ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΑ ΓΙΔΟΠΑΖΑΡΑ - ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ...

Θεωρώ ότι τα πολλά γίδια βαραίνουν και ασχημαίνουν την σελίδα.
Γι αυτό στην συνέχεια παραθέτω φωτογραφία τής μανούλας μου, ώστε να την ομορφαίνει λιγάκι.
(Η φωτογραφία είναι από το έτος 1987. Η μανούλα μου με άφησε ορφανό το 1991).

"Δεν είναι ο "Άγγελος" που δεν αντέχεις αλλά τα μούτρα σου στον καθρέφτη που κουβαλά αυτός..."
Ανώνυμος

 Θελω να πω όταν ήρθες στην κολαση , δεν ήξερες τι ήταν , τωρα ξερεις , κερδισμένος εισαι.
« πάντα» κερδισμένοι είμαστε , one way or another.
Tuluba
 
"...Επίσης, ο αποσυμβολισμός είναι μια ιδιαίτατα προσωπική κατάσταση-βίωμα και το 'μοίρασμα' του μπορεί να αποβεί 'επικίνδυνο' ενίοτε για τους μοιραζόμενους εξαιτίας πιθανής ενεργειακής ασυμβατότητας..."
Αιξ 

"...Διότι δω μπιμπουνάκι μου καλό, για να φτάσεις σε ΕΝΝΟΗΣΗ χρειάζεται να δουλέψεις στα αφηρημένα πεδία... εκεί λάμβαναν και λαμβάνουν χώρα όοοοοολες οι μυήσεις και όοοοοολα τα αρχαία μυστήρια...." 
 Ζιζύ

"...ολα ξεκινησαν απο ενα μυθιστορημα που γραφτηκε το 1917 απο τον αρχισατανιστη Aleister Crowley.λεω στο φτερο τι ελεγε ...καποτε γινονταν ενας πολεμος λευκων και μαυρων μαγων [δηλαδη πολεμουσε αυτη η αναθεματισμενη φαρα μεταξυ τους] και για να αυξησει τις δυναμεις της φαρας του παρεσυρε μια γυναικα την Lisa la Giuffria που την επεισε να δεχτει μεσω πολυπλοκων μαγικων εργασιων ενα σατανικο πνυεμα ,μεσω καταληψης η μεσω ανοιγματος πυλης για να βγει μεσω αυτης το moonchild, τρελα πραμματα αυτα αδελφια...."
"...αναφερες την Αλικη ,αν μιλαμε για την ιδια στο βιντεακι ,δεν πρεπει να ξεχναμε ο ο συγγραφεας του βιβλιου που αναφερεται σε αυτην , ο κληρικος Charles Lutwidge Dodgson,ηταν διαβοητος παιδεραστης του κερατα, καθως και ροδοσταυρος..."
PANDAROS

"Μάγκεζ, κάθε μορφή Γνώσης που συλλαμβάνετε νοητικά, στο επίπεδο που βρίσκεστε, θα πρέπει να γειώνεται. Αυτός είναι και ο σκοπός Της. Να κάνει 'ομαλότερο' το μπέκα, το βγέκα και το ενδιάμεσο της υλικής κατάστασης που διανύετε. Κατανοώ ότι τέτοιας φύσεως νοητικές μανούβρες, σας εξιτάρουν ιδιαιτέρως. Ομως. Δεν αρκεί μονάχα να ανεβάζετε την ενέργεια στα 'άνω' ώστε να κατανοείτε τη Γνώση. Θα πρέπει και να την κατεβάζετε στα 'κάτω'. Είσθε νους, είσθε ψυχή αλλά είσθε και σώμα. Έχετε και οργανικές-κοινωνικες αναγκες. Θα πρέπει να μάθετε να το κάνετε βάσει του Ρυθμού. Δλδ, η σύλληψη ενός συμβόλου θα πρέπει εν συνεχεία να γειώνεται, να βρίσκει καθρέφτισμα και χρησιμότητα με κάποιον τρόπο στην γήινη καθημερινότητα σας. Όταν συλλαμβάνετε πολλαπλά σύμβολα χωρίς να τα γειώνετε με Ρυθμό, επέρχεται μπούκωμα και η γείωση είναι δυσκολότερη..."
Αιξ

"... Η τελική σκηνή σου λέει ότι η Ορθοδοξία, ήτοι η πορεία μέσω του σκάφους που κυβερνήτης είναι Εκείνος προς τοποθέτηση του όντος στον προορισμό του, δεν έχει να κάνει με την θρησκεία, αλλά με τον πνευματικό βίο. Κάποια στιγμή καπετάνιος και επιβάτες…ναι ταυτίζονται...."
Ανώνυμος ή Μίλτος


4. ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΓΙΔΟΣΟΥΠΑ ΜΑΓΕΙΡΕΜΕΝΗ ΜΕ ΣΥΝΤΑΓΗ ΜΕΓΑΛΟΒΑΘΜΟΥ ΜΑΣΟΝΟΥ 

Σε αναζήτηση τού λιγοστού ήλιου, πήγα σήμερα το μεσημέρι στο πάρκο, που είναι κοντά εκεί που μένω. Ο ήλιος για μια ακόμη φορά ήταν κρυμένος πίσω από τα σύννεφα, αλλά τι να κάνουμε, αυτόν έχουμε. Μάζεψε όσο μπορείς, σκέφτηκα.
Σε αναζήτηση τού λιγοστού ήλιου, πήγα σήμερα το μεσημέρι στο πάρκο, που είναι κοντά εκεί που μένω. Ο ήλιος για μια ακόμη φορά ήταν κρυμένος πίσω από τα σύννεφα, αλλά τι να κάνουμε, αυτόν έχουμε. Μάζεψε όσο μπορείς, σκέφτηκα.

