ΠΕΡΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΕΤΑΡΤΟΝ ΜΕΡΟΣ - Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ

1. ΟΤΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΠΑΠΑΤΖΗΔΕΣ ΠΑΣΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΠΕΙΣΟΥΝ ΟΤΙ ΟΙ ΛΕΞΗ ΚΑΛΠΙΚΟ ΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΞΗ ΚΑΛΠΗ

Ο κατακλυσμός τών παντού κυριαρχούντων οθονών με μπουγαδόνερα προπαπαγάνδας αποτελεί παλιά ιστορία, την οποία με τραγικό τρόπο πριέγραψε ο Όργουελ. Αυτό που δεν δένει σε καμία περίπτωση με το σκηνικό, αφορά την άκρα γελοιότητα τού προβαλόμενου "μεγάλου αδελφού". Αυτός ανεμένετο να είναι βλοσυρός και αδυσώπητα απειλιτικός. Αντ' αυτού εκτοξεύεται από τις οθόνες μια τεράστια ροχάλα, η οποία επιχειρείται να προβληθεί ως η τσίμπλα στα μάτια τού λαού.

Περί τής χονδροειδούς καλπονοθείας κατά την ανακοίνωση τών εκλογικών αποτελεσμάτων προσφάτως και την ταχυδακτυλουργική υποβολή τού όχι ως ναι  έγιναν ήδη πολλές δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο. Οι μαθητευόμενοι μάγοι τής "νέας εποχής", ή επί το ορθότερον οι υπηρέτες τών "μεγάλων παλαιών", τουτέστιν τής αστάρτης και μολόχ, που η εξουσία επιμένει να επαναφέρει, προσπαθώντας να μετατρέψει τις εν κρυπτώ τελετουργικές ανθρωποθυσίες σε δημόσια λαϊκή θρησκεία, κατήργησαν κάθε όριο σοβαροφάνειας.

Τρίζουν τα κόκαλα τού αδόλφου βλέποντας να τον διαδέχεται ως επιτηρητής στα κοινωνικά κρεματόρια ο Ντόναντ Ντακ. Το δούλεμα και η απάτη έχουν νόημα, όταν τηρούνται κάποια στοιχειώδη προσχήματα νομιμοφανείας. Σύμφωνοι: Βαδίζουμε προς την πλήρη καταστροφή τού πολιτισμού, στα πλαίσια αυτού που χαρακτήρισα ως ολοκλήρωση τής τρεχούσης στροφής τού ιστορικού σπειρώματος. Και αυτό επιβάλλει στην παρούσα φάση ολοσχερή καταρράκωση τών κάθε είδους αξιών και τήν προσπάθεια να μετατραπεί το γραβατοφορεμένο ανθρωποειδές σε λυσσασμένο θηρίο. Πλην όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε, ότι διάγουμε στην εποχή τής επιβολής τού λεγομένου "δόγματος τού σοκ".  Το δόγμα αυτό δεν είναι δυνατόν να επιβάλλεται με άνοστα ανέκδοτα, κρυάδες και μουτζώματα. Όσο κι αν έχει υποβιβαστεί με τήν εντεταμένη πλύση εγκεφάλου και την διαπαιδαγώγηση τής κοινωνίας επί τής βάσεως τού άκρατου αμοραλισμού η μέση νοημοσύνη, αυτή δεν έχει εκμηδενιστεί πλήρως, ώστε να είναι δυνατόν να πεισθεί κάποιος ελάχιστα εχέφρων, ότι τα απροκάλυπτα φιλομνημονιακά κόμματα έλαβαν ποσοστό 80% τών ψηφισάντων.

Το παραμύθι με την πράγματι ενισχυμένη αποχή στις πρόσφατες εκλογές δεν μπορεί να πείσει, ότι σχεδόν όλοι όσοι ψήφισαν, διακατέχοντο από πόθο για το μνημόνιο. Στις προηγούμενες εκλογές τού παρελθόντος Ιανουαρίου, όταν υποτίθεται ότι η κοινωνία έσπευσε στις κάλπες, για να αναδείξει στην κυβέρνηση τον δήθεν "αντιμνημονιακό" ανιψιό τού πατακού και την παρέα τής χαλυβουργικής, η αποχή και τα λευκά αποτέλεσαν σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το 40%. Η άνοδος αυτού τού ποσοστού κατά 5 μονάδες δεν είναι δυνατόν να πείσει για την μεταστροφή τού εκλογικού κόμματος υπέρ τού μνημονίου.

Κατά την προηγούμενη περίοδο απεχώρησαν από τον σύριζα καμιά σαρανταριά βουλευτές. Αυτό ανταποκρίνεται στην προηγούμενη αποτύπωση τού εκλογικού σώματος, όταν ακόμη οι υπόλοιποι κυνοβουλευτικοί τού κόμματος πλασαριζόντουσαν τότε ως πολέμιοι τού μνημονίου. Εκατοντάδες ήταν τα στελέχη, τα οποία αποχώρησαν στην συνέχεια από τις νομαρχιακές επιτροπές και το κόμμα. Ο σύριζα φιλοροούσε με καλπάζουσα διάλυση τής οργανωμένης βάσεως, ενώ η προεκλογική συσπείρωση του ήταν μηδαμινή, περιοριζόμενη κυρίως στα μεμονωμένα δοτά κομματόσκυλα και τούς καρεκλάκηδες. Την μετέπειτα εκλογική κυριαρχία αυτού τού κόμματος και την επιβολή στο τοπίο διακυβέρνησης εξαιρουμένης τής καλπονοθείας μπορούν να αποδεχθούν ως πραγματικό γεγονός μόνον όσοι πιστεύουν στα θαύματα τού θεού τών αθέων.

