ΠΕΡΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ - ΕΚΤΟΝ ΜΕΡΟΣ - ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΓΙΑ ΑΝΟΡΘΩΣΗ ΑΠΟΤΙΝΑΞΗ ΕΚΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΕΠΙΒΕΒΛΗΜΕΝΟ ΣΠΕΙΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ;

1. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ

Γι' αυτούς, οι οποίοι παρακολουθούν με κάποια συνέχεια όσα παρατίθενται εδώ, θα μπορούσε να έχει καταστεί φανερόν, ότι έχω τοποθετηθεί κατά καιρούς - με αποσπασματικό μεν τρόπο και συχνά ακροθιγώς και εμμέσως - σε όλο το φάσμα τών ζητημάτων, τα οποία απασχολούν το ανθρώπινο πεπρωμένο. Οπωσδήποτε απαιτείται συστηματοποίηση και ευκρινέστερη επεξεργασία στα πλαίσια μιάς συνολικής και δομημένης παρουσιάσεως τών μέχρι σήμερα προσεγγίσεων και εντοπισμών, ούτως ώστε να καταστεί σαφώς κατανοητή η περί αυτού θεωρία τού γράφοντος. Όμως, για όσους είναι εις θέσιν να περισυλλέξουν τίς επί μέρους ψηφίδες, συγκροτείται ήδη, τουλάχιστον ως βασικόν περίγραμμα, μια εικόνα, η οποία επιχειρεί να αποκωδικοποιήσει το ανθρώπινο δράμα.

Μερικές φορές μού είπαν κάποιοι φίλοι και φίλες, ότι μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν όλες τις αναρτήσεις από την αρχή μέχρι το τέλος. Πράγματι, η φιλοπονία που επέδειξαν αυτοί απέναντι στα γραφόμενά μου, με θέτει προ τού καθήκοντος με την πρώτη ευκαιρία να προβώ σε αυτήν την συστηματική καταγραφή τών απόψεών μου. Με αυτήν την διαπίστωση, δεν ισχυρίζομαι, ότι οι απόψεις μου είναι σπουδαίες, ή ιδιαίτερα σημαντικές, ή μεγαλεπήβολες, ή ορθές, ή καταλυτικής αξίας για οτιδήποτε. Αυτό που αξιώ - κυρίως έναντι εμού τού ιδίου - είναι ότι αυτά που έχω μέχρι σήμερα καταθέσει εδώ, διέπονται από αρχή, μέση και τέλος. Συγκροτούν τουτέστιν μια νοητική σειρά, η οποία εδράζεται εκεί που οφείλει να εδράζεται πάσα συνεπής έναντι τού εαυτού της γενικής υφής θεωρία: Ήτοι επί τής οντολογίας. Η οντολογία συνιστά την βάση τής φιλοσοφίας και δεν είναι δυνατόν να νοείται αναλυτικόν όργανον μην εδραζόμενον επ' αυτής. Διαφορετικές θεωρήσεις, ως αυτές που ισχυρίζονται, ότι μια γενικής υφής θεωρίας, δύναται να εδράζεται επί τής ανθρωπολογίας, έχουν εσφαλμένη αφετηρία. Η ανθρωπολογία έπεται τής οντολογίας, η οποία περιλαμβάνει το σύνολον τών εκφάνσεων.

Η εκ τών επί μέρους αναφορών δυναμένη να συναχθεί γενικής υφής θεωρία μου απολήγει επίσης εκεί που αυτή οφείλει, δηλαδή στην εσχατολογία. Η οντολογία είναι μια υπερχρονική έννοια, αναφερόμενη κυρίως στις εν τέλει πρωταρχικές αιτιάσεις, ή αρχές, στο "πώς" και το "γιατί" των σύνολων εξελίξεων. Η εσχατολογία τουναντίον διέπεται από το στοιχείο τού χρόνου, διότι ο χρόνος συνιστά την βασικότερη παράμετρο τής εξελίξεως. Οι αρχές, τις οποίες αποκαλύπτει η οντολογία, εάν εφαρμοσθούν με συνέπεια στο χρονικό γίγνεσθαι, οφείλουν να οδηγούν στην εσχατολογική προοπτική. Το ανθρώπινο πεπρωμένο, ως η διαδικασία, η οποία τείνεται μεταξύ οντολογίας και εσχατολογίας, δύναται τοιουτοτρόπως να καταστεί ερμηνεύσιμο.

Εννοείται, ότι εφ' όσον επιτελεσθεί η αντίστοιχος επεξεργασία, έχει τελεσθεί και η ρωγμή στο Μάτριξ, ως παρ' εμού αυτή εξηγγέλθει εις το παρελθόν.