Με κουμπωμάνο το παλτό ως επάνω κάθησα σε ένα παγκάκι. Γέρνοντας προς τα πίσω, έφερα το πρόσωπό μου σε οριζόντια θέση, για να απορροφήσει αυτό το λιγοστό φως. Έκλεισα τα μάτια, προσπαθώντας να εμφυσήσω μέσα μου μια διάθεση ευεργεσίας. Εισπνέοντας, προσπάθησα να κρατήσω για λίγο το αέρα στούς πνεύμονες. Στην περιοχή δεν εφαίνοντο να υπάρχουν άλλοι άνθρωποι και το γνωστό θρόισμα των φύλλων δεν ακουγόταν πλέον, μια και τα περισσότερα δένδρα ήσαν γυμνά. Ακόμη περισσότερο μού έλειπαν τα τιτιβίσματα των πουλιών, που εδώ και μήνες είχαν μετεναστεύσει προς τον νότο. Περισσότερο από όλα όμως μου έλειπαν οι πάπιες, που είχαν εγκαταλείψει την μικρή τεχνητή λίμνη. Η εικόνα της μού δημιουργούσε θλίψη: Ανάμεσα στον πάγο ήσαν σφηνωμένα κάθε είδους απορρίματα. Μοιραία έτσι δημιουργείται στεναγμός. Μα πριν προλάβω να εκπνεύσω, μια φωνή με εξέπληξε:
- Καλημέρα σας. Είστε ο Μποτίλιας;
Μια ηλικιωμένη κυρία βρισκόταν σε μικρή απόσταση από το παγκάκι και μού χαμογελούσε ευγενικά.
Δυσκολεύθηκα να συνέλθω από την έκπληξη. Πίστευα, ότι τουλάχιστον σε αυτό το μέρος διατηρούσα κάποιο διαδικτυακό ινγκόγνιτο.
- Σάς διαβάζω ανελλειπώς, συμπλήρωσε η ευγενική αυτή παρουσία, πριν προλάβω να τής πω καλημέρα.
Τρελάθηκα. Και μετά γράφει ο Κ.Δ, ότι τα threads έχουν το πολύ εκατό αναγνώστες. Κοίτα που φθάνει η χάρη τής σελίδας μέχρι το πάρκο, σκέφθηκα.
- Καλημέρα σας, αλλά πείτε μου καλη μου κυρία, εδώ ο κόσμος χάνεται και σείς καθόσαστε και διαβάζετε για τα τραγιά πού γράφω εγώ; τής απάντησα.
- Καταλαβαίνω, καταλαβαίνω, μού αποκρίθηκε. Κάποιοι σας αποδίδουν ενασχόληση με βυζαντινισμό και πάρεργα, σε φάση που όλα γύρω είναι έτοιμα έτοιμα να καταρρεύσουν. Όμως εσείς πολύ καλά κάνετε, που καταπιάνεστε με την ουσία τής εξουσίας. Εάν δεν διερευνηθούν αυτά είναι αδύνατο να μπόρεσουμε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις. Αν και για να πώ την αμαρτία μου, αυτά που γράφει ο κύριος Εργοδότης, τα βρίσκω πιο γοητευτηκά από τα δικά σας. Όμως δεν σας κρύβω, ότι και εσάς σας παρακολουθώ προσεκτικά. Ξέρετε... Μεγάλωσα πια και είναι πολλές οι ώρες τής μοναξιάς μέσα στο καταχείμωνο. Ευτυχώς που υπάρχει το διαδίκτυο και τα CD με παλιά τραγούδια, που βάζουν οι εφημερίδες. 


