεν στηρίζεται στούς ίδιους νόμους με την κλασική ιατρική θεραπευτική, η βασική της διαφοροποίηση από τις στοχεύσεις και την πρακτική τού ιατρού και τον νοσοκόμου κατά τα δικά μας μέτρα αφορά μια τελείως άλλη διαδικασία: Ο Εργοδότης Δημοσίων Έργων, μέσω τών ευαίσθητων κεραιών του είχε θέσει στο ιστολόγιό του την καίρια ουσία τού εν λόγω προβλήματος σε πρόσφατη ανάρτησή του με τίτλο Η Αποβλάκωση τών Νεοελλήνων  - Η θεραπεία" εντοπίζοντας, ότι η ζωτική ανάγκη για θεραπεία, δεν αφορά κυρίως κάποια ατομική νόσο, όπως στην περίπτωση ενός νοσούντος από ιλαρά ή γρίπη, αλλά αφορά το κοινωνικό σύνολο. Καθώς και ότι οι χειρότερες ασθένειες, οι οποίες ταλανίζουν συνήθως τις κοινωνίες, δεν είναι κάποιες λοιμώδεις επιδημίες, αλλά η ψυχονοητική κατάπτωση, στην οποία αυτές περιέρχονται. Επί τού προκειμένου, είναι ιδιαιτέρως σημαντικό να προβούμε σε μια διάκριση μεταξύ νόσου και νοσηρότητος. Η νόσος αποτελεί προσπάθεια τού οργανισμού, να ανακτήσει αυτός την υγεία του σε ένα νέο, υψηλότερο από το παρελθόν επίπεδο. Υπό αυτήν την την οπτική, πρόκειται εν τέλει για μια θετικότατη και λίαν χρήσιμη αντίδραση τού οργανισμού έναντι παραγόντων, που υποθάλπτουν την υγιή του κατάσταση. Με σοφόν τρόπον έχει φροντίσει η φύσις τα εκδηλωνόμενα συμπτώματα τών νόσων να έχουν δυσάρεστο, ή και ανυπόφορο - αναλόγως προς την σοβαρότητα τής νόσου - επίδραση στον ασθενή, ώστε αυτός να υποχρεωθεί να προστρέξει σε θεραπεία. Ο ασθενής αποφορτίζει τον εγκεφαλό του κατά την διάρκεια τής κλινήρους φάσεως τής θεραπείας, προσφέροντάς του την δυνατότητα δια τής ησυχίας, να αποβισματωθεί από την καθημερινή φόρτιση, ώστε να μπορέσει να χειριστεί εντόνως οργανικές ανεπάρκειες, οι οποίες χρείζουν τής αμέσου παρεμβάσεως του. Έστω και εάν η διαδικασία τής θεραπείας  τών νόσων έχει καταστεί περιπετειώδεις στην εποχή μας, με την υπουδούλωση τών θεραπευτικών πρακτικών στα συμφέροντα τής χημικής βιομηχανίας, με την απαράδεκτον ιδιοτέλεια κάποιων ιατρών και με τα ελλειπή συστήματα περιθάλψεως, όπου αυτό το κοινωνικό αγαθό τείνει όλο και περισσότερον να καταστεί προνόμιον τής μεοψηφίας τών εχόντων, παρόλα αυτά, ό ρόλος τής ασθενείας στην ζωή μας είναι φρόνιμον να αντιμετωπισθεί από θετική και παραγωγική σκοπιά. Ιδιαιτέρως, εάν λάβουμε υπ' όψιν την ψυχοσωματικήν βάσιν τής υγείας, ή νόσος μάς υποχρεώνει - εφόσον διαθέτουμε την απαιτούμενον προσοχήν - να στραφούμε προς την αντιμετώπισιν τών ψυχολογικής υφής κενών, τα οποία μάς ταλανίζουν και τα οποία καλούμεθα να χειριστούμε.
  Ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε προβεί σε ένα εύστοχο εντοπισμό:
"Δεν έχεις χρήματα; Δεν πειράζει. Είναι πρόβλημα που λύνεται. Δεν έχεις μυαλό; Είναι πρόβλημα που δεν λύνεται με τίποτα".
Αντίστοιχη είναι και η διαφορά, η οποία διέπει τούς διαφορετικούς χαρακτήρες τής νόσου και τής νοσηρότητος. Το πλέον ωδινηρόν είναι, ότι δεν είμεθα κατά κανόνα διατεθειμένοι να αντιληφθούμε τα συμπτώματα τής νοσηρότητος, η οποία μάς διέπει, θεωρούντες, ότι είμεθα μάγκες και ωραίοι. Μια κοινωνία, οι οποία αποτελείται από νοσηρά πρόσωπα, δεν μπορεί παρα να καθίσταται και η ίδια νοσηρή. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγον, η ανάπτυξις τής νοσηρότητος συνιστά την πεμπτουσίαν τής πρακτικής τού κοινωνικού συστήματος, ώστε αυτό να δύναται να αναπαράγεται άνευ εμποδίων.
  Η τέχνη τής αναπαραγωγής τής νοσηρότητος είναι πολύ παλαιά. Ακόμη παλαιότερη και από την σύστασιν τού κράτους. Στην ουσία πρόκειται για την ταπετσαρία στο Μάτριξ. Κατά την Ρωμαϊκήν περίοδον αυτή συμπυκνώνετο γλαφυρώς στο σύνθημα: "Άρτον και Θεάματα". Κάποιος αυτοκράτωρ, εάν ενθυμούμε καλώς, αυτός ήταν ο Κλαύδιος, είχε θεσπίσει νομοθετικώς ως ανθρώπινον δικαίωμα τού πολίτου την διανομή συγκεκριμένης ποσότητος σιτηρών, με στόχο την διαμόρφωση χαρακτήρος στην περιφερομένη πλέμπα τής Ρώμης. (Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγον τρώγουν και σερβίρουν μέχρι την σήμερον πίτσες και μακαρονάδες κατά συρροήν οι Ιταλιάνοι). Η αργόσχολη και περιφερομένη αυτήστα καταγώγεια τής πόλεως αληταμπουρία, οι οποία αποτελούσε κατά τον Πλίνιον τον νεώτερον τούς "πελάτας" τών ισχυρών ομάδων, ως απαρχή και τού συγχρόνου πελατειακού συστήματος, είχε ως βασική ασχολία να συνάγεται στα Κολοσσαία, για να παρακολουθεί τον κατασπαραγμόν ανθρώπων από άγρια θηρία και τις κτηνώδεις βιαιοπραγίες τών μονομαχιών. Αυτοί ήταν οι Ρωμαίοι πολίται - χωρίς να αποσκοπώ να μειώσω την προσωπικότητα μορφών ιδιαιτέρως φωτεινών, οι οποίοι αναδείχθησαν ως Ρωμαίοι (τούς οποίους όμως κατά κανόνα έφαγε η μαρμάγκα μέσω υπούλων συνωμοσιών).
  Η μεθοδολογία αυτής τής πρακτικής βελτιώνεται μονίμως με την πάροδον τού χρόνου, έστω και εάν ευτυχώς πάντοτε υπάρχουν αυτοί - και συν Θεώ δεν περιορίζονται αποκλειστικώς στούς σαμάνους - που φτύνουν μέσα στην σούπα αυτών, που ο Πλάτων αποκαλεί "θαυματοποιούς" στην παραβολή τού "Σπηλαίου". Ειρήσθω όμως εν παρόδω, ότι για να στοιχειωθετηθεί το ψεύδος, απαιτούνται ένα κάρο καλαμπαλίκια. Για να καταπέσει τουναντίον η όλη παρασκευή τού νοητικού εξανδραποδισμού ως λοφίον σαντιγής κρέμας αρκεί η παρρησία ενός μικρού παιδιού. Το παιδί είναι αυτό που θα φωνάξει μέσα στο πλήθος τών ειδημόνων: Ο αυτοκράτωρ φοράει στριγγάκι!
  Για ποιον λόγον όμως είναι ένα παιδί ο σοφότερος τής περιπτώσεως; Διότι δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη η πλύσις εγκεφάλου επ' αυτού, την οποίαν επενεργεί το Μάτριξ.
  - ΑΦΗΣΤΕ ΡΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΛΘΕΙΝ ΠΡΟΣ ΕΜΕ!
Οι Ιησουίται είχαν την κάτωθι εκπεφρασμένη από τον Ιγνάτιο Λοϊόλα στρατηγική:
"Δώστε μας ένα παιδί μέχρι το έβδομο έτος τής ηληκίας του και μετά πάρτε το και κάνετέ το ότι θέλετε". Γι' αυτόν τον λόγο εισχώρησαν στην εκπαίδευση.
  Ο Πλάτων στον διάλογο "Σοφιστής" αναλύει διεξοδικώς, ότι η παιδεία είναι αυτό, το οποίον διαμορφώνει πρωτίστως τα γενικά πλαίσια τής συμπεριφοράς τών ανθρώπων. Ό παροιμιώδης εντοπισμός τού Σωκράτους, "Ουδείς εκών κακός", ότι κανένας δεν είναι κακός ένεκα ιδίας προαιρέσεως, δεν αποσκοπεί να αποενοχοποιήσει τις προσωπικές ευθύνες τού καθ' ενός αναφορικά με τον τρόπο που σκέπτεται και δρά. Τουναντίον αποσκοπεί να καταδείξει, ότι η κακία προάγεται με οργανωμένο τρόπο από θεσμούς και μηχανισμούς, οι οποίοι την αναπαράγουν εκ συστήματος. Αυτοί συνιστούν μοχλούς μετατροπής για την συντριπτικήν πλειοψηφίαν τών ανθρώπων εις "δεσμώτας" τού Πλατωνικού σπηλαίου, υποβιβάζοντες τα αυτοτελή πρόσωπα σε χειραγωγούμενα άτομα εντός τού Μάτριξ. Ο Πλάτων περιγράφει τού δεσμώτας εντός τού σπηλαίου, να μην δύνανται να στρέψουν την καφαλή τους δεξιά και αριστερά. Η όρασίς των, δεσμευμένη αποκλειστικώς προς την κατεύθυνσιν τού έναντι αυτών ευρισκομένου τοίχου, δύναται να προσλαμβάνει αποκλειστικώς όσα προβάλλουν επί αυτού οι "θαυματοποιοί". Αυτός ο συμβολισμός τής εν λόγω παραβολής, πέραν ότι περιγράφει την απώλεια τής σφαιρικής οράσεως μέσω τής σκληρήνσεως τού αυχένος, την οποίαν εχομεν υποστεί, περιγράφει γλαφυρώς και ένα προς ένα διαδικασίες που βιώνουμε καθημερινώς, κολημμένοι έμπροσθεν τών οθονών τών μαζικών μέσων, χιλιάδες χρόνια πριν αυτές επιβληθούν στην διαμόρφωση τής καθημερινότητός μας.