Αναμφιβόλως υφίστανται ακόμη κάποιες πολύ σημαντικές ψηφίδες τού γρίφου, οι οποίες δεν έχουν τύχει μνείας εδώ (πάντοτε κατά την γνώμην τού γράφοντος). Και θα ήτο φρόνιμη μια αναφορά σε αυτές πριν επιχειρηθεί η όποια συστηματική σύνοψις. Ακροθιγώς αναφέρω ότι μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται η περί "Μνημοσύνης" διδασκαλία τού Πλάτωνος, ως αυτή αναλύεται εις τον Διάλογον "Θεαίτητος",  το πετρέλαιον "goo", ως υλικός φορεύς δαιμονισμού, συνδεόμενο και με τον "Ομφαλόν", το έργον τού Πλουτάρχου "Λυκούργος", εις το οποίον εκτίθεται το πολίτευμα τής Σπάρτης, ως το εμφανέστερο καθεστώς κρόνειας λατρείας, η ουσία τών αεροψεκασμών σε συνδυασμό με τον περί "μετανθρώπου" προγραμματισμό τών εξουσιαστών, κάποια βασικότατα ζητήματα θεωρητικής φυσικής και κβαντομηχανικής, την μαθηματική υπόσταση τής εννοίας τής πληροφορίας κ.ά. Ώς έχω ισχυρισθεί, δεν είναι δυνατόν ένα όργανο να καταστεί λειτουργικό, εφ' όσον αυτό δεν ενσωματώνει τίς διαγνώσεις τών συγχρόνων προς αυτό επιστημών με δημιουργικό τρόπο.
Αναλυτικά όργανα τού παρελθόντος, τα οποία εφήρμοσαν με συνέπεια μια δομημένη λειτουργικότητα, απέβησαν αποδοτικά, έστω και εάν εφορμούντο από τελείως λανθασμένη αφετηρία, ως ο Μαρξισμός. Αυτή η θεωρία, η οποία ενδιαμέσως παλινωδεί σε κατάσταση βαμπιρισμού, δεν θα καταστεί δυνατόν να ενταφιασθεί, εάν δεν εμφανισθούν σύγχρονα ενδελεχή αναλυτικά όργανα, προσβλέποντα στον αγώνα τής ανθρωπότητος για χειραφέτηση και απελευθέρωση.

Ας μού επιτραπεί στην συνέχεια, πριν προβώ σε αποτίμηση τών τρεχουσών γεωπολιτικών εξελίξεων, οι οποίες παρουσιάζουν πρωτόγνωρο ενδιαφέρον, να συνοψίσω ακροθιγώς τα κυριότερα σημεία τού αναλυτικού οργάνου που προτείνω. Ούτως ώστε οι αποτιμήσεις, οι οποίες θα επιχειρηθούν, να μην έχουν αποσπασματικό χαρακτήρα, αιωρούμενες αυτονόμως εντός τών πλαισίων μιάς άνευ νοήματος τυχαιότητος, αλλά να προσβλέπουν προς τις γενικότερες αλληλουχίες, εντασσόμενες στο άνωθεν δομημένο πεπρωμένο τής ανθρωπότητος μέσω τού Θείου Σχεδίου.


ΠΡΩΤΗ ΔΟΜΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ (ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ): Η ΤΡΙΑΔΙΚΟΤΗΣ ΩΣ ΒΑΣΙΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ. Η ΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΒΑΣΕΩΣ ΑΝΑΙΡΕΣΙΣ ΤΗΣ ΔΥΑΡΧΙΑΣ

