"Μπροστά στην απαισιοδοξία, όσο αφορά την πρακτική πλευρά των πραγμάτων, αποτελεί ο Σωκράτης το πρότυπο της αισιοδοξίας στην θεωρητική τους αντιμετώπιση. Εντοπίζοντας την δύναμη που παρέχει η πίστη, ότι πράγματι είμαστε εις θέση να ερευνούμε την βαθύτερη φύση των πραγμάτων, υποδεικνύει μια οδό γενικής θεραπείας των παθημάτων μας, με την ταυτόχρονη υπόδειξη, ότι η όλη κακοδαιμονία εδράζεται τελικά στην άγνοια. Άρα δεν μπορεί να υπάρχει υψηλότερη και εναργέστερη ενασχόληση κατά τον Σωκράτη από την τάση να διεισδύσουμε στις αιτίες και την φύση της πλάνης, διαχωρίζοντας την αλήθεια από την αβασάνιστη αποδοχή των εντυπώσεων, που μεταδίδει η επιφάνεια των φαινομένων: Ακριβώς με αυτόν τον τρόπο μακάριζε ο Σωκράτης την ικανότητα της έλλογης φύσης να πλάθει και να επεξεργάζεται το οικοδόμημα των εννοιών, των συλλογισμών και των συμπερασμάτων, έναντι πάσης άλλης εύκολης αντιμετώπισης των προκλήσεων. Ακόμη και αυτές οι μεγαλειώδεις αρετές της αυτοθυσίας, του ηρωισμού, του άκρου ξεπεράσματος των παθών - όλων αυτών των δωρημάτων που το Απολλώνιο Ελληνικό Πνεύμα είχε χαρακτηρίσει ως Σωφροσύνη - δίδασκε ο Σωκράτης και οι πνευματικοί του επίγονοι που λειτουργούν ακόμη και σήμερα, ότι προέρχονται από την ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ και κατά συνέπεια μπορούν να μεταδίδονται δια της διδαχής. Όποιος αισθάνθηκε εντός του την απέραντη πρόσκληση να δαμάσει με το όπλο της Σωκρατικής επίγνωσης την σφαίρα των φαινομένων, δεν θα αντικρίσει κανένα άλλο κίνητρο, που να μπορεί να δονεί την ύπαρξή του, από την επιτακτική ανάγκη της κατάκτησης μιας ολοκληρωμένης σύνθεσης μιας συνεκτικής ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ".
Φρειδερίκος Νίτσε, "Η Γένεση της Τραγωδίας".
3. ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΑΝΑΠΑΥΕΣΤΕ ΑΞΙΟΤΙΜΟΙ ΚΥΡΙΟΙ. ΠΕΡΙ ΑΥΤΩΝ ΟΥΔΕΙΣ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΡΩΤΗΘΕΙ.
Η συνεδρίαση ελάμβανε χώρα στο τρίτο υπόγειο βίλας, η οποία βρισκόταν στο Κεφαλάρι. Όλος ο χώρος περιβάλλετο από ηλεκτρομαγνητικό κλωβό. Ως ιδιοκτήτης του κτίσματος εφέρετο κάποιος έλληνας εφοπλιστής σκαφών σχετικά μικρού συνολικού εκτοπίσματος. Πραγματικός ιδιοκτήτης ήταν όμως η πρεσβεία μεγάλης "προστάτιδος" χώρας, η οποία εξασκούσε κηδεμονία στο "υπερήφανο" κράτος-προτεκτοράτο. Οι απειλές και οι πιέσεις ήτο λογικόν να εξασκούνται μέσω τρίτων, κυρίως γειτονικών χωρών, οι οποίες είχαν αναλάβει μονίμως - πάντοτε βεβαίως με το αζημίωτο - τον ρόλο του "κακού". Η υπερδύναμη είχε διδαχθεί από τα τεχνάσματα μαφιόζων, οι οποίοι συνείσφεραν τα μέγιστα στην οικοδόμηση της ισχύος και της αίγλης της. Πρώτα έστελνε ο Τζενοβέζε το γιγαντόμορφο αδελφάκι του με το μπετόνι γεμάτο βενζίνι στο κατάστημα, για να κάνει πρόταση καταβολής τελών πραστασίας. Κάτι σαν ασφάλεια έναντι πυρός και βανδαλισμών, που λέμε. Μετά εμφανιζόταν ο ίδιος, μικροκαμωμένος και με άψογη ενδυμασία ανθρώπου περιωπής, κρατώντας το σβηστό άφιλτρο στο στόμα. Βλέποντάς τον το αδελφάκι του φώναζε: "Αμάν, ο κοντός. Καιρός να πηγαίνω, πριν συμβεί κανένα κακό". Τότε πλησίαζε ο ιδιοκτήτης του καταστήματος τον Τζενοβέζε λέγοντας: "Τιμή μας, που επισκεφτήκατε ένα άθλιο κατάστημα σαν το δικό μας. Μήπως μπορείτε να μας βοηθήσετε"; Μετά έβγαζε την ταμπακιέρα από την τσέπη ο τίμιος γκάνγκστερ και την άνοιγε, όπως απιθώνουν τον κρεμασμένο δίσκο με τον πασατέμπο τα παιδιά του μπαρ κατά την διάρκεια του διαλείμματος της προβολής της ταινίας, όταν τους φωνάξει κάποιος θεατής. "Τσίχλες, μέντες, καραμέλες, παστέλι, σάμαλι, όπλα, ναρκωτικά, προστασίες, ξεπάστρεμα ανεπιθύμητων προσώπων, τι επιθυμεί ο κύριος"; ρώταγε με το βλέμμα ο Τζενοβέζε τον έκπληκτο καταστηματάρχη, πριν αυτός κλείσει χωρίς δισταγμό την συμφωνία. Βγαίνοντας από την έξοδο έτρεχε πίσω του ο καταστηματάρχης φωνάζοντας με συγκινημένη φωνή: "Σεβαστέ μου κύριε ξεχάσατε την ταμπακιέρα".
Παρ' όλο που επρόκειτο για μια συνεδρίαση κορυφής, όσο αφορούσε το συγκεκριμένο θέμα και οι επτά που συμμετείχαν ως στελέχη μηχανισμών της "υπερδύναμης", ήσαν ελληνόφωνοι. Οι τέσσερις ήσαν γεννημένοι στην Ελλάδα, ένας στο Λονδίνο και οι υπόλοιποι δυο ήσαν ελληνοαμερικάνοι. Κανείς τους δεν είχε λειτουργική θέση σε κάποια ελλαδική υπηρεσία ή οργανισμό. Δυο ήσαν μέλη της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφάλειας. Οι υπόλοιποι ανήκαν σε οργανισμούς, οι οποίοι δεν ήσαν γνωστοί στην δημοσιότητα. Ο ανώτατος όλων ανήκε στους "Καβίρους", γεγονός που του προσέδιδε τεράστιο σεβασμό έναντι των υπολοίπων. Η αριθμιτικά συντριπτική παρουσία ελληνοφώ(ό)νων σε ένα τέτοιου είδους αιχμής όργανο δεν σχετιζόταν κυρίως με το γεγονός ότι η συνεδρίαση είχε κληθεί για να προετοιμάσει κάποια δρώμενα εν Ελλάδι. Όσοι τυγχάνει να είναι γνώστες των διαδικασιών της υψηλής κυβερνητικής τέχνης γνωρίζουν ότι αυτή εδράζεται σε δυο προϋποθέσεις: Τα μαθηματικά και την ελληνική γλώσσα.
