ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ΕΠΙΤΕΥΞΕΩΣ ΡΩΓΜΗΣ ΣΤΟ ΜΑΤΡΙΞ

1. ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

Ευχαριστώ θερμά τους τρεις φίλους, που σχολίασαν την προηγούμενη ανάρτηση. Τα πολύτιμα σχόλιά τους αποτελούν σημαντικό βοήθημα για την συνέχεια της ανάπτυξης του θέματος, αλλά και κάποιες κατά την γνώμη μου αναγκαίες συγκεκριμενοποιήσεις σε αναφορές που προηγήθηκαν.
Στην προηγούμενη ανάρτηση απλά παρέθεσα την διαμόρφωση της δεύτερης προτάσεως χωρίς να υπεισέλθω περαιτέρω, μετά όμως από μια σχετικά εκτενή εισαγωγή για τα πλαίσια, εντός των οποίων έλαβε χώρα η παράθεση. Θα ήθελα - και με την βοήθεια που παρέχουν τα σχόλια - να συγκεκριμενοποιήσω τα εξής:

- Η αναφορά της "Αυτονεκροψίας" είχε αποκλειστικό στόχο να τονιστεί η αναγκαιότητα της αποδοχής των προκλήσεων, έστω κι αν αυτές έχουν δυσάρεστο περιεχόμενο. Τις προκλήσεις δεν αξίζει μόνο να τις αποδεχόμαστε, αλλά μετατρεπόμενοι οι ίδιοι σε προκλητικές φυσιογνωμίες έναντι του εαυτού μας και των καταστάσεων, αξίζει κάποτε ακόμη και να τις επιδιώκουμε ή και να τις προκαλούμε. Χαρακτηριστικά, ο Γκουρτζίεφ (τον οποίον δεν εκτιμώ ιδιαίτερα) και ο οποίος δημιούργησε σχολή εσωτερισμού κατά το πρώτο ήμισυ του περασμένου αιώνος, κάποτε ρίχθηκε εκουσίως και σκοπίμως στις ρόδες ενός αυτοκινήτου, προκαλώντας ο ίδιος ατύχημα σε βάρος του εαυτού του. Με αυτό τον τρόπο στόχευε στην πνευματική του ανάπτυξη, μέσω του συνειδητού χειρισμού της συγκεκριμένης τραυματικής εμπειρίας. Το παράδειγμα αυτό είναι αναμφιβόλως υπερβολικό. Δείχνει όμως την σκοπιμότητα της επιθετικής αντιμετώπισης των προκλήσεων, χωρίς να φυγομαχούμε, ή να περιερχόμαστε σε σοκ αμηχανίας από αυτές.
Σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα να γίνεται προβολή της υπάρξεώς μας σε πτώμα. Είτε για λόγους μελέτης αδυναμιών, είτε ως προβολή σκεπτομορφών αναγεννήσεως. Η διαδικασία αυτή είναι αρνητική και προάγει αρνητικές ενέργειες. Νομίζω ότι είναι φρόνιμο να προβάλουμε τις ατομικές ή συλλογικές πλευρές μας μόνο εντός συνθηκών δυνάμεως, υγείας, ισχύος και ανθίσεως. Τους λόγους περί αυτού παρέθεσα σε προηγούμενες αναρτήσεις, στις οποίες είχα ενσωματώσει και κάποιο βίντεο του Braden. Πιστεύω, ότι είναι σκόπιμο οι οραματισμοί και οι προβολές μας να εστιάζονται όχι σε αυτό που είμαστε, αλλά σε αυτό που επιθυμούμε και αρμόζει να είμαστε. Το αυτό ισχύει και για καταστάσεις, αλλά και για τους αντιπάλους μας.