- Η βασική οντολογική αρχή, την οποίαν έχω αναπτύξει, αφορά την Τριαδικότητα, κατά αντιδιαστολή έναντι τής δυαρχίας, την οποίαν προπαγανδίζουν οι αποκρυφιστές ως παραφυάδες τής κρόνειας λατρείας. Η Τριαδικότης, υπερβαίνουσα τήν αντινομίαν τής κατά τα φαινόμενα υλικής υποστάσεως, προσβλέπει, ως ο όρος υποδειλώνει, προς την Υπέρβασιν. Η υπέρβασις δεν περιορίζεται όμως στα φυσικά δεδομένα, ως η θεωρία περί "υπερχώρου" τού Burkhard Heim - ορθώς κατά την άποψιν τού γράφοντος - επιστημονικώς αναλύει. Δεν πρόκειται περί υπερβάσεως, αλλά περί Υπερβάσεως, δεδομένου ότι αυτή συνιστά αξία υψηλού ήθους. Ο υπερβαίνων χώρος αυτόν τών φαινομενικών διαστάσεων, δεν εκτείνεται απλώς εις διαστάσεις πέραν τών από εμάς αμέσως αντιληπτών. Αυτές τις διαστάσεις απαριθμεί ως άνω ερευνητής σε επί πλέον επτά αυτών τού λεγόμενου "χωροχρόνου". Η εν τέλει όμως υπόστασις τού "υπερχώρου" δεν αφορά μόνον - ή κυρίως - φυσικά μεγέθη ως Πλάτων στο έργο του "Τίμαιος" εξηγεί. Το απάυγασμα τού υπερχώρου είναι ο χώρος τών Ιδεών. Εκεί όπου δομείται η κυριαρχία τών Αρχών και τών Αξιών εις άπαντα τα μεθεπόμενα τών υπερκείμενων τής ακολούθου Δημιουργίας.
Ο εγκλωβισμός εις την αντινομία τών φαινομενικών ιδιοτήτων τού υλικού κόσμου επενεργεί στο πράττον υποκείμενο διλήμματα. Δια να μην συμβεί το ένα καλούμεθα να πράξουμε το άλλον. Ή, δια να επιτύχουμε το προσδοκόμενο, είμεθα υποχρεωμένοι να πράξουμε αυτό ή εκείνο. Η ανθρώπινη προαίρεσις συνεπώς, συμφώνως προς την οντολογική αρχή τής δυαρχίας, διέπεται - άνευ δυνατοτήτων εκφυγής - από την πίεση τών συνθηκών. Η Υπέρβασις όμως προτάσσει έναντι τής πιέσεως, που μπορεί να εξασκούν οι συνθήκες, το πρόταγμα τών Αρχών. Άσχετως προς το ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες των επιλογών τού πρόττοντος, ευχάριστες ή δυσάρεστες, επιθυμητές ή μή, το ενεργόν υποκείμενο που διέπεται και αφορμόζει αρχές, προσανατολίζει τίς επιλογές του σε αυτά που αυτές επιτάσσουν, ασχέτως συνεπειών. Η αντίστροφος συμπεριφορά έχει χαρακτηρισθεί ειδικά από την πολιτική θεωρία ως "οππορτουνισμός".
Το Ελληνικόν Πνεύμα, προσανατολιζόμενο ανέκαθεν προς την αρχήν τής Τριαδικότητος, προσβλέπει προς την Υπέρβαση, αντιδιαστέλλοντας ευθύς εξαρχής στο επιθυμητόν, το θεμιτόν. Η θεσπισθείσα αλληλουχία Θέμιδος, Θέτιδος, και Νεμέσεως υποδηλώνει τήν άνωθεν εποπτεύουσα διαδικασία. Ο κατ' εξοχήν Ήρως Ηρακλής εξοντώνει μέσα από την κούνια τα δυο φίδια τής δυαρχίας. Ο Όφις δεν συνιστά αφ' εαυτού σύμβολον κακίας. Αυτός συμβολίζει τήν ευφυία. Η οποία όμως διαστρεφομένη συνιστά πονηρία, η οποία χειρίζεται την υπουλία.
Πριν ο Ηρακλής αναπτύξει την ώριμο δράση του, θα βρεθεί προ τής επιλογής των οδών τής αρετής και τής κακίας. Η πρώτη είναι η οδός τού θεμιτού. Δύσβατος αλλά οδηγεί στην δικαίωση. Η οδός τής κακίας είναι η οδός τού επιθυμητού. Εύκολος και ευχάριστος, αλλά οδηγεί στα αδιέξοδα τής φιλαυτίας, τής οκνηρίας, τής πλεονεξίας και τής λαμογιάς. Για αυτόν τον λόγο ποειδοποίησαν οι παλαοί, ότι η αμαρτία γεννάει θάνατο. Η αμαρτία κατά την Πλατωνική θεώρηση δεν έχει ηθικιστικό περιεχόμενο και συνιστά αποτυχία. Πρόκειται για την αποτυχία τού ανθρώπου να επιτελέσει τούς στόχους τής ενσαρκώσεώς του, οδηγούμενος σε αδιέξοδα, περιφερόμενος στα πλαίσια τής ανοησίας κατά την πορεία του στον υλικό κόσμο. Η αμαρτία σχετίζεται πολύ λιγότερο με αυτά που μπορεί να πράττουμε, αφορώντας κυρίως όσα επισταμένως αποφεύγουμε να επιτελέσουμε, φυγομαχώντας έναντι τών προκλήσεων, τις οποίες θέτει το πεπρωμένο ενώπιόν μας.


ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΔΟΜΗΣΕΩΣ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ (ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗ): Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΥΝΑΣΤΕΥΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΑΤΡΙΞ. Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΣ ΕΠΙΒΟΛΗΣ ΡΩΓΜΗΣ