- Μα κυρία μου, είπα, συχνάζω συνέχεια στο πάρκο και δεν έτυχε μέχρι τώρα να σάς συναντήσω ποτέ. Πώς συμβαίνει αυτό; Θα είχαμε τόσα να κουβεντιάσουμε.
- Άχ, πώς να μπορέσετε να με καταλάβετε! είπε η κυρία αναστενάζοντας. Αλλάζω τόσο συχνά τόπο διαμονής. Μια επισκέπτομαι την κόρη μου, μια τον γιό μου, μια εκτελώ ειδικές αποστολές. Εσείς εξ άλλου δεν γράψατε τόσες φορές για συγχρονικότητες και δίκτυα;
- Πώς ονομάζεσθε κυρία μου, εάν επιτρέπετε, ρώτησα.
- Μα δεν με καταλάβατε ακόμη; Είμαι η θεία Μάρω.
- Πώς είπατε; Δεν θυμάμαι να έχω κάποια θεία με αυτό το όνομα, είπα παρεξενεμένος.
- Αχ καλέ μου κύριε Μποτίλια! Όταν επιστρέψετε στο σπίτι σας διαβάστε το πρώτο σχόλιο στην ανάρτηση που γράφετε σήμερα και θα δείτε ότι ο κύριος Hell Combatant σκέφτεται πολύ πιο γρήγορα από εσάς. Δεν έχετε ακούσει εκείνο το ωραίο τραγούδι τού Νιόνιου, που λέει "Θεία Μάρω, καλέ θεία Μάρω, φύλαξε και για μας λίγο χαλβά...", είπε η κυρία με ένα αινιγματικό βλέμμα.
- Μην μου πείτε! 
- Βεβαίως, βεβαίως. Εγώ είμαι αυτή. Και εάν δεν έψαχνα να βρώ εσάς, για ποιον άλλον θα μπορούσα να ενδιαφερθώ.
- Λοιπόν πετύχατε ακριβώς, αναφώνησα. Να ξέρατε πώς μού αρέσει ο χαλβάς! Φέρατε τίποτε; Ήδη μού ανοίξατε την όρεξη. Αφήστε που μου θυμίζετε την συμπεθέρα μας από την Πόλη, που έφτιαχνε καταπληκτικό γαλακτομπούρεκο.
- Μα τί λέτε! Αφού όπως είχε γράψει παλαιότερα ο Ανώνυμος φίλος σας, δεν αρμόζει να σκεπτόμαστε με την γαστέρα. Φυσικά και σάς έφερα κάτι. Με άδεια χέρια δεν θα ερχόμουν ποτέ να σάς βρώ. Κάτι πολύ πιο πολύτιμο από τον χαλβά... Κάτι που τελικά χρειαζόσαστε άμεσα...
Η γυναίκα με έβαλε σε σκέψεις. Τελικά μια γυναίκα που θέλει να σε ευχαριστήσει, εάν δεν σού δώσει χαλβά, τότε πρέπει να σού δωρίσει τον έρωτά της. Αλλά αυτή ήταν περασμένης ηλικίας.
Την κοίταξα στο πρόσωπο με μεγαλύτερη προσοχή. Πράγματι μετέδιδε μια εντύπωση ευγένειας και καλοσύνης. Δεν χρειάστηκε προσπάθεια για πείσω τον εαυτό μου, ότι αυτή η κυρία ήθελε το καλό μου. Όμως από την άλλη σκέφτηκα, τι θα μπορούσε να είναι αυτό που χρειάζομαι άμεσα και έντονα, πέρα από τον χαλβά και τις ερωτικές περιπέτειες.
- Αφού το ξέρετε πολύ καλά ο ίδιος, κύριε Μποτίλια, ότι οι σκέψεις σας πηγαίνουν πάντοτε προς μια κατεύθυνση, πρόσθεσε η "θεία Μάρω". Σάς είπα ότι σάς διαβάζω, άρα γνωρίζω καλώς πώς σκέπτεσθε και τι σάς απασχολεί. Και επειδή έτυχε να έχω στην διάθεσή μου αυτό που χρειάζεσθε στην προσπάθειά σας, δεν μπορούσα να σάς το στερήσω.
Ενώ η θεία μίλαγε, ασυναίσθητα έβαλα το μυαλό μου να δουλέψει. Η θεία πράγματι φαινόταν να καταλαβαίνει μπόλικα πράγματα και προφανώς ήθελε να φανεί χρήσιμη. Ανήκω σε αυτούς, που πιστεύουν ότι ο καθένας μπορεί πράγματι με τον τρόπο του να συνδράμει μια προσπάθεια, εφόσον πειστθεί, ότι αυτή είναι άξια στήριξης και αρωγής. Και πάντοτε έτριβα τα χέρια μου με χαρά, όποτε έβλεπα να έρχεται από κάπου βοήθεια.
Για να μην φανώ τελείως απροετοίμαστος απέναντι σε πιθανές ευεργεσίες τού πεπρωμένου, αλλά και για να δείξω στην θεία Μάρω, ότι μπορώ να την παρακολουθώ τουλάχιστον εξίσου γρήγορα όπως ο Σαββόπουλος, αποφάσισα να αναλάβω ο ίδιος την πρωτοβουλία τής συζήτησης:

- Λοιπόν, όπως ήδη θα γνωρίζεις, καλή μου θεία, είπα, αυτήν την περίοδο προσπαθώ μαζί με τον φίλο μου Κ.Δ και πολλούς άλλους φίλους και φίλες στα σχόλια να δώσουμε μια ερμηνεία στο clip, "I Pet Goat II" ή Τραγοδύο, που λέω εγώ. Σίγουρα θα μού φέρνεις κάποιο σύνδεσμο σχετικά με κάποιο κείμενο ή βιντεοσκόπηση, η οποία θα απαντάει στα ερωτήματά μας και θα λύνει το γρίφο.
Μα τί λέτε τώρα, απάντησε με ύφος που έκφραζε σαφή αντίρρηση η θεία, εάν επρόκειτο για κάτι τέτοιο θα σάς έγραφα κάποιο σχόλιο, ή εάν προτιμούσα να το πράξω διακριτικότερα, θα σάς έστελνα μέιλ...
- Κρίμα, αναστέναξα. Προς στιγμήν ήλπισα, ότι θα με βοηθούσατε να απαντήσω στα τόσα ερωτήματα που έχουν τεθεί και να μπορέσω να λάβω στοιχειωδώς θέση έναντι των τόσων εντοπισμών που έχοτν γίνει... Έχω ξέρετε και το φιλαράκι τον Πάνδαρο, που με έχει βάλει στα δύσκολα και επιμένει. Με καλεί να πάρω θέση, ισχυριζόμενος σώνει και καλά, ότι το clip είναι σατανιστικό... Εάν μπορούσατε να με βοηθήσετε τουλάχιστον σε αυτό το θέμα! Κάτι να μπορέσω να γράψω σαν απάντηση στον άνθρωπο. Ψάχνει πράγματα και γράφει σχόλια, ενώ εγώ παρακολουθώ αμήχανα, όπως οι αγελάδες που βλέπουν το τραίνο όταν περνάει. 
- Μα καλέ μου κύριε Μοτίλια, εάν είναι δυνατόν εσείς να μού ζητάτε κάτι τέτοιο! Εάν το clip ήταν σατανιστικό, τότε τα πράγματα θα ήταν τόσο απλά... Και τί σημαίνει "σατανιστικό"; Μήπως και όλα τα υπόλοιπα που μάς σερβίρουν στο Μάτριξ δεν είναι μια από τα ίδια... Αφού καλώς γνωρίζετε, ψάχνοντας αυτό που λέγεται δυαρχία, ότι ο σατανάς δεν είναι παρά μια δυστυχισμένη εφεύρεση, ενά κουρελόπανο που χρησιμοποιούν όλοι οι άλλοι αχιτέκτονες τού Μάτριξ ως παρατέσμα, ώστε να μπορούν να καλύπτονται πίσω από αυτό και να το προσποιούνται τούς "καλούς" και "αγαθούς", τούς υποτιθέμενους "ευεργέτες" τής ανθρωπότητος. Μια από τα ίδια είναι και αυτοί όλοι. Ίδια γεύση τραγόσουπας. Μόνο το περιτύλιγμα διαφέρει από πιάτο σε πιάτο, ώστε να μπορεί να παραπλανεί, συμπλήρωσε εκδηλώνοντας πόνο ψυχής η θεία. Εάν ήσαν σατανισταί μόνο οι "σατανισταί", δεν θα είχα καταντήσει ο κόσμος σε αυτό το χάλι. 

Έπαθα κολούμπρα. Η θεία φαινόταν να σκαμπάζει πολύ περισσότερα από ότι όλες οι άλλες θείες μου μαζί. Δεν θέλω να τις υποτιμήσω αυτές βέβαια καθόλου, διότι και αυτές ήσαν ή είναι - όσες βρίσκονται εν ζωή - σοφές γυναίκες, οι οποίες με υπεραγαπούσαν και υπεραγαπούν, προσπαθώντας πάντοτε να με νουθετήσουν εγκαίρως, τουλάχιστον όσο αφορά τα γλυστρίματα σε εξωσυζυγικές κακοτοπιές. Αυτή η γυναίκα όμως έμοιαζε να έχει δώρημα, ταλέντο, να είναι ψαγμένη, ή τουλάχιστον να διαθέτει από κάπου κάποια πολύ χρήσιμη για μένα ενημέρωση.
Καθώς σκεπτόμουν αυτά, βρισκόμουν σε νοητικό μεταιωρισμό. Εξ άλλου, πώς μπορεί κάποιος να κρύψει την έκπληξή του, όταν βρίσκεται τελείως απροετοίμαστος για μια βόλτα στο πάρκο και τού συμβαίνουν τέτοια πράγματα.
Όπως είναι λογικό, μόλις ξεπέρασα την φάση τής έκπληξης, το μυαλό μου έτρεξε γρήγορα στην σκέψη, τι θα μπορούσε να έχει η θεία για να μού δώσει, που όπως είπε χρειάζομαι μάλιστα άμεσα.

Μια παρουσία όπως αυτή τής θείας, είναι αυτονόητο να μπορεί να μαντεύει απλές σκέψεις, όπως οι δικές μου, οπότε για να με βγάλει από το προσωρινό αδιέξοδο τής σιωπής, μού είπε:
- Αυτά είναι τα χοντρά μπερδέματα με το Μάτριξ. Και όπως έχετε αναφέρει πολλές φορές ο ίδιος, σκοπεύετε να επιχειρήσετε μια ρωγμή σε αυτό. Όμως, όπως πάλι ο ίδιος έχετε δηλώσει, πιστεύετε, ότι κι αν ακόμη καταφέρετε να την σχεδιάσετε, δεν θα μπορείτε αυτήν να την κοινοποιήσετε. Το αναμενόμενο σοκ που θα δεχθούμε όλοι οι "δεσμώτες" από αυτήν, προεικάζεται να είναι τόσο ισχυρό, εφόσον ανατραπεί πλήρως το κοσμοειδωλό που μας έχουν εμφυσίσει, μέσω τού προγραμματισμού που υφιστάμεθα, ώστε να μην μπορούν να σταθμιστούν οι επικίνδυνες συνέπειές του. Από την άλλη δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να παραμένουμε στο έλαιος των "θαυματοποιών" μέσα στις σπηλιές αιωνίως. Ειδικά τώρα, που αυτοί δρούν ακατάσχετα για την επιβολή τού "τέλους τής ιστορίας", το οποίον έχουν σχεδιάσει οι "σκιές" και οι "προφύτες". Εξάλλου γνωρίζετε, πόσο μπορούν αυτές να παραπλανούν... Ακόμη και το υπηρετικό τους προσωπικό.