- Η αναφορά σε αντιδιαστολή Ελλήνων και ελληνοφώνων, που προηγήθηκε δεν αφορά αφηρημένα δεδομένα, ούτε κυρίως εσωτερικές, ψυχικές ή πνευματικές ποιότητες, οι οποίες ελλοχεύουν ή ενδημούν εντός μας. Αφορά συγκεκριμένες ΟΜΑΔΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΚΑΙ ΔΡΟΥΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΒΑΣΕΙ ΠΡΟΚΑΘΟΡΙΣΜΕΝΩΝ ΣΤΟΧΕΥΣΕΩΝ. Είναι και οι δύο ισχυρότατες, επειδή κάνουν χρήση της Ελληνικής Γλώσσης. Παρ' όλο, ότι η γλώσσα αποτελεί βασική διαδικασία διαμορφώσεως του γενετικού κώδικα, δεν διαθέτουν οι δυο αυτές ομοταξίες ίδιο ή πανομοιότυπο γονότυπο, όχι όμως εξ αιτίας διαφορετικών φυλετικών καταβολών, αλλά ένεκα αντιδιαμετρικά ιστάμενων τελετουργικών και γενικότερων πρακτικών και στοχεύσεων.
Αυτό που τους διαφοροποιεί, δεν είναι η γνησιότητα ή μη. Είναι και οι δύο ομοταξίες ότι γνησιότερο υφίσταται και δρα, ως προς τις μέχρις εσχάτων αντικρουόμενες στοχεύσεις που εκπροσωπούν.
Υπό τον όρο "ελληνόφωνοι" δεν εννοώ κάποιους, που ενώ ομιλούν Ελληνικά δεν έχουν επαρκώς ανεπτυγμένη εθνική συνείδηση. Συνήθως, ο όρος αυτός αποδίδεται με τον προαναφερόμενο τρόπο, με αποτέλεσμα οι αναφορές μου που προηγήθηκαν επ' αυτού, να επιτρέπουν πληθώρα παρερμηνειών, διαδικασία, η οποία είναι πολύ φυσιολογική, εφ' όσον ακόμη δεν έχω προβεί σε αποσαφήνιση του όρου αυτού.
Η επιλογή του συγκεκριμένου όρου, έστω κι αν ακόμη αυτός δεν είναι ο εν τέλει δόκιμος και καταλληλότερος, είναι πλήρως συνειδητή. Διότι αφ' ενός μεν παραπέμπει τόσο στην γλώσσα, την οποία θεωρώ επί του προκειμένου ζήτημα - κλειδί, αλλά και στην ελλαδική προέλευση.
Σε αυτό το σημείο επιθυμώ να τονίσω, τον όρο ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ. Οι εν λόγω δυνάμεις δεν κατοικοεδρεύουν σήμερα κυρίως εν Ελλάδι αλλά έχουν κοσμοπολίτικο χαρακτήρα.
Σε όρους σχετικούς με το Μάτριξ, εννοώ αυτούς που χαρακτηρίζει ο Πλάτων στην παραβολή του Σπηλαίου ως "ΘΑΥΜΑΤΟΠΟΙΟΥΣ".

- Η αναφορά στην εντελέχεια δεν εστιαζόταν στο πρόσωπο του γράφοντος, αλλά έχει κοινωνικό χαρακτήρα, με βάση τις γενικότερες κλιμακούμενες εξελίξεις. Φρονώ, ότι το Μάτριξ στην παρούσα φάση ετοιμάζεται να προβεί σε αποκαλύψεις κάποιων πλευρών του, τις οποίες μέχρι σήμερα συγκαλύπτει, στα πλαίσια αυτού που ονόμασε "νέα τάξη". Πριν το Μάτριξ προβεί σε αποκαλύψεις αυτών που επιθυμεί και με τον τρόπο που αυτό επιθυμεί και επιλέγει, θα προβεί σε ΠΛΗΡΗ αποκάλυψή του η κοινωνία. Αυτό διέπεται από την δυναμική της συγκρούσεως "δεσμωτών" και "θαυματοποιών", ειδικά στην παρούσα φάση. Διότι το "σπήλαιο" δεν παραμένει μονίμως το ίδιο. Και το κατά πόσο το σπήλαιο αποτελεί αιώνιο δεδομένο, ή θα έρθει μια μέρα, που οι δεσμώτες θα απολαύσουν το ΦΩΣ του ΗΛΙΟΥ (όχι όμως αυτό των "πεφωτισμένων") και το δροσερό αεράκι στους κάμπους, τις πλαγιές και τις βουνοκορφές της δημιουργίας αποτελεί, ΑΠΤΟ ζητούμενο και μόνιμη πρόκληση. Φυσικά η κοινωνία δρα δια των προσώπων. Εφ' όσον όμως αυτά διαθέτουν κοινωνική συνείδηση και αποδέχονται την ανάλογη πρόκληση. Η εντελέχεια δεν αφορά την επιλογή κάποιων (επιλέκτων) από την πλευρά του πεπρωμένου. Τουναντίον αφορά την επιλογή της ανταπόκρισης στην πρόκριση του πεπρωμένου από κάποιους. Η ρήση του Αδόλφου Χίτλερ "Επελέγην από την πρόνοια" αποτελεί διαστροφή εννοιών. ΠΡΟ-ΝΟΙΑ είναι η ΠΡΟ-ΚΛΗΣΗ, επειδή η ανταπόκριση σε αυτή οικοδομείται διαχρονικά, με τοποθέτηση του επόμενου λίθου επάνω στον προηγούμενο. Δρον υποκείμενο δεν είναι ο Έλλην, ή οι Έλληνες, αλλά ο Ελληνισμός μέσω των Ελλήνων. Όπως πολύ ορθά διαπιστώνει ο χρήχα στο σχόλιό του "Εγώ θα σώσω την Ελλάδα". Με την διαφορά, ότι στην προκειμένη περίπτωση το "εγώ" δεν είναι ούτε ατομικό, ούτε στιγμιαίο. Είναι συλλογικό και διαχρονικό, ενταγμένο μέσα σε μια αγωνιστική πορεία φωτός, η οποία νοηματοδοτεί την ιστορία και την ύπαρξη του ανθρώπου. Δεν είναι η τελική ώσις των κουπιών, αυτή η οποία εισάγει το σκάφος στο λιμάνι, αλλά ο ιδρώτας χιλιετιών κωπηλασίας, που έσμιξε με το πέλαγος. Και αυτοί που θα αντικρίσουν το λιμάνι δεν είναι μόνο αυτοί, οποίοι θα ρίξουν την άγκυρα, αλλά όλοι όσοι χάραξαν πορεία στους χάρτες, σπούδασαν τον αστρολάβο και ρόζιασαν τα χέρια τους από τους κάβους στην κουβέρτα και τους ιστούς κατά την διάρκεια της διαχρονικής θύελλας.

