ΑΡΧΑΪΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ

4. ΟΤΑΝ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ ΠΑΙΖΕΙ ΤΑΒΛΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΛΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΕΝΤΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΝ ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΑΝΕΖΗ

  Όπως εντόπισα προηγουμένως, μεταξύ σαμανισμού και Πλατωνισμού  υπάρχει σημαντική διαφορά στην ποιότητα τών συμβόλων, τα οποία δρομολογούνται με στόχον την παρέμβαση στα πεδία πληροφορίας και την δημουργικήν τους αξιοποίησιν εντός αυτών. Αυτά τα πεδία όμως ομοιάζουν να διαθέτουν μιαν ιδιότυπον ευελιξίαν και προσαρμοστικότητα, όσον αφορά την αποδοχήν τών συμβόλων κατά την λειτουργείαν των. Καθοριστικόν δεν φαίνεται να μην είναι εν τέλει κυρίως έκαστον συγκεκριμένον σύμβολον καθ' εαυτόν, ως σκαλοπάτι στην διαδικασίαν αναβάσεως προς την θύραν τών πεδίων πληροφορίας, αλλά πρωτίστως η ποιότης και η προσωπικότης αυτού, ο οποίος το θέτει εις κίνησιν. Βεβαίως τα συγκεκριμένα σύμβολα διαθέτουν εις τα εν λόγω πλαίσια μιαν ιδιοδυναμικήν, η οποία δεν είναι ενιαία δι' όλα, αναλόγως προς την ενέργειαν δια τής οποίας έχουν φορτισθεί. Απαραίρτητος προϋπόθεσις δια τον χειρισμόν τους είναι στα πλαίσια τού σαμανισμού (και όχι μόνον) η ιδιοσύστασις τής προσωπικότητος τού σαμάνου (ή άλλου) η οποία διαμορφώνεται εν πρώτοις δια τής σαμανιστικής μυήσεως. Αλλά και στον Πλατωνισμό λειτουργεί η επιταγή, "ότι η γνώσις επιφυλάσσεται δια τούς εναρέτους". Επί τού προκειμένου, το γνωσιολογικόν πρόθεμα ως επιταγή, το οποίον δομείται στα πλαίσια τής Πλατωνικής Φιλοσοφίας, είναι ριζικά διαφορετικό από τα γνωσιολογικά δεδομένα τής δύσεως, τα οποία επικεντρώνονται εις την νοησιαρχίαν και τον πειραματικόν εμπειρισμόν. Αυτά λειτουργούν αποκλειστικώς επί βάσεως στηριζομένης εξ ολοκλήρου εις αντικειμενικάς βάσεις και πέραν τών όποιων βαθύτερων αξιών. Αφήνουν δηλαδή το υποκείμενον πλήρως εκτός προβληματικής. Δι' αυτά επαρκεί το υποκείμενον να διαθέτει ασκημένην κρίσιν, μόρφωσιν και την κατάλληλον τεχνογνωσίαν, ώστε αυτό να δυνηθεί να δυεισδύσει εις την σφαίραν τών γνωστικών δεδομένων. Η σκοπιμότις, η οποία βρίσκεται όπισθεν τής γνωστικής του αναζητήσεως, ουδένα ρόλον εκπληρεί, δια την δύσιν. Η ανθρωπότης έννοιωσε για τα καλά την φρικαλεότητα στο πετσί της, αυτού, που μόνον ως "επιστημονικό" αμοραλισμό, μπορούμε να ονομάσουμε. Την προσκόμιση νέας γνώσεως δηλαδή πέραν τής αρετής και τών επιταγών τού ήθους. Ο γνωστός ψυχολόγος ένεκα τών παρεμβάσεών του στα πλαίσια τής κοινωνικής ψυχολογίας, ευρισκόμενος ακριβώς μέσα εις την χώραν, η οποία υποτίθεται,  ότι κατείχε επί δεκαετίας το επιστημονικόν προβάδισμα,  Έριχ Φρομμ είχε διαπιστάσει, ότι "ο άνθρωπος τής σύγχρονης εποχής είναι διανοητικός γίγαντας, αλλά πνευματικός νάνος". Άφηναν μακρυά μαλλιά οι δήθεν επιστήμονες τού Χάρβαρντ για να το παίξουνε χίπηδες, αλλά κατόπιν πρόστρεχαν στα εργαστήρια τού Λος Αλάμος, ώστε να συμβάλλουν στην τελειοποίηση τών πυρηνικών όπλων ανερυθρίαστα, με στόχον να απολάβουν το παραδάκι και την αναγνώρισιν όχι μόνο τής επιστημονικής κοινότητος.

 Αυτό, που στόν Πλάτωνα αναφέρεται ως αρετή, προσλαμβάνει - προφανώς για λόγους σκοπιμότητος - στούς Μυστικούς Πατέρες τής ορθοδόξου εκκλησίας τών μέσων χρόνων, οι οποίοι διαχέονται από Πλατωνική εκφορά, μια άλλη ονομασία. Ο Άγιος Μάξιμος Ομολογητής αναφέρεται στην "απάθεια", ως βασική προϋπόθεση τού Φωτισμού. Όλοι, όσοι επιδιώκουν κάποια σοφία, η οποία δεν μπορεί να παρά να κείται εκτός τών ορίων τής συμβατικής λογικής, διαπερνά την πρακτική τους ως χρυσούν νήμα μια ενιαία διαπίστωσις γνωσιολογικής υφής, η οποία συνοψίζεται στο ρητόν "Δεν είναι η γνώσις το φώς, αλλά το Φως η Γνώσις". Άκρως ευστόχως διαπιστώνει ο Χρήστος Γιανναράς, ότι επί τού προκειμένου ενεργεί κάποια αγαπητική σχέση, η οποία στην Καθ' Ημάς Ανατολήν ονομάσθη Σχέσις Γεροντική. Είναι ο Γέρων αυτός ο οποίος θα μυήσει τον Νεώτερον, αφενός εις την προετοιμασίαν δισ την εναπόκτησιν τής αρετής, αυτό που Χρήστος ονομάζει "Ασκητικόν Επίτευγμα", αφετέρου θα τον οδηγήσει εις την οδόν εναποκτήσεως τής γνώσεως δια τοις μετανοίας, τήν πορείαν δηληδή τού νοός εις την ατραπόν τής Φωτήσεως. Όλες οι περιοχές, οι οποίες ανέδειξαν αξιόλογον πνευτικότητα, καλλιέργησαν αυτήν την σχέσιν. Σε άλλες περιοχές από την δικήν μας, όπως στην Ρωσίαν, λειτούργησαν οι Στάρετς με τούς μαθητάς των, ενώ στην ινδία έδρασαν οι Γκουρού με τούς μαθητάς των. Επειδή έτυχε επί διάστημα ολίγων ημερών να βρεθώ εις το ανώτατον μυητικόν τέμενος χώρας τής Άπω Ανατολής, το οποίον επισκέφθην όχι από ίδιαν προαίρεσιν ή άλλου είδους αναζήτησιν, αλλά ξεναγούμενος υπό στενών φίλων, οι οποίοι ήθελον να μού δείξουν τα αξιοθέατα τής μείζονος περιοχής, ευτύχησα να γευθώ την ακαταμάχητον ερωτικήν έλξιν, η οποία κεραυνοβόλως δρα μεταξύ μυούντος και μυουμένου. Εισελθών εις το τέμενος, παρατήρησα, ότι τα σκαλίσματα τής εκ γρανίτου μικράς παγόδας μετά την είσοδον, ήσαν εντονότερα εις την κορυφήν. Έχων επισκεφθεί και άλλα τεμένη κατά την περίοδον εκείνων τών ημερών και έχων παρατηρήσει και άλλας παγόδας εις την είσοδον αυτών, κατενόησα από το ύψος τής εμφάσεως τών σκαλισμάτων, ότι ευρισκόμουν εις τον ανώτατον ιερόν μυητικόν χώρον αυτής τής χώρας. Κάθε τι εξ άλλου, ότι προσελάμβανε  προσοχή μου, όχι μόνον δια τών γνωστών πέντε αισθήσεων, αλλά μέσω ενός συναισθήματος, διαπνέετο από μια άνευ προηγουμένου δύναμιν και χάριν. Τόσον τα δένδρα και τα φυτά, όσο και μεγάλα ανηρτημένα τύμπανα, τον θεσπαίσιον ήχον τον οποίων προσελάμβανα, χωρίς αυτά να κρούονται, μού υπάβαλλον μια ξεχωριστήν αίσθησιν. Γνωρίζων, ότι επί τού μεγάλου βράχου εκάθητο πάντοτε ο ανώτατος Δεσπόζων τού χώρου εισερχόμασον εις ενορατικήν διαδικασίαν, είχα τον ξιπασμόν καίτι τουρίστας, δεδομένου ότι το τέμενος είχε παύσει εδώ και καιρό να λειτουργεί ως μονή, παραμένον απλώς ανοικτόν ως αξιοθέατον δια διαφόρους επισκέπτας, να καθήσω επ' αυτού και να κλεισω τούς οφθαλμούς μου δι ολίγα δευτερόλεπτα. Όταν τούς άνοιξα είδα να με πλησιάζει μια ευγενεστάτη μορφή, ενδεδυμένη μοναστικόν χιτώνα. Καθώς εσυναντήθησαν τα βλέμματά μας ησθάνθην αυτά να οξυγονοκολούνται εν είσει ως σιδερόβεργας, ενώ μια ακαμάχητος έλξις κυριαρχούσε εμού. Αυτή η έλξις φτρονώ ότι είναι και το κύριον συστατικόν τού Έρωτος.  Ο μαναχός αυτός με καλωσώρισε μετά ευγενεστάτης φιλοφρονήσεως και μού ζήτησε να με οδηγήσει εις το Άβατον τών Χιλίων Βουδών τού τεμένους.
  Αντίστοιχον  εμπειρίαν - διαφορετικής υφής όμως τής προηγουμένης - είχα και με κάποιον Χότζα εντός ισλαμικού τεμένους, ευρισκομένου δίπλα εις τον αρχαίον ναόν τής Αρτέμιδος εις την  Έφεσον, όπου ευρέθην πάλιν, όχι από ιδίαν προαίρεσιν, αλλά συνοδεύων φίλους, κατά την διαρκειαν τουριστικής εκδρομής. Αντικρύζων το εν λόγω τζαμί, εκυριεύθην υπό βαθυτάτης μελαγχολίας, διότι κατά την οικοδόμησίν του είχον ενσωματώσει εις αυτό οι τούρκοι κίονες και άλλα μαρμάρινα στοιχεία από τούς πέριξ ευρισκομένους γκρεμισθέντας Ελληνικούς αρχαίους ναούς με τον πλέον αυθαίρετον από αρχιτεκτονικής σκοπιάς και ακαλαίσθητον τρόπον. Η θλίψις αυτή ενισχύετο και από το γεγονός, ότι εκ τών δυο γιαγιάδων μου κατάγομαι από την περιοχήν τής Σμύρνης, οπότε καθ' όλην την διάρκειαν αυτού τού ταξειδίου, είχε επικαιροποιηθεί εντός μου ο καϋμός από τις χαμένες πατρίδες, αντικρίζων πλείστες όσες ασχημωνίες από τον βανδαλισμών τών τούρκων εις βάρος τών Ελληνικών μνημείων. Χαρακτηριστικώς εις το αρχαιολογικόν μουσείον τής Εφέσου επωλούντο έναντι μικρού ποσού τμήματα τών αγιογραφιών από τούς χριστιανικούς ναούς τής περιοχής.
Μετ' όλιγων λεπτών μετά την είσοδον μου εις τζαμί, με πλησίασε ο επικεφαλής Χότζας και προσφωνόντας με ως ευγενέστατον και σεβαστον επισκέπτην, με ερώτησε εάν ήμουν μωαμεθανός. Αντερώτησα περί τής αιτίας τού εκδηλωθέντος ενδιαφέροντός του. Μού απήντησε, ότι ήμουν ο μόνος από την πληθώρα τών επισκεπτών εντός τού τεμένους, ο οποίος έβγαλε τα υποδήματά του πριν εισέλθει. Τού απήντησα, ότι σέβομαι την πνευματικότητα και την αίσθησιν περί τού ιερού κάθε ανθρώπου ανεξαρτήτως θρησκείας και προελεύσεως, χωρίς να είμαι μωαμεθανός. Εισερχόμενος εις ένα χώρον προσευχής και ιεροπραξίας, τού είπα ότι έδειξα τον δέντα σχεβασμόν, παρότι αυτοί ως θρησκευτική κοινότις εβεβήλωσαν με την ενσωμάτωσιν εις το κτήριον τού ναού κιόνων από άλλους συλληθέντας ναούς ετέρου λατρείας, οι οποία ανήκει εις τούς προγόνους μου. Ο χότζας κοκκίνησε από ντροπή και δήλωσε ενώπιόν μου, ότι ζητά συγγνώμη εκ μέρους τών προγόνων του δια την βεβήλωσιν η οποία διεπράχθη. Επί πλέον μού είπε, ότι υποκλείνεται ενώπιον τής πνευματικότητος, την οποίαν εκπροσωπώ και με παρακάλεσε ως δείγμα συγγνώμης, να μού εκδώσει δίπλωμα, το οποίον και έχω ανηρτημένον εις τον εδώ χώρο. Θεωρώ, ότι εις τέτοιου είδους περιπτώσεις, η αυθόρμητος έλξις μεταξύ ανθρώπων, ό οποίοι φρονούν, ότι υπηρετούν κάποιο είδος πνευματικότητος, έκαστος κατά τον εικότα τρόπον, και η διάθεσις ειλικρινίας, δύνατναι να υπερσκελίζουν το μένος και να επενεργούν προσωπική αμοιβαίαν συμπάθειαν, πέραν τών ιστορικών εγκλημάτων.