- Με εκπλήσσετε στην κυριολεξία, είπα στην θεία. Φαίνεσθε πολύ ενημερωμένη. Μήπως είσθε η Αιξ ή Ζύζι, που σχοιάζουν προσφάτως στο ιστολόγιο;
- Καλέ τι λέτε; αναφώνησε η θεία. Εάν ήμουν ένας από αυτούς τούς κυρίους θα πήγαινα να συνδράμω συγγραφικώς τον Μπουκόφσκυ και όχι εσάς. Και μην τον υποτιμάτε καθόλου τον Charles! Η γραφή του διακρίνεται από πολύ ισχυρότερο λυρισμό σε σύγκριση με την δική σας. Εξ άλλου σε τέτοιες περιπτώσεις, οι υπηρεσία με την οποία συνεργάζομαι, δεν θα έστελνε εμένα, αλλά κάποια νεώτερη συνάδελφο. Παρόλο που και εγώ μπορώ να ισχυρισθώ, ότι στην νεότητά μου πυροδότησα κάποια πονήματα όπως το "Sex Machine". 

Θα με τρελάνει η θεία, σκέφτηκα. Ας την ρωτήσω καλύτερα τι είναι αυτό που θέλει μού δωρήσει. Όμως σκέφθηκα να το κάνω με εύσχημο τρόπο:  
- Προηγουμένως μιλήσατε για υπηρεσία με την οποία συνεργάζεσθε, ποιά είναι αυτή; ρώτησα.
Η θεια με κοίταξε με ένα μορφασμό, που έδειχνε ότι είχα παραβιάσει κάτι στοιχειώδες.
- Συγγνώμη, εάν γίνομαι περίεργος, πρόσθεσα. Είναι αυτονόητο, ότι δεν είναι αναγκαίο να μού απαντήσετε σε κάτι που δεν με αφορά.
- Δεν σάς αφορά; Μα τι λέτε τώρα. Σάς αφορά και με το παραπάνω. Μόνο, που για να είμαι ειλικρινής εκτιμούσα ότι θα είχατε καταλάβει ήδη ποιος με έστειλε σε σάς.
Η θεία άρχισε πλέον να με μπερδεύει τελείως.
- Μήπως μπορείτε να βοηθήσετε λιγάκι τον αφελή που βρίσκεται ενώπιόν σας, να καταλάβει σχετικά; ρώτησα.
- Μα καλέ μου είναι ηλίου φαεινότερον, απάντησε με στόμφο η θεία. Πώς δεν καταλάβατε ακόμη, ότι με στέλνει σε σάς η Πρόνοια; Η Πρόνοια είναι αυτή που σάς επέλεξε.
Ακούγοντας αυτά τρόμαξα. Τα ίδια είχε ισχυριστεί και ο Αδόλφος για τον εαυτό του. Μήπως τελικά η θεία ήταν κάποιο εκτόπλασμα από το απώτερο βεβαρημένο παρελθόν αυτής τής πόλης, και εκινείτο μεταξύ τής πρώην καγκελαρίας και άλλων υπηρεσιών το τρίτου ράιχ;
Από την άλλη όμως, όσα έλεγε η θεία εβρίσκοντο στο δικό μου μήκος κύματος. Επί πλέον τα πρώην γραφεία τής γκεστάπο ήσαν στο άλλο άκρο τής συνοικίας.

- Αφού λοιπόν καταλάβατε περίπου μέσα - έξω ποια μπορεί να είμαι, ας σάς πω και τι είναι αυτό, το οποίον έχω εξουσιοδοτηθεί να σας δωρήσω, είπε η θεία. Οπωσδήποτε θα έχετε δεί την ταινία "Ζούν Αναμεσά Μας", δεν είναι έτσι; Εξ άλλου τι σόι συνομωσιολόγος θα είσαστε, εάν αγνοούσατε την άλφα-βήτα, που όλοι γνωρίζουν.
- Βεβαίως και την γνωρίζω, απάντησα. Μήπως μεταφέρετε κάποιο προς υπογραφή συμβόλαιο για να πρωταγωνιστήσω σε κινηματογραφική παραγωγή; Πάντοτε πίστευα ότι έχω ταλέντο. Αυτοί που φοβήθηκαν να με προωθήσουν μέχρι σήμερα, είναι οπωσδήποτε οι σκηνοθέτες, επειδή μπορεί να τούς έτρωγα το ψωμί. Αναλογιστείτε μόνο τον τρόμο τού Κόππολα, όσο αφορά τα γένια που άφηνα παλαιότερα. Ακόμη, όταν ήμουν μαθητής, μια γειτόνισά μας πρωταγωνιστούσε σε ασπρόμαυρες ταινίες. Συχνά μας επισκεπτόταν για καφέ, διότι είχε δημιουργηθεί και ένα νταλαβέρι με ένα μπάρμπα μου, ο οποίος ενδιαμέσως έχει φύγει από την ζωή. Αλλά παρεναίβει ο παππούς μου ο μακαρίτης, ο οποίος δεν τού επέτρεπε παντρολογήματα με την αρτίστα.
- Αυτό που σάς φέρνω είναι πολύ σημαντικό. Και μόνο εσείς θα έχετε κάτι τέτοιο εκτός κινηματογράφου. Είναι ένα ζευγέρι γυαλιά, όπως αυτά που φόραγε ο πρωταγωνιστής τής ταινίας. Σε λίγο θα μπορείτε να τούς βλέπετε. Εσείς κα;ι μόνο εσείς. Διότι ναί, πράγματι ζουν ανάμεσά μας, είπε με ιδιαίτερη σοβαρότητα η θεία. Και γι αυτό σάς επέλεξαν.
- Μεγάλη η τιμή που μού κάνετε, αναφώνησα. 
- Οπωσδήποτε, πρόκειται για κάτι καθοριστικής σημασίας. Αποτελεί σημαντικό γεγονός για μάς η επιλογή σας. Αρχικά σκεφθήκαμε να δώσουμε τα γυαλιά αυτά στον Ντέιβιντ Άικ. Μετά πέρασε από το μυαλό μας ο Άλεξ Τζόουνς. Όμως..., είπε αινιγματικά η θεία. 
 - Όμως τι; ρώτησα. 
- Δεν αποσκοπώ να σάς σεμνύνω σχολιάζοντας την δική σας προσωπικότητα. Όμως σκεφθείτε τούς άξιους συνεργάτες σας, αυτούς πού σάς διαβάζουν, αυτούς που σάς σχολιάζουν... Τι να πιάσουν μπροστά τους αυτοί που παρακολουθούν τον Ντέιβιντ Άικ.
- Μα όλοι σχεδόν όσοι επισκέπτονται την σελίδα μου, γνωρίζουν τον Ντέιβιντ Άικ και παρακολουθούν τα βίντεο του στο διαδίκτυο, εκδήλωσα την απορεία.  
- Ναι, μα εσείς αγαπητέ δεν είστε μόνο συνομωσιολόγος... Είστε και αρκουδοτρόφος, είστε και συντονιστής, είστε και ένα είδος αναξιοποίητου Χόμφρεϋ Μπόγκαρντ και Ταρζάν με την πάροδο τού φιλμ νουάρ, είπε η θεία, πετώντας στα χέρια μου ένα ζευγάρι γυαλιά, πριν αποχωρήσει δωρίζοντάς μου ταυτοχρόνως ένα χαμόγελο με γοργό βήμα.

Να ισχυριστώ αναληθώς, ότι δεν ήμουν σαστισμένος κρατώντας στα χέρια μου τα γυαλιά σαν καυτή πατάτα; Το πρώτο που μπόρεσα να κάνω, ήταν να κρύψω τα γυαλιά στην τσέπη τού παλτού. Σχεδόν ασυναίσθητα μετά τα έβγαλα και τα έβαλα στην άλλη τσέπη, η οποία εφάπτετο τού μέρους τής καρδιάς. 

Σκέφτηκα να τα προβάρω. Όμως σε τι θα οφελούσε αυτό μέσα στο πάρκο; Αφού δεν βρισκόταν εκεί κανείς πέρα από τα δένδρα. Σκέφθηκα ότι αποκλείεται "αυτοί" να ήσαν μεταμφιεσμένοι με την μορφή δένδρου. Πέραν αυτού, εάν πέρναγε κάποιος, δεν θα προκαλούσα την υποψία του φορώντας μαύρα γυαλιά μέσα στο καταχείμωνο; Κι αν ήταν κάποιος από "αυτούς"; Δεν θα διαπίστωνε ίσως, τι σόι είναι τα γυαλιά που φοράω, οπότε με ένα τηλεφώνημα θα γέμιζε το πάρκο από δαύτους και άντε μετά να ξεφύγω.
Σκέφτηκα την μανούλα μου. "Ολημερίς από κοντά βηθούν κι οι αποθαμένοι", σκέφθηκα. Καλό θα ήταν, όποτε είχα τα γυαλιά αυτά μαζί μου, να έπαιρνα μαζί και μια φωτογραφία της, για να με προστατεύει η μακαρίτισα. Αχ, μανούλα μου. Γιατί με επέλεξε η Πρόνοια για μια τόσο επικίνδυνη αποστολή; Βοήθα με να τα βγάλω πέρα.

Ενώ σκεπτόμουν αυτά άρχισα να πεινάω. Ναι. Ο επόμενος στόχος μου έπρεπε να είναι ο πιο κοντινός και ταυτοχρόνως ο πιο κατάλληλος. Λίγο πιο πέρα βρισκόταν το δημαρχείο. Στο υπόγειο υπάρχει το εστιατόριο, όπου τρώνε το μεσημέρι οι υπάλλοιλοι και οι επισκέπτες. Εκεί έχει πάντοτε πολύ κόσμο. Εάν ήμουν τυχερός, ίσως βρισκόταν ανάμεσά τους και κάποιος "αυτούς", οπότε φορώντας τα γυαλιά θα τον αναγνώριζα.
Με γρήγορο, αλλά ταυτοχρόνως εντονα προσεκτικό βήμα, κατευθήνθηκα προς τα εκεί. Ασυναίσθητα έτεινα το χέρι προς το μέρος τής καρδιάς. Τα γυαλιά ήσαν στην θέση τους. 

