Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΧΩΜΑΤΕΡΗΣ

Σε προηγούμενη ανάρτηση έγινε λόγος περί των διαπιστευτηρίων που αναμένετο να δώσει ο πλανήτης Ουρανός με την είσοδό του στο ζώδιο του Κριού την 12η Μαρτίου. Οι θέσεις των πλανητών, οι οποίες παρατίθενται στις αστρολογικές ταμπέλες (εφημερίδες) αναφέρονται στην θέση που αυτοί βρίσκονται κατά την αρχή της ημέρας, δηλαδή τα μεσάνυκτα. Είναι λογικό, ότι όταν καταγράφεται η θέση ενός εισερχόμενου πλανήτου μια συγκεκριμένη ημέρα, αυτός έχει εισέλθει ήδη στο εν λόγω ζώδιο από την προηγουμένη μετά το μεσονύκτιο. Η είσοδος δηλαδή του Ουρανού στον Κριό έλαβε χώρα στις 11 Μαρτίου. Η ημέρα αυτή σφραγίστηκε από τον τραγικό σεισμό, το παλιρροιακό κύμα και τις εκρήξεις στους πυρηνικούς αντιδραστήρες στην Ιαπωνία.
Η αβεβαιότητα που χαρακτηρίζει τη ζωή μας πάνω στον πλανήτη, προσλαμβάνει όλο και περισσότερο κατά τα πρόσφατα χρόνια ιδιότητες γύρου του θανάτου. Και αυτά που συνέβησαν στην Ιαπωνία προσδίδουν στον κίνδυνο πλήρους εκτροχιασμού του παγκόσμιου τραίνου, στις όλο και πιο επικίνδυνα στενές στροφές της της πορείας μας, μια νέα ποιότητα.

Όσο αρνούμεθα να διδαχθούμε από τις οδυνηρές εμπειρίες του παρελθόντος, τόσο το πεπρωμένο επανέρχεται με νέες, σκληρότερες δοκιμασίες. Αυτοί, που δίδαξαν κατά το πέρας του Β' ΠΠ. τον απέραντο τρόμο στο Ιαπωνία, με την ρίψη των πυρηνικών βομβών στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ενέργειες οι οποίες ήσαν για την έκβαση του πολέμου τελείως περιττές, επανήλθαν στην ολέθρια πρακτική τους, αυτήν την φορά με το HAARP.
Για μια ακόμη φορά - όπως στην περίπτωση των σεισμών της Αϊτής και της Χιλής - εμφανίστηκαν οι γνωστές λάμψεις - ακτινοβολίες των στασίμων κυμάτων χαμηλής συχνότητος στο επίκεντρο του σεισμού στην Ιαπωνία. Ακόμη ένας σεισμός σε 10.000.000 μέτρα βάθος, όπως όλοι οι προηγούμενοι. Ένα δεδομένο, το οποίο αντιφάσκει πλήρως στους σεισμούς του περασμένου αιώνος, οι οποίοι τέθηκαν σε κίνηση σε πολλά και διάφορα βάθη του φλοιού του πλανήτη. Στο συγκεκριμένο βάθος των 10.000.000 μέτρων υπάρχουν ύδατα σε θερμοκρασία πολύ πλησίον της καταστάσεως του βρασμού. Η εφαρμογή σχετικά μικρών ποσοτήτων ενεργείας εκεί μπορεί να οδηγήσει αναλόγως σχετικά εύκολα σε έκρηξη τις δυνάμεις του Εγκέλαδου.

Η Ιαπωνία υπήρξε κατά την διάρκεια της ιστορίας της ένα αναφανδόν μιλιταριστικό κράτος. Η φανατική στροφή των πολεμιστών στις πολεμικές τέχνες, σε συνδυασμό με μια δουλική υποταγή στον αυτοκράτορα και μια αρρωστημένη αντίληψη πολεμικής τιμής μετέτρεψαν την Ιαπωνική κοινωνία για την διάρκεια πολλών αιώνων σε ιμπεριαλιστικό φόβητρο των λαών της περιοχής. Η αγριότητα και η απανθρωπιά, τις οποίες επέδειξαν στις χώρες τις οποίες κατέλαβαν, υπήρξαν ειδεχθείς. Κάποτε όμως φθάνει η στιγμή, αυτοί που βαρούν με ρόπαλα σε κεφάλια άλλων, να δεχθούν οι ίδιοι τα ανάλογα κτυπήματα στην κεφαλή τους. Διότι πάντοτε υπάρχουν και άλλα, ακόμη μεγαλύτερα καθάρματα, όπως συνέβη στην περίπτωση των συμμάχων και ειδικά αυτών, οι οποίοι κλιμάκωσαν τα πυρηνικά ολοκαυτώματα σε βάρος των αμάχων της Ιαπωνίας. Ίσως τότε έρχεται και μια στιγμή νουθεσίας. Μια στιγμή, που τα τραύματα στο τομάρι του επιθετιστού πρέπει ίσως να τον διδάξουν τι εστί πόνος, επιφέροντας κάποια μεταστροφή.
Δυστυχώς οι Ιάπωνες δεν φαίνονται να διδάχθησαν από αυτά τα φοβερά παθήματα. Μεταπολεμικά, χέρι -χέρι με τις ΗΠΑ φρόντισαν να παράγουν σαν τα μερμίγκια για τις αγορές αυτών, οι οποίοι κλιμάκωσαν την βλασφημία με τον όλεθρο της "Trinity", στέλνοντας και τον δικό τους στρατό μαζί με αυτούς των "πολιτισμένων" δυτικών στο Ιράκ, για να καταστραφεί μια χώρα.

Φυσικώ τω λόγω, θα αναρωτηθεί κάποιος, σε τι φταίνε τα παιδιά που θα γίνουν ή έγιναν ήδη θύματα αυτών των καταστροφών; "Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα", ενώ ο νόμος του κάρμα είναι σκληρός. Καλό είναι να τα βλέπουμε και να βγάζουμε συμπεράσματα για την δική μας μεταστροφή.
Όμως οι καταστροφή που συντελείται ακόμη στην Ιαπωνία, το μέγεθος της οποίας δεν έχει ακόμη συντελεσθεί ολοκληρωτικά, με βεβαιότητα μας απειλεί όλους: Οπωσδήποτε δεν έχει έλθει προς ώρας η στιγμή, κατά την οποίαν οι επικυρίαρχοι θα επιχειρήσουν να μετατρέψουν τα πάντα "εις άψινθον῾". Όμως το ποσόν των 450.000.000 δολαρίων, το οποίον θα θέσει η κεντρική Ιαπωνική τράπεζα στην εσωτερική αγορά για την αντιμετώπιση των καταστροφών που επήλθαν, προωρίζετο για την αγορά κρατικών ομολόγων ξένων, κυρίως Ευρωπαϊκών χωρών. Η Ιαπωνία, πέραν του γεγονότος ότι το κράτος της είναι χρεωμένο, εμφανίζει σημαντικό πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο, αποτελώντας τοιουτοτρόπως ένα από τα βασικά στηρίγματα διεθνώς της δανειοδοτήσεως χρεωμένων κρατών.

Έτσι, η πρόσφατη καταστροφή, την οποία επέφεραν οι επικυρίαρχοι στην Ιαπωνία, οδηγεί ακόμη πιο κοντά στο προγραμματισμένο, κλιμακούμενο κραχ της παγκόσμιας οικονομίας. Μετά την εξέγερση - φιάσκο, την οποία οργάνωσαν οι δυτικοί στην Λιβύη, η οποία εκτινάσσει την τιμή του πετρελαίου, σε φάση που οικονομία των περισσότερων χωρών ακολουθεί καλπάζουσα ύφεση.
Εκεί αποσκοπεί, πιστεύω, η οργανωμένη επίθεση των δυτικών και όχι στην ιδιοποίηση των πετρελαιοπηγών της Λιβύης, όπως υποθέτουν ή φρονούν αρκετοί. Ο Καντάφι είναι λαοπρόβλητος ηγέτης και ο λαός της Λιβύης είναι όλος οπλισμένος. Ποιος δικτάτωρ (σύμφωνα με τα παραμύθια της κυρίαρχης προπαγάνδας) τολμά να οπλίζει τον λαό; Η Λιβύη δεν καταλαμβάνεται παρά μόνο με γενοκτονία και φοβερές απώλειες των εισβολέων. Και για ποια πετρέλαια μιλάμε, όταν χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί την μάνα στο ολοκληρωτικό χάος της "νέας τάξης῾"; Η παραγωγή ενέργειας από καύσεις είναι πλέον απηρχαιομένος τρόπος και τα ψωμιά που έχει στο μέλλον είναι - ανεξάρτητα από την πορεία που θα ακολουθήσει ο πλανήτης - μηδαμινά.

"ORDO EX CHAOS". Αυτή είναι η στρατηγική των επικυρίαρχων για την περίοδο που διανύουμε και τίποτε άλλο. "Γης Μαδιάμ", σε μια περίοδο που η ανθρώπινη ζωή έχει μικρότερη αξία για τους εξουσιαστές από την ζωή μιας μυίγας (η μόνη αξία της ανθρώπινης ζωής για τους επικυριάρχους είναι ως αντικείμενο ανθρωποθυσίας).
Για να ξεπατώσεις ένα δένδρο υπάρχουν πολλοί τρόποι. Ένας είναι η σύριζα κοπή του κορμού. Ο άλλος είναι η κοπή των κλάδων του ενός μετά του άλλου, μέχρι να μείνει σκέτος ο κορμός. Εμείς εθιστήκαμε - ως κάμπιες επάνω σε κάποιο φύλλο - να βλέπουμε με αδιαφορία αρχικά να κόβονται τα διπλανά κλαριά. Μετά αδιαφορήσαμε, όταν κοβόντουσαν τα φύλλα του δικού μας κλάδου. Δεν κατανοήσαμε ΟΤΙ ΤΟ ΔΕΝΔΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΟ ΚΑΙ ΕΠΙΒΙΩΝΕΙ ΜΟΝΟΝ ΩΣ ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΟΛΟ.

Η παγκόσμια κατάσταση μου θυμίζει πλέον κατά κάποιον τρόπο την Αθηναϊκή Δημοκρατία του τετάρτου π.Χ. αιώνος, πριν τον Πελοποννησιακό πόλεμο. Μια κοινωνία με τεράστια αίγλη, όπου η φιλοσοφία και η πολιτική δραστηριότητα είχαν βρει τεράστια εξέλιξη, η ευημερία των πολιτών ήταν αξιόλογη, οι συνθήκες διαβίωσης σχετικά καλές για όλους, οι δυνατότητες για μόρφωση και ανάπτυξη προβληματισμού τεράστιες. Μια κοινωνία όμως, τα θεμέλια της οποίας κατάτρωγαν η ύπουλη δράση των Κρόνιων - Χθόνιων ιερατείων, ο καιροσκοπισμός των λαοπλάνων ρητόρων, η υπέρμετρη φιλοδοξία μέτριων ή ανίκανων πολιτικών, ο ωχαδερφισμός και η προσκόλληση στα σύνδρομα των ψυχώσεων της πλέμπας. Μια κοινωνία, για την οποία έμοιαζαν όλα να είναι δυνατά, η οποία εκφυλίστηκε όμως σε χαμερπή ηγεμονία και οδηγήθηκε στην καταστροφή και την αφάνεια.

Πράγματι, στην σύγχρονη εποχή τα ανθρώπινα επιτεύγματα έμοιαζαν να προμηνύουν ένα μέλλον ιδιαίτερα ελπιδοφόρο. Η ανάπτυξη της παραγωγικότητος έμοιαζε να μπορεί να εγγυηθεί μελλοντικά την απαλλαγή των ανθρώπων από τον υπέρμετρο φόρτο της εργασίας. Η εξέλιξη της ιατρικής και η αύξηση των παρεχόμενων μέσων για την πρόληψη και την θεραπευτική φαίνονταν να εγγυούνται την αύξηση της διάρκειας της ζωής. Η πρόσβαση στην εκπαίδευση φαινόταν να γίνεται μέσα σε μια πορεία κοινωνικό αγαθό, προσιτό σε όλους. Η ανάπτυξη των μέσων επικοινωνίας άνοιγε πρωτόγνωρες δυνατότητες στην διάδοση της πληροφορίας, στην ανάπτυξη του διαλόγου και των απόψεων. Μια νέα ανθρωπότητα έμοιαζε να προβάλει έξω από τα όρια του μόχθου, της ανέχειας, των περιορισμών και της άγνοιας. Όλα αυτά τα επιτεύγματα όμως συντελούντο μέσα στο κοτέτσι των επικυριάρχων, οι οποίοι μετέτρεπαν κάθε κοινωνική κατάκτηση σε νοσηρή διαδικασία, συμπαρασύροντας την ανθρωπότητα εκούσια στα αδιέξοδα της δικής τους ψυχοανωμαλίας. Μέχρι του σημείου που έκριναν ότι έγιναν πολλά τα κοτόπουλα και δεν τους χρειάζονται οι φτερούγες μελλοντικά, εφ' όσον δεν μπορούν να πετάνε.
Προσβλέποντας σε κοτόπουλα του μέλλοντος, λίγα και καθαρά, γενετικά μεταλλαγμένα, σε κλουβί μικρότερο του φυσικού τους μεγέθους, για να πάρουν το σχήμα του στην διαδικασία της προσαρμογής, οικολογικά ουδέτερα μια και θα τρώνε τα περιττώματά τους. ORDO NOVO SECLORUM.


1. ΕΡΧΕΣΤΕ ΝΑ ΠΑΙΞΟΥΜΕ;

Προσπαθούμε εδώ και χρόνια να θέσουμε τα επερχόμενα υπ' όψει των συνομιλητών μας. Διότι αυτά είναι από παλαιότερα γνωστά. Συχνά θεωρηθήκαμε ιδιόρρυθμοι, παράξενοι ή ψυχασθενείς. Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ φυσικά, ο τρόπος με τον οποίον η πλειοψηφία αντιμετωπίζει όσους επιχειρούν να προειδοποιήσουν για τα επερχόμενα, αλλά ο τρόπος, με τον οποίον αυτή αντιμετωπίζει τον εαυτό της σε συσχετισμό με αυτά.

Η δύναμη των επικυριάρχων εδράζεται αποκλειστικά στις πλάτες μας και στο σαμάρι που οικειοθελώς - με όλη την προσήκουσα φιλαρέσκεια - συναινούμε να τους κουβαλάμε. Ίσως αυτό να οφείλεται στην αντίληψη, ότι αυτός είναι ο αποκλειστικός τρόπος που μπορούμε να υπάρξουμε. Πρόκειται όμως για πλήρη παρεξήγηση των δεδομένων της ζωής.

Δεν είναι τυχαίο, ότι οι επικυρίαρχοι μας αντιμετωπίζουν σαν μικρά παιδιά, μη έχοντα φρόνηση. Τα σχέδιά τους για την περίοδο που διανύουμε μας τα πλάσαραν ήδη από το 1995 σαν επιτραπέζιο παιχνίδι. Έρχεστε να παίξουμε; Ή μήπως επί τέλους ωριμάζει η επίγνωση, ότι απαιτείται μεταστροφή και αγώνας;