Ο εκλογικός καταποντισμός τού συνασπισμού αυτών που απεχώρησαν από τον σύριζα κάτω τού 3%, ακριβώς για να αποκλειστούν αυτοί από την βουλή, ώστε να μην ακούγεται η όποια κριτική φωνή εναντίον τού μνημονίου εκεί, δεν συνάδει σε καμία περίπτωση με την πραγματικότητα. Βρίσκεται τελείως πέραν των ορίων τής πραγματικότητος, να λαμβάνει ο φαιδρός φιλομνημονιακός λουφές λεβέντης, χωρίς να διαθέτει τον όποιον μηχανισμό, περισσότερους ψήφους από ένα χώρο, ο οποίος διαθέτει αξιόλογη οργανωμένη βάση και η στόχευσή του επικαλύπτει κατά γράμμα την επιχειρηματολογία, βάσει τής οποίας το όχι στο παρελθόν δημοψήφισμα έλαβε το 62%. Ο Π. Λαφαζάνης και οι περί αυτόν ουδέποτε έκαναν λόγο - ή πολύ περισσότερο παρουσίασαν κάποιο σχεδιασμό - για ριζικές αλλαγές, ή για ανατροπή τών κυριαρχούντων εξουσιαστικών δεδομένων.  Αυτό στο οποίο θα συνέβαλε η παρουσία τους στην βουλή με κάποιο περιορισμένο σχετικά στην ουσία αριθμό βουλευτών, θα ήταν η ανάπτυξη ενός αντιλόγου - χωρίς βεβαίως άμεσο πρακτικό αντίκρυσμα λόγω τών συσχετισμών - εναντίον τής καταιγίδας τών επερχόμενων μέτρων. Τα οποία δεν είναι απλώς αντιλαϊκά, ως συνήθως επιχειρηματολογείται - αλλά τσεκουρώνουν όλες τις οικονομικές και κοινωνικές τάξεις, με εξαίρεση την μνημονιακή διαπλοκή. Αυτή είναι και μια από τις βασικές αιτίες τής επιλογής Τσίπρα από το σύστημα. Η τελειωτικη πτώχευση τών αστικών τάξεων κρίνεται σκόπιμο να φορτωθεί σε ένα δήθεν αριστερό, ώστε αυτές κατά το δυνατόν να παραμείνουν εγκλωβισμένες στην πολιτική στάνη των παραδοσιακών "φιλελεύθυερων" κομμάτων.

Με αυτήν την επιλογή, το παρόν εξουσιαστικό καθεστώς, καταδεικνύει, ότι αδυνατεί να ανεχθεί έστω και την παραμικρή κριτική σε κοινοβουλευτικό επίπεδο. Αυτό το δεδομένο δεν πιστοποιεί παρά την βαθιά του αδυναμία. Η επιλογή τής χονδροειδούς καλπονοθείας ως μέσου επιλογής επισφραγίζει αυτήν την φασιστική νοοτροπία. Σε ανώτατο διεκπεραιωτή τού φασισμού ανάγεται πλέον όχι αυτός, ο οποίος κραδαίνει τον βούρδουλα, αλλά ο πλέον άτεχνος δήθεν ταχυδακτυλουργός τής πεντάρας.

Αντί τών μηχανισμών εξαντλητικής απόσπασης τής υπεραξίας στις φάμπρικες με το σύστημα ταίηλορ υπάρχουν πλέον οι τράπεζες. Και αντί τα τανκς η singular logic.

Το γεγονός, ότι η κοινωνία ονειδίζει με τον χειρότερο τρόπο όλους αυτούς, που το έπαιζαν βαρυπέπονοι φίλοι τού λαού, ουδόλως φαίνονται να τούς απασχολεί. Αμπάρωμένοι πίσω από τις καρέκλες και τα οφφίκια με φρούδους φαρισαϊκούς πανγυρισμούς προφασίζονται την δήθεν ανάθεση σε αυτούς τής λαϊκής εντολής. Το πτύελο όμως δεν μπορεί ποτέ να αποτελεί επιχείρημα. Αναμφιβόλως ισχύει η διαπίστωση τού Λένιν, ότι "στην περίπτωση που κάποιος διαθέτει και το πεπόνι και το μαχαίρι περιττεύουν τα επιχειρήματα". Και οι εν λόγω "κύριοι" και "κυρίες" γνωρίζουν, ότι αυτοί που κινούν τα νήματά τους ως ενεργούμενα δίποδα διαθέτουν το αποκλειστικό προνόμοιο τής βίας τών κατασταλτικών μηχανισμών. Γνωρίζουν επίσης, από την εποχή που δέχθηκε ο Καραϊσκάκης το βόλι πισώπλατα στον Πειραιά, ότι στο προτεκτοράτο καθαρίζουν με ύπουλο τρόπο τα κοπέλια τών ξένων και οι τουρκόσποροι, ώστε να καθηλώνεται ο λαός στο παχνί. Όμως η ρήση "έσπειρες ανέμους και θα θερίσεις θύελλες" δεν έχει κριθεί ακόμη.