Κατέβηκα τα λίγα σκαλοπάτια μέχρι την είσοδο. Πλησιάζοντας την, αυτή άνοιξε προς την μεριά μου και έπεσε σχεδόν επάνω μου ένας τύπος που φόραγε μπλε παλτό και μαύρα γυαλιά. Ήταν σχεδόν ολόιδιος με τον Λιακό. Τρόμαξα. Αμάν τι έγινε; αναρωτήθηκα. Μού την πέφτουν πριν προλάβω να ξεκινήσω; 
Κοίταξα προς τα πίσω τον τύπο που απομακρυνόταν. Είχε στο πίσω μέρος τής κεφαλής ένα σαφές ξεκίνημα φαλάκρας. Άρα αποκλείεται να είναι αυτός ο Δημοσθένης, σκέφθηκα. Παρ' όλα αυτά αύξησα την επιφυλακή μου. Δαύτη την μέρα συνέβαιναν ένα σωρό παράξενα πράγματα και έπρεπε να είμαι ιδιαίτερα προσεκτικός. 

Φθάνοντας στην τραπεζαρία προσπάθησα με διερευνητικό βλέμμα να κάνω μια πρώτη αυτοψία. Σχεδόν τα μισά τραπέζια ήσαν γεμάτα. Οι εστιαζόμενοι, άντρες και γιναίκες, γευόντουσαν οι περισσότεροι, ως συνήθως, κάποιο σνίτσελ με πατάτες και κόκκινο λάχανο. Κάποιες κυρίες, ίσως για λόγους εμφανίσεως, ίσως ένεκα πιο υγιεινής διατροφής, έτρωγαν σαλάτα. Ένας ηλικιωμένος, από αυτούς που έχω χαρακτηρίσει ως όψιμους μαμόθρεφτους, είχε μπροστά του δυο μικρές σούπες, που τις καμάρωνε γελαστός, μάλλον προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό του, ότι αυτές ήσαν ανώτερες από κοκορέτσι. 
Ασυναίσθητα έβαλα το χέρι μου στην τσέπη τού παλτού και ακούμπησα τα γυαλιά.
Στην συνέχεια κατευθύνθηκα στον χώρο, που δίνουν τα φαγητά. Διάβασα το μενού στον τοίχο πίσω από τον γκισέ που σέρβιραν. Παράγγειλα μια γαβάθα φακές, παρακαλώντας αυτόν που σέρβιρε να ψαρέψει στον ντέτζερι με ευστοχία, ώστε να πιάσει στην κουτάλα όσο το δυνατόν λιγότερα κομάτια λουκάνικου. Φόρτωσα στον δίσκο και ένα μεταλλικό νερό. Μετά προχώρησα στο ταμείο και πλήρωσα. Στην είσοδο τής τραπεζαρίας είναι το τραπέζι με τα μαχαιροπήρουνα και το λαδόξυδο. Πήρα την φιάλη με το λάδι με αργές κινήσεις, ώστε να κετευθύνω το βλέμα μου στα τραπέζια. Αισθάνθηκα να υπάρχει ένα ολόκληρο κινηματογραφικό συνεργείο μέσα στο κεφάλι μου. Η στιγμή πλησίαζε.

Επέλεξα ένα άδειο μεγάλο τραπέζι, που βρισκόταν μπροστά από τον εξωτερικό τοίχο. Έτσι είχα καλυμμένα τα νώτα μου. Οι μεγάλες κολώνες δεξιά και αριστερά μού πρόσφεραν και σχετική πλευρική κάλυψη. Κάθησα και ταξινόμησα προσεκτικά μπροστά μου την γαβάθα, το νερό και το κουτάλι επάνω στην χαρτοπετσέτα. Μεγάλη εντύπωση μού είχε προξενήσει, ότι κατά το σερβίρισμα είχαν ακουμπήσει στο πιάτο κάτω από την γαβάθα και ένα κομμάτι γυαλόχαρτο. Δεν το είχα κάνει θέμα, για να μην στρέψω την προσοχή σε μένα.
Σήκωσα μετά το κεφάλι εν είδη περισκοπίου. Το πρώτο που έστρεψα την προσοχή μου ήταν να εξακριβώσω κατά πόσο υπήρχε γυαλόχαρτο και στα άλλα τραπέζια.
Προς μεγάλη μου έκπληξη, οι περισσότεροι είχαν δίπλα στην χαρτοπετσέτα ένα κομμάτι γυαλόχαρτο. Ακριβώς όπως το δικό μου. Δεν μου προξένησε όμως την παραμικρή εφυσήχαση, το ότι η Γερμανία είναι η χώρα, όπου βασιλεύουν οι προδιαγραφές.
Κοίταξα τούς άλλους. όλοι έτρωγαν ή συζητούσαν αμέριμνοι. Δεν φαινόταν κάποιος μεταξύ τους να με παρακολουθεί ή να με προσέχει. Η ώρα είχε φθάσει. 

