ΙΟΥΔΑΙΟΙ - ΕΝΑΣ ΚΥΝΗΓΗΜΕΝΟΣ ΛΑΟΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣ

Συχνά κάποιοι καλοθελητές μου απέδωσαν, στη βάση της επιδίωξης συνωμοτικών θεωρήσεων, την καλλιέργεια αντιπάθειας ή και μίσους σε βάρος του Εβραϊκού λαού.
Η σκόπιμη σύγχυση αυτών των ενορχηστρωμένων δυσφημητών αποσκοπεί στην ουσία, να συγκαλύψει αυτούς, που πάντοτε κατήγγειλα και εξακολουθώ να καταγγέλω. Αυτοί δεν είναι οι λαοί, αλλά οι δυνάστες τους.
Σε διάφορα φόρα συζήτησης, που έτυχε να συμμετάσχω, έκανα μόνιμα σαφή διαχωρισμό μεταξύ των καββαλιστικών, σατανολατρικών κυκλωμάτων, τα οποία δεν υπάρχουν μόνο μέσα στους Εβραίους και στον Εβραϊκό λαό.
Έχω επανειλημένα καταδικάσει τον ρατσισμό, με τον οποίον ψαρεύουν στα θολά νερά, κάποιοι δήθεν μεγαλόστομοι "αντισιωνιστές", ως είδος πνευματικής αποκτήνωσης.
Δεν είναι μόνο οι Εβραίοι φίλοι μου, που έχουν κερδίσει επάξια την συμπάθειά μου. Μεγάλες μορφές Ιουδαίων διανοητών έχουν σφραγίσει τη σκέψη μου και κατ΄επέκταση τη ζωή μου, όπως ο Ζίγκμουντ Φρόιντ, ο Βίλχελμ Ράιχ, ο Κουρτ Τουχόλσκυ, η Χάννα Άρεντ και αρκετοί άλλοι.

Θυμάμαι τον τρόπο που με κοίταξε στα μάτια μια γριούλα Εβραία, που δούλευε μια ζωή ως ράφτρια στο Άμστερνταμ και είχαν γεμίσει τα πόδια της οιδήματα από την ορθοστασία, που την επισκέφτηκα για να της συμπαρασταθώ σε κάποιο πρόβλημα, μετά από παράκληση μιας εβραίας φίλης μου. Θυμάμαι την άπειρη σιωπή, όταν κρατούσε το χέρι μου κατά τη διάρκεια ενός ολιγόλεπτου περίπατου στο πάρκο, μετά αφού μου έδειξε τη δερματοστιγμάτιση που της είχαν κάνει η Ναζιστές στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Πως είναι δυνατόν να μισήσεις ένα τέτοιο άνθρωπο, μετά από τόσες συμφορές που υπέμεινε, χωρίς να χάσει το θάρρος και την αγάπη του για τους ανθρώπους, προσωποποιώντας το σκληρό πεπρωμένο μισού αιώνα αιματηρών πολέμων και ολοκληρωτικής απαξίωσης του ανθρώπου στην Ευρώπη;

Βέβαια τίθεται ένα μεγάλο ερώτημα, που δεν απασχολεί μόνο τη λογική, αλλά έχει βαθιές ιστορικές και θρησκειολογικές προεκτάσεις: Πως είναι δυνατόν μέσα από την ίδια φύτρα να βγαίνουν θηρία, όπως οι Ρόστιλντ, οι Μόργκαν, οι Ρόκφελλερ, ο Μπέγκιν, ο Σαρόν, ο Νετανγιάχου, αλλά και ανθρώπινα διαμάντια, όπως η Χάρεντ, ο φον Οσίτσκι, ο Βίλχελμ Ράιχ;
Η απάντηση που δίνουν με δογματική πιστότητα στις θεωρητικοποιημένες προκαταλήψεις κάποιοι αφελείς υποστηρικτές του "επιστημονικού υλισμού", ότι δήθεν το κεφάλαιο είναι από τη φύση του απάνθρωπο, στην ουσία αποδίδει την αιτία στο αποτέλεσμα.
Η βαθιά διάσπαση των Εβραίων έχει ιστορικές και θρησκευτικές ρίζες, τις οποίες αποκαλύπτουν και τα ίδια τα ιερά τους κείμενα.
Ένα μνημειώδες έργο για τα Ελληνικά δεδομένα, που βοηθάει να κατανοήσουμε το φαινόμενο, είναι το βιβλίο του Γιάννη Κορδάτου "Η Παλαιά Διαθήκη Στο Φως Της Κριτικής" - το οποίο μόνο ως παράδειγμα αναφέρω - γιατί η βιβλιογραφία, ιδαίτερα αυτή που προέρχεται από τις αρχές του περασμένου αιώνα, πριν ρίξει ο Εθνικοσοσιαλισμός και η αμερικανοκρατία ταφόπετρα επάνω στις βαθυστόχαστες ιστορικές μελέτες στην Ευρώπη, είναι τεράστια.