  Πριν μερικά χρόνια διαδόθηκε στο διαδίκτυο ένα κείμενο κάποιας γνώστου τών δεδομένων εκ τών έσω, σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίον λειτουργούν οι πυρήνες τών πεσκοτισμένων "ιλλουμινάτι" κατά περιοχάς. Εκεί περιγράφονται και οι μεθοδοι, δια τών οποίων παρασκευάζονται οι πράκτορές τους, με στόχο την ανάθεση σε αυτούς συγκεκριμένων ρόλων, όπως η στελέχωση ανωτάτων κλιμακίων τών τραπεζών, η επάνδρωση μισθοφορικών στρατών, το εμπόριον όπλων και το εμπόριον ναρκωτικών. Πρόκειται περί παιδιών, τα οποία αγοράζουν αυτοί από τους φυσικούς τους γονείς, αναθέτοντες την περαιτέρω "φροντίδα" σους σε οικογένειες, τις οποίες ελέγχουν. Αυτά τα παιδιά δεν γνωρίζουν την προέλευσή τους και υφίστανται συγκεκριμένη μεταχείρησιν, η οποία συνίσταται εις την επιβολήν μεθεδευμένων βασανιστηρίων. Αυτή η πρακτική στηρίζεται εις την διαδκασίαν, ότι ο ψυχικός και φυσικός τραυματισμός επιφέρει τοξικότητα τού χαρακτήρος. Όσοι έχουνε φάει το μπερντάκι τής ζωής τους, κατόπιν κακομεταχειρίζονται άλλους. Στην επικινδυνότητα αυτής τής διαδικασίας προσπάθησε ο Αίσωπος να στρέψει την προσοχήν τών κοινωνιών μέ τον μύθον τής αλεπούς με την κομμένην ουράν.