- Ο εκάστοτε ανθρώπινος πολιτισμός κατά διαστήματα περίπου 30.000 ετών ανακυκλώνεται. Όπως αποδεικνύουν τα παλαιοντολογικά ευρήματα αλλά και οι βασικοί μύθοι τών λαών, η ανθρωπότητα δημιούργησε κατά τούς εξελικτικούς κύκλους τού παρελθόντος περισσότερες φορές πολιτισμούς, οι οποίοι είχαν χαρακτηρισθεί συχνά από τεχνολογία υψηλότερη τής σημερινής. Αυτοί οι πολιτισμοί, ως οι μύθοι ισχυρίζονται, κατεστράφησαν από υποτιθέμενες κυρίως φυσικές καταστροφές (κατακλυσμούς κλπ.). Συμφώνως προς την άποψή μου, αυτές οι καταστροφές προήλθαν από ανθρώπινη δραστηριότητα πολέμων και διαδικασίες αμοιβαίας εξοντώσεως.
Τα κυριότερα πειστήρια σχετικά με την ανακύκλωση τού πολιτισμού μπορούν να αντλούνται από την ανακάλυψη τού "Αρχανθρώπου" από τον ανθρωπολόγο - ερευνητή Άρη Πουλιανό στο σπήλαιο τών Πετραλώνων Χαλκιδικής καθώς και τα μεγαλιθικά μνημεία. Τα δεύτερα σχετίζονται με μεθόδους αποθηκεύσεως και αξιοποιήσεως τής κοσμικής ενεργείας, οι οποίες εδράζονται σε τεχνολογία πλέον εξελιγμένη και προωθημένη από αυτήν που εφαρμόζεται στην σύγχρονο εποχή.
Το ερώτημα που τίθεται σχετικώς, δεν αφορά την ανακύκλωση τής ανθρωπότητος (η οποία για κάθε προσεκτικό παρατηρητή είναι δεδομένη) αλλά τον λόγο για τον οποίον ανακυκλώνεται ο πολιτισμός. Για ποιο λόγο φθάνουμε εκάστοτε μια σχετικά υψηλή πολιτισμική βαθμίδα και στην συνέχεια καταστρέφουμε τον πολιτισμό, επιστρέφοντας στα σπήλαια, ώστε να αγκομαχούμε εκ νέου να ανακαλύψουμε την φωτιά και τον τροχό;
Ο γράφων φρονεί σχετικώς, ότι κάποιες δυνάμεις ευρισκόμενες εβασικά εκτός ανθρωπότητος, οι οποίες διαθέτουν όμως υπηρέτες και αχθοφόρους εντός ανθρωπότητος, επιχειρούν με κάθε μέσον να ματαιώσουν την πολιτισμική εξέλιξη τού άνθρώπου πέραν ενός ορίου. Εάν συμβεί αυτό τότε αυτές καθίστανται αναγνωρίσιμες και ως αναφανδόν εχθρικές απέναντι στον άνθρωπο κινδυνεύουν να εξοντωθούν από την άμυνά του.
Υπάρχει μια σειρά δεδομένων, την οποία επισταμένως αποφεύγουμε να λάβουμε υπόψει μας και να χειρισθούμε. Τόσο η αισθητηριακή πρόσληψις, όσο και οι νοητικές λειτουργείες τίς οποίες επιτελεί ο άνθρωπος, στηρίζονται σε αυτοματισμούς, οι οποίοι διέπονται από την περί αυτονόητου αντίληψη, η οποία κυριαρχεί. Αυτή δεν ανταποκρίνεται εν τέλει στα πραγματικά δεδομένα και αποτελεί εμπόδιο στο να αναγνωρίσουμε, να επεξεργαστούμε νοητικώς και να χειρισθούμε πρακτικώς ουσιώδεις καταστάσεις.
Στο παρελθόν έχω προβεί σε συμπυκνωμένες αναφορές σχετικά με τον βασικό τρόπο λειτουργίας τής αισθητηριακής πρόσληψης, η οποία εέναι προσαρμοσμένη στις λειτουργικές ανάγκες τού ανθρώπου στα πλαίσια τής καθημερινότητος, χωρίς όμως να δύναται να καταγράψει τα πραγματικά δεδομένα πλήρως και με βάση την ουσιαστική τους υφή. Εν ολίγοις το βασικότερο αισθητήριο για την πρόσληψη τής πραγματικότητος είναι η όρασις. Η βιολογικώς διεπομένη όμως φυσιολογία τού ανθρώπου δεν διαθέτει την απαραίτητο ενέργεια, ώστε αυτός να ειναι εις θέσιν να προσλαμβάνει μια συνεχώς μεταβαλόμενη εικόνα υψηλής αναλύσεως και να την επεξεργάζεται αυτουσίως. Ο οφθαλμός καταγράφει αρχικώς μόνον τα περιγράμματα τών όντων που μάς περιβάλλουν. Αυτά διοχετεύονται μέσω τού οπτικού νεύρου σε μια περιοχή τού εγκεφάλου, όπου υπάρχει αποθηκευμένη μια βιβλιοθήκη προτύπων. Εκεί συγκρίνονται τα προσληφθέντα περιγράμματα με τα υπάρχοντα πρότυπα. Εφ' όσον συντελείται ταυτοποίησις τούοπτικού ερεθίσματος με ένα εξ αυτών προχωρεί η αισθητηριακή διαδικασία στην περεταίρω αναλυτική πρόσληψη περισσότερων σημείων τού συγκεκριμένου όντος. Εάν δεν επέλθει ταυτοποίησις, τότε το δεδομένο παρακάμπτεται. Σχετικά με την εν λόγω διαδικασία έχω προτείνει την ενασχόληση με το βίντεο που υπάρχει στο youtube  με τον τίτλο "Selektive Wahrnehmung", το οποίον δείχνει κάποια παιδιά να παίζουν μπάλα έμπροσθεν ενός ανελκυστήρος. Σημαντική είναι επίσης η ιστοριογραφική αναφορά, σχετικά με τον τρόπο που αντιμετώπισαν οι ιθαγενείς τής Νοτείου Αμερικής τα πλοία των ισπανών εποίκων, όταν αυτά αγκυροβόλησαν εκεί για πρώτη φορά, τα οποία για τούς πρώτους δεν έγιναν αντιληπτά, μέχρι να τα δει ο σαμάνος τής φυλής, ο οποίος ήτο εθισμένος να αντιλαμβάνεται το αλλόκοτο και το παράξενο, οπότε μεταβλήθηκε το συλλογικό ασυνείδητο. Σημαντικά βίντεο σχετικά με την λεγόμηνη "Πλάνη τών Αισθήσεων" έχουν καταθέσει στο διαδίκτυο και οι καθηγητές αστροφυσικής Μάνος Δανέζης και Στράτος Θεοδωσίου.