2. Ο "ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ" ΙΣΧΥΡΙΖΕΤΑΙ ΟΤΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΘΗΚΕ ΜΕ ΤΟΥΣ "ΘΕΣΜΟΥΣ". ΣΥΝΕΒΕΙ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΤΕ; 

Κατ' αρχήν ένα πολύ σημαντικό θέμα ουσίας:

Ένώ κόπτονται περί θεσμών ουδέποτε έλαβε χώρα διαπραγμάτευση τού ελλαδικού "χρέους" με θεσμοθετημένα όργανα τής ΕΕ. Δεδομένου ούτε το Eurogroup, ούτε η κ. Μέρκελ και ο κ. Ολάντ, περί τών οποίων μάς έσπασαν τα ούμπαλα τα ΜΜΕ επί καθημερινής βάσεως, ότι τηλεφωνούσε μαζί τους ο κ. Τσίπρας, συνιστούν θεσμοθετημένα όργανα τής ΕΕ. Ως Έλλην πολίτης πληροφορώ από αυτής τής θέσεως αμφότερους αυτούς τούς κκ. ότι δεν είναι στρατοδίκες και εάν επιθυμούν να συνομιλήσουν με εμέ να αποτανθούν στα αρμόδια θεσμοθετημένα όργανα.

Πέραν αυτού θα πρέπει να κατανοήσουμε τι εστί διαπραγμάτευσις: Όταν έχεις απέναναντι κάποιους κακόπιστους συνομιλητές - και στο ποσοστό που είναι κάποιος αριστερός, ή ο κ. Καμμένος, αυτό το γνώριζε και το γνωρίζει κάλλιστα, εξ όσων συνάγονται εκ τών μέχρι τούδε τοποθετήσεών του - και ο οποίος εν γνώσει σου επιχειρεί να σού κλέψει τα πάντα δια βιαίων μεθόδων, δεν πας στην διαπραγμάτευση για να παρουσιάσεις την μια ή την άλλη οικονομικού περιεχομένου πρόταση, εφ' όσον γνωρίζουν και οι πέτρες εκ προοιμίου, ότι αυτή θα απορριφθεί.

- Εάν μεν έχεις επιχειρήματα, περί τών οποίων έχουν κάποια ελπίδα να κατισχύσουν επί αναφανδόν κακόπιστων συνομιλητών, δηλαδή επιχειρήματα τα οποία προβαλλόμενα επιβάλλουν σε αυτούς εάν όχι την άμεσο αποδοχή τους, τουλάχιστον την διάθεση να διαπραγματευθούν, ώστε να επιτευχθεί κάποιος συμβιβασμός, τότε διαπραγματεύεσαι.

- Εάν δεν έχεις επιχειρήματα,. τα οποια είναι δυνατόν να κατισχύσουν ενώπιον κακόπιστων συνομιλιτών, τίθεται το ερώτημα, για ποιον λόγο διαπραγματεύεσαι; Επ' αυτού υπάρχουν αναμφιβόλως περισσότερες δυνατές σκοπιμότητες: Μια εξ αυτών μπορεί να είναι να κερδηθεί χρόνος, πετυχαίνοντας με αυτόν τρόπο να μεταθέσουν για κάποιο χρονικό διάστημα οι κακόπιστοι συνομιληταί την διεξαγωγή ενεργειών, που θα μπορούσαν να βλάψουν αυτούς που εκπροσωπείς. Το κέρδισμα όμως χρόνου με την μέθοδο τών διαπραγματεύσεων, δεν οφελεί όταν αποτελεί αυτοσκοπό, μεταθέτοντας μόνον τα δυσάρεστα στο εγγύς μέλλον, χωρίς έτερο όφελος. Εάν η χρονική μετατόπιση συμβάλλει στο να επιτευχθεί κάποιου είδους ανασύνταξη δυνάμεων ή/και να πραγματοποιηθεί κάποιος σχεδιασμός επιτελικής υφής, τότε και μόνον αυτή είναι σκόπιμος. Τέτοιου είδους όμως σκοπιμότητα από την πλευρά τής ελλαδικής κυβερνήσεως δεν υπήρξε.