  Μια αντιστοιχον πρακτικήν εφαρμόζουν εντέχνως στα μέλη τους όλες οι κοινωνίες τού Μάτριξ.  Όλοι είμεθα κατά το μάλλον ή ήττον, με τον ένα ή αλλον τρόπον, τραυματισμένοι, έστω και εάν δεν δυνάμεθα να το διακρίνουμε. Ένεκα αυτών τών τραυμάτων είμεθα τοξικοί. Κατά συνέπεια, η θεραπεία δεν επενεργεί μόνον επούλωση και ξεπέρασμα τών τραυματικών μας εμπειριών, οι οποίες κατά την "ψυχολογίαν τού βάθους" βρίσκονται σε κατάσταση "καταπλακώσεως", αλλά καταργεί επίσης και την τοξικότητά μας. Τα λεγόμενα "απωθημένα" μας είναι αυτά που συνθέτουν τις ανεπάρκειές μας, επί τών οποίων εδράζεται η εξουσιαστική χειραγώγησή μας.
  Τα συμπλέγματα χαρακτήρος συνιστούν την βάσιν αναπτύξεως τού εγωϊσμού, ο οποίος επενεργεί την τύφλωσιν, ότι εκτός από ατομικά είμεθα και κοινωνικά όντα, ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΜΑΣ. Τα δεδομένα αυτών τών ψυχικών στρεβλώσεων φρονώ, ότι ανέλυσαν επαρκώς οι μεγάλοι διανοητές - ερευνητές, οι οποίοι καθιέρωσαν την επιστήμην τής ψυχολογίας, έστω και εάν κάποιοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, επειδή του μερικοί εξ αυτών ήσαν εβραίοι.Το κόμπλεξ, ότι ο άλλος κατέχει, ενώ εγώ όχι, το κόμπλεξ ότι ο άλλος διαθέτει κύρος, ενώ εγώ όχι, η αντίληψη, ότι η ποιότητα ζωής εξαρτάται από το γυαλιστερό μέταλλο τού αυτοκινήτου, τα γκαζόν, τα κοψίδια και την φιγούρα, μάς οδηγούν να τρέχουμε πίσω από χίμαιρες, ενώ το σύστημα κραδαίνει καθισμένο στο σβέρκο μας το μαστίγιο και το καρότο.
  Τώρα πλέον ωρύεται οι κοινή γνώμη, ότι το πολιτικό κατεστημένο τής χώρας είναι λαμόγια. Αυτό συμβαίνει όμως μετά την κρίση, αφού επιβλήθηκε η ένδεια και ελαχιστοποιήθηκε το καρότο. Άρα δεν συνιστά μετάνοια ή μεταστροφή, αλλά την άλλη όψη τής νοήσεως μέσω τής γαστέρας.