  Το ίδιον όμως ερωτικόν πρόταγμα τής Γεροντικής Σχέσεως προτάσει και ο Πλάτων εις τον Διάλογον Αλκιβιάδης Α΄, όπου ο Σωκράτης λέγει εις τον Αλκιβιάδη:
"Θέλεις να ηγηθείς τής πόλεως. Άρα πρέπει να γίνεις εραστής μου, δια να σού ανοίξω τον οφθαλμόν".
  Ενώ η ερωτική κλήσις τού Σωκράτους προς τον Αλκιβιάδη αφορά εμφανέστατα το άνοιγμα αυτού, το οποίον ονομάζομεν "τρίτο μάτι", μεταφράζει ο πλέον υποτιθέμενος δόκιμος στα περί Πλάτονος γερμανός λόγιος Schleiermacher: "Θέλεις να ηγηθείς τής πόλεως, άρα πρέπει να πάμε μαζί στο κρεβάτι".
  Διαπιστώνουμε δηλαδή, ότι η γνώσις, χωριζομένη αξιακών συνιστωσών, δεν προάγει καν ούτε την νοητικήν κρίσιν εις την οποίαν αυτή αποβλέπει, απολήγουσα εις ευνουχισμόν πάσης λογικής.
  Βεβαίως το ζήτημα εις τού έρωτος εις την Πλατωνικήν Φιλοσοφίαν κατέχει δεσπόζουσα θέση, δεδομένου ότι ο Πλατωνισμός ως πλήρως και αρτίως δομημένον μυητικόν σύστημα, δεν μπορεί παρά να εμμένει διεξοδικώς εις αυτό, το οποίον συνιστά την μυητικήν βάσιν.
  Τουναντίον, όσο αφορά την δυτικήν εκδοχήν τής μυήσεως, την οποίαν παρακολουθούμε να καταγράφεται με ιδιαίτερα γλαφυρόν τρόπον εις την κινηματογραφικήν τριλογία "Μάτριξ" η σχέσις μεταξύ τού μυούντος Μορφέως και τού μυουμένου Νέο, δεν χαρακτηρίζεται από την κάποια ιδιαίτερη συναισθηματική εκφορά, αλλά εδράζεται εις την παγίαν δυτικότροπον εκφοράν τής πειθούς, μέσω τής καταδείξεως δεδομένων. Ο δυτικός άνθρωπος είναι μονομερώς προσαρτημένος προς την ύλην. Τοιοτοτρόπως και ο βασικός συμβολισμός τής αποκτήσεως βαθυτέρας γνώσεως έχει ανάλογον χαρακτήρα. Ο Μορφεύς καλεί τον Νέο να επιλέξει ανάμεσα σε δυο χάπια. Το ερυθρόν, το οποίον συμβολίζει την δύναμιν και το κυανούν, το οποίο συμβολίζει την προσαρμοργήν.

  Μια άλλη ενδιαφέρουσα σχέση μυούντος και μυουμένου, αλλά και διδικασία μυήσεως, παρουσιάζει με τα βιβλία του ο Carlos Castaneda, μέσω αναφορών εις σαμανιστικόν περιβάλλον, το οποίον αφορά τούς ινδιάνους Yaqui τού Μεξικό. Ο Καστανιέντα απευθύνεται βασικώς εις αναγνωστικον κοινόν ευρισκόμενον εις την δύσιν. Έστω κι αν έχει φοιτήσει εθνολογία σε πανεπιστήμιο τών ΗΠΑ, η όλη του ιδιοσυγκρασία επιτρέπει να διαφαίνεται, ότι αυτός βρίσκεται από φυλετικής σκοπιάς - και άρα πολιτισμικής παραδώσεως - κοντά στο θέμα που πραγματεύεται.
  Νομίζω, ότι οι μέθοδοι και οι συμβολισμοί, τούς οποίους δρομολογεί ο Καστανιέντα, είναι ιδιαίτερα εύστοχοι, εάν συνυπολογισθεί η ψυχολογία ών αναγνωστών, που αυτός απευθύνεται. Γνωρίζοντας την προσκόλληση τού δυτικού ανθρώπου εις την ύλην, προβαίνει και αυτός στα πρώτα του όμως βιβλία σε τρόπο, ο οποίος ειναι εύληπτος από δυτικούς ανθρώπους. Αρχικά, ο ινδιάνος σαμάνος δίνει στον μυούμενο κατά το πρώτο στάδιο τής μυήσεως κάποιο ψυχότροπο μανιτάρι, το peyote. Η δυτική νεολαία τής εποχής ψάχνει την δυνατότητα να ανοίξει ξεχωριστές θύρες προσλήψεως στην ψυχεδέλεια τών ψυχότροπων και εγκεφαλοαλλοιωτικών ουσιών, τις οποίες προωθούν βάσει συγκεκριμένων προγραμμάτων οι μυστικές υπηρεσίες τών ΗΠΑ και γενικότερα το σύστημα, μέσω τών μηχανισμών σατανολατρείας, τών οποίων αυτό κινεί τα τα νήματα. Οι παροτρύνσεις κατακριμνύσεως τών παραδοσιακών αξιών από την πλευράν τών "αμφισβητιών" και τών "εξεγερμένων", τις οποίες έχει αποδυναμώσει προηγουμένως ευαίσθητα ο πουριτανισμός, με την μετροπή τους σε εξωτερική τυποπολατρεία χωρίς αξιακό βάθος, καταδεικνύουν, ότι τόσο οι υποτιθέμενοι "επαναστάτες", όσο και οι δήθεν "συντηρητικοί" αποτελούν τις δυο όψεις τού ιδίου συστηματικού νομίσματος, το οποίον αποβλέπει εις εν εν τέλει εξουθένωση τών κοινωνιών. Ιδιαίτερη έμφαση δίδουν αυτοί οι μηχανισμοί, εις την άνευ προσκωμάτων βερμπαλιστικήν προώθησιν τού εωσφορισμού, όπου το σύμβολον τού εξεγερμένου δεν είναι αυτός που αποσκοπεί να "ποιήσει τα πάντα νέα", στρεφόμενος κατά πάντων τών υπηρετών τού άρχοντος τού κόσμου τούτου, αλλά αυτός, ο οποίος διαιρεί και επιφέρει χάσματα επί δυαρχικής βάσεως, με υποτιθέμενη αντιπατερναλιστική εκφορά.
  Εντός αυτών τών πλαισίων ο Καστανιέντα θα καταδείξει ένα άλλο υπόδειγμα στην συνέχεια τών βιβλίων του, το οποίον κατά την εκτίμησίν μου έχει επηρεάσει έντονα τις μετέπειτα εξελίξεις με θετικόν τρόπον, καθιερώντας κάποιον πρώτυπον πνευματικού "πολεμιστού". Ο ινδιάνος Σαμάνος Δον Χουάν στις διηγήσεις τού Καστανέντα λέει στον μυούμενο, ότι ο μόνος λόγος που τού έκρινε σκόπιμον την χρήσιν ψυχότροπων μανιταριών κατά την πρώιμων διάρκεοαν τών συνευρέσεών τους, στόχευε να πάψει αυτός να είναι προσκολλημένος σε σκληρές και αμετακίνητες αυταπάτες. Τού εξήγησε, ότι η αφύπνησις τής συνειδήσεως συνιστά αγώνα τού ανθρώπου, ο οποίος προσβλέπει εις την ποιοτικήν αναβάθμισιν τής συμπεριφοράς και τής δράσεώς του. Με αυτόν τον τρόπον τίθεται επί τάπητος μέσω αυτού τού συγγραφέως - ο οποίος χαίρει σημαντικής επηροής εις τον σύγχρονον άνθρωπον και είναι αγαπητός από μη ευκαταφρόνητο τμήμα τής νεολαίας  κατά την διάρκειαν τών δεκαετιών '80 και '90 - η αξιακή βάσις τής γνωστικής διαδικασίας.

  "Οι πολεμιστές προετοιμάζονται για συνειδοποιούν. Η πλήρης συνείδησή τους έρχεται μόνο όταν δεν έχει μείνει πια εγωϊσμός μέσα τους...
   Το να είσαι άψογος σημαίνει να έχεις ελεύθερη ενέργεια, σημαίνει ότι έχεις ξοφορτωθεί πια τις λογικές απόψεις και τούς λογικούς φόβους...
    Το να είσαι άψογος σημαίνει την καλύτερη χρήση τής ενεργειακής σου στάθμης. Απαιτεί λιτότητα, περίσκεψη, απλότητα, αθωότητα και πάνω απ' όλα έλλειψη αυταρέσκειας.
   Η σιωπηλή γνώση στον πολεμιστή είναι θέμα βίωσης και όχι λογικής....
   Όταν νιώθει κάποιος σημαντικός γίνεται βαρύς, αδέξιος, ματαιόδοξος. Για να γίνει όμως άνθρωπος τής Γνώσης πρέπει να είναι ελαφρύς και ρευστός....
   Για να γίνεις πολεμιστής πρέπει να είσαι καθαρός σαν κρύσταλλος....
   Ο Πολεμιστής αντιμετωπίζει τον κόσμο σαν μυστήριο και αυτά που κάνουν οι άνθρωποι σαν παντοτινή τρέλα....
  Μαγεία είναι η εφαρμογή τής σκέψης κάποιου σε κάποιο βασικό σημείο. Μαγεία σημαίνει παρέμβαση....
  Η ιδέα τού θανάτου είναι η μόνη που δίνει το μέτρο τού πνεύματος ενός πολεμιστή....
  Η επίγνωση τού θανάτου οδηγεί ένα πολεμιστή να αποσπαστεί από τη ζωή και ταυτόχρονα να την ποθεί σιωπηλά.
  Ο πολεμιστής αισθάνεται κάθε μάχη σαν την τελευταία του...."

  Ο Καστανιέντα επιχειρεί επίσης να βοηθήσει τούς αναγνώστες του να υπερσκελίσουν την στείραν νοησιαρχίαν, εξαίρων τις δυνάμεις τού ναγουάλ τών ινδιάνων "μάγων", εκείνες δηλαδή τις ψυχικές δυνάμεις, τις οποίες τα ψυχικά μας στεγανά αφήνουν αναξιοποίητες και οι οποίες μπορούν να αξιοποιηθούν μέσω τής αφυπνήσεως τής συνειδήσεως: Ο ινδιάνος σαμάνος θα αποκαλύψει εις τον μυούμενον, ότι η πνευματική υπόστασις τού ανθρώπου συνίσταται εκ δυο μερών. Το "τονάλ" και το "ναγουάλ", όπου το τονάλ αφορά την νόησιν και το ναγουάλ την διαίσθησιν, την φαντασίαν και ολόκληρον την περιοχήν τού ψυχικού βάθους. Συμφώνως προς τις διδαχές τού Δον Χουάν οι άνθρωποι είναι φωτεινά όντα, περιβαλλόμενα από ένα ενεργειακό "κουκούλι", οι απόρροιες τού οπίου επεκτείνονται προς το σύνολον τής συμπαντικής υπάρξεως.

  "Όταν οι λευκοί κατέλαβαν το Μεξικό διέλυσαν την τοπική κοινωνία, μάς τα πήραν όλα. Το μόνο που παρέμεινε απροσπέλαστο για αυτούς και δεν μπόρεσαν ούτε να μάς αποσπάσουν, ούτε να μας νοθεύσουν ήταν το ναγουάλ. Αυτό κινητοποιούν οι μάγοι στον αγώνα και τις παρεμβάσεις τους".
 


  Η αναφορά επί τού συγκεκριμένου θέματος αποσκοπεί εις την κατανόησιν τού τρόπου με το οποίον η ηγεσία τών Ρώσων πατριωτών επέτυχε μέσω τής αξιοποιήσεως τής συνόλου παραδόσεως αυτού τού λαού, η οποία εδράζεται εις την δυτικήν επηροήν, το Ελληνικόν Πνεύμα και τον σαμανισμόν, να επιτύχει μια γενικοτέραν ποιοτικήν υπεροχήν έναντι τής δύσεως, η οποία κατεγράφη προσφάτως ως υπεροχή τής οπλικής τεχνολογίας τών Ρώσων, και η οποία σε συνδυασμό με σοφές στρατηγικές επιλογές οδήγησεν εις την ματαίωσιν τού Αρμαγεδώνος υπό την μορφήν παγκοσμίου συρράξεως. Αυτή η κατανόησις δεν αποβλέπει εις την εξαγωγήν θεωρητικού χαρακτήρος συμπερασμάτων, αλλά εις την πρακτικήν αξιοποίησιν τής παρεμβάσεως εις τα πεδία πληροφορίας από πλευράς τού κοινωνικού - εθνικού κινήματος. Παρέμβασιν, την οποίαν χειρίζονται από συστηματικής πλευράς - κατά την άποψιν τού γράφοντος - με τελείως διαφορετικούς τρόπους, όσο αφορά την μέθοδον και την ισχύν, τόσον ο σαμανισμός, όσον και ο Πλατωνισμός. Πάντοτε με την κατά το δυνατόν ενσωμάτωσιν εις τα πλαίσια τής προβληματικής τών επιγνώσεων τής συγχρόνου επιστήμης.  Ένα επιλέον βασικότατο ζωτικής σημασίας ζητούμενον πέραν αυτού, στο οποίον καλούμεθα να δώσουμε απαντήσεις, έγγειται εις την διερεύνησιν τού ιδιαιτέρου ρόλου, ο οποίος επιμερίζεται στον Ελληνισμόν κατά την πορείαν τής απελευθερώσεως τής ανθρωπότητος.
  Ο Πλατωνισμός σήμερα θεωρείται εν πολλοίς ως ένα αφηρημένον φιλοσοφικόν σύστημα, αναφερόμενον εις απροσδιορίστους σφαίρας ιδεών και μεταφυσικών - ηθικών προταγμάτων. Τουναντίον - κατά την άποψιν τού γράφοντος - αυτός συνιστά λίαν συγκεκριμένον οδηγόν προς δράσιν και μάλιστα χαρακτηριζόμενος από ισχυροτάτην σοφίαν και αποτελεσματικότητα. Ο Πλατωνισμός είναι πράξις. Αυτή η προοπτική και η πρακτική αποτέλεσαν μόνιμον στόχευσιν όσων διαμόρφωσαν, ή συνδιαμόρφωσαν, αυτήν την φιλοσοφίαν, οι οποία συνιστά την ενιαίαν μυστικήν παράδοσιν τών Ελλήνων, ευρισκομένη εις τον αντίποδα τών στοχεύσεων και τής πρακτικής τών αποκρυφιστών και εις μόνιμον διαπάλη μετ' αυτών, μέχρις τής οριστικής της επικρατήσεως και τής κατισχύσεως. Αυτή η κατίσχυσις δεν θα σημλάνει απλώς την καθιέρωσιν ενός νέου υποδείγματος εις επίπεδον κοσμοθεωρίας, αλλά θα επιτύχει την απελευθέρωσιν τού ανθρώπου από τα δεσμά τού Μάτριξ. Επίσης, θα εισάγει εις την βελτίωσιν τού ανθρώπου, εντός πλαισίων επαναπροσδιορισμού του. Υπό αυτήν την προοπτικήν το ζητούμενον τής σωτηρείας δεν αφορά κάποιον απροσδιόριστον μεταφυσικόν επέκεινα, αλλά δέον να αποτελεί ζωτικήν στόχευσιν στο εδώ και τώρα.  