Ας θέσουμε εδώ παρεπιπτώντως ένα απλό λογικό ερώτημα, μια και η "Θεωρία Ρωγμών" του γράφοντος αναφορικά με το Μάτριξ στηρίζεται στην πρόταση, ότι συστήματα, τα οποία είναι εις θέσιν να αποταμιεύουν ενέργεια προερχόμενη από πίεση και κρούση στα συνδετικά τους στοιχεία, η οποία αντί να τα διασπά επαυξάνει την αντοχή τους, είναι δυνατόν να υποστούν ρωγμές μόνο στα απλά δομικά στοιχεία, εξ ων αυτά συντίθενται:
Εάν έλθετε εις την θέσιν των ανώτατων εξουσιαστικών κέντρων και αποφασίζατε την δημιουργία δυο συνόλων ανθρώπων, οι οποίοι συνιστούν μηχανισμούς, ο μεν ένας για να εκτελεί, ο δε άλλος για να προβαίνει σε λήψη στρατηγικής και επιτελικής υφής αποφάσεων, έχοντας στην διάθεση σας δυο βασικές γλώσσες, τα αγγλικά και τα ελληνικά, ποία γλώσσα θα δίνατε στους εκτελούντες και ποια στους αποφασίζοντες; 'Οσον αφορά το διαδομένο παραμύθι, ότι την αφρόκρεμα της διεθνούς εξουσιαστικής ελίτ, αποτελούν κάποιοι σαράφηδες μεγαλοτραπεζίτες, οι πρόγονοι των οποίων ήσαν τζομπαναραίοι της Μέσης Ανατολής, ή Μογγολοχάζαροι, οι οποίοι παρασκεύαζαν γιαούρτι γκαμήλας στις στέπες, το αφήνω στην διάθεση και άλλων.
Η συζήτηση κατά την διάρκεια της συνεδρίασης έλαβε σε κάποια φάση έντονο τόνο. Μια τέτοια μορφή διαδικασίας ήταν σπανιότατη σε τέτοιου είδους συζητήσεις, όπου η εξέταση της κατάστασης, η ανταλλαγή επιχειρημάτων και η σύγκριση δυνατοτήτων και πιθανών εξελίξεων γινόταν με ήρεμο τρόπο και μεγάλη προσοχή. Το διακύβευμα ήταν μεγάλο. Τόσο ο ρόλος της "υπερδύναμης", όσο και της ελλαδικής κυβερνήσεως κατά το δεύτερο τμήμα της τουρκικής εισβολής στο νησί, ήταν βαρύτατα απαράδεκτος και ξεπέρναγε κατά πολύ τις ευθύνες της ίδιας της χώρας, η οποία είχε εισβάλει. Εάν άνοιγε ποτέ ο αντίστοιχος φάκελος και αποκαλύπτονταν τόσο ο ρόλος της συμμαχίας, όσο ο ρόλος που είχε επιτελέσει ο στόλος της υπερδύναμης, ο οποίος απέτρεψε σε ελλαδικά πολεμικά σκάφη να προσεγγίσουν την νήσο κατά την περίοδο των δυο εισβολών, αλλά και ρόλος πέμπτης φάλαγγος που είχαν διεκπεραιώσει οι εμπλεκόμενες ελλαδικές κυβερνήσεις, το σύστημα κινδύνευε να εκτεθεί ανεπανόρθωτα στην εφησυχασμένη συνείδηση των υπνοβατούντων πολιτών. Ευτυχώς που οι πολίτες είχαν μια αντίληψη περί πολιτικής, η οποία συνίστατο σε βαυκαλιστικού τύπου εκτόνωση συνδρόμων. Σέρνοντας αυτή την ιστορία του φακέλου μέσα στον χρόνο, θα γινόταν κάποια κατάλληλη στιγμή, αφού όλα είχαν ξεθωριάσει, ένα εικονικό άνοιγμα, για να ακολουθήσει το οριστικό κουκούλωμα.
Οι τεχνικοί της εξουσίας γνώριζαν ότι όταν ο λαός έχει να γλύφει κάποιο κόκαλο, δεν θέτει θέμα προδοσίας για τους πολιτικούς. Όλη η "χρηστή" κοινωνική ηθική στηρίζεται στην καθιέρωση και την άνθηση της πορνείας. Το "από έξω κούκλα και μέσα πανούκλα" ήταν η ουσία των κοινωνιών, οι οποίες είχαν ευχαρίστως αποδεχθεί την μετατροπή της έννοιας της ελευθερίας σε ψευδή επίφαση. Στον πολίτη - ρεμάλι έπρεπε να παρέχεται άπλετη αβάντα μαγκιάς, "πατριωτικής έπαρσης", "κοινωνικής ευαισθησίας", "διανοητικής ανάπτυξης", "προσωπικής ανέλιξης και επιτυχίας". Στην έρημο των ευνούχων έπρεπε να τοποθετείται κάτω από όλα τα φοινικόδεντρα ένα μηχάνημα αυτομάτου πωλήσεως προφυλακτικών.