  Αποτελεί αστειότητα να θεωρούμε, ότι η θεραπεία ξεκινά με την ασπιρίνη και λήγει με την κορτιζόνη, ή την χημειοθεραπεία. Η θεραπεία δεν απαιτεί εγχείρηση, αλλά μέγα εγχείρημα. Σημαντικοί ερευνηταί τής λειτουργίας τού εγκεφάλου κατέληξαν εις το συμπέρασμα, ότι δια να λειτουργήσει αυτός απροσκόπτως, προϋποθέτει την αποκαλουμένην "συνοχήν" (coherence) δηλαδή ένα πρόθεμα, το οποίον να βρίσκεται υπέρ άνω τής εγωιστικής μας μικρόνοιας και το οποίον με έμφασιν να επιδιώκωμεν.
  Ο Σαμάνος δεν επισκοπεί πρωτίστως τα εξανθήματα στο αυτί τού ενός ή τού άλλου, αλλά περιφρουρεί, ως πρόσωπον φέρον την γενικήν αποδοχήν και σεβασμόν τις σταθερές αναπαραγωγής τής κοινωνίας, η σοφία τών προγόνων εθέσπισεν αυτές. Ο Σαμάνος είναι εις θέσιν να επισκοπεί και να εμηνεύει τα σημεία, ώστε να δύναται να αντιπαρέρχεται αυτών. Γνωρίζει, ότι κάθε εξάνθημα είναι δυνατόν να μετατραπεί σε καρκίνωμα, αλλά και κάθε καρκίνωμα είναι δυνατόν να μετατραπεί σε εξάνθημα. Ένεκα αιτιάσεων, τών οποίων οι ρίζες φθάνουν σε πολύ μεγαλύτερο βάθος, από αυτό που εκτιμούν οι υπόλοιποι.