  Ένα ερώτημα το οποίον προκύπτει εξ όσων κατατέθησαν προηγουμένως, είναι κατά πόσον ο "επιστημονικός" αμοραλισμός δύναται να προάγει ουσιαστικήν γνώσιν. Ως εντόπισεν η αρχαία σοφία "Επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία φαίνεται".


5. "ΘΕΑΙΤΗΤΟΣ". ΤΟ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΟΥ    

Ένα μονοπάτι που σου λέει η καρδιά σου να ακολουθήσει είναι εκείνο στο οποίο νιώθουμε να στρεφόμαστε εντός μας, δίχως κόπο, σαν να απαντάμε το κάλεσμα που έρχεται από τα βάθη του εσώτερου εαυτού μας και μας οδηγεί προς την σωστή κατεύθυνση. Για να το διασχίσουμε είναι σημαντικό να χάσουμε δύο πράγματα: τον Φόβο και την Φιλοδοξία. Ο Φόβος είναι η αυταπάτη του λάθους, και τίποτε στο Σύμπαν δεν συμβαίνει κατά λάθος. Η Φιλοδοξία από την άλλη μεριά είναι η αναγνώριση του κόσμου που μπορεί μονάχα να κάνει τον κόσμο να μας υποδεχθεί ως σκλάβους.

Διαβάστε όλο το άρθρο: http://www.awakengr.com/karlos-kastanenta-o-polemistis-ton-dyo-kosmon/

συνεχίζεται...

ΑΡΧΑΪΚΗΣ TEXNHΣ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

3. Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΩΝ ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ - ΟΤΑΝ Ο ΣΑΜΑΝΟΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΜΠΟΛΙΒΑΡ

  Πριν εισέλθω εις τα ζητήματα, την αξιοποίησιν τών οποίων θεωρώ λίαν ποσοδοφόρα εις την προοπτικήν τού χειρισμού τών επερχομένων ρήξεων και τα οποία συνιστούν κοινόν τόπον καρδίας τόσο τού σαμανισμού, όσο και τού Πλατωνισμού, υπό το φως κάποιων σημαντικών εξελίξεων τής συγχρόνου θεωρητικής φυσικής - ως η εργαλειομηχανή ενός μπετατζή δύναται να ζημώνει, κατά τα επαγγελματικά δεδομένα τού υποφαινομένου - θα επιχειρήσω να οριοθετήσω και εννοιολογικώς αυτόν τον κοινόν τόπον. Επίσης απαιτείται, ώστε να καταστούν ευκρινή τα κοινά δεδομένα, να εντοπισθούν και αι ειδοποιαί διαφοραί. Καθ' οτι, ναι μεν συμφώνως προς τις απόψεις τού γράφοντος,  αμφότεροι οι οδοί αυτοί προσβλέπουν προς την αξιοποίησιν τών αυτών φυσικών νομοτελειών, πλην όμως, εκδηλωνόμενοι σε τελείως διαφορετικούς γεωγραφικούς χώρους και ιστορικές εποχές, εντάσσονται σε τελείως διαφορετικά πολιτισμικά πλαίσια και διαμορφώνουν κοινωνικές ιδιοσυγκρασίες, οι οποίες διέπονται από σημαντικές ποιοτικές διαφορές.
  Αυτή η προσέγγιση δεν αποσκοπεί στην συγκριτική αξιολόγηση τών δύο συστημάτων. Οι επιλογές τού Πνέυματος αναφορικώς προς τις μεθόδους, τις οποίοες καλούνται να ακολουθήσουν οι εκάστοτε θεράποντές του, είναι προφανές, ότι αποσκοπούν στην κατά το δυνατόν καλύτερη εξυπηρέτηση τών ιδιαίτερων αναγκών εκάστου κοινωνικού μορφώματος, εντός τού οποίου αυτοί καλούνται να λειτουργήσουν κα να αποδώσουν. Κατά συνέπεια, αμφότεροι είναι οι καταλληλότατοι δυνατοί σε σχέση με το συγκεκριμένο περιβάλλον. Ενδιαφέρον είναι, ότι στα πλαίσια περιοχών, οι οποίες επεκτείνονται σε μεγάλα γεωγραφικά όρια, είναι επόμενον οι διαφορετικές μέθοδοι αυτοί σε κάποια συγκεκριμένη ιστορική φάση να συναντώνται αμοιβαίως και να συνθέτουν πολύ πρωτότυπους συγκερασμούς. Επειδή και οι δυο μέθοδοι προσβλέπουν εις την πνευματικήν ανάτασιν, τέτοιου είδους συγκερασμοί - όπως συνέβη προσφάτως στα πλαίσια τής Ρωσικής επικρατείας - συνδράμουν πολλαπλασιαστικώς εις την διαμόρφωσιν τής δυναμικότητος τού ενιαίου αποτελέσματος. Τοιουτοτρόπως, ενώ η στόχευσις εκάστου τών συμβαλλομένων προσβλέπει εις την μετουσίωσιν τής ζωής από τα πλαίσια τής καθημερινότητος στο βασίλειον τού θαυμαστού με διαφορετικόν τρόπον, ο συνδυασμός των επιφέρει άλματα, τα οποία αφήνουν έκθαμβη την μέσην αντίληψιν.  

  Στα πλαίσια τής προσπάθειας να διεισδύσουμε εις την νοητικήν δόμησιν τής λειτουργικότητος αυτών δυο συστημάτων, αξίζει να κατευθύνουμε την προσοχήν μας εις ένα από τα κύρια δεδομένα τού τρόπου λειτουργίας τού ανθρωπίνου εγκεφάλου. Είναι λίαν ευρέως γνωστόν, ότι η δεξιά και η αριστερή πλευρά τού εγκεφάλου επιτελούν βασικώς τελείως διαφορετικέςλειτουργίες. Τι δεξιό τμήμα, συνδεόμενον μέσω τού νευρικού συστήμτος με την αριστερήν περιοχήν τού σώματος επιτελεί διεργασίες, σχετιζόμενος με την φαντασίαν και την εικονιστικήν αντιληπτικότητα. Ως εκ τούτου, λειτουργεί με βάση την οργάνωσιν απεικονήσεων. Το αριστερό τμήμα τού εγκεφάλου,  συνδεόμενον με την δεξιά περιοχή τού σώματος, επιτελεί λογικές διεργασίες, οι οποίες στηρίζονται σε συνειρμούς, τουτέστιν στην διαδοχή παραστάσεων. Γι αυτόν τον λόγον θεωρείται, ότι σε αυτήν την περιοχήν τού εγκεγάλου εδράζονται τα κέντρα τής νοήσεως. Εν πολλοίς, η πρόσληψις κάποιας εικόνος επενεργεί συναισθηματικά αποτελέσματα. Ένεκα αυτού, θεωρείται γενικώς, ότι στην δεξιά πλευρά τού εγκεφάλου εδράζεται ο συναισθηματισμός. Αυτή όμως η γενικώς ορθή αρχή, αναφορικώς με την λειτουργικότητα τών πλευρών τού εγκεφάλου, εφόσον απολυτοποιηθεί - ως κάθε τι εξ άλλου - παραποιεί τον εν τέλει τρόπο τής λειτουργίας του. Ο εικονισμός δεν σημαίνει αυτομάτως συναίσθημα, ούτε ο συνειρμός συνεπάγεται αυτομάτως λογική διαδοχή. Εάν π.χ. αναλογισθούμε, ποια συμπεράσματα μπορεί να βγάλει ένας ιατρός έμπροσθεν τής θέας τής γλώσσης ενός ασθενούς, αυτά κάθε άλλο παρά συναισθηματικού χαρακτήρος - σε πρώτη γραμμή - μπορεί να είναι. Αλλά και οι συνειρμοί ενός ψυχικώς τραυματισθέντος δοθείσης περιστάσεως, δύνανται να οδηγήσουν σε συναισθηματικές εξάρσεις. Είτε από τα δεξιά πάμε, είτε από τα αριστερά, το μυαλουδάκι κάνει την δουλίτσα του με πολύ λειτουργικό τρόπο, τόσο νοητικώς, όσο και συναισθηματικώς, ως η δίστομος ρομφαία τού Αρχαγγέλου. Κάποιος, εάν είναι αφελής παραμένει στην επιφάνεια τών πραγμάτων, ενώ κάποιος ο οποίος διαθέτει κρίσιν εισχωρεί σε βάθος, ανεξαρτήτως τού τύπου τού ερεθίσματος. Αυτό το δεδομένο απέδωσε ο Καρλ Μαρξ στα πλαίσια τής πολτικής οικονομίας, αναλύοντας αυτό που αποκάλεσε "φετιχισμό τού εμπορεύματος". Ο κοινός παρατηρητής αντιλαμβάνεται με την θέαν ενός παραχθέντος προϊόντος απλώς ένα συγκεκρένον αντικείμενον,  βάσει τών εξωτερικών του ιδιοτήτων, ή τών αναγκών, που η χρήση τού συγκεκριμένου προϊόντος μπορεί να ικανοποιεί. Κάποιος όμως, ο οποίος έχει εντρυφήσει στην πολιτική οικονομία και διαθέτει ταυτοχρόνως κοινωνική ευαισθησία και πολιτική κρίση, διαβλέπει μέσα στο συγκεκριμένο προϊόν την πληθώρα τών παραγωγικών και κοινωνικών σχέσεων και το σύμπλεγμα εξουσίας, με τις οποίς συνδέεται η παραγωγή τού συγκεκριμένου προϊόντος, καθώς ακόμη τις συνέπειες, που μπορεί να επιφέρει, η στις οποίες στοχεύει η κατανάλωσίς του. Την πλέον όμως χειροπιαστή και αποδεδειγμένη νοητική ισοδυναμία, εικονισμού και διαδοχής, έχουν εντοπίσει τα μαθηματικά με την έννοια τού "ισομορφισμού". Αυτή αφορά την ταυτολογία, η οποία υφίσταται μεταξύ αλγεβρικών και γραφικών παραστάσεων. Η αλγεβρική παράστασις συνιστά διαδοχήν (μαθηματικών) συμβόλων, ενώ η γραφική παράστασις συνιστά (μαθηματικόν) εικονισμόν.

  Οι σαμάνοι, ως γνωστόν, διαβιούν εντός ενός αμειγώς φυσικού περιμβάλλοντος, εντός συνθηκών, οι οποίες χαρακτηρίζονται από άμεσον επαφήν με την φύσιν. Οι ανθρώπινες παρεμβάσεις επ' αυτής αναφορικώς προς τις συνθήκες παραγωγής αγαθών, διαμορφώσεως τών οικιστικών δεδομένων, τών συγκοινωνιακών μέσων κλπ. είναι ιδιαιτέρως απλές και περιορίζονται στα στοιχειώδη. Είναι τοιοτοτρόπως επόμενον, κατά την αφαιρετικήν διαδικασίαν, κατά την μετάβασιν δηλαδή από το συγκεκριμένον προς την έννοιαν, με στόχον τής θέσπισιν συστήματος συμβόλων, να προσανατολίζονται οι σαμάνοι προς τις φυσικές οντότητες, οι οποίες τούς περιβάλλουν. Η γη, ο ουρανός, ζώα και φυτά, τα οποία διαβιούν στο μείζον περιβάλλον τους συνιστούν την αφετηρία τών συμβολισμών τού σαμανιστικού συστήματος.Σε αυτό το σημείον αξίζει να σημειωθεί εκ προοιμίου, ότι τα σύμβολα είναι ο τρόπος μέσω τού οποίου ο άνθρωπος δύναται να παρεμβαίνει στα λεγόμενα πεδία πληροφορίας. Σε αυτήν την έννοιαν έχει εισχωρήσει προσφάτως η συγχρονος θεωρητική φυσική, η οποία έχει ακόμη μεγάλη πορεία να διανύσει, ώστε να διεισδύσει επερκώς θεωρητικώς, πειραματικώς και μέσω με τών μαθηματικών, εις αυτά, τα οποία εχειρίζοντο με εκπληκτική αποτελεσματικότητα πρακτικώς οι σαμάνοι και με λαμπρό στοχασμό, διορατικότητα αλλά και Φώτιση οι κλασικοί Ελληνες Φιλόσοφοι. Το σύμβολον μέσω τού οποίου ανφέρονται οι σαμάνοι στις χρονικές συνιστώσες είναι επίσης στοιχειώδες, ανάγων σε πλαίσια συμβολισμού τούς προγόνους. Αυτοί, πέραν τις συμβολικής λειτουργίας, αποτελούν ποιότητες, με τις οποίες οι σαμάνοι έρχονται σε επαφή στα πλαίσια εκστατικών διαδικασιών. Κατά βάσιν λοιπόν, ο τρόπος τής οργανώσεως τού σαμανιστικού συστήματος είναι εικονιστικός, εδράζεται δηλαδή και γονιμοποιεί την δεξιάν πλευράν τού εγκεφάλου.