Με γρήγορη κίνηση έβγαλα από την τσέπη τα γυαλιά και τα φόρεσα. Προς πρωτόγνωρη έκπληξή μου, όλοι όσοι κάθονταν μπροστά μου ήσαν τραγιά. 
Σηκώθηκα να δώ τι τρώνε. Όλοι έτρωγαν τραγόσουπα. Αυτό δεν είναι δυνατόν, σκέφθηκα. Εδώ πέρα πρόκειται για είδος κανιβαλισμού.
Τα γυαλιά όμως δεν είχαν παραλλάξει μόνο την όραση, αλλά και την όσφρησή μου. Μια μυρωδιά κατσικοστασίου με κυρίευσε. 
Δεν μπόρεσα άλλο να αντέξω και πήγα στο πλησιέστερο τραπέζι.
- Τραγιά είστε; ρώτησα. 
- Γιαβόλ ρε φιλαράκι, τι περιμένεις να πούμε; μού απάντησε ένας από τούς τέσσερεις "συνδαιτημώνες", ενώ οι άλλοι γέλαγαν ειρωνικά. Όχι μόνο τραγιά, βαφομήτες, πρόσθεσε. Στο μάτριξ βρίσκεσαι μικρέ, είπε σαν να αναφέρεται σε κάτι αυτονόητο. Σε ποια στάνη νομίζεις ότι βρίσκεσαι;
Κοίταξα γύρω μου. Κάποιοι που είχαν τελειώσει το φάγητο έτριβαν το μέτωπο και το δεξί τους χέρι με το γυαλόχαρτο.
- Τι κάνουν αυτοί; ρώτησα.
- Μην το παίζεις χαζός, μού απάντησε ο ίδιος. Προετοιμάζουν το δέρμα τους, διώχνοντας την κατσικοτριχιά, για να δεχθούνε σύντομα το χάραγμα, πρόσθεσε. 
- Αμάν, είπα, μην το κάνετε αυτό. Είναι καταστροφικό, θα είναι μοιραίο.
- Και τί θέλεις ρε μάστορα, απάντησε ο ίδιος, όλοι αυτοί να αδυνατούν σε λίγο να αγοράζουν ή να πωλούν, επειδή εσύ διακατέχεσαι από φοβίες;
Καθώς μιλούσε, οι υπόλοιποι δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα γέλια τους. Καθώς χαχάνιζαν τα ερμφρόδυτα στήθη τους κινούνταν πάνω κάτω.


Έπαθα πλάκα. Κοίταξα ασυναίσθητα τα χέρια μου. Στο επάνω μέρος είχε αρχίσει να φυτρώνει μια γκριζόχρωμη τριχιά.
Άφησα τα συμπράγκαλα όπως ήταν στο τραπέζι μου και το έβαλα στα πόδια. Δεν πρόλαβα να βγάλω στην βιασύνη ούτε τα γυαλιά.
Καθώς πετάχτηκα έξω από το εστατόριο στην πλατεία τού Δημαρχείου κοίταξα ασυναίσθητα πίσω μου. Εκεί βρισκόταν ένας μικρός μαυροπίνακας, όπου αναγράφετο το μενού. Διάβασα: "Και σήμερα και αύριο και πάντοτε: Διμεθυλτρυπταμίνη με σάλτσα μολόχ".


Καθώς απομακρύνθηκα τρέχοντας μερικά μέτρα ακόμη, κοίταξα προς τα πίσω. Η επιγραφή τού ονόματος τού εστιατορίου δεν ήταν πλέον "Στο Σπασμένο Κανάτι", αλλά "Μάτριξ. Η Μεγάλη Απόλαυση".

Δεν άντεξα άλλο. Παρ΄ όλη την τρεχάλα έβγαλα τα γυαλιά. Όλα όμως γύρω μου ακολουθούσαν ξανά τον πάγιο ρυθμό τους. Ένας κόσμος εφησυχασμένος, προκομμένος, ευσυνείδητος, που έσπευδε βραδέως να διεκπεραιώσει το πρόγραμμα τής ημέρας.
Έκανα και εγώ το βήμα μου πιο αργό, ώστε να μην προκαλώ προσοχή.
Σκέφθηκα, ότι ήταν πλέον καιρός να πάω στο σπίτι, για να προχωρήσω κι εκείνη την ανάρτηση για την προσπάθεια ερμηνείας σχετικά με αυτό το συμπαθέστατο και άκακο κατσικάκι. Αισθάνθηκα να με διαχέουν όλοι αυτοί οι χυμοί ευτυχίας, που είχα αποκομίσει από την παιδική μου ηλικία, όταν μελετούσα ανελλειπώς τον μίκυ μάους, τον γκούφυ και τον ντόναλντ ντακ.
Αχ, τι ευτυχισμένα παιδικά χρόνια ήσαν αυτά, μανούλα μου, σκέφθηκα. Τότε που αισθανόμαστε την ζεστή παρουσία και την φροντίδα σου δίπλα μας.



Συνεχίζεται...

Ο Κατσικοδημιουργός και η προπαγάνδα του σχετικά:

Από ότι φαίνεται δεν είναι μόνον στην Ελλάδα κάποιος ότι δηλώσει.






Η καλή καρδιά τού Χρηστάκη
Άντε και καλή καρδιά, φίλες και φίλοι






Χρόνια Πολλά και Καλά
Πάντοτε Δυνατοί, πάντοτε Ωραίοι



και το Μπόνους Βίντεο πριν πάω περίπατο στο πάρκο