Μια επί πλέον αισθητηριακή πλάνη συνίσταται στην λεγόμενη "γραμμική παρεμβολή", η οποία μάς διέπει. Αυτή ανάγεται στην ιδιότητα τού εγκεφάλου να καταγράφει μια ροή, προσλαμβάνοντας μεμονωμένες φάσεις τής πραγματικότητος, οι οποίες υποδηλώνουν μια εξελικτική διαδικασία. Κλασσική εφαρμογή αυτής τής αυτομάτου παραγωγής μιας γραμμής, όταν η απόστασις μεταξύ τών προσλαμβανομένων σημείων είναι μικρή και αυτά εντάσσονται σε μια γραμμικής φύσεως διαδοχή, χωρίς όμως να υφίσταται συνέχεια μεταξύ των, είναι ο κινηματογράφος. Κατά την προβολή ταινιών συμβαίνει η γρήγορη εναλλαγή αποσπασματικών εικόνων μιας εξελικτικής διαδικασίας. Η αντίληψή μας όμως καταγράφοντας μεμονωμένες εικόνες, παράγει στην συνέχεια μια ροή τού γίγνεσθαι. Είναι προφανές, ότι για λόγους εξοικονομήσεως ενεργείας, αντιστοίχως προσλαμβάνουμε κάθε είδους κίνηση. Η πρόσληψη και σε αυτήν την περίπτωση είναι αποσπασματική. Η εντύπωση τής κίνησης παράγεται στον εγκέφαλο μέ την γραμμική παρεμβολή.
Μια τρίτη σημαντική πλάνη των αισθήσεων αφορά την αναλογική εντύπωση που αποκομίζουμε προσλαμβάνοντας μια ψηφιακού τύπου πραγματικότητα, όταν η ανάλυσή της, ο εριθμός δηλαδή των σημείων που συνιστούν αυτήν ως ψηφία - μεμονωμένα σημεία υπερβαίνει κάποια τάξη μεγέθους. Αυτό δεν λαμβάνει χώραν μόνον όταν βλέπουμε μια οθόνη τηλεοράσεως, υπολογιστού κλπ., αλλά και όταν καταγράφουμε οπτικώς εικόνες του πραγματικού κόσμου, ο οποίος αποτελείται από άτομα και "σωματίδια", τα οποία εκφεύγουν τής αντιληπτικής ικανότητος, καθόσον εμείς αποκτούμε την αντίληψη μιας μη υφισταμένη αναλογικού τύπου συνεχείας.
Το Μάτριξ όμως δεν ανάγεται εν τέλει στις αντιληπτικές ικανότητες τού ανθρώπου καθ' εαυτές, ως συχνά κάποιοι ερευνητές μη ερμηνεύοντες ορθώς τα δεδομένα, διατείνονται. Το Μάτριξ ανάγεται στην τάση που μάς διέπει, να περιοριζόμαστε από φόβο και συνήθεια στην λειτουργική μεν, αλλά μη πιστή απόδωση τής πραγματικότητος, που οι αυτοματιμοί μας είναι εθισμένοι να επεξεργάζονται. Αυτές οι φοβίες και εθισμοί μάς ωθούν να δομούμε μια στενή λογική, η οποία αρνείται να προσλάβει και να επεξεργαστεί ΣΑΦΕΣΤΑΤΑ ΑΝΤΙΛΗΠΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ, τα οποία προσκρούουν σε αυτά που η στενή λογική μας θεωρεί αυτονόητα.
Αυτήν την τάση εκμεταλλεύονται τεχνιέντως ως είναι φυσικόν, αυτοί που αποσκοπούν να παραμείνουν κεκρυμμένοι στο απυρόβλητο, σείροντες την ανθρωπότητα από την μύτη και εκμαυλίζοντες αυτήν για τούς σκοπούς των. Τεράστιοι μηχανισμοί προπαγάνδας επιχειρούν με σύστημα όσους επιχειρού να ερευνήσουν και να διανοηθούν λίγο βαθύτερα και σε πιό ευρύ ορίζοντα από τα όρια τής στενής "λογικής". Η φρασεολογία που χρησιμοποιείται σε αυτές τίς περιπτώσεις μπορεί να αναδύει κάποια ειρωνεία, κάνοντας αναφορές σε "φαντασιόπληκτους", "συνωμοσιολόγους", "σαλταρισμένα μυαλά" και τα τοιαύτα. Όμως πίσω από την διαδηλούμενη ειρωνεία κρύβεται ο τρόμος τού ξεσκεπάσματος. Διότι επί τού προκειμένου οι αναφορές δεν είναι θεωρητικής υφής. Εδώ πρόκειται για οξύ και απτό υπαρξιακό πρόβλημα τών σκιών. Διότι αυτές εάν δεν μπορέσουν να προμηθευθούν το απαραίτητο για την ύπαρξη τους ανθρώπινο αίμα, εκλίπουν. Οπότε απαλάσσεται από το μαρτύριο τού ορνιθοτροφείου η ανθρωπότης.
Όποτε οι θηρευτές τών ανθρώπων επιθυμούν και επιλέγουν αποκαλύπτονται εις τούς υπηρέτες και αχθοφόρους τους με τρόπο όμως πλήρως παραπλανητικόν εις τα λεγόμενα "μυστήρια". Κατά την διάρκεια αυτών, όντα τα οποία είναι εσχατολογικώς ξεγραμμένα και στην ουσία είναι ήδη νεκρά, υπόσχονται στούς υπηρέτες τους την πρόδοση αθανασίας, μετρέποντας αυτούς σε βρικόλακες.
Ένα δεδομένο, το οποίον αρνείται η στενή λογική μας να λάβει υπόψει της και να επεξεργαστεί είναι η κατά χιλιάδες εξαφάνιση παιδιών αιτησίως, τα οποία κατά κανόνα γίνονται θύματα τελετουργικών ανθρωποθυσιών, δεδομένου ότι ανέκαθεν ζούμε σε κοινωνίες, οι οποίες κατακλύζονται από τελετουργικά αίματος. Δεν είναι διόλου τυχαίο, ότι τα αντίστοιχα λατρευτικά κυκλώματα απεκάλεσαν τούς ανθρώπους "βρωτούς", τουτέστιν φαγώσιμους.
Κατά εκατοντάδες εμφανίζονται οι πληροφορίες στο διαδίκτυο, τις οποίες εμείς αρεσκόμεθα φιλαρέσκως να παρακάμπτουμε, ως αυτή τού συνδέσμου που ακολουθεί.