  Μια ποιοτική μείζων διαφορά μεταξύ σαμανιστικού και κλασικού φιλοσοφικού συστήματος εντοπίζεται αρχικώς εις την βασικήν διαφοροποίησιν, η οποία  χαρακτηρίζει την διαμόρφωσιν τού περιβάλλοντος, εντός τού οποίου αναπτύσσεται τον Ελληνικόν Πνεύμα κατά την κλασικήν εποχήν. Το φυσικόν κάλος, καθώς και η έλξις και το δέος, την οποίαν η μητέρα φύσις δύναται να επενεργεί, αντικαθίστανται στην καθημερινήν πραγματικότητα τών αρχαίων πόλεων, από την έλξιν, το κάλος και το δέος, τα οποία δύνανται να προκαλούν σύνθετα ανθρώπινα επιτεύγματα εις την διαμόρφωσιν τού χώρου. Βεβαίως τα σύνθετα αυτά δημιουργήματα εξ ανθρωπίνων χειρών δεν χαρακτηρίζουν αποκλειστικώς τις πόλεις τού αρχαίου Ελληνικού κόσμου. Όλος ο Μεσογειακός περίγυρος καθώς και αυτός της λεγομένης "καθ' ημάς ανατολής" ανέδειξε πολλούς και διαφόρους πολιτισμούς. Αυτοί άφησαν έως την εποχήν μας τα "δείγματα γραφής" τους, στην διαμόρφωση των χώρων τής ανθρωπιίνου διαβιώσεως, μέσω όσων σήμερα χαρακτηρίζονται ως μνημεία.
  Αυτά τα μνημεία όμως δεν αποκαλύπτουν μόνον άμεσες χρηστικές σκοπιμότητες, αυτών που τα ανέγειραν. Ταυτοχρόνως διαπνέονται και από αφηρημένες σταθερές, αναζητήσεις, και αξίες, οι οποίες διέπουν τον τρόπον, με τον οποίον αυτα διαμορφώθησαν, πέραν τών όποιων χρηστικών σκοπιμοτήτων. Η διαμόρφωσις τών αρχαίων Ελληνικών μνημείων επιτρέπουν να εκδηλώνονται κατ' αποκλειστικότητα έννοιες και επιδιώξεις, οι οποίες πουθενά αλλού ανά την υφήλιον δεν απαντώνται. Αυτή η διαπίστωσις δεν αποσκοπεί να μειώσει την αξίαν τών αριστουργηματικών επιτευγμάτων άλλων πολιτισμών, πέραν τού Ελληνικού. Αυτά αναμφιβόλλως υφίστανται. Πλην όμως, οι αξίες, τις οποίες αφήνουν να αναδύονται τα οικοδομήματα του αρχαίου Ελληνικού χώρου είναι με μοναδικόν τρόπον ιδιότυπες. Αρμονία και Χάρις μέσω τής Απλότητος. Αρμονία και Χάρις η οποία διέπεται με ιδιάζοντα και λεπτώς εκδηλωνόμενον τρόπον συγκεκριμέναι μαθηματικαί ιδιότητες και συσχετίσεις. Διδαχή και ωρίμανσις τού κοινωνικού συνόλου στα θεατρικά κτίσματα, ζύμωσις και επικοινωνία τών πολιτών, εντός πόλεων, όπου δεν δεσπόζουν τα αμυντικά έργα εις το κέντρον αυτών, αλλά η αρχαία αγορά. Αυτή η ρύθμιση στην διαμόρφωση τού δημόσιου χώρου διαφοροποιεί κατά κανόνα τις αποικίες από τις μητροπόλεις.
  Η μεγάλη διαφορά στην διαμόρφωση τού περιβάλλοντος μεταξυ τών χώρων, όπου ανεπτύχθη ο σαμανισμός και αυτών όπου άνθισε η κλασική φιλοσοφία προεικάζει μια ριζική διαφοροποίηση και στον τρόπον, με τον οποίον συγκροτήθηκε η μεθοδολογία αυτών τών συστημάτων. Η συμβολική, η οποία εμπεριέχεται στα γραπτά τού Πλάτωνος διαπνέεται από ένα άνευ προηγουμένου και αξεπεράστου εύρους και βάθους. Η αναφορά μου εστιάζεται ειδικώς στον Πλάτωνα, διότι αυτός προσπάθησε να συγκεφαλαιώσει με συστηματικό τρόπο τούς πτοηγούμενους φιλοσόφους και να συμπυκνώσει στα έργα του το μύνημά τους, καθώς και διότι η Ακαδημία την οποίαν αυτός συνέστησε, εστάθη στην πορεία ο κορμός εκπονήσεως τής φιλοσοφικής σκέψεως και πρακτικής.

   Δεν είναι όμως δυνατόν να προσεγγίσουμε την λειτουργικότητα τής Πλατωνικής μεθόδου, εάν δεν λάβουμε υπ' όψει μας κάποια βασικά χαρακτηριστικά τής Ελληνικής Γλώσσης, η οποία αποτελεί το όργανο με το οποίον αυτή οικοδομήθηκε.
  Ο μακαρίτης Κορνήλιος Καστοριάδης στον πυρήνα τού ωρίμου έργου του "Οι Δρόμοι τού Λαβύρινθου" δίδει ιδιαίτερη έμφαση στην ανάλυση τής διαπιστώσεως, ότι ο τρόπος με τον οποίον σκεπτόμεθα καθορίζεται από την γλώσσαν. Σε παρελθούσα ανάρτηση με τίτλο "Ελληνες εναντίον Illuminati" είχα επιχειρήσει με στόχον την εμβάθυνσιν εις την γλωσσικήν συγκρότησιν τών δύο αυτών όρων κάποια ανάλυση μερικών συστατικών στοιχείων τής Ελληνικής Γλώσσης, τα οποία παραθέτω και εδώ εκ νέου. Έγραφα κοιπόν στην ενλόγω ανάρτηση:

.................................................................................................................................................................

 "Στην συνέχεια θα προσπαθήσω να υπεισέλθω κατ' αρχήν σε κάποια από τα γράμματα των δυο όρων αυτά καθ' εαυτά, επειδή θεωρώ, ότι τα δυο αυτά αλφάβητα υπέχουν καθοριστικό χαρακτήρα στην λεκτική σύνθεση των δυο αυτών ΑΝΤΙΔΙΑΜΕΤΡΙΚΩΝ όρων, καθόσον και οι δυο αυτές αλφάβητοι, η ελληνική και η λατινική, ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΙΚΗΣ ΣΚΟΠΙΑΣ ΑΝΤΙΔΙΑΜΕΤΡΙΚΕΣ και βρίσκονται σε μόνιμη αμοιβαία διαμάχη, με στόχο την αμοιβαία εξόντωση των νοημάτων και των φορέων τους, που αυτές δομούν, μέχρις εσχάτων.

Υπό αυτήν την έννοια θα ήθελα να εστιάσουμε την προσοχή μας στην σύγκριση του ελληνικού Λ προς το λατινικό L και στην συνέχεια του Ελληνικού ΟΥ προς το λατινικό U, αφού προηγηθεί μια αναφορά στο Ελληνικό γράμμα Έψιλον, το οποίον δεν είναι το λατινικό Ε αλλά το:. .../
.. ./ ../
<----- span="">
..\
... \
... . \

Θα ήθελα επίσης να παρακαλέσω, αυτά τα οποία ακολουθούν να αντιμετωπισθούν κριτικά, διότι αποτελούν μόνον σκέ(ά)ψεις και ερμηνείες του γράφοντος και όχι κάποιων ειδικών γλωσσολόγων.
Με αυτήν την ευκαιρία αξίζει όμως να υπογραμμισθεί, ότι ο κλάδος της σημειολογίας προήλθε από την γλωσσολογία.

Ενώ το Ε είναι ένα γράμμα στατικό, το οποίο στέκεται, αποτελούμενο από τέσσερις γραμμές, το Έψιλον είναι δυναμικό, περιέχον ορμή και αποτελείται από τρεις, προσομοιάζον την ακμή βέλους. Το Έψιλον δηλαδή υποδηλώνει εκ της συμβολικής του μορφής, στόχευση, πορεία, εξέλιξη και εντελέχεια και μάλιστα με ορμητικό τρόπο. Αυτή η ιδιότητα έχει χαθεί με την μετατροπή σε Ε, το οποίον στέκει κομφορμιστικά στις γραμμές του γραπτού λόγου. Έστω κι αν ακόμη αποδώσουμε το Έψιλον με μια καμπύλη (ημικύκλιο) και μία οριζόντιο γραμμή η ιδιότης της ορμής παραμένει. ....

Στον όρο "Έλλην" του Έψιλον έπεται το γράμμα Λ.
Αναφορικώς με το Λάμδα έχουν γραφεί αρκετά ήδη στο παρελθόν πολλαχόθεν, τα οποία θεωρώ ότι είναι λίαν κατατοπιστικά. Αυτό το γράμμα είναι ίσως το μόνον της Ελληνικής αλφαβήτου (δίπλα ως ένα βαθμό στο "εν Δελφείς Ε") περί του οποίου έγιναν πολλαπλώς εύστοχες απόπειρες εμβάθυνσης, ερμηνειών, λειτουργικών αποσυμβολισμών, αλλά και συγκεκριμένης πρακτικής αξιοποίησης.
Το Λ αποτελεί ακίδα, υποκείμενο στον φυσικό νόμο των ακίδων. Είναι δηλαδή ενεργειακό σύμβολο το οποίον έλκει και συσσωρεύει πάσα ακτινοβολία, ηλεκτρομαγνητικό κύμα, κοσμικό σήμα και τα τοιαύτα. Εξ ου και οι οβελίσκοι, τα μενχίρ, οι κάθε είδους αιχμηρές στήλες, ΞΟΑΝΑ ΘΕΩΤΗΤΩΝ κλπ., που χρησιμοποιούνται σε διαφόρους λατρευτικούς χώρους.....

Το Λ υπάρχει ΜΟΝΟ στο Ελληνικό Αλφάβητο και ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙ τους Έλληνες δια της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ.

Το λατινικό αλφάβητο, όχι μόνο εξάπλωσε κάτω το Λ, εξουδετερώνον τις ενεργειακές αρετές του δια του L, αλλά και το αναποδογύρισε τελείως δια του V, νομίζοντας ότι επέτυχε έτσι μια Victory της συμφοράς εις βάρος της Θείας και Αγερώχου Ελληνικής Γλώσσης.

Ακόμη χειρότερη αλλοτρίωση της μετατροπής του Λ σε L υπέχει η μετατροπή της διφθόγγου ΟΥ σε U από τους συνωμότας του λατινικού αλφαβήτου.
Δια να κατανοήσουμε την δίφθογγο ΟΥ, πρέπει προηγουμένως να κατανοήσουμε το γράμμα Ύψιλον, το οποίον είναι Υ-ψιλον ή άλλως ψίλωσις του Ι-ώτα. "Ψιλός" σημαίνει λεπτός.

Αφορμή για να κάνω σκέψεις ως προς το σύμβολο Υ έλαβα προ αρκετών ετών, ενώ εμελέταγα το έργον "Μετά τα Φυσικά" του Αριστοτέλους.
Ο Αριστοτέλης στο τέλος ακριβώς του πρώτου κεφαλαίου αυτού του έργου απευθύνει προτροπή στους αναγνώστες να προσπαθήσουν να κατανοήσουν τι σημαίνει η λέξις ΦΥΣΙΣ, χωρίς όμως ούτε να να έχει προηγηθεί και ούτε να έπεται κάποια πραγματεία, ή σχετική αναφορά στον όρο, η οποία θα μπορούσε να παρέχει κάποια στοιχεία, στα οποία θα μπορούσαν οι αναγνώστες να στρέψουν την προσοχή τους. Με αυτά τα δεδομένα θεώρησα αρχικώς, ότι αυτή η προτροπή είναι προφανώς υπεράνω των δυνατοτήτων μου. Στην συνέχεια σκέφθηκα όμως, ότι δεν μπορεί ο διδάσκαλος να ομιλεί στον βρόντο, απευθυνόμενος πέραν του κοινού καλής θελήσεως νου, τον οποίον πίστευα ότι διαθέτω. Έτσι επικαλέστηκα την Χάριν του και ευθύς στην συνέχεια, όχι μόνον ήμουν πλήρως πεποιθήσεως περί της επιτυχούς εκβάσεως της προσπάθειάς μου, αλλά είχα και αυτό εμπροσθέν μου, το οποίο θεωρώ ως την ζητουμένη ερμηνεία του όρου "Φύσις", η οποία ανάγεται στην ερμηνεία της ακολουθίας των συγκεκριμένων γραμμάτων ως συμβόλων, τα οποία συγκροτούν τον όρο.
Για λόγους οικονομίας χώρου θα παραμείνω εδώ στην ερμηνεία του Ύψιλον.
Το Υ συμβολίζει τον πολλαπλασιασμό μίσχου φυτού ή κλάδου δένδρου.Το βασικό Ι είναι το Ι-ώτα, ως δίχρονον φωνήεν. Για να μετατραπεί σε μακρόν τοποθετείται ένα ακόμη Ι δίπλα στο Ι και ενούνται τα δυο δια μιας οριζοντίου γραμμής εις το μέσον σχηματίζοντα το Η.
Με το Ύ-ψιλον συμβαίνει ακριβώς το αντίθετον. Δια να σχηματισθεί πρέπει να διχοτομηθεί το Ι-ώτα. Αυτό συμβαίνει στο επάνω ήμισυ. Το Υ είναι Ι, το οποίον κάτω παραμένει Ι και άνω διχοτομείται, σχηματίζον δυο λεπτότερα ημίσεα, τουτέστι δυο "ψιλά". Όπως ακριβώς αναπτύσσονται τα κλαριά. Αυτή η θεμελιώδης φυσική διαδικασία έχει ενσωματωθεί παραστατικώς στον όρο "ΦΥΣΙΣ", όπου τα υπόλοιπα γράμματα περιγράφουν τον τρόπο, με τον οποίον αυτή η διαδικασία συντελείται. Η ΦΥΣΙΣ δηλαδή διέπει το ΦΥΕΣΘΑΙ. (Δεν είναι τυχαίο επίσης, ότι και ο λατινικός όρος NATURA ανάγεται στο nescere, που σημαίνει γεννώ).

Υπό αυτήν την λογικήν η δίφθογγος ΟΥ δεν έχει φωνητικόν χαρακτήρα, ως πχ. η δίφθογγος ΑΕ στα λατινικά, η η δίφθογγος Ö (OE) ή Ä (AE) στα γερμανικά, όπου ο προφερόμενος ήχος βρίσκεται μεταξύ των δυο φθόγγων.
Του ΟΥ έχει συμβολικόν και όχι φωνητικόν χαρακτήρα.
Το Ο-μικρον ως κύκλος συμβολίζει το όλον, το πλήρες, δηλαδη την ενότητα, το ΕΝ.
Τον Υ-ψιλον αποτελεί συμβολισμόν διχοτομήσεως, όπου όμως το όλον ενυπάρχει στα δυο προκύπτοντα ήμισυ, τόσον ως προηγούμενον, όσο και ως επόμενον, καθόσον τα ήμισυ στην πορεία αναπτύσσονται σε πλήρη, ώστε να διχοτομηθούν και αυτά εκ νέου στην πορεία της αναπτύξεως. ΤΟ Υ-ΨΙΛΟΝ ΔΙΧΟΤΟΜΕΙ ΕΙΣ ΔΥΟ ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΗΜΙΣΥ. ΔΕΝ ΣΧΙΖΕΙ - ΔΕΝ ΤΕΛΕΙ ΣΧΙΣΜΑ - ΔΕΝ ΕΠΕΝΕΡΓΕΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ - ΔΕΝ ΕΠΙΤΑΣΣΕΙ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΔΥΑΡΧΙΑ. ΔΕΝ ΣΧΙΖΕΙ ΤΟ Ο ΣΕ ΔΥΟ U, ως πράτουν οι λατίνοι δυαρχισταί, μολωχισταί, LUKάνθρωποι, λυκάνθρωποι, οι γαλουχημένοι της λύκαινας του Ρώμου και Ρωμύλου.

..........................................................................................................................