Έτερος λόγος να διεξαχθεί εικονική διαπραγμάτευσις μπορεί να αφορά την απόσπαση τού ηθικού κύρους από τον αντίπαλο, επιχειρώντας να εκτεθεί αυτός σε δημόσιο επίπεδο. Η παρέμβαση όμως σε δημόσιο επίπεδο προϋποθέτει στγκεκριμένη πρόσβαση στα δημόσια μέσα. Επί τού προκειμένου αποτελεί κοινό τόπο η κατανόησις τού δεδομένου, ότι η τηλεοψία υπέχει τον ρόλο τής πρωτοκαθεδρίας στα ΜΜΕ. Οι πέντε εφημερίδες τού εξωτερικού, στις οποίες μπορεί να δημοσιευθεί μια συνέντευξις τού κάθε Βαρουφάκη, θάβονται εν τέλει στις χώρες που κυκλοφορούν αυτά τα έντυπα, μέσα στον μιντιακό οχετό τής τηλεοράσεως και τού κίτρινου τύπου (Διαμένω στην Γερμανία και τα ζω αυτά από πρώτο χέρι). Τουναντίον η προβολή αυτών των δημοσιευμάτων στα Ελλαδικά ΜΜΕ έχει σημαντικό αποτέλεσμα, το οποίον όμως περιορίζεται στα ελλαδικά όρια, όπου η ελλαδική κυβέρνηση διαθέτει ούτως ή άλλως σημαντικές προσβάσεις. Η ονείρωξη, την οποίαν εξήγγειλε με τυμπανοκρουσίες ο Α. Τσίπρας, ότι θα άλλαζε η διαπραγματευτική πρακτική του τα δεδομένα στην συνείδηση τών κοινωνιών, ιδιαίτερα στις χώρες τής νοτίου Ευρώπης, αποδείχθηκε φούσκα. Αναμφιβόλως  έγιναν κάποιες διαμαρτυρίες συλλογικού χαρακτήρος σε ευρωπαϊκές χώρες. Αυτές όμως από πλευράς αριθμητικής συσπείρωσης σε καμία περίπτωση δεν επαρκούσαν, ώστε να αποτελέσουν έστω κάποιο ελάχιστο αντίβαρο, στην πίεση που εξασκούσαν οι οικονομικοί δυνάστες. Χαρακτηριστικά το "αριστερό" γερμανικό κόμμα "die Linke" διοργάνωσε στα γραφεία του στο Βερολίνο εκδήλωση συμπαράστασης την ημέρα τών εκλογών τού Ιανουαρίου. Εκεί δεν παραβρέθηκε ούτε ένα μέλος τού σύριζα. Για να υπάρξει ελληνική παρουσία, είχαν καλέσει κάποιο ελληνικό συγκρότημα μουσικής, που παρουσίασε κυρίως τραγούδια τού Θεοδωράκη. Από ελληνικής πλευράς έγινε μια σύντομη αναφορά, από κάποιον που δήλωσε "παρατηρητής τών εκλογών". Επίσης, όταν ήλθε ο Α. Τσίπρας στο Βερολίνο για να συνομιλήσει με την Μέρκελ, έγινε μια εκδήλωση συμπαράστασης μπροστά στο γερμανικό κοινοβούλιο, όπου είμαστε ελάχιστοι συμμετέχοντες, δεδομένου ότι δεν είχε προηγηθεί καμία οργανωμένη κινητοποίηση.Η εντύπωση που δόθηκε, είναι ότι ο Α. Τσίπρας επιχειρούσε να κάνει το καλό παιδί απέναντι στην Μέρκελ.

Βεβαίως, εντός τών Ελλαδικών πλαισίων ο Τσίπρας κέρδισε σαφέστατα το ηθικό πλεονέκτημα όσο αφορά την διαπραγματευτική διαδικασία. Δεδομένο που συνέβαλε αποφασιστικά και στην μεγάλη επικράτηση τού όχι στο δημοψήφισμα. Αυτό όμως το δεδομένο όχι μόνον ουδόλως χρησιμοποιήθηκε υπέρ τής Ελλάδος κατά την διεξαγωγή τών διαπραγματεύσεων, αλλά εκ τών υστέρων δεν μπορώ να μην διαπιστώσω, ότι αποτέλεσε σκευωρία και μέρος τού σχεδίου για την επιβολή τού 3ου μνημονίου, όπως θα εξηγήσω στην συνέχεια.
Η προβληματική, κατά πόσο παρουσίασε η ελλαδική διαπραγματευτική αποστολή κάποια συγκροτημένη από πλευράς οικονομικής συγκροτήσεως πρόταση ή όχι κατά την διάρκεια τών διαπραγματεύσεων είναι πλήρως άνευ σημασίας. Επειδή αυτό ουδόλως ενδιέφερε τούς εκ προοιμίου κακόπιστους και ληστρικούς συνομιλητές. Αυτό γινόταν μονίμως αντιληπτό. Και εδώ οι προφάσεις τών κ.κ. Τσίπρα και λοιπών, ότι δήθεν δεν γνώριζαν, δήθεν ξεγελάστηκαν, δήθεν έκαναν τελείως λάθος εκτιμήσεις όσον αφορά την ποιότητα και τις προθέσεις τών "δανιστών", δεν ευσταθούν στο ελάχιστο. Είναι πολύ ξεβγαλμένοι στην πολιτική, ώστε να δικαιούνται να προσποιούνται τούς ανίδεους.

Στην περίπτωση λοιπόν που έχεις επιχειρήματα, αυτά για να είναι δυνατόν να αποδώσουν στην περίπτωση κακόπιστου συνομιλητού, πρέπει να είναι σε θέση να τον στριμώχνουν. Το να πάει κάποιος να διαπραγματευθεί με θηρία, μόνο και μόνο για να δώσει εξετάσεις καλής συμπεριφοράς, δείχνει ότι είτε είναι αδαής, είτε το πράτει για να εξαπατήσει αυτούς που εκπροσωπεί. Επειδή όμως το πρώτο αποκλείεται για ένα κόμμα που διαθέτει μέσα πλείστες όσες αλεπούδες, ισχύει το δεύτερο. Και αυτό πιστοποίησε επ' ακριβώς η συνέχεια τών εξελίξεων.