http://nonews-news.blogspot.de/2015/11/video.html#more

Αναφέρει σχετικώς η ανάρτησις, ότι
Σύμφωνα με τα στοιχεία της οργάνωσης «Missing Children Europe», περίπου 250.000 παιδιά κάθε χρόνο καταγράφονται ως αγνοούμενα κάθε χρόνο στην Ευρώπη.
Πρόκειται δηλαδή για ένα εκατομμύριο παιδιά, τα οποία στο διάστημα τεσσάρων ετών γίνονται θύματα ανθρωποθυσιών, για να επιβιώνουν με το ενέργεια που περικλείεται στο αίμα τους οι σκιές. Οι "άρχοντες" τών "γνωστικών", οι "μεγάλοι παλαιοί" τών αποκρυφιστών, χθόνιες "θεότητες" τών "μυστηρίων", τελετουργικά κυκλώματα τού "εφιάλτη" και τού "κρόνου", δεν μπορούν να υπάρξουν στην σκιώδη υπόσταση που έχουν περιέλθει, χωρίς την ενέργεια που περικλείει το ανθρώπινο αίμα.

Περί τών σκιών έχω καταθέσει ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ ερμηνεία στο παρελθόν, την οποίαν καταθέτω εκ νέου.
Η "Αποκάλυψις τού Ιωάννου" αναφέρεται σε μια σειρά δεδομένα, τα οποία έχουν κοινοποιηθεί πολύ πριν την επικράτηση τού χριστανισμού, αντιγράφοντας σχεδόν χωρίς παραλλαγή αρχαιότερα προφητικά κείμενα. Είναι προφανές, ότι κάποιοι φρόντισαν με αυτόν τον τρόπο να μεταδώσουν και με χριστιανικό μανδύα πληροφορίες σε όσους έπονται λίαν σημαντικές κατά την κρίσιν τους. Ως ο κάτωθι σύνδεσμος καταδεικνύει.