- Πολύ εύστοχη είναι και η διαπίστωση στα σχόλια, ότι θέλουν το κορμί μας, διότι θέλουν τον θάνατό μας. Αυτό όμως χρειάζεται επεξήγηση και ερμηνεία:
Το θέμα αυτό έχει δυο διαστάσεις.

Η πρώτη αφορά την πραγματικότητα, ότι αποτελούμε το πλέον ισχυρό εμπόδιο στην επιβολή των σχεδίων τους. Αυτό το δεδομένο πιστεύω, ότι καθίσταται βαθμηδόν κατανοητό. Φτάνει να ακούσει κάποιος με προσοχή τα όσα ανέγνωσε ο εκπρόσωπος στην συγκέντρωση των μελών των Ειδικών Δυνάμεων στην πλατεία Συντάγματος προσφάτως σε ένα αγέρωχο χείμαρρο παρρησίας, λεβεντιάς, αυτογνωσίας και ετοιμότητος Ελληνικού Λόγου.

Η δεύτερη όμως είναι περισσότερο σύνθετη και ίσως δεν είναι πολλοί αυτοί που σήμερα μπορούν να την ερμηνεύσουν. Αυτή αφορά την διμεθυλτριπταμίνη. Πρόκειται για μια παραισθησιογόνο αλκαλοειδή ουσία,
http://de.wikipedia.org/wiki/Dimethyltryptamin
η οποία βρίσκεται υπό χημική μορφή σε χημικώς συστηθέντα παραισθησιογόνα, όπως το LSD και υπό φυσική μορφή σε παραισθησιογόνα μανιτάρια, ή άλλως πως μύκητες και στο αίμα ζώων. Η πλέον δραστική μορφή της όμως βρίσκεται στο ανθρώπινο αίμα, στην περίπτωση που σε αυτό έχουν εκχυθεί αδρεναλίνες, προερχόμενες από καταστάσεις υπερβολικής πίεσης, όπως ο υπερβολικός εκφοβισμός, η τρομοκράτηση και τα βασανιστήρια.
Στην περίπτωση των ΜΥ-ΚΗΤΩΝ επιθυμώ να τονίσω το ΜΥ. Την ίδιο πρόθεμα, το οποίο βρίσκεται στα μυ-στήρια και τον μύ-θο.
Το όλο ζήτημα σχετίζεται τελικώς με την πλέον αρμόζουσα ονομασία, οι οποία μπορεί να αποδοθεί στους "ελληνοφώνους":
ΕΦΙΑΛΤΗΣ