Εάν δεν έχει κάποιος επιχειρήματα, τα οποία να μπορούν να αποδώσουν, δεν έχει νόημα η διαπραγμάτευση. Σ' αυτήν την περίπτωση, εάν δεν υφίστανται άλλες επιλογές πέραν τής διαπραγματεύσεως, τότε ο εκπροσωπών στερείται συγκεκριμένου προγράμματος και προσποιείται τον σωτήρα για λόγους δημαγωγίας.

3. Ο ΛΟΓΟΣ ΕΝΕΚΑ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΔΙΕΞΗΧΘΗ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

Στο ποσοστό που οι Τσίπρας & Βαρουφάκης διεξήγον μια εικονική διαπραγμάτευση, προκύπτει το ερώτημα προς τι ο όλος σαματάς με την διεξαγωγή τού δημοψηφίσματος εφόσον:

- Ούτε αξιοποίησαν στο ελάχιστο το υποτιθέμενα θετικό για την "προσπάθειά" τους αποτέλεσμα

- Και με τις επιλογές που ακολούθησαν παραβίασαν κατάφωρα την λαϊκή εντολή τού δημοψηφίσματος.

Η απάντηση στο ερώτημα προκύπτει από τα εν τέλει αποτελέσματα που έποντο τού δημοψηφίσματος, δηλαδή την επιλογή τών capital controlls, ως στιγνού εκβιασμού για την επιβολή τού τρίτου μνημονίου.

Το διαπραγματευτικό ντουέτο

και

έχοντας ταυτοχρόνως απομυζίσει κατά το προηγούμενο διάστημα όλα σχεδόν τα ρευστοποιημένα αποθέματα των δημόσιων οργανισμών και ταμείων με την δήθεν σκληρή διαπραγμάτευση

διεξήγαγαν με λεονταρισμούς το δημοψήφισμα, ώστε να προσφέρουν στούς οικονομικούς δυνάστες τα προσχήματα για το πλήρες κλείσιμο τής στρόφιγγας τής ρευστότητος.

Το γκραν γκινιόλ τοπίο συμπληρώθηκε από τις απειλές τού W. Scheuble για grexit. Λες και είναι ποτέ δυνατόν, αυτός που έχει αρπάξει το βυζί τής αγελάδας, όταν αυτή είναι από πλαυράς φυσικών πόρων η πλουσιότερη χώρα τής ευρώπης και τής ρουφάει όχι μόνο το γάλα, αλλά και 10.000 αυτόχειρες, να το αφήσει ποτέ για λόγους ψεύτικου τσαμπουκά.

Έτσι τα "καλόπαιδα" τής διεθνούς διαπλοκής προσποιήθηκαν με την επιβολή τού τρίτου και χειρότερου μνημονίου, ότι όχι μόνον απεκατέστησαν την ρευστότητα, αλλά ματαίωσαν και τα σχέδια τού Σόιμπλε για απομπή τής Ελλάδος από την ΕΕ. "σώζοντας" την χώρα.

Το σκηνοθετημένο μπαλαμούτι προσέλαβε διαστάσεις γκροτέσκου με έντεχνα διοχετευμένες ειδήσεις αποπροσανατολισμού, στις οποίες συνέβαλε - συχνά άθελά του - και το διαδίκτυο. Τεχνιέντως διοχετεύθηκε η "είδηση", ότι σε τακτά χρονικά διαστήματα καταφθάνουν στην Ελλάδα αεροπλάνα από χώρα τής ΕΕ. φορτωμένα με κολλαριστά χαρτονομίσματα για να γεμίζουν τα μονίμως αδιαζόμενα ΑΤΜ τών τραπεζών. Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο επί μονίμου βάσεως, η χώρα θα έπρεπε να πλέει σε θάλασσα χαρτονομισμάτων τού Ευρώ, όπως ο Σκρουτζ Μακ Ντακ στο θησαυροφιλάκιό του για τον εξής λόγο:
Τα χρήματα που βγάζουν οι άνθρωποι από ΑΤΜ επιστρέφουν στο μεγαλύτερο ποσοστό πάλι στις τράπεζες. Τα περισσότερα από αυτά ξοδεύονται πλέον για είδη πρώτης ανάγκης σε κάποιε αλισίδες τροφίμων, ενοίκια κλπ. Οι πληρωμές όμως από κάποιο πόσό και άνω γίνονται μόνον μέσω τραπεζών. Και η περίπτωση οι καταθέτες να πάρουν τα χρήματά τους από τις τράπεζες για να βάλλουν στα στρώματα δεν υπήρχε με τα capital controlls για μεγάλο διάστημα, άρα αυτά παρέμεναν στις τράπεζες. Το επιχείρημα ότι αυτά τα χαρτονομίσματα δαπανώνται από το κράτος για την αποπληρωμή δανείων είναι αστείο, διότι τέτοια τεράστια ποσά μεταφέρονται με την μορφή ηλεκτρονικού χρήματος. Άρα προς τι οι καραβιές τών αεροπλάνων με χαρτονομίσματα η μια μετά την άλλη; Ο στόχος τής προπαγάνδας είναι προφανής: Να αιστανθεί ο κόσμος ότι βρίσκεται στο έλεος τού κάθε Ντράγκι για να μπορέσει να φάει ένα πιάτο φαγητό, ενώ τα θησαυροφυλάκια τών τραπεζών είναι βαρια φορτωμένα με χαρτονόμισμα. Χαρτί που εισέρχεται δεν ξαναβγαίνει εύκολα.