  Ή, για να το εκφράσσω στα καθ' ημάς με τον στίχο τού Διονύση Σαβόπουλου:
ΣΑΝ ΠΟΝΑ Η ΚΕΦΑΛΗ ΦΤΑΙΕΙ Η ΑΠΡΟΣΩΠΗ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ 'ΧΕΙ ΒΡΕΙ.

  Η κβαντομηχανική επιμένει:
Εφ' όσον η συνείδησις παράγει τοξικότητα, η πραγματικότης διαμορφώνεται αυτομάτως τοξική.
 

3. Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΩΝ ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ - ΟΤΑΝ Ο ΣΑΜΑΝΟΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΜΠΟΛΙΒΑΡ




συνεχίζεται...

4 σχόλια:

  1. ΑνώνυμοςΜαρτίου 17, 2018

    εμενα μποτιλια μου αρέσεις γιατί είσαι γνήσιος λογοτέχνης. και ο γνήσιος λογοτέχνης είναι αναγνωρίσιμος. τα γραπτά του έχουνε στίγμα ακόμη κι όταν είναι ανυπόγραφα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αγαπητέ Μποτίλια,
    φαντάσου εμάς ως χώμα που χρειάζεται νερό για να δημιουργηθούν καρποί.
    Το νερό είσαι εσύ.
    https://diodotos-k-t.blogspot.gr/2018/03/blog-post_18.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΑνώνυμοςΜαρτίου 21, 2018

    Μεγαλειωδες....αποκαλυπτικοτατο......φιλε Διονυση,σε παρακαλω συνέχισέ το!
    I.W.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Ανώνυμον

    Όπως είπε παλαιότερα και ο Λούκι Λουκ, είμαι ένας φτωχός και μόνος ιστολόγος. Η μόνη τέχνη που ασκώ, είναι αυτή τής επιβίωσης. Καθότι πενία τέχνας κατεργάζεται.


    @ Αδελφέ Κώστα,

    Το νερό είναι η απέραντη ευλογία τών προγόνων. Εμείς προσπαθούμε να ξεριζώνουμε ζιζάνια. Ώστε να συμμετέχουμε στον τρύγο όλοι.


    @ I.W.

    Έστω κι αν θεωρώ τα υπερθετικού βαθμού που μού αποδίδεις λίαν ευπρόσδεκτα αλλά εν τέλει υπερβολικά, ανταποκρίνομαι πάντοτε με χαρά στις παρακλήσεις τών φίλων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή