ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

Εκτός από το παραμύθιασμα των τεχνικών της εξουσίας υπάρχει δυστυχώς και η αθέλητη αναπαραγωγή παραμυθιάσματος από ανθρώπους, οι οποίοι όχι μόνο έχουν αγνές προθέσεις, αλλά συγκαταλέγονται μεταξύ των ενεργών πολιτών.
Το διαδίκτυο παρέχει μιας πρωτόγνωρης μορφής σε έκταση, εμβέλεια,ταχύτητα και δυνατότητα σελιδοποίησης σε κάθε καλοθελητή, που αισθάνεται την ανάγκη ή και εσωτερική υποχρέωση να εκφραστεί. Οι ερασιτεχνικές ιστοσελίδες, που διανθίζουν σήμερα την άδολη και πέρα από ιδιωτικές σκοπιμότητες περιοχή της μπλογκόσφαιρας, ενώ ξεκίνησαν πριν μερικά χρόνια από κάποιους μη ειδικούς της δημοσιογραφίας, περισσότερο στην βάση κάποιας σχετικής φιλαρέσκειας και χωρίς συγκεκριμένες κοινωνικές επιδιώξεις, πολύ σύντομα υποχώρησαν ποσοστιαία, δίνοντας το προβάδισμα σε ενεργούς πολίτες που παρεμβαίνουν στα διαδικτυακά δρώμενα στην κυριολεξία στην βάση μιας κοινωνικής σταυροφορίας όλων των δυνατών αποχρώσεων.
Από την αρχή του φαινομένου εκδηλώθηκε η παρουσία ισχυρών ιστολόγων, οι οποίοι με σελίδες υψηλής ποιότητος (όπως πχ. οι „Θεαμαπάτες“) ή δριμείας και αθυρόστομης κριτικής (όπως ο Prezatv) ή μόνιμης κριτικής πολιτικής παρέμβασης στις εξελίξεις (όπως το Press me και το Antinews) ώθησαν τις εξελίξεις συνολικά προς την κατεύθυνση της πολιτικής – κοινωνικής διαδικτυακής παρέμβασης. Άνθρωποι του πνεύματος, καθηγητές με συγκροτημένες απόψεις, πολιτικές ομάδες και πρόσωπα, κομματικές τάσεις, σε τελευταία ανάλυση κάθε κόμβος που εκπροσωπούσε συγκεκριμένες απόψεις, ή θεωρούσε τον χώρο ή το πρόσωπο του φορέα συγκεκριμένου μηνύματος, ξεχύθηκε κυριολεκτικά στον διαδικτυακό στίβο.
Ακόμη και αυτοί που είχαν ήδη ισχυρή παρουσία στο πεδίο των παραδοσιακών «μίντια», απέδωσαν στην διαδικτυακή συμπλήρωση της παρέμβασής τους ιδιαίτερη σημασία.
Η δυνατότητα σχολιασμού που παρείχαν οι σελίδες ισχυρής επισκεψιμότητας, έδωσαν την δυνατότητα να προωθούν τις απόψεις τους χιλιάδες ιδιώτες στα φόρα συζήτησης. Πολλοί από αυτούς σχετικά γρήγορα εξελίχθηκαν σε αυτοτελείς ιστολόγους.
Το διαδικτυακό τοπίο που έχει διαμορφωθεί μέσα σε αυτήν την πορεία είναι πρωτόγνωρα αξιόλογο. Αποτελεί όχι μόνο ένα δυναμικό άξονα εναλλακτικής ενημέρωσης, αλλά χαρακτηρίζεται συχνότατα από μια γοητευτική αυθεντικότητα, πρωτοτυπία, άδολη αμεσότητα, δροσερή επικοινωνιακή αύρα, δημοκρατική έκφραση της βάσης, λαϊκή δημιουργικότητα, πνευματική φιλοπονία, ανιδιοτελή μαχητικότητα, οίστρο κοινωνικής προσφοράς και συχνά συγκροτημένης και δομημένης έκφρασης ιδεών και διαφωτιστικής παρουσίασης των αποτελεσμάτων έρευνας και ενασχόλησης με την ουσία ή και το βάθος πολλών φαινομένων. Ίσως βέβαια το ισχυρότερο στοιχείο του να είναι η ανάπτυξη διαλόγου και η δυνατότητα που παρέχει για γνωριμία και αμοιβαίο πλησίασμα στα πλαίσια της εικονικής πραγματικότητας ανθρώπων με κοινές ανησυχίες.

Αυτά όλα μπορούν να συνθέτουν κάποια από τα θετικά του στοιχεία. Δίπλα όμως στην διακίνηση της πληροφορίας δεν μπορεί παρά να παρεισφρέει και η παραπληροφόρηση, σκόπιμα ή ακούσια. Δίπλα στην κριτική προσέγγιση δεν μπορεί παρά να συνυπάρχει και η άκριτη διάδοση ή αναπαραγωγή εσφαλμένων δεδομένων. Δίπλα στην ευγενή κατάθεση άποψης, που χαρακτηρίζεται από διάθεση αναζήτησης και παρρησίας δεν μπορεί παρά να καταγράφεται και η διάθεση εκτόνωσης, με την εξωτερίκευση συνδρόμων και συμπλεγμάτων. Δίπλα στην προαγωγή της διαφώτισης δεν μπορεί παρά να επιχειρείται και η εμπέδωση των στερότυπων και των προκαταλήψεων.

Το καλό όμως είναι, ότι το διαδίκτυο μας παρέχει την δυνατότητα, όλα αυτά να βγουν στην επιφάνεια, στα πλαίσια μιας ανοιχτής άμιλλας. Οι δυνατότητες αντιπαραβολής και αντιπαράθεσης δεν διέπονται πλέον κυρίως από την φύση των παρεχόμενων τεχνικών μέσων, αλλά από τον ιδεολογικό και γνωσιολογικό εξοπλισμό αυτών που συμμετέχουν, από τα χρονικά τους περιθώρια και την επιτελική τους οργάνωση.
Τα παρεμβατικά υποκείμενα, που μπορεί να διέπονται από στενότητα οικονομικών ή άλλου είδους μέσων, είναι σε θέση να αντιστρέψουν υπάρχοντες συσχετισμούς, μέσω της φιλοπονίας, της συστηματικής ενασχόλησης και της πνευματικής υπεροχής, που διέπει η κριτική διάθεση και η ανιδιοτελής αφετηρία.

Αναμφίβολα οι αγαθές προθέσεις δεν επαρκούν από μόνες τους. Η διαπίστωση ότι «Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με τις πιο αγαθές προθέσεις» έχει σφραγίσει όλα τα κοινωνικά κινήματα στο διάβα της ιστορικής εξέλιξης. Όμως που θα βρισκόταν η κοινωνία σήμερα χωρίς την συμβολή τους; Μπορεί να υπάρξει και να αναπαράγεται η ανθρωπότητα, χωρίς οραματισμούς;
Φυσικά ο κίνδυνος εκτροπής ενός κοινωνικού κινήματος από τους αρχικούς στόχους που ευαγγελίσθη, αποτελεί μια μόνιμη και διαρκή απειλή για κάθε καλώς νοούμενο κοινωνικό κίνημα. Ακόμη χειρότερη περίπτωση συνιστούν όμως τα δοτά και στημένα κινήματα. Αυτά που λειτουργούν σε βάση τελείως άλλων στοχεύσεων από αυτές που διαδίδουν ότι ενστερνίζονται. Και τέτοιου είδους κινήματα γνώρισε η ανθρωπότητα πάμπολλα. ΕΔΩ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣΜΑ. Όχι μόνο διότι οδηγεί σε καλυμμένα αντιλαϊκές λύσεις, αλλά και διότι αναλώνει βάναυσα αγωνιστές που είναι έτοιμοι να προσφέρουν συχνά τα μέγιστα, οδηγώντας σε οικτρές επιβολές.
Η επιταγή του Ευαγγελίου «ΕΣΤΕ ΑΓΝΟΙ ΩΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΙ ΚΑΙ ΠΟΝΗΡΟΙ ΩΣ ΟΙ ΟΦΕΙΣ» διατηρεί πάντοτε μια αξία-κλειδί, ασχέτως του πόσο Χριστιανοί μπορεί να αισθανόμαστε. Διότι η αγνότητης χωρίς την βαθιά κριτική σκέψη, μπορεί να αποβεί όχι μόνον ανούσια άχρηστη, αλλά και μοιραία επικίνδυνη. Όσοι μετέχουν συνειδητά σε ένα κοινωνικό κίνημα, καλούνται να μετατρέψουν τον Όφιν από χαμερπές όν σε Ράβδον Μωυσέως. Σε ορθόν επίτευγμα κριτικού πόνου που αποκαθιστά τον ΟΡΘΟ ΛΟΓΟ. Εδώ και τώρα. Στο σήμερα και μπροστά στην πρόκληση των επίκαιρων αδιεξόδων καλούμεθα να ανακτήσουμε τον χαμένο παράδεισο ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ μέσω της ΑΓΝΟΤΗΤΟΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ και του ΚΡΙΤΙΚΟΥ ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ.

Τουτέστιν το σύνθημα ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣΜΑΤΑ δεν μπορεί να αποτελεί μόνον ορμή και πόθο μιας αγνής καρδιάς, αλλά και βαθύτατη αναζήτηση της αδιαπραγμάτευτα κριτικής μας ετοιμότητος και διεισδυτικής μας φιλοπονίας.

Με το τρόπο που αναπαράγουν άκριτα και επιφανειακά κάποια συγκεκριμένα δεδομένα – εν είδη παραδείγματος – κάποιοι ιστολόγοι με αναμφίβολο πατριωτικό προσανατολισμό θα ασχοληθώ στο επόμενο μέρος.

Καθότι – άσχετα εάν αισθανόμαστε φίλοι ή αντίπαλοι του Γιαχβέ – καλό θα ήταν να κάνουμε κάποιες σκέψεις αναφορικά με τον Ψαλμό του Δαυίδ, που λέει:
«ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΑ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΔΙΑΝΟΙΑΣ ΜΟΥ»
Και ας μην ξεχνάμε ότι μέσα σε αυτές τις κατηγορίες ελλοχεύει και ο ΥΠΕΡΝΟΥΣ. Ο μεγάλος εξόριστος σήμερα από την ανθρώπινη αγωνία.