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/11/blog-post_625.htmlhttp://www.piraeusbankgroup.com/~/media/Com/Downloads/SE-EUROPE/2014/SEE-Biweekly-October-2014.pdf

Αναφέρει η "Αποκάλυψις" ότι στο παρελθόν "διεξήχθη πόλεμος εις τούς ουρανούς μεταξύ τού Μιχαήλ και τού εωσφόρου και τών αγγέλων αυτών. Κατά την σύγκρουση ηττήθη ο εωσφόρος. Όπως αναφέρει στην συνέχεια η "Αποκάλυψις" αυτός "εβλήθη εις την γήν, ότι ούκ έστιν τόπος εν τω ουρανώ πού στήναι".
Τι σημαίνει αυτό;
ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΤΟΠΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ ΠΟΥ ΝΑ ΔΥΝΑΝΤΑΙ ΟΙ ΗΤΤΗΘΕΝΤΕΣ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΝ.
Αυτό το ερμηνεύω ως εξής:
ΤΟΥΣ ΚΤΥΠΑΕΙ, ΤΟΥΣ ΚΑΙΕΙ Η ΚΟΣΜΙΚΗ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ

Γι' αυτόν τον λόγο αδυνατούν να προσλάβουν κλασσικού τύπου τροφή, διότι αυτή περιέχει κοσμικήν ακτινοβολίαν.
Τα μεν φυτά απορροφούν την ηλιακήν ενέργειαν, αποθηκεύοντας αυτήν δια τής φωτοστνθέσεως. Τα δε φυτοφάγα ζώα μέσω τής βρώσεως φυτών την διασπούν, αποθηκεύοντας αυτήν εντός των. Το αυτό λαμβάνει χώραν από τα σαρκοβόρα ζώα και τον άνθρωπον, οι οποίοι δι αυτής τής οδού προσλαμβάνουν ηλιακήν ενέργειαν θρέψεως.
Οι σκιές όμως αδυνατούν να την προσλάβουν υπό αυτήν την μορφήν. Καταναλώνουν ειδικού τύπου φωτόνια, τα οποία υπάρχουν στο ανθρώπινο αίμα.

Για να μπορέσουν να το πράξουν αυτό, είναι υποχρεωμένοι κατά την διαδικασία να προστατεύνται από την κοσμική ακτινοβολία. Γι αυτόν τον λόγο όπου τελούνται ανθρωποθυσίες υπάρχουν φίλτρα και κεραίες. Οι δεύτερες την συγκεντρώνουν, μειώνοντας σε περιεκτικότητα το περιβάλλον, ενώ τα φίλτρα την απορροφούν. Την λειτουργεία κεραιών διεξάγουν ξόανα, οβελίσκοι μενχίρ και τα τοιαύτα. Τον ρόλο τού φίλτρου διεξάγουν τα υπερκείμενα στρώματα τής γής εντός των τελετουργικών σπηλαίν και των λεγόμενων "καταβάσιων".

Η αυτή ενέργεια αίματος υποκλέπτεται και από τούς ναρκομανείς. Οι ναρκομανείς δεν πεθαίνουν από την ναρκωτικήν ουσίαν καθ' εαυτήν, αλλά από την υποκλεπτομένη ενέργεια τού αίματός των. Πριν κάνουν την ναρκωτικήν ουσίαν ένεσιν οι ναρκομανείς, βγάζουν από την φλέβα των λίγο αίμα εντος της σύριγγος. Την ενέργειαν αυτού τού αίματος υποκλέπτουν οι σκιές, προστατευόμενες από την κεραία τής βελόνας.

Όταν απεκάλυψε τα αίσχη των ανθρωποθυσιών ο Σωκράτης, ο "θεός" και το αιμοποτικό κογκλάβιο θύμωσαν και επέβαλαν την θανάτωσή του. ΕΜΕΙΣ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΠΕΠΕΙΣΜΕΝΟΙ ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΩΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.


ΤΡΙΤΗ ΠΡΟΤΑΣΙΣ ΔΟΜΗΣΕΩΣ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ (ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ - ΠΟΛΙΤΙΚΗ). ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΝ ΒΑΣΙΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑ ΟΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ.

Ανέκαθεν διαρρυγνύουν τα ιμάτια τους οι εκπρόσωποι τών αιμοποτών, δημιουργώντας "επαναστατικές" και "ανατρεπτικές" θεωρίες πάσης αποχρώσεως, στην προσπάθειά τους να πείσουν, ότι η κακοδαιμονία που ταλανίζει την ανθρωπότητα προέρχεται από την τάση προσπορισμού αθέμιτου υλικού οφέλους και την λεγομένη "εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο". Κατ' ουσίαν η παραγωγικότης τής εργασίας έχει φθάσει σήμερα σε υπέρμετρο βαθμό, ώστε βάσει αυτής θα μπορούσε ο κάθε υλιστής και ο κάθε ηδονιστής να ικανοποιήσει ανέτως με τα προϊόντα τής εργσίας και τούς πλέον προωθημένους και ξιπασμένους πόθους του. Αντ' αυτού όμωε βλέπουμε την ανθρωπότητα, παραδομένη σε μια κούρσα συγκρούσεων αυτοκαταστροφής, να μην οδεύει προς μια όλο και εντονότερη απόλαυση υλικών αγαθών, αλλά προς βαδίζει ταχέως προς ολέθριες καταστάσεις διευρυμένης καταστροφής. Κατά συνέπεια ο στόχος αυτών που απερηγάζονται τον κεντρικό σχεδιασμό τού παγκοσμίου γίγνεσθαι, δεν είναι δυνατόν να είναι υλικώς προσανατολισμένος. Η ερμηνεία που δίνουν στην όλη φαινομενικά ανορθολογική πορεία τής ανθρωπότητος κάποιοι ερευνητές, εκκινώντας ακριβώς από την διαπίστωση, ότι με τις επιλογές που κλιμακώνονται κάθε άλλο παρά η υλική επισυσσώρευση αξιών επιτυγχάνεται, έχει ψυχολογικό χαρακτήρα. Καταλήγουν, ότι η ακόρεστος υλική αδυφαγία τών εξουσιαζόντων, τούς οδηγεί σε μια άνευ προηγουμένη ψυχολογική πορωση, η οποία διέπεται από μια ανεξέλγκτο και καταστροφική τάση για επισυσσώρευση δυνάμεως με στοχο την ανεξέλεγκτο επιβολή τους επί τών κοινωνιών. Και αυτή η ερμηνεία δεν είναι όμως διόλου ορθή, εάν λάβουμε με συστηματικό τρόπο την επιρροήν, την οποίαν εξασκούν επί των εξουσιαστικών κυκλωμάτων οι μυστικές εταιρείες και τα μυητικά τάγματα, ως μαζικοί φορείς τών κρονείων ιερατείων.
Σωρεία εκδόσεων, δημοσιευμάτων αλλά και το διαδίκτυο βρίθει από πληροφορίες, ότι τα πολιτικά "πρόσωπα" ανήκουν σε μυητικές λέσχες, αδερφάτα, ότι είναι μασοναριά. Εκεί όμως τελειώνει και κριτική τής πληθώρας των τζάμπα συνομωσιολόγων. Βαυκαλιζόμενοι ότι προβαίνουν σε αποκαλύψεις αναφερόμενοι στην τεκτονική ιδιότητα τού ενός και τού άλλου, αδυνατούν να αποτολμήσουν την όποια ερμηνεία τού φαινομένου, περιοριζόμενοι σε παιδαριώδεις αφορισμούς περί "εβραίων", "εβραιομασωνίας" και τα τοιαύτα. Αυτό που επιχειρούν οι περισσότεροι εξ αυτών είναι ταμπουρωμένοι πίσω από ένα προπέτασμα εναντίωσης στην "νέα τάξη" να αναπαράγουν τον δεξιό και ακροδεξιό τους κομματοσκυλισμό. Έτσι έχουμε περιέλθει στο χάλι, ακόμη και ο Μιχαλολιάκος, που έχει συγγράψει ποιήματα υπέρ τού εωσφόρου και τής αιμοποσίας, να πλασσάρεται ως "αντινεοταξίτης".
Φιλάρεσκοι κοπιπαστάδες, οι οποίοι λινκάρουν αμοιβαίως ο ένας τον άλλον, έχουν δημιουργήσει ένα διαδικτυακό πλέγμα για την περιήγηση τού κάθε αρτηριοσκληρωτικού αργόσχολου, όπου πλασσάρεται η παρρωχημένη φασιστική προπαγάνδα ως "διαφώτηση ενάντια στην νέα τάξη". Αυτή η πρακτική συνεπικουρείται από το σύστημα, το οποίον έχει δομήσει μια φασιστοειδή, αντεθνική και ανέντιμη χαφιεδοαριστερά, η οποία πέραν τών λοιπών εξαμβλωματικών ιδιοτήτων τού παρελθόντος, έχει επωμισθεί προσφάτως και τον ρόλο τού αμέσου αχθοφόρου τού συστήματος. Το ελλαδική κοινωνία έχει μετατραπεί σε τραγέλαφο, όπου το "είσαι ότι δηλώσεις" αποκτά διαστάσεις τερατογενέσως. Χαρακτηριστικά κατά την υποτιθέμενη δίκη εναντίον τής οργανώσεως "17η Νοέμβρη" αποκαλύφθηκε μέλος της, ονόματι Ψαραδέλης, ο οποίος συμμετείχε σε ληστείες τραπεζών, ενώ σπούδαζε ταυτοχρόνως τα δύο παιδιά στην Ιταλία. Λήστευε δηλαδή με τρομοκρατική οργάνωση τράπεζες "για να βγάλει καλούς ανθρώπους στην κοινωνία".
Όλοι όσοι φορούν το προσωπείον του αντιπάλου τής "νέας τάξεως", χωρίς να επιχειρούν να αποκαλύψουν τα κρόνεια ιερατεία, τα τελετουργικά αίματος και την τελετουργική παιδεραστεία, τα οποία συνθέτουν τον πυρήνα τής εξουσίας, αναδεύουν αφρό τού συστήματος.

συνεχίζεται...