Δυστυχώς στην ζωή υπάρχει όμως και το στραβό, το παράταιρο, το ανώμαλο, το μπάσταρδο, το ρυπαρό, το ξιπασμένο, το ανούσιο, το σαλταρισμένο, που φτύνει μέσα στην σούπα των καθώς πρέπει συνδαιτημόνων της κανιβαλιστικής συνεστιάσεως. Ευτυχώς όμως μόνο ως ακραία εξαίρεσις. Κι όμως, μια τέτοια πρακτική μπορεί να δημιουργήσει μεγάλο πονοκέφαλο στο σύστημα. Εάν δεν ληφθούν κατάλληλα μέτρα μπορεί να συμβούν ευαίσθητες ανατροπές κι άντε μετά να συμμαζέψεις την παλιοκατάσταση. Εάν στα ανοικτά φασιστικά καθεστώτα, όπως για παράδειγμα σε αυτό της Ρωσίας, το παιχνίδι επιχειρούν να χαλάσουν κάποιοι δημοσιογράφοι, στο νότο το χτικιό αποτελούν κάποιοι εισαγγελείς. Άνθρωποι ξεροκέφαλοι, που θέλουν να κάνουν το δικό τους. Άνθρωποι, οι οποίοι δεν κατανόησαν, ότι ο σκοπός για τον οποίον εφευρέθηκε το εισαγγελικό σώμα, είναι η καταστρατήγηση των νόμων προς όφελος της εξουσίας. Άνθρωποι, οι οποίοι δεν κατανόησαν, ότι στην μπαλ μασκιέ κοροϊδία, που παρουσιάζει την ζούγκλα ως κολέγιο, δίκιο είναι το συμφέρον των ισχυρών και νόμος το ρόπαλο στην πλάτη και στο μυαλό όποιου πάει να κουνηθεί. Ευτυχώς στην Ιταλία υπάρχει η μαφία και βγάζει από την μέση τα εξωτικά πτηνά του εισαγγελικού σώματος, όταν αυτά δεν προσαρμόζονται στα "δημοκρατικά" δεδομένα. Τον αντίστοιχο ρόλο στην Ελλάδα τον έχει αναλάβει ως βόθρος της εξουσίας η τρομοκρατία. Εξ άλλου μέσα στον χορό μεταμφιεσμένων, δεν φοράμε όλοι μια μάσκα; Δεν είμαστε όλοι στην καλύτερη των περιπτώσεων ηθοποιοί, υποδυόμενοι τον εαυτό μας, δηλαδή αυτό που υποδηλώνει ο αύξων αριθμός του μητρώου μας, ως ιδιοκτησιακό στοιχείο της εξουσίας;
Αυτήν την φορά όμως ο εισαγγελέας Θεοχαράτος το είχε παρακάνει. Είχε ορκιστεί δημοσίως, ότι θα κατέθετε μήνυση εναντίον του κ. Πρωθυπουργού και του κ. Υπουργού Εθνικής Αμύνης, για τις ευθύνες τους στην διαδικασία της εισβολής.
- Το είχα πει εγώ τότε. Ήταν μεγάλο λάθος η δεύτερη εισβολή, είπε σχεδόν με θυμό ένας από τους συνέδρους. Είχα παρουσιάσει τότε το σχέδιο αναφορικά με το πως θα ήταν δυνατόν να γίνουν αποδεκτά μακροπρόθεσμα τα αποτελέσματα της πρώτης εισβολής. Τώρα θα πρέπει να κρατήσουμε ότι εξέρχεται από τους ασκούς του Αιόλου.