Οι Εβραίοι όταν εκδιώχθησαν μετά από στάση τους εναντίον του από τον Φαραώ Ραμσί ΙΙ από την Αίγυπτο, αποτελούντο από δυο ριζικά ετερόκλητες ομάδες. Οι οπαδοί του Μωησέως ήσαν η πνευματική αφρόκρεμα της Αιγύπτου. Ήταν οι οπαδοί του Μονοθεϊσμού, που ο Ραμσής ΙΙ, ως εκφραστής του πολυθεϊσμού και του αντίστοιχου καταπιεστικού κοινωνικού μοντέλου καταδίωξε. Η δεύτερη ομάδα ήταν οι βαρυποινίτες, τα κοινωνικά κατακάθια, που δούλευαν στην κατσκευή καταναγκαστικών έργων. Αυτή ήταν στην πλειοψηφία τους πολυθεϊστές.
Ήδη το πρώτο διάστημα μετά την Έξοδο εκδηλώνεται σύγκρουση μεταξύ των οπαδών του Μωυσή και αυτών του Ιησού του Ναβί, που επανορθώνουν ως θεότητα το χρυσό κριάρι. Δεν είναι τυχαίο, ότι και στη Βίβλο, η οποία σύμφωνα με την ανάλυση του Κορδάτου, αποτελεί μίγμα δυο διαφορετικών κειμένων, η αναφορά στο Θεό γίνεται αφ΄ενος με τον όρο ενικού αριθμού "Ιεχοβά", αφ' εταίρου με τον όρο "Ελοχίμ", που είναι πληθυντικός, καταγράφοντας τον ριζικά διαφορετικό προσανατολισμό των δύο ομάδων. Από τότε μια έντονη εσωτερική σύγκρουση χαρακτηρίζει τη σχέση αυτών των ομάδων, που περιγράφεται αρκετά γλαφυρά και στη Βίβλο.
Οι μονοθεϊστές, που όπως αναφέρει ο Κορδάτος, εκφράζονται από τους Προφήτες, οι οποίοι θα ταχθούν με τη μεριά της κοινωνικής δικαιωσύνης, υποστηρίζοντας τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Από αυτόυς προέρχεται ως ιστορική φυσιογνωμία και ο Ιησούς Χριστός.
Κατά τη Βαβυλώνιο Αιχμαλωσία τμήμα των πολυθεϊστών Εβραίων ασπάζεται το Μολόχ και δημιουργεί την Καββαλά ως μυστική διδασκαλία. Από αυτή την κίνηση θα προέλθουν οι Φαρσαίοι. Σε αυτή την φράξια αμφισβητούν οι συγγράψαντες τα Ευαγγέλια την πραγματική ιδιότητα του Ιουδαίου. Χαρακτηρηστικά αναφέρει η Αποκάλυψις Του Ιωάννου "αυτούς που λέγουσι εαυτούς Ιουδαίους είναι, αλλά συναγωγή του σατανά εισί".

Βέβαια, ποιά είναι η πορεία από τον Καββαλιστικό σατανισμό στις μυστικές εταιρίες και τον Μολοχισμό της σημερινής διεθνούς εξουσιαστικής ελίτ, είναι ένα θέμα μεγάλο, που μόνο ως ένα βαθμό έχει αποτελέσει αντικείμενο συστηματικής μελέτης.
Καλό είναι βέβαια να τονιστεί, ότι αυτή η Μολοχιστική ελίτ, δεν αποτελείται μόνο από Εβραίους. Υπάρχει σημαντική συμμετοχή αγγλοσαξωνικού στοιχείου, που προέρχεται από τη Βαβυλώνα και μεταβαίνει ενδιάμεσα στα δουλεμπορικά κυκλώματα στη Ρώμη.

Ένας σημαντικός αριθμός Εβραίων εξακολουθεί να εργάζεται για το καλό της ανθρωπότητος. Τέτοιοι προοδευτικοί άνθρωποι βρίσκονται και στο Ισραήλ. Θεωρώ υποχρέωση μου να κάνω προσεχώς γνωστούς στους επισκέπτες της σελίδας, κάποιους από αυτούς, στο μέτρο των δυνάμεων μου, επειδή τα στοιχεία που παρέχουν και η δράση τους συμβάλει και στην κατανόηση της λεγόμενης Αραβοϊσραηλινής διένεξης.

Γιατί, όπως υπάρχει μέσα στους Έλληνες ο Εφιάλτης, έτσι δεν μπορούμε να χωρίσουμε και όλους τους άλλους, με το άσπρο και το μαύρο χρώμα, όπως επιχειρούν αυτοί, που απεργάζονται τον φανατισμό, τον αποπροσανατολισμό και την αποβλάκωσή μας.

Αλλά και διότι, όπως έδειξε οι ιστορία, κάποιοι βαρυλάλητοι "αντισιωνιστές" (αλλά Χίτλερ) έδρασαν κατ΄εντολή του Καββαλιστικού κατεστημένου.
Όμως "ουδέν κρυπτόν υπό τον Ήλιον" και καλόν είναι αντικρύζοντας τον Ζωοδότη, να προσβλέπουμε στον Ήλιο της Δικαιωσύνης, που ζωοδοτεί το Πνεύμα και την Ψυχή.