  Από αυτά που κατατίθενται στην προαναφερθείσα ανάρτηση διαφαίνεται, ότι τα γράμματα τού Ελληνικού Αλφαβήτου δεν αποτελούν αφηρημένα σύμβολα, αλλά είναι συγκεκριμένοι εικονισμοί. Ως τέτοιοι ενεργοποιούν την δεξιάν πλευράν τού εγκεφάλου. Δεν λειτουργούν όμως τα γράμματα κατά την τελικήν συγκρότησιν τής γλώσσης ως απλοί μεμονωμένοι εικονισμοί, όπως εις την περίπτωσιν τής γραμμικής γραφής Β΄, αλλά συντίθενται σε συστοιχίες λέξεων, όπου το νόημα συνάγεται με διαδοχή επί σειραϊκής βάσεως. Τουτέστιν ενεργοποιούν ταυτοχρόνως και την αριστεράν πλευράν τού εγκεφάλου. Η Ελληνική Γλώσσα συνιστά μια εκ τών πολύ σπανίων γλωσσικών περιπτώσεων, όπου αυτή δρα τόσο εικονιστικώς όσι και σειραϊκώς, θέτουσα εις κίνησιν το δυναμικόν αμφοτέρων τών πλευρών τού εγκεφάλου. Τουναντίον οι δυτικοί μέσω τής χρήσεως τού λατινικού αλφαβήτου, το οποίον έχει ευνουχίσει την εικονιστικήν υπόστασιν τών γραμμάτων, ενεργοποιεί μόνον την αριστεράν πλευράν τού εγκεφάλου, με αποτέλεσμα όλο το δυτικό πολιτιστικό οικοδόμημα να εκδηλώνεται κατά βάσιν με τρόπον μονόπλευρον και ανισοβαρή. Το αποτέλεσμα είναι η προσκόλληση στην νοησιαρχία, η οποία δεν υφίσταται την εξισορρόπισιν τής φαντασίας. Αυτήν την ουσιαστικήν δομικήν αδυναμίαν ομολογούν και  οι πλέον προωθημένοι θιασώτες / δέσμιοι τής δυτικής σκέψεως, όπως έπραξε ο Albert Einstein με την ρήσιν του: "Με την λογική μπορεί κάποιος να φθάσει πολύ μακρυά. Με την φαντασία όμως φθάνει παντού".
  Δεν είναι κατά την γνώμην μου διόλου τυχαίον, ότι αυτοί που έκαναν τις στοιχειώδης οριοθετήσεις στην κβαντομηχανική, η οποία διασπά εν τέλει τα δυτικά καρτεσιανά δεσμά, ο Werner Heisenberg, ο οποίος ανακάλυψε την αρχή τής απροσδιοριστίας και ο Erwin Schrödinger, ο οποίος διατύπωσε την κυμματοσυνάρτησιν των ηλεκτρονίων, ήσαν αμφότεροι γόνοι καθηγητών τής Ελληνικής γλώσσης και είχαν διατρίψει εντόνως - και ένεκα τής οικογενείας των - εις την Ελληνική Γλώσσαν.  Ο πατέρας τού Heisenberg ήτο καθηγητής Ελληνική Φιλολογίας. Ο ίδιος είχε εντρύψει λίαν εντόνως εις τα Πλατωνικά συγγράμματα και μονίμως συσχέτιζεν με αυτά τις ανακαλύψεις τής κβαντικής φυσικής. Ο πατέρας τού Schrödinger ήταν καθηγητής βυζαντινών σπουδών. Ο Schrödinger έγραψε και βιβλίο για την αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία. Εκτιμώ, ότι η επαφή αυτών τών δύο με την Ελληνικήν Γλώσσαν τούς  παρείχε την δυνατότητα να ξεπεράσουν το φράγμα τής Αιτιοκρατίας. Κατά την γνώμην μου, το επίτευγμα τής οπτικής πέραν τών ορίων τού Ντετερμινισμού, οφείλεται κυρίως εις την ενεργοποίησιν τού εγκεφάλου μέσω τής Ελληνικής Γλώσσης, έστω και εάν αυτοί, οι οποίοι το προήγαν ήσαν Γερμανοί. Το μέγα προτέρημα τών Γερμανών έγγυται εις την εκτίμησιν, την οποίαν αυτοί είχαν προς την κλασικήν παιδείαν. Αυτήν την ισοπέδωσαν οι πράκτορες τών ΗΠΑ μεταπολεμικώς, μέσω τής λεγομένης "επαναδιαπαιδαγωγήσεως". Έζησα γερμανό καθηγητή σε γυμνάσιο να λέει, ότι είναι Ελληνιστής (Gräzist) και να βουρκώνουν οι οφθαλμοί του από υπερηφάνεια. Διότι υπάρχει και η άλλη Γερμανία, έστω και εάν είναι μειοψηφία. Από αυτο το φύτρο αναδύθηκε και ο ελάχιστα γνωστός, αλλά τεραστίας σημασίας επιστήμων Burkhardt Heim, ο οποίος διαμόρφωσε την θεωρίαν τού "Υπερχώρου", και η οποία με συνεκτικόν τρόπον εισήγαγεν την έννοιαν τής πληροφορίας, ως καθοριστικόν δεδομένον έναντι τής ύλης και τής ενεργείας. Σε αυτήν θα αναφερθώ στην συνέχεια τού κειμένου, φρονών, ότι ο εύστοχος χειρισμός της θα ισχυροποιήσει μελλοντικώς το οπλοστάσιον τών δυνάμεων τής κοινωνικής ανατροπής.



Η συνέχεια τού θέματος στην επόμενη ανάρτηση

ΜΕ ΤΟ ΜΕΛΑΝ ΠΤΗΝΟΝ ΤΩΝ ΣΑΜΑΝΩΝ - Η ΑΡΧΑΪΚΗ ΤΕΧΝΗ ΣΤΟ ΚΑΤΩΦΛΙ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥ ΡΗΞΕΩΝ

Ταυτόν αρχή και πέρας επί επιφανείας κύκλου.
Ηράκλειτος


1. Η ΠΤΗΣΗ ΩΣ ΠΡΟΤΑΓΜΑ

  Ο Βλαδίμηρος Ντοστογιέφκυ διακήρυξε, ότι μια ορθόδοξη καρδιά μπορεί να τα καταλάβει όλα. Ο Σαμάνος γνωρίζει όμως, ότι η καρδιά, η οποία ετάχθη στο έργον τής θεραπείας, δεν έχει ανάγκη να γνωρίζει τίποτε, όταν αφιερωθεί στο καθήκον να θεραπεύσει τα πάντα. Εξ άλλου ο Πλάτων δια στόματος τού Σωκράτους πιστοποιεί στον διάλογο "Κρατύλος", ότι δεν υπάρχει καμία γνώσις. "Έχει δίκιο τελικά ο Πλάτων", ανεφώνησε ο Werner Heisenberg, όταν κοινοποίησε την Αρχήν τής Απροσδιοριστίας. Συμφώνως προς τις ανακαλύψεις τής κβαντικής φυσικής, η συνείδησις είναι αυτή, η οποία μορφοποιεί πάσα πραγματικότητα, η οποία ελοχεύει στα πλαίσια τών δυνατοτήτων.
Η κεφαλή τού Σαμάνου είναι το μέλαν πτηνόν. Η μαύρη επιφάνεια απορροφά όλον το Φως. Με αυτήν την μέθοδο δεν ίπταται ο Θεραπευτής απλώς, αλλά γίνεται ουρανός, διότι αυτό απαιτεί. Όχι ο ίδιος, αλλά ο Μέγας Πρωταγωνιστής, το Πνεύμα. Συμφώνως προς τις ανακαλύψεις τής κβαντικής φυσικής, η συνείδησις είναι αυτή, η οποία μορφοποιεί πάσα πραγματικότητα, η οποία ελλοχεύει στα πλαίσια τών δυνατοτήτων. Ο σαμάνος ασκείται στην προοπτική τής εφαρμογής αυτής τής διαδικασίας. Χειρίζεται τις καταστάσεις ως ένα πέλαγος δυνατοτήτων, οι οποίες είναι επιτεύξιμον να εισέλθουν κατ' επιλογήν εντος τής πραγματικότητος, την οποίαν βιώνουμε, με όργανον αυτό που θεωρεί αυξημένη συνείδηση. Αυτή συνιστά το εν τέλει ζητούμενο τού σαμάνου. Η ικανότης να περπατεί επάνω σε αναμμένα κάρβουνα, να επιτρέπει να τον δαγκώνουν δηλητηριώδη φίδια χωρίς να υφίσταται επιπτώσεις στην υγεία του, να θεραπεύει , ή να ίπταται, αποτελούν απλά επακόλουθα τής αυξημένης συνειδήσεως. Τομείς, εις τούς οποίους εισχώρησε η σύγχρονος επιστήμη κατόπιν ερευνών από πληθώρα ερευνητών, οι οποίες διήρκησαν αιώνες, αποτελούν για την αρχαϊκή τέχνη τής εκστάσεως  πεδία εφαρμογής από καταβολής σαμανισμού.
  Πάσα διαίρεσις συνιστά έκφανσιν εντός τών ορίων μιας υστερημένης αντιληπτικής διαδικασίας. "Αγαπήσωμεν αλλήλους, ίνα εν ομονοία ομολογήσωμεν. Υπέρ τής τών πάντων ενώσεως".  Συνιστά όμως η ένωσις πρόταγμα, ή υφίσταται ήδη, ως μύχια αλήθεια πάσης υπαρχούσης φύσεως στα πλαίσια τής Χάριτος τού Δημιουργού; Μήπως το εν λόγω πρόταγμα αφορά εν τέλει κλήση προς τον άνθρωπο, να βιώσει την συμπαντική ενότητα, ως εκ προοιμίου Δωρεά τού Δημιουργού; Είναι η κβαντική σύζευξις παράδοξον - όπως εκτίμησαν οι Einstein, Podolsky και Rosen - ή αποτελεί δοξολογία στην αρμονία τού σύμπαντος, εφ ης και ο άνθρωπος επλάσθη, με στόχον την ευτυχίαν ακραιφνούς πληρότητος; Και είναι η κοσμική ενότης, η οποία βασιλεύει εντός τού σύμπαντος, έλκυθρον παρέχον εις όσους μοχθούν να την βιώνουν με συνειδητό τρόπο, την δυνατότητα να καθίστανται συνδημιουργοί κατά την όγδοον ημέρα τής δημιουργίας, ως ο Άγιος Μάξιμος Ομολογητής μάς εγκαλεί;
  Η διαπίστωσης τών Μεγάλων Σοφών, ότι το μόνον, το οποίον εν τέλει υπάρχει, είναι η συνείδησις, αυτό που οι Νεοπλατωνικοί Φιλόσοφοι αποκάλεσεν "νου", συνιστά τον πυρήνα στην διαδικασία τής σωτηρίας. Οι Μυστικοί Έλληνες Πατέρες (Γραικοί, συμφώνως προς την προσφώνησιν τών μεγάλων Ρώσων θεολόγων, ως ο Βλαδίμηρος Λόσκυ και ο πατήρ Γεώργιος Φλορόφκυ) αποκαλύπτουν, ότι ο λόγος ύπάρξεως τής εκκλησίας είναι ένας και μοναδικός: ο Φωτισμός. Αυτή η βασική επιταγή λειτουργεί μονίμως εναντίον τών στρεβλώσεων, τις οποίες προάγουν κατ' εντολήν τα κρατιστικά θρησκοληπτικά κατεστημένα, ισχυριζόμενα, ότι  ο λόγος τής ύπαρξης τής εκκλησίας συνίσταται στην ατομικήν σωτηρία τής ψυχής. Ατομική σωτηρία τής ψυχής δεν είναι δυνατόν να υφίσταται, εφόσον εντός τής εκκλησίας άρχει "η παράδοξος ενότης αμαρτωλών και αγίων".
  Ο μεγάλος Ινδός πατέρας Sri Auribindo, ο οποίος  κατά την διάρκεια τής πολυετούς κρατήσεώς του στα δεσμωτήρια τών δυτικών αποικιοκρατών εμελέτησε ενδελεχώς τού Έλληνες Σοφούς, διακηρύσσει, ότι το "κάρμα" συνιστά όριον ανθρωπίνου ανεπαρκείας. Μια καρδιά που αγαπά αληθώς, δύναται να αλλάξει τα πάντα. Ακόμη και το παρελθόν. Ο μεγάλος και ιδιαιτέρως πηγαίος φυσικός επιστήμων John Archibald Wheeler απέδειξε εδώ και δεκαετίες, μελετώντας ένα είδος ακτινοβολίας, το οποίον φθάνει εις την γην από τεράστιες αποστάσεις το σύμπαντος, ότι ο χρόνος αποτελεί αντιληπτική παράμετρο τής ανθρωπίνου προσλήψεως, ενώ δεν υφίσταται χρονική διαδοχή γεγονότων στον σύμπαν, με τον τρόπο που οι άνθρωποι αντιλαμβανόμεθα.

  Παρακολουθώντας όσα συμβαίνουν γύρω μας, καταβαλλόμεθα από τον κυκεώνα τών προβλημάτων που εκδηλώνονται ακατάπαυστα με οδυνειρότατο τρόπο. Συνακόλουθα κυριευόμεθα από απαισιοδοξία. Ενστερνιζόμεθα το απαίσιον ως προοπτική. Ένας καταιγισμός αρνητικών ειδήσεων μάς υποβάλει το "κάθε πέρσυ και καλύτερα", ΄το "όλοι είναι ίδιοι", καθώς και το "παρά το πλήθος επερχομένων καταστροφών δεν γίνεται τίποτα". Ως αντίδραση θεωρούμε, ότι ελεεινολογώντας την μοίρα μας, προάγουμε εγρήγορση συνειδήσεων. Το δυτικό σύστημα τών υποτιθέμενων αξιών, ενώ βιώνει την σήμερον το οριστικό φαλιμέντο του, επιχειρεί να μάς πείσει, ότι αυτό - ως δήθεν ισχυρό - θα μπορέσει να αναδιπλωθεί και να μακροημερεύσει, ενώ εμάς θα μάς ρουφίξει η δύνη, που αυτό επιβάλλει, πετώντας μας στα αζήτητα. Αυτό όμως που βιώνουμε στην παρούσα φάση δεν είναι η δική μας κατακρήμνιση, αλλά το αδιέξοδον τού σάπιου συστήματος τών "νεοταξιτών", πριν την επερχομένη  ολοσχερή του ήττα και κατάργηση. Παρ' όλα αυτά, το σύστημα έχει επιτύχει εν πολλοίς να μάς πείσει, ότι τα επερχόμενα αδιέξοδα δεν είναι δικά του, αλλά δικά μας. Και ότι το καλπάζον διακύβευμα  δεν αφορά την δική του επιβίωση, αλλά την δική μας.
  Μήπως όμως η ματωμένη πορεία τού ανθρώπου οδηγεί στην απαλλαγή του από το κοτέτσι, εντός του οποίου αυτός εν πολλοίς εκουσίως εγκλεισμένος, προσφέρει όλη του την ύπαρξη, την σάρκαν και το αίμα του - σύνολον την ενέργειά του - στα αρπακτικά παράσιτα, τα οποία σέρνονται στα έγκατα τής αρνήσεως πάσης αγαπητικής ουσίας;
  Ο Σαμάνος επιμένει: Ο άνθρωπος επλάσθη ως αετός, έστω και εάν αυτός προσποιείται με θλιβεράν εμμονήν την κόταν (ή όρνιθα, κατά τούς φυσιολόγους). Η κλίσις (με την έννοιαν τής ροπής) τού Σαμάνου συνίσταται εις το να επικαιροποιεί την κλήσιν (με την έννοιαν τής προσκλήσεως / αγγέλματος) στην ενότητα με το σύμπαν, στην θλάσιν τού εξωτερικού περιβλήματος, ως συνειδησιακού ακρωτηριασμού, που επιχειρεί το εγώ και οι προεκτάσεις του, απεργαζόμενος θεραπείαν.