Ο πρόεδρος διαφώνησε. "Δεν χρειάζεται κανένας εκνευρισμός, είπε. Ήταν αναγκαίο να ταπεινωθούν έντονα, για να επακολουθήσουν και τα υπόλοιπα. Μήπως δεν απέδειξαν στην πορεία ότι κοιμούνται σαν ζώα; Δεν έτρεχαν να κολλάνε αφίσες πίσω από κάθε πολιτικάντη, δεν έτρεχαν να χειροκροτούν στα κοντσέρτα του Μπλα-μπλα; Όλος αυτός ο βαυκαλισμός του κλόουν με τις βάσεις που φεύγουν μένοντας και με την επανάσταση της φράσης του μπαστουνόβλαχου τι έδειξε; Τα "ναι στην Ευρώπη των λαών, όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων", που φώναζαν οι κουλτουριάρηδες της πλάκας, δεν τους έδεσαν χειροπόδαρα στις Βρυξέλλες";
- Με την ιστορία της εξουδετέρωσης του στόχου, έχει ξεσηκωθεί όμως το μισό εισαγγελικό σώμα. Ο Θεοχαράτος δεν ήταν τυχαίος. Και αποτελεί ειλημμένη απόφαση, ότι την μεγάλη οργάνωση δεν θα την εκθέσουμε με συλλήψεις την επόμενη δεκαετία, επιχειρηματολόγησε ο ενοχλημένος σύνεδρος, που μίλησε προηγουμένως.
"Ας ακούσουμε την έκθεση του ΕΚΑ7", είπε ο πρόεδρος, δείχνοντας προς την μεριά ενός που είχε ανοίξει ήδη ένα φάκελο και ταχτοποιούσε κάποια έγγραφα.
- Δεν είναι το πρόβλημα δυσεπίλυτο, κύριοι, ξεκίνησε ο ομιλητής. Μπορούμε να σκηνοθετήσουμε την διάσπαση μιας μικρής ομάδας από την μεγάλη οργάνωση, στην οποία θα αποδώσουμε την δολοφονία. Υπάρχει ένας μικρός, ο οποίος εμφανίζεται δυσαρεστημένος και δημιουργεί συνέχεια προβλήματα. Θα τον εκτελέσουμε σκηνοθετώντας μια μάχη στα Σεπόλια. Θα πρέπει να εκτελεστούν ταυτοχρόνως και κάποιοι της αστυνομίας, ώστε να φανεί ότι έγινε μάχη. Κατόπιν, κατά την έρευνα στον χώρο διαμονής θα ανακαλύψουμε το πρωτότυπο της επιστολής που στάλθηκε στις εφημερίδες για την δολοφονία του Θεοχαράτου, κάποια κλειδιά από κλεμμένα αυτοκίνητα και τα πάγια ψιλικά.
- Ναι αλλά όλοι στην πιάτσα γνωρίζουν, ότι ο μικρός δεν ήταν μπιστολάς, παρατήρησε κάποιος σύνεδρος.
- Εν τάξει, είχε κι αυτός μια μικροεκπαίδευση στις στρακα-στρούκες και τα συναφή. Θα φροντίσουμε η μικρότερη οργάνωση, που βάζει τις στράκα-στρούκες, να εκδώσει ανακοίνωση ότι ήταν μέλος της και αποχώρησε, αφού έτσι έγινε στην πράξη, μια και ο μικρός δεν ήθελε να έχει άλλο πάρε δώσε με αυτά, Θα βάλουμε τους δημοσιογράφους μας να ισχυριστούν μετά, ότι αυτός φεύγοντας πήρε μαζί του σημαντικό μέρος από τον οπλισμό της οργάνωσης, πρόσθεσε ο εισηγητής. Έτσι κι αλλιώς αυτά τα πράγματα οργανώνονται υποτίθεται σε συνωμοτική βάση, οπότε ελάχιστοι, λέει η λογική, μπορούν να γνωρίζουν. Ο "χώρος" έτσι κι αλλιώς ψάχνει για ήρωες.
- Ναι, αλλά το όλο θέμα είναι διάτρητο από πληθώρα λογικών κενών, επέμεινε ο σύνεδρος που μόνιμα αμφισβητούσε.
Ο πρόεδρος όμως έκρινε ότι είχαν ειπωθεί όλα τα αναγκαία. Κλείνοντας την συνεδρίαση είπε με ένα χαμόγελο: "Μπορείτε να επαναπαύεσθε, αξιότιμοι κύριοι, Περί αυτών ουδείς πρόκειται να αναρωτηθεί".
Συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου