ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΩΝΙΚΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΣΤΟ SMOLENSK

ΕΝΑΣ ΗΡΩΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΙΣ ΔΑΓΚΑΝΕΣ ΤΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΥ

Οι Πολωνοί είναι ένας ηρωικός λαός. Ευρισκόμενοι γεωγραφικά μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας, υπήρξαν μόνιμα στριμωγμένοι από τις δυο αυτές δυνάμεις, οι οποίες κλιμάκωναν διαχρονικά τον διαμελισμό, την προσάρτηση τμημάτων στην επικράτειά τους και την πολιτική δορυφοροποίηση της Πολωνίας, χωρίς να αποτελούν τις μόνες δυνάμεις εντός και εκτός Ευρώπης, που θεωρούν τις μικρότερες γεωγραφικά χώρες οικόπεδα άσκησης πολιτικής ηγεμονίας.
Η Πολωνοί άσκησαν πάντοτε απέναντι στην επιθετική πολιτική των "μεγάλων" γειτόνων τους σθεναρή και ηρωική αντίσταση, προσκρούοντας στην θηριωδία τους. Με το σύμφωνο Ρίπεντροπ - Μολότοφ είχε αποφασιστεί η βίαιη νομή αυτής της χώρας μεταξύ χιτλερικών και σταλινικών. Οι Πολωνοί, στα πλαίσια μιας άνευ όρων αντίστασης, δεν δίστασαν να αντιτάξουν στις σιδερόφρακτες μεραρχίες των ναζί ακόμη και το ιππικό τους, δείχνοντας μια μοναδική για τα δεδομένα της κεντρικής Ευρώπης υπέρ πατρίδος ετοιμότητα.

Υποτίθεται, ότι στην Ευρώπη μετά τον Β' ΠΠ. εγκαταστάθηκε μια ειρήνη με στόχο τον σεβασμό των συνόρων και την κατάργηση των πολεμικών διενέξεων, που οδήγησαν δυο φορές αυτήν την ήπειρο σε απροσμέτρητες καταστροφές. Η "Τελική Πράξη του Ελσίσκι", το "Δόγμα Ζόνενφελντ", καθώς και το "Δόγμα Περιορισμένης Κυριαρχίας", που διακήρυξε ο Λέονιντ Μπρέζνιεφ, κατέγραψαν την απόφαση των μεγάλων δυνάμεων να παραμείνουν τα σύνορα της Ευρώπης ως είχαν. Ο αμοιβαίος σεβασμός από τις Υπερδυνάμεις των σφαιρών επιρροής, όπως αυτός καταγράφηκε με τις υποτονικές αντιδράσεις των Δυτικών έναντι στην παρέμβαση των Ρώσων στην Ουγγαρία το 56 και στην Τσεχοσλοβακία το 67, διήρκησε μέχρι την φάση, κατά την οποία ο ηρωισμός των Πολωνών και η έλλειψη διάθεσης προσαρμογής τους στην ξένη επιρροή, όπως αυτή εκφράστηκε με την εξέγερση των Πολωνών εργατών στα πλαίσια του συνδικάτου "Αλληλεγγύη", έγινε αιτία εκμετάλλευσης για να καταγραφεί από τους Δυτικούς η επιβολή μιας νέας, ισχυρής ρευστότητας στο status quo.
Η εκλογή του Πολωνού Βοϊτίλα στην παπική έδρα του Βατικανού έδειξε τότε, ότι θα ακολουθούσαν νέες τάσεις διατάραξης των ισορροπιών, που θα επανέφεραν την Ευρώπη και τον γεωγραφικό της περίγυρο, αρχικά σε αστάθεια και στην συνέχεια σε καθεστώς συγκρούσεων.
Αυτή η νέα αταξία (νέα, σε σύγκριση με την προηγούμενη που είχε επιβληθεί) διακηρύχθηκε ως "Νέα Τάξη" από τους Μπους και Γκορμπάτσοφ στην Μάλτα, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας.
Ως αποτέλεσμα της προγραμματισμένης ρευστότητος που είχε αποφασιστεί στα πλαίσια της "νέας τάξης", ξεπήδησε ένας αιματηρός πόλεμος μέσα στην Ευρώπη, εγκαινιάζοντας ουσιαστικά την επαναφορά του καθεστώτος και των διαδικασιών, που είχαν οδηγήσει στους παγκόσμιους πολέμους του περασμένου αιώνος. Ο πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία δεν οδήγησε μόνο στην διάλυση αυτής χώρας. Αποσταθεροποίησε την μπαρουταποθήκη των Βαλκανίων, δημιουργώντας μόνιμα προκλητικές εστίες έντασης, όπως το βαλκανικό προτεκτοράτο της διεθνούς της ηρωίνης Κοσσυφοπέδιο και το σκοπιανό αλαλούμ των αυτοαποκαλούμενων "μακεδόνων", που δυναμιτίζουν έκτοτε μόνιμα την σταθερότητα στα Βαλκάνια.
Η επιθετική παρουσία των ΗΠΑ κορυφώθηκε στην περιοχή, με την εγκατάσταση της μεγάλης στρατιωτικής βάσης Bondsteel στο Κοσσυφοπέδιο. Σε συνδυασμό με τις εξελίξεις που επιβλήθηκαν στην άλλη μπαρουταποθήκη, που είναι ο ευρύτερος χώρος της Μέσης Ανατολης, την εισβολή στο Ευρασιατικό προτεκτοράτο της ηρωίνης Αφγανιστάν και στο Ιράκ, την παρέμβαση των Δυτικών στο Κουρδικό ζήτημα, την αναμόχλευση από την CIA, μέσω της επιρροής της στην Ισλαμική Αδελφότητα και Βαχαμπιστικό Χαλιφάτο, της επιθετικότητας του Τζιχάντ, είχε πλέον φανεί ότι τελικός σκοπός της επιβολής της "Νέας Τάξης" ήταν η κλιμάκωση του ολοκαυτώματος του Αρμαγεδώνα, δηλαδή του τρίτου παγκοσμίου πολέμου.


Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ "ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΣ" ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ

Ο δεύτερος μεγάλος "κερδισμένος", με την έννοια που αξιολογούν οι εξουσιαστικές κλίκες τα οφέλη - διότι οι λαοί τουλάχιστον οφείλουν να εφαρμόζουν τελείως διαφορετικά κριτήρια - είναι η καγκεπίτικη - βογιαρική κλίκα της Ρωσίας.
Στην Ρωσία ανέκαθεν εξουσιάζει μια απολυταρχική κλίκα, που στηρίζεται μόνιμα στις ίδιες σταθερές και ψυχοσύνθεση εξουσίας εδώ και πολλούς αιώνες, έστω και εάν το κέλυφος της κρατικής επιβολής μεταλλάσσεται χαμαιλεοντικά με ριζικά διαφορετικούς τρόπους. Στην ουσία, τόσο οι βασικοί φορείς εξουσίας, που είναι οι κρατικοί φεουδάρχες των φυσικών πόρων (Βογιάροι) και η μυστική αστυνομία, όσο και το μοντέλο επιβολής, που στηρίζεται από την μια στην έντεχνη καλλιέργεια μοιρολατρίας και από την άλλη στην εκμετάλλευση του εγγενούς πατριωτισμού του Ρωσικού λαού, παραμένουν διαχρονικά αμετάβλητα.
Με έντεχνα τεχνάσματα μεταβίβασης της εξουσίας από την ίδια κλίκα στον εαυτό της, αυτή επιτυγχάνει την διαιώνιση της επιβολής της. Δείχνοντας πάντοτε μια ισχυρότατη ευστροφία όσο αφορά τις ανάγκες προσαρμογής της σε νέα δεδομένα. Και χειριζόμενοι τρόπους, οι οποίοι τολμούν μεγάλες τριβές, που συμπεριλαμβάνουν από δοτές "ανατροπές" μέχρι και "επαναστάσεις". Πάντοτε με το ίδιο βασικό στόχο: Να μην αναπτυχθεί ψυχολογία ιντιβουντουαλισμού και πολιτικής ελευθερίας στον λαό, να μην αναπτυχθεί ατομική δημιουργική πρωτοβουλία, που θα μπορούσε να οδηγήσει μεσοπρόθεσμα σε μια υγιή και χειραφετημένη συλλογικότητα. Έτσι ώστε να διαιωνίζεται η κυριαρχία της απολυταρχικής, γραφειοκρατικής κάστας.
Συνέπεια είναι να βρίσκεται ο Ρωσικός λαός μόνιμα σε ρόλο πειραματόζωου, μέσα σε μια απάνθρωπη επιβολή εξουσιαστικών μέτρων. Είτε όταν ο "μέγας" πέτρος οδηγούσε χιλιάδες ανθρώπους σε ακρωτηριασμό των κάτω άκρων, κάνοντας πασσαλοπήξεις στους βάλτους για να οικοδομηθεί η "αγία" πετρούπολη, είτε όταν ο ιβάν ο "τρομερός" ή ο στάλιν με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα επέβαλαν την κρατική ιδιοκτησία στην γη, θεριεύοντας το γραφειοκρατικό μολόχ.
Οι Ρωσική διανόηση, διαχρονικά διασπασμένη σε "δυτικόφιλους" και "σλαβόφιλους", παραπαίουσα μεταξύ ελευθεροτεκτονισμού και θρησκευτικής απολυταρχίας, απέτυχε να δημιουργήσει μια ουσιαστική προοπτική πνευματικής και πολιτικής χειραφέτησης.
Πολλών ειδών λιβάνια καίγονται καθ' όλες τις εποχές από οπαδούς και φίλους του "Μόσκοβου", της "Αοράτου Αρχής", του "Ξανθού Γένους", της "Μητέρας του Σοσιαλισμού", του "Πατερούλη της Εργατικής Τάξης", του "Κοντού με τα Μαύρα Γυαλιά" και δεν συμμαζώνεται. Η αλήθεια όμως μιλάει άλλη γλώσσα. Η πολιτική του Ρωσικού κράτους υπήρξε μόνιμα απάνθρωπα εξουσιαστική και ουδέποτε στήριξε ανιδιοτελώς την Ελλάδα.

Μόνιμη καραμέλα αποπροσανατολισμού του Ρωσικού λαού υπήρξε από την πλευράς της εξουσιαστικής κλίκας η αντισημιτική προπαγάνδα. Αναμφίβολα ο σιωνισμός συνωμότησε και συνωμοτεί εναντίον της Ρωσίας. Οι Ρότσιλντ και οι διεθνείς πράκτορές τους αποτελούν ότι πιο επιθετικά χυδαίο και ειδεχθές έχει γνωρίσει η ανθρώπινη ιστορία. Οι ίδιοι είναι όμως αυτοί που εξαπολύουν βασικά τις αντισημιτικές εκστρατείες, καταδυναστεύοντας τον Εβραϊκό λαό και ποδηγετώντας τον σε μόνιμα καταστροφικές και απάνθρωπες πολιτικές, ενώ οι ίδιοι, ως Χάζαροι, δεν είναι Εβραίοι. Οι σιωνιστές είναι που επιχειρούν ΚΑΙ ΣΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΒΑΘΜΟ ΤΟ ΕΠΥΙΥΓΧΑΝΟΥΝ να συμμετέχουν σε όλα τα βασικά εξουσιαστικά συγκροτήματα, παίρνοντας νομή της εξουσίας, είτε αυτά είναι Αγγλοσαξονικά, είτε είναι Ρωσικά, είτε είναι Κινέζικα, είτε ανήκουν στην Ναζιστική Διεθνή.
Ανέκαθεν υπήρξαν υψηλά ιστάμενοι Χάζαροι και πράκτορες των Ρότσιλντ σε αυτά τα εξουσιαστικά επιτελεία.
Γι' αυτό η Ρωσία, ακόμη και την εποχή που απαγορευόταν αυστηρότατα η έξοδος των Ρώσων στην Δύση, ενίσχυε το Ισραήλ κάθε χρόνο με την αποδημία δεκάδων χιλιάδων Εβραίων, συμπράττοντας στην μετατροπή της Μέσης Ανατολής σε κόλαση για τους Αραβικούς λαούς. Η ροή του χρήματος από το εμπόριο όπλων τους ήταν αρκετή.

Οπωσδήποτε οι Ρώσοι, ως συνδιαπραγματευτές της παγκόσμιας σκακιέρας, βγήκαν έντονα κερδισμένοι, από τις ρυθμίσεις που επέβαλε η "νέα τάξη". Όλα τα μεγέθη είναι εύγλωττα, πιστοποιώντας ότι αυτή η επανακατάστρωση δεδομένων του παγκόσμιου σκηνικού, τους οδήγησε σε ποθητά ζητούμενα. Ενισχύοντας τους δυο βασικούς πυλώνες της οικονομικής ισχύος τους, που είναι τα ενεργειακά αποθέματα και η πολεμική παραγωγή τους.
Με την νέα "κοινοβουλευτική" μορφή διακυβέρνησης κατέστη η ενεργειακή διείσδυση στην Ευρώπη πολύ ευκολότερη, εγκαθιδρύοντας μια τεχνολογική σύμπραξη με την Γερμανία σε αυτούς τους τομείς.
Η ένταση στην Μέση Ανατολή, που προέκυψε από τις επανειλημμένες παρεμβάσεις των ΗΠΑ σε αυτήν την περιοχή και την εισβολή στο Ιράκ, οδήγησε σε μια τεχνητή άνοδο της τιμής των καυσίμων, που τους πριμοδότησε ζωτικά. Η σχετικά δαπανηρή εξόρυξη του Ρωσικού γαιαερίου, αποκτά δυνατότητα εμπορευματικής αξιοποίησης, μόνο εφ' όσον η τιμή τιμή του πετρελαίου ανέλθει αρκετά.
Η παγκοσμιοποίηση , η οποία ανέδειξε την Κίνα σε παγκόσμιο κέντρο έντονης ανόδου της παραγωγής, δημιούργησε και έντονη ανάγκη για ενεργειακές δαπάνες, αναδεικνύοντας τον στρατηγικό ρόλο των ρωσικών αποθεμάτων, σε φάση που η διαμόρφωση των τιμών διεθνώς τα καθιστούσε εμπορεύσιμα.
Και η άνοδος της έντασης στις διεθνείς σχέσεις, αποτέλεσε την καλύτερη βάση για την παραγωγή της και το εμπόριο στους πολεμικούς εξοπλισμούς υψηλής τεχνολογίας.

Στην φάση της πολιτικής του σοκ, μετά την πολιτική του "Κομμουνισμού Γκούλας", όταν η Ρωσία για να πραγματοποιήσει την αναγκαία προσαρμογή από το σοβιετικό στο επόμενο αναπτυξιακό μοντέλο, χρειαζόταν εισαγωγή ρευστότητας, πρόβαλαν στο προσκήνιο τον "μέθυσο" Γιέλτσιν, με ένα ευφυή ελιγμό. Οι "Ολιγάρχες" έσπευσαν να επενδύσουν στην Ρωσία, εισάγοντας χρήματα από το εξωτερικό, ονειρευόμενοι την μακροπρόθεσμη κυριαρχία πάνω στις φυσικές της πηγές. Όταν η κρίση όμως ξεπεράστηκε και αφού η GRU (πρώην KGB) με ταυτόχρονη εκπόρνευση μεγάλου αριθμού Ρωσίδων στο εξωτερικό, ξεπέρασε την οικονομική στενότητα, έβγαλε ο Γιέλτσιν σαν άσσο από το μανίκι, σύμφωνα με τα πάγια χαρτοκλεπτικά τεχνάσματα, τον "Κοντό με τα Γυαλιά Ηλίου". Τότε ο Πούτιν εκδίωξε άρον - άρον τους "Ολιγάρχες", μαζεύοντας με τον γνωστό τσαμπουκά κρατικού γκρουπιέρη την μπάνκα. Οι Δυτικοί μυημένοι και συνεννοημένοι μέσα στις συνεδριάσεις των κρατικών fora στα πλαίσια συμβιβασμών με το κόλπο, έκανα μόκο.

Η Ρωσία εκποιώντας στους Δυτικούς τα πετρέλαια της Κασπίας και ανεχόμενη την επιθετική στρατιωτική παρουσία τους στην Ευρασία, μέσω των στρατιωτικών διευκολύνσεων που παρέχουν στο ΝΑΤΟ πρώην σοβιετικές "δημοκρατίες", μπήκαν στο μεγάλο παιχνίδι των αγωγών, αναδεικνύοντας την Ρωσία σε βασικό ενεργειακό συντελεστή της παγκόσμιας νομής δύναμης.
Με ανέπαφο το βαλιτσάκι χειρισμού των "στρατηγικών" όπλων στον έλεγχό τους, μπορούσαν πλέον να επιβάλουν δεδομένα στον πρώην άμεσα εξαρτημένο περίγυρο, στον οποίον είχαν επιτρέψει κάποιες ασκήσεις γυμναστικής, πολιτικής απόσχισης, αυτονομισμού, ή προσετερισμού με την Δύση, όπως η Ουκρανία, η Λευκορωσία και περιοχές στον Καύκασο.

Οι μέθοδοι επιβολής στάθηκαν οι ίδιοι με το παρελθόν:
Μετατροπή της Τσετσενίας σε σεληνιακό τοπίο, δηλητήρια στο θέατρο που είχαν καταλάβει οι Τσετσένοι με άνευ όρων εξόντωση όσων εβρίσκοντο μέσα, βόμβες σε κατοικημένες περιοχές από τους καγκεμπίτες που αποδόθηκαν στους Τσετσένους, στήσιμο της προβοκάτσιας στο Μπεσλάν από τις μυστικές υπηρεσίες, συσστράτευση με το ΝΑΤΟ στον "αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία", μόκο στις επιθετικές παρεμβάσεις των Δυτικών.

Και ως ήταν επόμενο: Μόκο των Δυτικών για όλες τις προβοκάτσιες της Ρωσίας.


ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΑΝΑΡΤΗΣΗ

Από καιρό σκόπευα να κάνω αναφορά στην δολοφονία του μεγάλου Πολωνού Πατριώτη Λεχ Κατσίνσκι και την Πολωνική ηγεσία (κρατική και πνευματική) από την KGB με επικεφαλής τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Σχετικός φόρτος εργασίας δεν μου επέτρεψε να περάσω σε συγγραφή του κειμένου που είχα προγραμματίσει, αρκούμενος στην συλλογή και αξιολόγηση του νέου υλικού που εδημοσιεύετο.
Μια σημαντική όμως ανάρτηση στην διαδικτυακή σελίδα "ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΑΝΑΠΤΥΞΗ" (δείτε και τους εδώ συνδέσμους) που πραγματοποιήθηκε στις 5 Ιουνίου, αποτέλεσε το έναυσμα να προχωρήσω:

http://emprosdrama.blogspot.com/2010/06/blog-post_7497.html#more

Στην συνέχεια παραθέτω ολόκληρο το κείμενο αυτής της ανάρτησης:

Το αεροπλάνο του Πολωνού Προέδρου και το ...δυστύχημα!

Το κείμενο που ακολουθεί το έλαβα από ηλεκτρονικό μήνυμα ενός φίλου το οποίο με εντυπωσίασε και το δημοσιεύω χωρίς σχόλια!

"Όταν μαθεύτηκε ότι κατέπεσε λίγα χιλιόμετρα από το Μινσκ το αεροπλάνο που σκότωσε τον πρόεδρο της πολωνικής δημοκρατίας Καζίνσκι στέλνοντας στον τάφο, τον ίδιο, την οικογένεια του, τον αφρό της επιχειρηματικής ζωής της Πολωνίας και την ελιτ των ενόπλων δυνάμεων της χωρας, ίσως επειδή διαβάζω σχολαστικά ιστορια και τέτοια "ατυχήματα" μετά απο χρονια αποδεικνύονται καλοστημένες δολοφονικές ενέργειες, ο νους μου πήγε σε διάφορα συνομωσιολογικά σενάρια.
Έχοντας κρίση και...αντίληψη καταλάβαινα ότι μου λείπανε διάφορα κομμάτια του παζλ που θα μου έδιναν μια ολοκληρωμένη εικόνα αφήνοντας για λίγο τη φαντασία μου σε ύπνωση και πείθοντας τον εαυτό μου ότι όπου υπάρχει καπνός μπορεί να μην ειναι φωτιά απλά καπνογόνο!
ΜΕΧΡΙ που έπεσε μια γαλλική εφημερίδα της προηγούμενης κυριακής που μου χάριζε το κομμάτι που έλειπε για να'μαι σίγουρος ότι τους έφαγαν τους ανθρώπους τα πολύ γνωστά και παγκόσμια συμφέροντα.
Δεν θα προσπαθήσω να σας πείσω απλά θα σας παραθέσω τα στοιχεία του άρθρου και η κρίση δική σας...
Η Πολωνία από όλες τις τέως ανατολικές χώρες ήταν η μόνη με ρυθμό ανάπτυξης 2% - όταν όλες οι άλλες, Λετονία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Ουκρανία, Λιθουανία είναι πλέον χρεωκοπημένες χώρες, όμηροι του ΔΝΤ!
Ήταν η μόνη χώρα που απέκρουε τα "φλερτ" της ευρωπαικής ένωσης για άμεση σύνδεση και μεγάλη προσφορά χρυσών ευρω.
Επίσης ήταν η μόνη χώρα του τέως μπλοκ μέσω του προέδρου της που αρνιόταν τον πολύτιμο δάνειο του ΔΝΤ για περαιτέρω ανάπτυξη.
Ο συγχωρεμένος Καζίνσκι αληθινός πατριώτης - σε αντίθεση με τον Τζέφρι Μινέικο Παπανδρέου - αντιστεκόταν με μένος και σθένος στις << καλές >> προθέσεις των ΕΕ και ΔΝΤ γιατί δεν ήθελε όπως είχε δηλώσει να κατεδαφίσει το σύστημα περίθαλψης,συντάξεων και μισθών του δημοσίου (κάτι σας θυμίζει;) σε αντίθεση με τον φιλοευρωπαιστή μέχρι δουλικότητας Ντόναλντ Ντάσκ, που τον διαδέχτηκε και είναι σύμφωνος με όλα τα μέτρα που προτείνουν οι << σωτήρες >> της ανθρωπότητας.
Επειδή λοιπόν ο Καζίνσκι δεν θέλησε να γίνει πελάτης και να παραδώσει εν μια νυχτί τη χώρα του (καλή ώρα του δικού μας) στους ξένους κερδοσκόπους αποφάσισε να δεθεί με το άρμα της Ρωσίας και η επίσκεψη του στην Μόσχα, σκοπό ειχε,την στενότερη σύνδεση και συνεργασία με την εναλλακτική υπερδύναμη για ανάπτυξη εμπορικών σχέσεων.
Αλλά για κακή τύχη της Πολωνίας και της δικής του τον σταμάτησε το ατύχημα και έτσι όλως βολικώς και περιέργως άνοιξε ο δρόμος στη αγέλη των λύκων όπως ονόμασε ο Όλι Ρεν στην συνεδρίαση του Εκοφίν τα ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
Τα συμπεράσματα δικά σας...και ίσως έτσι να καταλάβετε και λίγο την ανθρώπινη πλευρά του πρωθυπουργού μας που προτίμησε να γραφτεί στην ιστορία ως εθνικός μειοδότης παρά ως αποθανών εν υπηρεσία σε αεροπορικό ατύχημα.

ΥΓ. Πού κολλάνε οι στρατιωτικοί θα μου πείτε, ξέχασα μια μικρή λεπτομέρεια:η πολωνική ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων αρνιόταν κατηγορηματικά στην ανάπτυξη νατοϊκών πυραύλων στο έδαφος της με στόχευση την ρωσική επικράτεια!!
Τελικά στο ατύχημα δεν χάθηκαν μόνο 164 ζωές αλλά και ΜΙΑ ΧΩΡΑ!!!"

"Είμαι ευτυχής που ζω σε μια δημοκρατική χώρα, όπου μπορεί κανείς να κάνει ελεύθερα οτιδήποτε θελήσει το ΔΝΤ."
Χαρυ Κλυν

Συνεχίζεται στο β΄μέρος