  Στην συνέχεια θα προσπαθήσω να καταδείξω, ότι εβρισκόμεθα ήδη στην αφετηρία ενός νέου τρόπου με τον οποίον θα εκδηλώνεται και θα αναπαράγεται η ζωή μελλοντικώς, ο οποίος θα είναι αντιδιαμετρικός με αυτόν τού παρελθόντος και σαφώς ασυγκρίτως καλύτερος από ποιοτικής πλευράς. Αντί τού καταποντισμού μας μέσα από τον δήθεν επερχόμενον αρμαγεδώνα με την επιβολή τού ΓΠΠ, την επιβολή παγκοσμίου δικτατορίας, και τού "χαράγματος" τού "θηρίου" με την πλήρη αποκτήνωση τού ανθρώπου, αυτό που θα βιώσουμε στο επόμενο μέλλον, επίκειται να είναι η πλήρης και οριστική κατάργησις τού απανθρώπου συστήματος τών λεγόμενων "ιλλουμινάτι".
  Προηγουμένως όμως, το τμήμα τής ανθρωπότητος, το οποίον έχει προσδεθεί στο άρμα τού καταρρέοντος ατλαντισμού, θα υποχρεωθεί να υποστεί τις δυσάρεστες συνέπειες τού εσχάτου σπαραγμού αυτού τού συστήματος. Όχι όμως εντός τών καταστροφικών συνθηκών ενός θερμοπυρηνικού πολέμου, αλλά εντός τών οδυνειρών πλαισίων ενός οικονομικού κραχ, το οποίον είναι συνυφασμένον με την κατάρρευσιν και κατάργησιν τού ισχύοντος συστήματος. Είναι αυτονόητον, ότι δια την επικράτησιν τών νέων δεδομένων, τα οποία θα απελευθερώσουν την ανθρωπότητα από τα δεσμά τών "νεοταξιτών", θα απαιτηθούν ρήξεις. Αυτές όμως πρέπει να προσδιορισθούν προηγουμένως με φρόνιμον τρόπον και μακράν τών ονειρώξεων τού παρελθόντος.
  Ο ΓΠΠ σχεδιάστηκε με στόχο να μην προλάβει η ανθρωπότητα να προχωρήσει σε ανώτερον στάδιον συνειδήσεως, ώστε αυτή καβαραθρουμένη εκ νέου σε συνθήκες πρωτογονισμού και βαρβαρότητος να παραμείνει για ένα ακόμη ιστορικό εξελικτικό κύκλο μείζονος διαρκείας δέσμια τού συτήματος εξανδραποδισμού της. Κατά συνέπεια, το διακύβευμα ήτο, ή οι υπηρέτες τών σκιών να δυνηθούν να ματαιώσουν μέσω ενός ολοκληρωτικού πολέμου την εξέλιξη η ανθρωπότητος, ή αυτή η εξέλιξη να συντελεσθεί εγκαίρως από τούς γρηγορούντες, ώστε να ματαιώσει τον ολοκληρωτικό πόλεμο, όπερ και συνετελέσθη ήδη μέσω τής ήττας τών ατλαντιστών στην Συρία.

  Ο Gottfried Wilhelm Leibnitz τολμών θεοδικεία (Theodizee) απεφάνθη, ότι ο κόσμος είναι τέλειος. Χωρίς όμως να αποσκοπεί στην αποενοχοποίηση όλων, όσων λαμβάνουν χώραν, ως ο "ιλλουμινάτος" Hegel επιχειρεί στο σύγγραμμα "Φιλοσοφία τής Ιστορίας". Έχει ποιοτική διαφορά η αποδοχή κατ' αποκοπήν τής κακοδαιμονίας, από την πιστοποίηση, ότι το ανθρώπινον δράμα έχει ως συμπρωταγωνιστή τον άθρωπον και ότι το αντίστοιχο σενάριο εκπονήθη υπό τού Πνεύματος καταλήγον σε παταγώδες happy end. Υπέρ άνω τών νεφών ο ήλιος πάντοτε λάμπει και κατά το προσεχές μέλλον αυτό θα καταστεί ορατόν εις όλους. 

  Είναι εύλογον να αναρωτηθούν οι φίλοι και οι φίλες, που διαβάζουν το παρόν κείμενο, ποια σκοπιμότητα με ωθεί να εκθειάζω τον σαμανισμό; Στον βαθμό μάλιστα που ο Έλλην δημιούργησε ασύγκριτα πολιτισμικά προθέματα, τα οποία τού προσήκουν με πάσα τελειότητα και δια τών οποίων δύναται αυτός να λειτουργεί λίαν ευστόχως και αποτελεσματικώς; Ή μήπως επιχειρώ να πλασάρω τον σαμανισμόν ως μπαστούνι σε ένα εκ γενετής δρομέα;
  Η απάντησίς μου στο προηγούμενο ερώτημα είναι η εξής: Ευκαιρίας δοθείσης. Ποια είναι όμως η εν λόγω ευκαιρία;
  Έχουμε εθισθεί να εκτιμούμε την δράση και την επίδραση τού Ελληνισμού κυρίως με άξονα αναφοράς όσα διαδραματίζονται εντός τού ελλαδικού κρατιδίου. Χωρίς να αποσκοπώ στην μείωση τής μεγάλης αξίας τών ζυμώσεων, οι οποίες επιτελούνται εντός τού εθνικού κέντρου, φρονώ, ότι απαιτεί οξεία έρευνα και παρατηρητικότητα η διαδικασία να αφουγκραστούμε την δράσιν και τις προεκτάσεις της τού οικουμενικού Ελληνισμού (αλλά και τών κεκρυμμένων ελληνοφώνων αντιπάλων του - επιγόνων τής λερναίας ύδρας) ανά την οικουμένην. Αναμφιβόλως εις την περίπτωσιν ενός Καποδίστρια π.χ. καθίσταται εμφανέστατος ο ρόλος ενός Έλληνος κατά την διαδικασίαν διαμορφώσεως τής εξωτερικής πολιτικής μιας μεγάλης δυνάμεως, τουτέστιν κατά την διαδικασίαν επηρεασμού τών παγκόσμιων δεδομένων. Όμως δυο βασικότατα δεδομένα διαφεύγουν ένεκα τής υφής των σχεδόν πλήρως τής προσοχής μας:
  Το ένα εξ αυτών αφορά πρόσωπα και συνασπισμένες ομάδες Ελληνικής καταγωγής, οι οποίες παρεμβαίνουν από θέσεις λιγότερο εμφανείς και προωθημένες, από ότι η έδρα ενός υπουργού. Ή επενεργούν από θέσεις προωθημένες, ενώ δεν είναι προφανής η Ελληνική (πλήρως ή εν μέρει) καταγωγή τους και ο τρόπος που αυτοί συνακολούθως εγαλουχήθησαν.
  Το δεύτερον, το οποίον συνιστά και μεγαλύτερον ερευνητικόν γρίφον, αφορά ενσαρκώσεις ανθρώπων, οι οποίοι υπήρξαν σε προτέρους βίους φωτειναί μορφαί τού Ελληνισμού. Πού μπορεί την σήμερον να δρα, επί παραδείγματι, ένας μετενσαρκωθής Αρχιμήδης; Και τι εκπλήξεις αυτός μπορεί να ετοιμάζει; Αυτό το ερώτημα καθίσταται ιδιαζόντως φλέγον, δεδομένης σήμερον τεχνικώς τής δυνατότητος κλωνοποιήσεως υπάρχοντος γενετικού υλικού. Και ας μην θεωρηθεί δεδομένον, ότι η κλωνοποίησις ξεκίνησε προσφάτως και ότι αυτή έχει περιοριστεί σε πρόβατα. Φρονώ, ότι προικισμένοι γενετισταί, δρώντες υπό την υπόδειξιν και αιγίδα επίδοξων επιτελικών ομάδων, φρόντισαν να υπάρχουν σήμερον μεταξύ ημών κλώνοι, οι οποίοι έχουν ηλικίαν άνω τών εξήντα ετών, ευρισκόμενοι σε καίριες θέσεις. Με την συγκεκριμένη αναφορά προκαταλαμβάνω τον άξονα της προβληματικής μελλοντικής μου αναφοράς υπό τον τίτλον: "Ο Άνθρωπος Που Έτρεμε τον Εαυτόν του".
  Στην περίπτωση κάποιου σαμανισμού, στον  οποίον θα αναφερθώ, φρονώ, ότι το Ελληνικόν Πρόθεμα, σε συγκεκριμένη περίπτωση συγκεράστηκε με άλλα Προθέματα, με απρόβλεπτες για πολλούς συνέπειες. Το Ελληνικόν Πνεύμα είναι ανοικτό και δεν διστάζει να προβεί σε τζαμαρίσματα, όταν οι μελωδίες τών αυτοσχεδιασμών που προκύπτουν, αναμένονται βαρβάτες.

  Η περίπτωση τής υπεροχής τών οπλικών συστημάτων τής Ρωσίας, η οποία κατέστη αίφνης ορατή κατά τις πολεμικές διενέξεις στην Συρία, επέφερε πλήρη αμηχανία στα επιτελεία τών αναλυτών τής δύσεως. Αυτά, αφού έβαλαν το δάχτυλο στο στόμα, αναγκάστηκαν να τουμπεκιαστούνε, τρώγοντας στην μάπα την πλήρη ανατροπή τών σχεδίων τους ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ. Διότι η τρανταχτή ήττα τών δυτικών στην Συρία, δεν ανέτρεψε πλήρως μόνον τούς περιφερειακούς σχεδιασμούς των, αλλά και  τα σχέδια τής παγκοσμίου επιβολής τού αρμαγαδώνος και του ΓΠΠ. συνολικώς, στέλνοντας την λεγόμενη παγκοσμιωποίηση στον σκουπιδοντενεκέ τών εξελίξεων.

  Η όλη διαδικασία αποτελεί ακόμη για τούς δυτικούς ανεπίλυτο γρίφο, ανατρέποντας πλήρως τις αναλυτικές σταθερές, οι οποίες εξεθράφησαν στα καρτεσιανά κλουβιά τών υλιστικώς σκεπτομένων εγκεφάλων τών δήθεν ειδημόνων στα "think tanks" τής δύσεως και δεν συμμαζώνεται. Διότι είναι αδιανόητον, μια χώρα, έχουσα πολεμικές δαπάνες μικρότερες τού 10% αυτών τών ΗΠΑ, να αφήνει έτη φωτός πίσω της τις πολεμικές επιχειρησιακές ικανότητες τής δύσεως.

  Επί τού προκειμένου όλοι οι δυτικοί, ως θετικισταί και υλισταί, σκέπτονται μαρξιστικά, έστω και εάν δεν το ομολογούν. Διότι ο Μαρξ είναι ο τελευταίος - και εν τέλει ακόμη μη ξεπερασμένος  στην μέση συνείδηση των ανοήτων, ανεξαρτήτως παραταξιακής προσκολλήσεως- υλιστής φιλόσοφος τής δύσεως, έχων διακηρύξει, όταν η οικονομία συνιστά την βάσιν και όλα τα υπόλοιπά αποτελούν εποικοδόμημα, επ' αυτής εδραζόμενον. Δεν πα να έχει καταδείξει η σύγχρονη φυσική επιστήμη, μέσω κυρίως τής κβαντομηχανικής και όχι μόνον, ότι ο υλισμός και η αιτιοκρατία είναι σαθρά νοητικά καλαμπαλίκια, η δύση εξακολουθεί να στηρίζεται πάντοτε στην στείρα προπαγάνδα. Όταν το ψέμμα επαναλαμβάνεται ακαταπαύστως, στο τέλος το θεωρεί πραγματικότητα και αυτός που το εφηύρε και το προωθεί, καταλήγοντας να είναι ο ίδιος ανοητότερος των θυμάτων τής προπαγάνδας του. Όταν ο Einstein βγήκε προς το τέλος τής ζωής του, να αναθεωρήσει τις προγενέστερες περί αιθέρος απόψεις του, δεν τον πίστευε κανείς, διότι είχαν εμπεδωθεί τόσο βαθιά μέσω των μηχανισμών προπαγάνδας οι προηγούμενες απόψεις του, ώστε αυτές να θεωρούνται θέσφατα.
  Πώς να μπορέσουν να κατανοήσουν οι δυτικοί τις εξελίξεις τής Ρωσικής πολεμικής τεχνολογίας, όταν ό Φρειδερίκος Έγκελς τούς είχε βεβαιώσει με το σύγγραμμα "Ο Ρόλος τής Βίας στην Ιστορία", ότι η αποτελεσματικότητα των στρατιωτικών μέσων μιας χώρας στηρίζεται αποκλειστικά στην οικονομική της ευρωστία; Πώς είναι δυνατόν μια χώρα, όπως η Ρωσία, η οποία εθεωρείτο από οικονομικής πλευράς πλήρως στριμωγμένη, να είναι εις θέσιν να επιδεικνύει τέτοιου είδους προβάδισμα στην τεχνολογία τών εξοπλισμών;

  Οι δυτικοί γνώριζαν βεβαίως την δυτικότροπη επηροή στην Ρωσία τόσον μέσω της νοησιαρχίας (ρασιοναλιμού) όσον και μέσω τού αγγλοσαξωνικού εμπειρισμού, στα οποία στηρίχθηκε η ανάπτυξις τών επιστημών στην δύση. Γνώριζαν επίσης καλώς την μεταλαμπάδευση τής Κλασικής Ελληνικής Γραμματείας στούς Ρώσους από τούς Βυζαντινούς. Θεωρούσαν, όμως ότι ήσαν εις θέσιν, να χειρίζονται καλύτερα από τούς Ρώσους και τούς δυο αυτούς τομείς. Όσον αφορά την νοησιαρχία και τον εμπειρισμό. ήσαν δικά τους δημιουργήματα, άρα θεωρούσαν ότι κατέχουν και την καλύτερη ευχέρεια στην αξιοποίησή τους. Όσον αφορά την αξιοποίηση των σοφών τής κλασικής αρχαιότητος, είναι γνωστή η εκ συστήματος πρακτική τους, να φροντίζουν να μην φθάνει στην κατοχή άλλων ουδείς αρχαίος πάπυρος κατά την διεξαγωγή πλειστηριασμών. Τους Έλληνες δεν τούς μελέτησαν απλώς, αλλά προσπάθησαν να τούς διυλίσουν άκρως. Τι επέτυχαν εις αυτήν την κατεύθυνσιν είναι άλλη - πολύ μεγάλη - ιστορία. Καθότι κάποιοι τεράστιοι θησαυροί τού Ελληνικού Πνεύματος αναμένουν ακόμη τούς παραλήπτας / δικαιούχους.
  Εξ άλλου και την συγκέντρωσιν τού παγκοσμίου πλούτου κατέχουν βασικά οι δυτικοί. Κρίνοντας κατ' ακολουθίαν, ότι διέθεταν και το μαχαίρι και το πεπόνι, είχαν αποκλείσει κάθε ενδεχόμενο να παραμεριστεί η πολεμική τους ισχύς. Βεβαίως, προς την κατεύθυνση τής αίσθήσεως ανυπερβλήτου υπεροχής πρέπει επιπροσθέτως να καταμετρηθούν δεδομένα, ευρισκόμενα πέραν τού μεγάλου πλέγματος στρατιωτικών βάσεων και τών πλωτών επιθετικών μέσων, που έχουν εγκαταστήσει παγκοσμίως, όπως η διάβρωση τής  υφηλίου από τεράστιους μηχανισμούς μυστικών υπηρεσιών και οπωσδήποτε οι λεγόμενοι μηχανισμοί κοινωνικής δικτυώσεως, που δημιούργησαν και εγκατέστησαν. Οι λεγόμενες "έγχρωμες επαναστάσεις" σε συνδυασμό με τούς (πρώην) υπεράριθμους στρατούς τρομοκρατίας, που είχαν οργανώσει και ελέγχουν, θεώρησαν, ότι ήσαν εις θέσιν κατά βούλησιν να καταργούν καθεστώτα άλλων χωρών και να οδηγούν χώρες σε πλήρες χάος.
  Η αίσθηση υπερβολικής ισχύος, η οποια τούς είχε πορώσει ολοσχερώς, τούς οδήγησε και στην κατάργηση τών προσχημάτων. Υποβίβασαν τον ΟΗΕ σε επιβολέα εισπρακτικών χαρατσιών, ένεκα υποτιθεμένων οικολογικών μολύνσεων, παρακάμπτοντάς τον πλήρως στις επιθέσεις τους εις βάρος χωρών, μετατρέποντας το διεθνές δίκαιο σε κουρελόχαρτα.
  Θεώρησαν, ότι στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, οι Ρώσοι είχαν αναλάβει τον ρόλο τού χρήσιμου κομπάρσου. Εκτίμησαν ότι είχαν ξεδοντιαστεί, πλην τής εγχρώμου μασέλας από καουτσούκ, που οι δυτικοί τούς είχαν προσαρμόσει με μηχανισμούς προπαγάνδας, προσπαθώντας να τούς υποβιβάσουν στα όρια τεχνητού φοβήτρου έναντι τής πελατείας, η οποία αγόραζε από αυτούς όπλα, κυρίως στην ανατολική Ευρώπη.

  Αυτά όμως, τα οποία αδυνάτησαν να κατανοήσουν και να εκτιμήσουν οι δυτικοί, όσο αφορά τούς Ρώσους, εγκλωβισμένοι στην επιθετική τους υπεροψία, ήσαν πλείστα όσα.
  Όλα αυτά αφορούν την Ρωσική Ψυχή και συνιστούν απόρροιές της. Δεν ηδυνήθησαν να κατανοήσουν στο ελάχιστο την Ρωσική ιστορία, παρά τις υπεράριθμες έδρες στα πανεπιστήμιά τους, τις υπερδιογκωμένες μυστικές υπηρεσίες, τα υπερεξελιγμένα μέσα ηλεκτρονικής κατασκοπίας, τα ερευνητικά κέντρα και τις επιτροπές ειδικών. Όλα αυτά αποδείχθηκαν κουραφέξαλα δυτικής μεγαλομανίας για τον γάμο τού Καραγκιόζη.
  Αυτό επίσης που απέτυχαν να διακρίνουν οι δυτικοί, ήταν η ανεξίτηλη σφραγίδα, με την οποίαν χαράκωσαν οι συνασπισμένοι Ελληνογενείς τής Ρωσίας όχι μόνον την Ρωσική καρδιά, αλλά και την διαμόρφωση και διεκπεραίωση τής στρατηγικής στα μετόπισθεν.

ΤΟ ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ ΟΜΩΣ ΟΛΩΝ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑΝ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΟΥΝ ΚΑΝ ΟΙ ΔΥΤΙΚΟΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΥΠΕΡΟΧΗΣ ΤΩΝ ΡΩΣΙΚΩΝ ΟΠΛΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΡΤΗΡΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΩΔΟΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΓΗΣ: ΤΗΝ ΣΙΒΗΡΙΑ ΩΣ ΛΙΚΝΟ ΤΟΥ ΣΑΜΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ.

 Όταν έκανα αναφορά παρόν ιστολόγιο πριν από αρκετά χρόνια στον Μεγάλο Ρώσο Επιστήμονα, Διανοητή και Σοφό Grigori Grabovoi, δέχθηκα έντονη κριτική, διότι στην βιντεοσκόπηση που προσάρτησα σε εκείνην την ανάρτηση για τον Γκραμποβόι, γινόταν ταυτοχρόνως αναφορά τόσον στον Ιησού Χριστό, όσον και στην Έλενα Μπλαβάτσκυ. Κάποιοι θεώρησαν, ότι οι δυνάμεις γύρω από τον Γκραμοβόι εμφορούνται από αποκρυφισμό. Για όποιον όμως μπορεί να διαβάζει τα σημαινόμενα μεταξύ τών γραμμών το μύνημα τής βιντεοσκοπήσεως ήταν τελείως διαφορετικό. Αυτές οι δυνάμεις ήθελαν να δείξουν, ότι στηρίζονται σε σύνολη την πνευματική παράδωση τής Ρωσίας, χωρίς όμως να προβάλλουν με συγκεκριμένο τρόπο κάποια από τα κρυφά προτερήματά τους. Και ένας από τούς βασικούς της πυλώνες της Ρωσικής παραδώσεως είναι ο σαμανισμός. Εκεί που ο Χορός τών Θεών και τών Ηρώων, τον οποίον περιγράφει ο Πλάτων στον Φαίδρο, χαϊδεύει τα τρυφερά πτερά τού Μέλανος Πτηνού τών Σαμάνων εντός τών εργαστηρίων επιστημονικής ερεύνης στην υπόγεια πόλη τού Αδάμαντος.

  Ο σημαντικότατος θρησκειολόγος Mircea Eliade στο μνημειώδες έργο του "Σαμανισμός" (στην Ελλάδα κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Χατζηνικολή) περιγράφει αναλυτικότητα το εν λόγω σύστημα σε όλες τις περιοχές που αυτό αναπτύχθηκε. Σε αυτό ανέλυσε συγκεκριμένα τον αυστηρό διαχωρισμό του τόσο από την αρχαία Ελληνική θρησκεία, από την χθόνεια λατρεία, την μαγεία, τον Βουδισμό, και τον Λαμαϊσμό. Ιδιαίτερη έμφαση αποδίδει ο Eliade στον σαμανισμό τής Σιβηρίας και τών Αλταϊκών περιοχών, η οποία συνιστά τον πυρήνα τού έργου του. Ενώ ο σαμανισμός είναι διαδεδομένος σε πλείστα όσα γεωγραφικά μήκη και πλάτη, η διαδικασία μυήσεως και πρακτικής του είναι σε όλα τα μέρη πανομοιότυπη. Όμως η έμφαση που αποδίδεται στον σαμανισμό τής στέπας, έχει μια συγκεκριμένη αφετηρία: Σε αυτές τις περιοχές τού Βορά, όπου επικρατεί μια περίπου ίση διάρκεια ημέρας και νύχτας και εμφανίζεται συχνότατα το ουράνιο τόξο, οι συχνότητες φωτός που επικρτούν, διεγείρουν εντόνως την επίφυση. Αυτή αποτελείται από υαλώδες υλικό, παρόμοιο με αυτό τής κόρης τού οφθαλμού. Σε αυτό το όργανο στηρίζεται κυρίως η "όραση" τών σαμάνων (και όχι μόνον αυτών).

  Δεν θεωρώ τυχαίο, ότι σε τέτοιου είδους βόρειες περιοχές, αναπτύχθηκαν σημαντικές πλευρές τής κβαντομηχανικής ερεύνης, οι οποίες προϋποθέτουν αυξημένη διορατικότητα. Χαρακτηριστική είναι η "Ερμηνεία τής Σχολής τής Κοπεγχάγης". Εκεί, δίπλα στον Niels Bohr μαθήτευσε και ο Werner Heisenberg σε πρώιμη φάση.
  Παρακολουθώντας τίς εξελίξεις στην έρευνα και την διαμόρφωση μιας νέας θεωρίας, η οποία αμφισβητεί την βαρύτητα ως κύρια ενέργεια στο σύμπαν, αποδίδοντας στον ηλεκτρομαγνητισμό αυτήν την ιδιότητα, διαπίστωσα ότι αυτή εκπονείται πάλι στην Δανία.

  Μπορεί οι σύγχρονοι καουμπόυδες να επιχειρούν την συγκέντρωση εγκεφάλων στις ΗΠΑ. Έχοντας όμως ξεκληρήσει 60 εκατομμύρια γηγενών ινδιάνων, οι οποίοι ήσαν φορείς τής σαμανιστικής ομοίγυρης, είναι αδύνατον, ως καθεστηκία τάξις να πλησιάσουν στο ελάχιστο την δύναμη τής αρχαϊκής τέχνης, όση έρευνα και να διεξάγουν στην ψυχοτρονική. Πριν δέκα περίπου ημέρες 2000 περίπου δυτικοί μισθοφόροι, κυρίως προερχόμενοι από τις ΗΠΑ, εθανατώθησαν στην Ανατολική Γκούτα από τις βόμβες αεροπλάνων, τα οποία οι δυτικοί μπορούν να βλέπουν μόνο μέσα από τρύπα μακαρονιού. Αυτή την εξέλιξη ήθελε να προλάβει η Γαλλία, καταθέτοντας πρόταση για εκεχειρία στον ΟΗΕ. Οι σφαλιάρες που προφήτευσαν οι σαμάνοι ξεκίνησαν να πέφτουν.


2. Η ΕΠΕΛΑΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΡΑΠΕΥΤΟΥ - ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΩΝ ΡΗΞΕΩΝ