Το ίδιο δούλεμα παίχθηκε με κόκκινα δάνεια όταν φαλήρησε η Lehman Brothers. Στην ουσία τα ακίνητα των οποίων τα δάνεια που είχαν πάρει οι χρήστες δεν μπορούσαν να εξυπηρετηθούν, αγοράστηκαν από τις αδελφές τράπεζες της Λέμαν για ένα παρά. Με αυτόν τον τρόπο έχασαν οι δανειολήπτες την αξία των χρημάτων, που είχαν επιστρέψει από τα δάνεια. Οι "έξυπνοι" έκλεισαν ένα από τα μαγαζάκια τους, για να αρπάξουν τα ψυχία πλούτου, που εβρίσκοντο στα χέρια των μικρών.
Ο Καντάφι είχε αποθέσει στην J. P. Morgan 750 δις δολάρια. Πού πήγαν αυτά τα χρήματα μετά την εξόντωσή του; Οι τράπεζες μαζεύουν το χρήμα πτωχοποιώντας όλη την κοινωνία για να περάσουν τo χάραγμα. Ήδη τα ΑΤΜ δεν θα λειτουργούν στο άμεσο μέλλον στην Γερμανία με πλαστική κάρτα, αλλά με δακτυλικό αποτύπωμα, ως προστάδιο τού χαράγματος. Όσο αφορά τον αντιχρηστάκη, αυτός θα είναι τόσο πολύ η ενσάρκωση τού εξαποδώ, όσο και τα λοιπα ψέμματα που πλασάρουν, φτιάχνοντας από τον μακροπρόθεσμο προγραμματισμό τους δήθεν προφυτείες (εκ τού φυτεύω software).  

4. ΚΑΠΟΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ ΤΗΣ "ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗΣ" ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΠΟΤΙΜΗΘΗΚΑΝ

Κατά την διάρκεια τής διαπραγματεύσεως συνέβησαν μια σειρά σημαντικότατα γεγονότα, τα οποία ουδόλως αποτιμήθησαν:

- Η καγκελάριος Α. Μέρκελ δέχθηκε φοβερές επιθέσεις από κυρίαρχα συγκροτήματα τού γερμανικού τύπου, ενώ θα περίμενε κάποιος αυτά τουναντίον να την στηρίξουν.

Το περιοδικό DER SPIEGEL επανειλημμένα δημοσίευσε κατάφωρα προσβλητικά εξώφυλλα στα τεύχη του για την γερμανίδα καγκελάριο. Χαρακτηριστικότερα ήταν αυτό που την παρουσίαζε με στολή τών ναζί μπροστά στην Ακρόπολη μαζί με μέλη τής βέρμαχτ, καθώς και αυτό που την ταύτιζε με τις γνωστές στην γερμανική δημοσιότητα "γυναίκες τών ερειπίων". Πρόκειται για τις χήρες γυναίκες τών γερμανών στρατιωτών τού Β΄ παγκσμίου, οι οποίες καθάριζαν τα τούβλα μπροστά στα βομβαρδισμένα σπίτια, για να φτιάξουν ένα προσωρινό κατάλυμα. Τα ερείπια, τα οποία παριστούσε το περιοδικό, ήταν τα υποτιθέμενα ερείπια τής Ευρώπης ως αποτέλεσμα τής τρέχουσας γερμανικής πολιτικής. Δεν ήταν όμως μόνον το σπήγκελ, ως περιοδικό παγκοσμίου κυκλοφορίας, αυτό που αποδομούσε συστηματικά την σύγχρονη γερμανία, στην συνείδηση του διερχόμενου διαβάτου, δεδομένου, ότι ενώ μικρό είναι το ποσοστό αυτών που τα διαβάζουν, υπερπολλαπλάσιοι δέχονται το μήνυμα από τα ανηρτημένα εξώφυλλα.

Χαρακτηριστικό αυτών τών εκδοτικών συγκροτημάτων είναι ότι αποτελούν την μιντιακή πέμπτη φάλαγκα τών "διεθνών πολιτών" με έδρα τις ΗΠΑ.

Η σφοδρή επίθεση κυκλωμάτων των ΗΠΑ εναντίον τής γερμανικής πολιτικής, με τρόπο που να μην εκτίθεται άμεσα η επίσημη κυβέρνηση τους, εκδηλώθηκε και στο ζήτημα τής βιωσιμότητος τού ελλαδικού χρέους. Σύσσωμοι όλοι οι καθηγητάδες, δήθεν προοδευτικοί αλλά στην ουσία φερέφωνα τού κατεστημένου και φορτωμένοι με βραβεία νόμπελ, όπως οι Στίγκλιτς, Γκάλμπρεϊθ και Γκρούγκμαν παρουσιαζόντουσαν καθημερινά κατά την διάρκεια τής διαπραγματεύσεως, για να κατακεραυνώσουν την γερμανία, ότι αντιμετωπίζει με άσχημο τρόπο την Ελλάδα, προβαίνοντας επανειλημμένα σε δηλώσεις ενάντια στην βιωσιμότητα τού ελλαδικού χρέους.

Το ίδιο έπραξε μάλιστα συχνά και το ΔΝΤ, μέσω τής προέδρου και τού διαδόχου της. Χαρακτηριστική ήταν επίσης η εμμονή, που αυτό υπάδειξε, στο να μην συμμετέχει στο πρόγραμμα "διασώσεως" τού προτεκτοράτου, στην βάση, ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο. Η στήριξη μέσω επιχειρημάτων, την οποίαν παρείχαν στούς ανθρώπους τού αγγλοσαξονικού καθηγητικού κατεστημένου Βαρουφάκη και Λαπαβίτσα, ήταν προφανέστατη.

Για όποιον παρακολουθήσει προσεκτικά τα όσα εξαγγέλει σε ανύποπτο χρόνο σχετικά με τεκταινόμενα στην παρατιθεμένη στην προηγούμενη ανάρτηση βιντεοσκόπηση ο έτερος εκ αγγλοσαξονίας καθηγητής στο πανεπιστήμιο τής Οττάβα επωαζόμενος "σωτήρας" Δημήτρης Κιτσίκης, μπορεί να διαδεί τα σχέδια τών "διεθνιστών" όχι μονον για την Ελλάδα.
Στην γερμανία, ως νεοαποικία τών αγγλοσαξόνων, έχει ανατεθεί η βρώμικη δουλειά τής πτωχοποιήσεως και διαλύσεως τής Ελλάδος. Αυτή όμως η διαδικασία έχει ημερομηνία λήξεως. Σχετικά με την γερμανία ισχύει σε βάθος η πάλαι ποτέ εκτίμηση, ότι πρόκειται για γίγαντα με πίλινα πόδια. Ο γερμανός εξουσιαστής είναι μονίμως ξιπασμένος, υπερόπτης, αδηφάγος, αλλά ταυτοχρόνως και βαθύτατα αφελής.
Το μεγάλο ζητούμενα στην Ελλάδα δεν είναι τα αεροδρόμια, τα τραίνα και οι τηλεπικοινωνίες που εξαγοράζουν μπιρ παρά οι γερμανοί, αλλά τα ενεργειακά της κοιτάσματα. Αυτά έχουν τεράστια σημασία για την στρατηγική παγκόσμιας επιβολής, ειδικά στην τρέχουσα και την επόμενη φάση. Όποιος προσέξει την βιντεισκόπηση με το καθηγητή Φώσκολο σε προηγούμενη ανάρτηση, μπορεί από τα τεκμηριωμένα επιχειρήματα να προσλάβει σημαντικότατες οληροφορίες σχετικά. Τα ευρωπαϊκά κοιτάσματα στην Βέρειο Θάλασσα έχουν σχεδόν εξαντληθεί. Η τεράστια ανάγκη τής Ευρώπης για ενέργεια την ωθεί προς την Ρωσία, η οποια έχει εισέλθει πλέον σε τελείως νέο στάδιο, όσο αφορά την πολιτική της. Η Ρωσία ξεπερνώντας δομικές αδυναμίες τού παρελθόντος παρεμβαίνει πλέον στα διεθνή γεωπολιτικά δεδομένα με πρωτόγνωρη ορμή, επιβάλλοντας με πολύ εύστοχο μέθοδο ανατροπή τών σχεδίων τού δυτικών. Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΑΠΟΚΟΠΕΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΩΣΙΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΛΗΣΗ ΤΩΝ ΚΟΙΤΑΣΜΑΤΩΝ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ. Με αυτό τον τρόπο θα επιχειρηθεί και η οικονομική περιθωριοποίηση τής Ρωσίας. Και είναι αστείο να υποθέσει κάποιος, ότι οι πολυεθνικές θα επιτρέψουν στην γερμανία να προσπορευτεί αυτόν τον πλούτο.

Όταν ολοκληρώσει η γερμανική πολιτική με την συνεπικουρεία των Τσίπρα/Καμμένου και ίσως αυτών που ακολουθούν την διάλυση τής Ελλάδος και τής λοιπής ευρώπης, θα έχει σημάνει και το τέλος τής γερμανικής ηγεμονίας. Η γερμανία θα γκρεμιστεί ως χάρτινος πύργος, όπως αυτό συνετελέσθη πολλάκις στο παρελθόν. Από το λούστρο τής μπότας δεν θα παραμείνουν παρά τα τρύπια τσουράπια.
Αυτά που εξαγγέλει ο Δ. Κιτσίκης είναι χαρακτηριστικά:
Πρόσδεση στο δολάριο, δημιουργία τού τριγώνου Τουρκίας, Ελλάδος, Ισραήλ, άντληση υδρογονανθράκων, μια νέα ηγεσία τών "αδιάφθορων" και λιγάκι Αρμαγεδώνας για να τσουρουφλιζόμαστε "καθότι οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι δια παντός κακοί". Ξέρουν λοιπόν πολύ καλά τα παλικαρόπουλα που δουλέβουν για το γκρέξιτ, πού πάει η δουλειά.
Καθότι το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι ποτέ το γκρέξιτ ή το μη γκρέξιτ, το μέσα ή έξω από το ευρώ, το μέσα ή έξω από την ΕΕ., αλλά ποιος και για ποιο λόγο απεργάζεται το κάθε κολοκύθι. Ποιος δηλαδή κρατάει το μαχαίρι και το πεπόνι. Και για όποιον επιθυμεί να ζει και να πεθαίνει ραγιάς έχει πολλά μανάβικα και χασάπικα η πιάτσα.


5. ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΛΟΓΟ ΔΙΕΞΗΧΘΗΚΑΝ ΟΙ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 

Ο Α. Τσίπρας είχε ισχυρισθεί στην "βαρυσήμαντη" συνέντευξή του, ότι "δεν πρόκειται να είναι πρωθυπουργός παντός καιρού", καταρρακώνοντας πάσα έννοια αξιοπιστίας. Στην περίπτωση που πράγματι είχε δεχθεί πίεση για την αποδοχή τού μνημονίου, θα περίμενε κάποιος όντως στην βάση μιας κάποιας υποτιθέμενης στοιχειώδους αξιοπιστίας να επιλέξει να δραπετεύσει μέσω εκλογών, στον βαθμό που μια απλή παραίτησή του από την πρωθυπουργία θα μπορούσε να δημιουργήσει χαοτικές συνθήκες, που θα τον εξέθεταν. Αυτός όμως απέδειξε, όχι μόνον μετεκλογικά, ότι και κοπριά να βρέξει θα ανέβει στο κατάστρωμα για να προσποιείται τον πιλότο.
Ποιος δραπέτης; Τόνους αλάτι να ρίξουνε αυτός δεν ξεκουμπίζεται με τίποτε, εφόσον επωάστηκε γι' αυτόν τον λόγο. Στην ουσία φέρνοντας ένα μνημόνιο που δεν βγαίνει με τίποτε στους στόχους του, είναι ο πιο φανατικός αχθοφόρος τού γκρέξιτ. Μαζί με τους δεξιούς, οι οποίοι εκλιπαρούσαν να συγκυβερνήσουν μαζί του, ώστε να τού προσδώσουν εύσημα και ψήφους. Διότι υπεράνω τού κόμματος εβρίσκεται το σύστημα. Και υπεράνω τού συστήματος η μεγάλη ανατολή, εκ τής οποίας εφορμά ο εωσφόρος.
Όπως αποδείχθηκε ο σύριζα αποτελούσε ήδη από τον Ιανουάριο την πλέον καταλληλη συστημική επιλογή. Η κοινοβουλευτική του όμως κυριαρχία έφερε στο προσκήνειο μοιραία και πρόσωπα, όπως η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, που έκαναν το "σπίτι τού λαού" και τον "ναό τής δημοκρατίας" ρόμπα. Αυτοί έπρεπε με κάθε τρόπο να εκδιωχθούν. Και καθότι διαθέτουν κάποια ελάχιστη επιρροή και αίγλη μέσα σε μια χειμαζόμενη κοινωνία η μόνη δυνατότητα ήταν η εκλογική νοθεία. Εάν θέλουμε να εξετάσουμε τούς λόγους που επιβάλεται κάτι, ας εξετάσουμε αυτά που ακολουθούν. Δεν ήταν ότι τον Α. Τσίπρα ενοχλούσε η συνείδησή του. Άλλοι ήταν αυτοί, οι οποίοι έπρεπε πάσει θυσία να φύγουν, διότι χαλούσαν την συνταγή.

Με το τρίτο μνημόνιο οι "μικρομεσαίοι δημοκράτες" θα χάσουν και ότι τούς απέμεινε. Ας μην ξεγελιόμαστε όμως: Τρέχοντας πίσω από την ΕΕ. και τα κόμματα τής διαπλοκής μια ζωή ενέχονται. Δεν δημιούργησαν περιουσίες, αλλά επισυσσώρευσαν ως μικροί κολαούζοι τών μεγαλοαπαταιώνων κλοπιμαία. Όπως τούς τα δίνουν οι αρχηγοί τους, έτσι τους τα παίρνουν. Ζητούμενο ήταν να διαπαιδαγωγηθεί μια κοινωνία στην κλεψιά, τον φιλοτομαρισμό, στον άκρατο υλισμό και τον οπαδισμό, στην τζάμπα μαγκιά και την καταβαράθρωση τών ουσιαστικών αξιών.
Μα μην ανησυχείτε, διακηρύσσει παρ' όλα αυτά ο Δημήτρης Κιτσίκης. Πάλι θα τα ξαναφτιάξουμε όλα. Η Ελλάδα θα γίνει πετρελαιπαραγωγός χώρα και τότε θα ξεπεράσουμε την κρίση και θα ξεκινήσει εκ νέου η ανοικοδόμηση. Όλα θα τα ξαναφτιάξουμε από την αρχή.
Βεβαίως, το δίχως άλλο.
Διότι θα πρέπει να διαπαιδαγωγηθεί και η επερχόμενη γενιά, τα παιδιά των κλεπταποδόχων στην κλεψιά και τον αμοραλισμό.
Όσο αφορά το γεγονός, ότι αυτή η οδός είναι στρωμένη με ανθρώπινα πτώματα, τι μπορούμε να κάνουμε;
Έχει δίκιο ο Μήτσος. Αφού η ανθρωπότητα ανέκαθεν αποτελείτο από παλιανθρώπους, έτσι θα παραμείνει. Ή υπάρχει κάποιος τρελός, που πιστεύει ότι μπορεί να αλλάξει κάτι;
Δεν υπάρχει καμία νοθεία. Βλάκες είμαστε και τούς ψηφίζουμε.