2. ΤΙ ΕΣΤΙ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Ο εν λόγω όρος έχει συγκεκριμένο περιεχόμενο. Δεν ανάγεται πρωτίστως σε κάποιο συγκεκριμένο ιστορικό πρόσωπο, άλλο εάν κάποιοι - ορθώς και για ευνόητους λόγους - φρόντισαν να αποδοθεί το όνομα σε κάποια (υπήρξαντα ή μη) ιστορικά πρόσωπα, τα οποία έγιναν γνωστά για την ανάπτυξη ανθελληνικών δραστηριοτήτων.
Η λέξη "άλμα" δασύνεται. Οπότε το π στο επί ως πρώτο συνθετικό μετατρέπεται σε φ.
Ο εφιάλτης είναι ο επί του άλματος δρων. Πιο απλά ο "σαλταρισμένος".
Ο εφιάλτης δεν είναι πρόσωπο, αλλά θεότητα μυστηριακή, η οποία λατρευόταν και λατρεύεται. Αναπαρίσταται να κρατάει ένα κύπελο, όπως στην φωτογραφία της αναρτήσεως.
Να τι γράφει ο οδηγός των αρχαιολογικών αξιοθέατων της Νάξου, από 'που προέρχεται και η ανωτέρω παράσταση:

http://www.naxos.gr/index.php?target=topics&topic_id=59&sl=EN

In the mythology of Naxos are reported the presence and the adoration of other gods, perhaps less important, as is possible the adoration of Ares, in Fanari mountain that is located between Aperathou and the basin of Tragea. It is speculated that there was situated a holy shrine in honour of god, after the recovery of a inscription on the ruins of the church Agios Georgios, as is reported by the naxean historian Iakovos Gkrimaldi, saying “Shrine of Ares”. Tradition says that, after Ares, god of war, killed Adonis, the lover of Venus, the giants Aloades, Otos and Efialtis, twin sons of Poseidon, closed him in a jar to punish him for 13 months. Afterwards he released, he resorted to Naxos and was hidden in "siderovrotin petra&#8230", that is to say "in Stone that eat the iron", which was placed in Bitsa mountain above in the Fanari.
Aloades, as the myth says had supernatural force, extremely dangerous and grew along with their age. They threatened to dethrone Zeus from Olympus. Zeus, in order to come through, sent them to Naxos to find their mother,that had been kidnapped by Naxeans. There, they killed each other by a subterfuge of Artemis. The inhabitants inhumed them in the island and worshipped them as heroes. The quarry workers of Flerio in Melanes, defined them as their protectors, because of their excessive force, which they needed because of the hard and dangerous work that they had to do so as to manage stone. An inscription, which was found in the area and reports to a shrine dedicated to Otos and to Efialtis leads us to this result.


Θα ήθελα να διακόψω προς το παρόν εδώ την παράθεση του θέματος.
Σας προτείνω, εφ' όσον κρίνετε σκόπιμο να αναπτύξετε τις δικές σκέψεις και έρευνα σχετικά με το θέμα.
Όπως αναφέρει ο Πλάτων, η έξοδος από το σπήλαιο, η κατά τον υποφαινόμενο η ρωγμή στο Μάτριξ, μάλλον είναι συνυφασμένη αρχικώς με κάποιο έντονο σοκ, μέχρι να εθισθούμε στο φως.
Όχι μόνο όταν τεκμηριωθεί, ότι ο Τζώρτζ Μπους (και αρκετοί άλλοι της παρέας) είναι "ελληνόφωνος", δηλαδή εφιάλτης.


ΥΓ.
Θέλω να προσθέσω, για λόγους εντιμότητος έναντι των επισκεπτών, ότι δεν είμαι (ακόμη) σε θέση να ερμηνεύσω όλους τους μηχανισμούς, στους οποίους κάνω μνεία στο κείμενο, διότι βρίσκομαι ακόμη (εδώ και δεκαετίες) σε φάση διερεύνησης του θέματος. Π.χ. δεν μπόρεσα στο παρελθόν να ανταποκριθώ ευκρινώς σε ερώτηση που εκφράστηκε σε σχόλιο, σχετικά με τον τρόπο που διαμορφώνει η Ελληνική Γλώσσα τον γενετικό κώδικα. Αυτό όμως δεν σημαίνει αυτομάτως, ότι ανάλογοι ισχυρισμοί είναι αυθαίρετοι. Η παρούσα θεματολογία άπτεται πληθώρας τομέων, στους οποίους ο γράφων ως μη ειδικός και ευρισκόμενος σε συνθήκες συνήθους βιοπάλης, αδυνατεί να ανταποκριθεί επαρκώς.
Είμαι όμως πεπεισμένος, ότι η ρωγμή που πραγματεύεται το κείμενο θα γίνει, καθώς και ότι δεν είμαι καθόλου μόνος σε αυτήν την διαδικασία.
Προσεγγίσεις, που γίνονται με τολμηρή διάθεση, είναι αυτονόητο, ότι μπορεί να οδηγηθούν σε λανθασμένες εκτιμήσεις. Σε ανάλογη περίπτωση επαφίεμαι λιγότερο στην μεγαλοψυχία σας και περισσότερο στην συνδρομή σας.