  Συμφώνως προς τον Eliade (όποιος επιθυμεί μπορεί να κατεβάσει το βιβλίο "O Σαμανισμός" ατελώς στα αγγλικά από τον σύνδεσμο archonmatrix.com) οι σαμάνοι δεν επωμίζονται ιερατικά καθήκοντα, όπως οι γάμοι, οι κηδείες και τα τοιαύτα, αλλά λειτουργούν μόνον ως θεραπευταί. Η θεραπευτική λειτουργικότητα στις σαμανιστικές κοινωνίες, ενώ δεν επιτελείται με τις μεθόδους τής κλασικής ιατρικής και δεν στηρίζεται στούς ίδιους νόμους με την κλασική ιατρική θεραπευτική, η βασική της διαφοροποίηση από τις στοχεύσεις και την πρακτική τού ιατρού και τον νοσοκόμου κατά τα δικά μας μέτρα αφορά μια τελείως άλλη διαδικασία: Ο Εργοδότης Δημοσίων Έργων, μέσω τών ευαίσθητων κεραιών του είχε θέσει στο ιστολόγιό του την καίρια ουσία τού εν λόγω προβλήματος σε πρόσφατη ανάρτησή του με τίτλο Η Αποβλάκωση τών Νεοελλήνων  - Η θεραπεία" εντοπίζοντας, ότι η ζωτική ανάγκη για θεραπεία, δεν αφορά κυρίως κάποια ατομική νόσο, όπως στην περίπτωση ενός νοσούντος από ιλαρά ή γρίπη, αλλά αφορά το κοινωνικό σύνολο. Καθώς και ότι οι χειρότερες ασθένειες, οι οποίες ταλανίζουν συνήθως τις κοινωνίες, δεν είναι κάποιες λοιμώδεις επιδημίες, αλλά η ψυχονοητική κατάπτωση, στην οποία αυτές περιέρχονται. Επί τού προκειμένου, είναι ιδιαιτέρως σημαντικό να προβούμε σε μια διάκριση μεταξύ νόσου και νοσηρότητος. Η νόσος αποτελεί προσπάθεια τού οργανισμού, να ανακτήσει αυτός την υγεία του σε ένα νέο, υψηλότερο από το παρελθόν επίπεδο. Υπό αυτήν την την οπτική, πρόκειται εν τέλει για μια θετικότατη και λίαν χρήσιμη αντίδραση τού οργανισμού έναντι παραγόντων, που υποθάλπτουν την υγιή του κατάσταση. Με σοφόν τρόπον έχει φροντίσει η φύσις τα εκδηλωνόμενα συμπτώματα τών νόσων να έχουν δυσάρεστο, ή και ανυπόφορο - αναλόγως προς την σοβαρότητα τής νόσου - επίδραση στον ασθενή, ώστε αυτός να υποχρεωθεί να προστρέξει σε θεραπεία. Ο ασθενής αποφορτίζει τον εγκεφαλό του κατά την διάρκεια τής κλινήρους φάσεως τής θεραπείας, προσφέροντάς του την δυνατότητα δια τής ησυχίας, να αποβισματωθεί από την καθημερινή φόρτιση, ώστε να μπορέσει να χειριστεί εντόνως οργανικές ανεπάρκειες, οι οποίες χρείζουν τής αμέσου παρεμβάσεως του. Έστω και εάν η διαδικασία τής θεραπείας  τών νόσων έχει καταστεί περιπετειώδεις στην εποχή μας, με την υπουδούλωση τών θεραπευτικών πρακτικών στα συμφέροντα τής χημικής βιομηχανίας, με την απαράδεκτον ιδιοτέλεια κάποιων ιατρών και με τα ελλειπή συστήματα περιθάλψεως, όπου αυτό το κοινωνικό αγαθό τείνει όλο και περισσότερον να καταστεί προνόμιον τής μεοψηφίας τών εχόντων, παρόλα αυτά, ό ρόλος τής ασθενείας στην ζωή μας είναι φρόνιμον να αντιμετωπισθεί από θετική και παραγωγική σκοπιά. Ιδιαιτέρως, εάν λάβουμε υπ' όψιν την ψυχοσωματικήν βάσιν τής υγείας, ή νόσος μάς υποχρεώνει - εφόσον διαθέτουμε την απαιτούμενον προσοχήν - να στραφούμε προς την αντιμετώπισιν τών ψυχολογικής υφής κενών, τα οποία μάς ταλανίζουν και τα οποία καλούμεθα να χειριστούμε.
  Ο Αριστοτέλης Ωνάσης είχε προβεί σε ένα εύστοχο εντοπισμό:
"Δεν έχεις χρήματα; Δεν πειράζει. Είναι πρόβλημα που λύνεται. Δεν έχεις μυαλό; Είναι πρόβλημα που δεν λύνεται με τίποτα".
Αντίστοιχη είναι και η διαφορά, η οποία διέπει τούς διαφορετικούς χαρακτήρες τής νόσου και τής νοσηρότητος. Το πλέον ωδινηρόν είναι, ότι δεν είμεθα κατά κανόνα διατεθειμένοι να αντιληφθούμε τα συμπτώματα τής νοσηρότητος, η οποία μάς διέπει, θεωρούντες, ότι είμεθα μάγκες και ωραίοι. Μια κοινωνία, οι οποία αποτελείται από νοσηρά πρόσωπα, δεν μπορεί παρα να καθίσταται και η ίδια νοσηρή. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγον, η ανάπτυξις τής νοσηρότητος συνιστά την πεμπτουσίαν τής πρακτικής τού κοινωνικού συστήματος, ώστε αυτό να δύναται να αναπαράγεται άνευ εμποδίων.
  Η τέχνη τής αναπαραγωγής τής νοσηρότητος είναι πολύ παλαιά. Ακόμη παλαιότερη και από την σύστασιν τού κράτους. Στην ουσία πρόκειται για την ταπετσαρία στο Μάτριξ. Κατά την Ρωμαϊκήν περίοδον αυτή συμπυκνώνετο γλαφυρώς στο σύνθημα: "Άρτον και Θεάματα". Κάποιος αυτοκράτωρ, εάν ενθυμούμε καλώς, αυτός ήταν ο Κλαύδιος, είχε θεσπίσει νομοθετικώς ως ανθρώπινον δικαίωμα τού πολίτου την διανομή συγκεκριμένης ποσότητος σιτηρών, με στόχο την διαμόρφωση χαρακτήρος στην περιφερομένη πλέμπα τής Ρώμης. (Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγον τρώγουν και σερβίρουν μέχρι την σήμερον πίτσες και μακαρονάδες κατά συρροήν οι Ιταλιάνοι). Η αργόσχολη και περιφερομένη αυτήστα καταγώγεια τής πόλεως αληταμπουρία, οι οποία αποτελούσε κατά τον Πλίνιον τον νεώτερον τούς "πελάτας" τών ισχυρών ομάδων, ως απαρχή και τού συγχρόνου πελατειακού συστήματος, είχε ως βασική ασχολία να συνάγεται στα Κολοσσαία, για να παρακολουθεί τον κατασπαραγμόν ανθρώπων από άγρια θηρία και τις κτηνώδεις βιαιοπραγίες τών μονομαχιών. Αυτοί ήταν οι Ρωμαίοι πολίται - χωρίς να αποσκοπώ να μειώσω την προσωπικότητα μορφών ιδιαιτέρως φωτεινών, οι οποίοι αναδείχθησαν ως Ρωμαίοι (τούς οποίους όμως κατά κανόνα έφαγε η μαρμάγκα μέσω υπούλων συνωμοσιών).
  Η μεθοδολογία αυτής τής πρακτικής βελτιώνεται μονίμως με την πάροδον τού χρόνου, έστω και εάν ευτυχώς πάντοτε υπάρχουν αυτοί - και συν Θεώ δεν περιορίζονται αποκλειστικώς στούς σαμάνους - που φτύνουν μέσα στην σούπα αυτών, που ο Πλάτων αποκαλεί "θαυματοποιούς" στην παραβολή τού "Σπηλαίου". Ειρήσθω όμως εν παρόδω, ότι για να στοιχειωθετηθεί το ψεύδος, απαιτούνται ένα κάρο καλαμπαλίκια. Για να καταπέσει τουναντίον η όλη παρασκευή τού νοητικού εξανδραποδισμού ως λοφίον σαντιγής κρέμας αρκεί η παρρησία ενός μικρού παιδιού. Το παιδί είναι αυτό που θα φωνάξει μέσα στο πλήθος τών ειδημόνων: Ο αυτοκράτωρ φοράει στριγγάκι!
  Για ποιον λόγον όμως είναι ένα παιδί ο σοφότερος τής περιπτώσεως; Διότι δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη η πλύσις εγκεφάλου επ' αυτού, την οποίαν επενεργεί το Μάτριξ.
  - ΑΦΗΣΤΕ ΡΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΛΘΕΙΝ ΠΡΟΣ ΕΜΕ!
Οι Ιησουίται είχαν την κάτωθι εκπεφρασμένη από τον Ιγνάτιο Λοϊόλα στρατηγική:
"Δώστε μας ένα παιδί μέχρι το έβδομο έτος τής ηληκίας του και μετά πάρτε το και κάνετέ το ότι θέλετε". Γι' αυτόν τον λόγο εισχώρησαν στην εκπαίδευση.
  Ο Πλάτων στον διάλογο "Σοφιστής" αναλύει διεξοδικώς, ότι η παιδεία είναι αυτό, το οποίον διαμορφώνει πρωτίστως τα γενικά πλαίσια τής συμπεριφοράς τών ανθρώπων. Ό παροιμιώδης εντοπισμός τού Σωκράτους, "Ουδείς εκών κακός", ότι κανένας δεν είναι κακός ένεκα ιδίας προαιρέσεως, δεν αποσκοπεί να αποενοχοποιήσει τις προσωπικές ευθύνες τού καθ' ενός αναφορικά με τον τρόπο που σκέπτεται και δρά. Τουναντίον αποσκοπεί να καταδείξει, ότι η κακία προάγεται με οργανωμένο τρόπο από θεσμούς και μηχανισμούς, οι οποίοι την αναπαράγουν εκ συστήματος. Αυτοί συνιστούν μοχλούς μετατροπής για την συντριπτικήν πλειοψηφίαν τών ανθρώπων εις "δεσμώτας" τού Πλατωνικού σπηλαίου, υποβιβάζοντες τα αυτοτελή πρόσωπα σε χειραγωγούμενα άτομα εντός τού Μάτριξ. Ο Πλάτων περιγράφει τού δεσμώτας εντός τού σπηλαίου, να μην δύνανται να στρέψουν την καφαλή τους δεξιά και αριστερά. Η όρασίς των, δεσμευμένη αποκλειστικώς προς την κατεύθυνσιν τού έναντι αυτών ευρισκομένου τοίχου, δύναται να προσλαμβάνει αποκλειστικώς όσα προβάλλουν επί αυτού οι "θαυματοποιοί". Αυτός ο συμβολισμός τής εν λόγω παραβολής, πέραν ότι περιγράφει την απώλεια τής σφαιρικής οράσεως μέσω τής σκληρήνσεως τού αυχένος, την οποίαν εχομεν υποστεί, περιγράφει γλαφυρώς και ένα προς ένα διαδικασίες που βιώνουμε καθημερινώς, κολημμένοι έμπροσθεν τών οθονών τών μαζικών μέσων, χιλιάδες χρόνια πριν αυτές επιβληθούν στην διαμόρφωση τής καθημερινότητός μας.

  Πριν μερικά χρόνια διαδόθηκε στο διαδίκτυο ένα κείμενο κάποιας γνώστου τών δεδομένων εκ τών έσω, σχετικά με τον τρόπο, με τον οποίον λειτουργούν οι πυρήνες τών πεσκοτισμένων "ιλλουμινάτι" κατά περιοχάς. Εκεί περιγράφονται και οι μεθοδοι, δια τών οποίων παρασκευάζονται οι πράκτορές τους, με στόχο την ανάθεση σε αυτούς συγκεκριμένων ρόλων, όπως η στελέχωση ανωτάτων κλιμακίων τών τραπεζών, η επάνδρωση μισθοφορικών στρατών, το εμπόριον όπλων και το εμπόριον ναρκωτικών. Πρόκειται περί παιδιών, τα οποία αγοράζουν αυτοί από τους φυσικούς τους γονείς, αναθέτοντες την περαιτέρω "φροντίδα" σους σε οικογένειες, τις οποίες ελέγχουν. Αυτά τα παιδιά δεν γνωρίζουν την προέλευσή τους και υφίστανται συγκεκριμένη μεταχείρησιν, η οποία συνίσταται εις την επιβολήν μεθεδευμένων βασανιστηρίων. Αυτή η πρακτική στηρίζεται εις την διαδκασίαν, ότι ο ψυχικός και φυσικός τραυματισμός επιφέρει τοξικότητα τού χαρακτήρος. Όσοι έχουνε φάει το μπερντάκι τής ζωής τους, κατόπιν κακομεταχειρίζονται άλλους. Στην επικινδυνότητα αυτής τής διαδικασίας προσπάθησε ο Αίσωπος να στρέψει την προσοχήν τών κοινωνιών μέ τον μύθον τής αλεπούς με την κομμένην ουράν.

  Μια αντιστοιχον πρακτικήν εφαρμόζουν εντέχνως στα μέλη τους όλες οι κοινωνίες τού Μάτριξ.  Όλοι είμεθα κατά το μάλλον ή ήττον, με τον ένα ή αλλον τρόπον, τραυματισμένοι, έστω και εάν δεν δυνάμεθα να το διακρίνουμε. Ένεκα αυτών τών τραυμάτων είμεθα τοξικοί. Κατά συνέπεια, η θεραπεία δεν επενεργεί μόνον επούλωση και ξεπέρασμα τών τραυματικών μας εμπειριών, οι οποίες κατά την "ψυχολογίαν τού βάθους" βρίσκονται σε κατάσταση "καταπλακώσεως", αλλά καταργεί επίσης και την τοξικότητά μας. Τα λεγόμενα "απωθημένα" μας είναι αυτά που συνθέτουν τις ανεπάρκειές μας, επί τών οποίων εδράζεται η εξουσιαστική χειραγώγησή μας.
  Τα συμπλέγματα χαρακτήρος συνιστούν την βάσιν αναπτύξεως τού εγωϊσμού, ο οποίος επενεργεί την τύφλωσιν, ότι εκτός από ατομικά είμεθα και κοινωνικά όντα, ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΜΑΣ. Τα δεδομένα αυτών τών ψυχικών στρεβλώσεων φρονώ, ότι ανέλυσαν επαρκώς οι μεγάλοι διανοητές - ερευνητές, οι οποίοι καθιέρωσαν την επιστήμην τής ψυχολογίας, έστω και εάν κάποιοι διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, επειδή του μερικοί εξ αυτών ήσαν εβραίοι.Το κόμπλεξ, ότι ο άλλος κατέχει, ενώ εγώ όχι, το κόμπλεξ ότι ο άλλος διαθέτει κύρος, ενώ εγώ όχι, η αντίληψη, ότι η ποιότητα ζωής εξαρτάται από το γυαλιστερό μέταλλο τού αυτοκινήτου, τα γκαζόν, τα κοψίδια και την φιγούρα, μάς οδηγούν να τρέχουμε πίσω από χίμαιρες, ενώ το σύστημα κραδαίνει καθισμένο στο σβέρκο μας το μαστίγιο και το καρότο.
  Τώρα πλέον ωρύεται οι κοινή γνώμη, ότι το πολιτικό κατεστημένο τής χώρας είναι λαμόγια. Αυτό συμβαίνει όμως μετά την κρίση, αφού επιβλήθηκε η ένδεια και ελαχιστοποιήθηκε το καρότο. Άρα δεν συνιστά μετάνοια ή μεταστροφή, αλλά την άλλη όψη τής νοήσεως μέσω τής γαστέρας.

  Αποτελεί αστειότητα να θεωρούμε, ότι η θεραπεία ξεκινά με την ασπιρίνη και λήγει με την κορτιζόνη, ή την χημειοθεραπεία. Η θεραπεία δεν απαιτεί εγχείρηση, αλλά μέγα εγχείρημα. Σημαντικοί ερευνηταί τής λειτουργίας τού εγκεφάλου κατέληξαν εις το συμπέρασμα, ότι δια να λειτουργήσει αυτός απροσκόπτως, προϋποθέτει την αποκαλουμένην "συνοχήν" (coherence) δηλαδή ένα πρόθεμα, το οποίον να βρίσκεται υπέρ άνω τής εγωιστικής μας μικρόνοιας και το οποίον με έμφασιν να επιδιώκωμεν.
  Ο Σαμάνος δεν επισκοπεί πρωτίστως τα εξανθήματα στο αυτί τού ενός ή τού άλλου, αλλά περιφρουρεί, ως πρόσωπον φέρον την γενικήν αποδοχήν και σεβασμόν τις σταθερές αναπαραγωγής τής κοινωνίας, η σοφία τών προγόνων εθέσπισεν αυτές. Ο Σαμάνος είναι εις θέσιν να επισκοπεί και να εμηνεύει τα σημεία, ώστε να δύναται να αντιπαρέρχεται αυτών. Γνωρίζει, ότι κάθε εξάνθημα είναι δυνατόν να μετατραπεί σε καρκίνωμα, αλλά και κάθε καρκίνωμα είναι δυνατόν να μετατραπεί σε εξάνθημα. Ένεκα αιτιάσεων, τών οποίων οι ρίζες φθάνουν σε πολύ μεγαλύτερο βάθος, από αυτό που εκτιμούν οι υπόλοιποι.

  Ή, για να το εκφράσσω στα καθ' ημάς με τον στίχο τού Διονύση Σαβόπουλου:

ΣΑΝ ΠΟΝΑ Η ΚΕΦΑΛΗ ΦΤΑΙΕΙ Η ΑΠΡΟΣΩΠΗ ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ 'ΧΕΙ ΒΡΕΙ.

  Η κβαντομηχανική επιμένει:

Εφ' όσον η συνείδησις παράγει τοξικότητα, η πραγματικότης διαμορφώνεται αυτομάτως τοξική.

 

3. Η ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΤΩΝ ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ - ΟΤΑΝ Ο ΣΑΜΑΝΟΣ ΚΛΕΙΝΕΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΜΠΟΛΙΒΑΡ

συνεχίζεται...