Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Τ.
"Αμμουδιά με δέντρα"

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Κ.
"Τοπίο της πατρίδας"

Όταν μου χάρισε ο Βαγγέλης Τ. την ζωγραφιά που προηγείται ήταν 11 ετών. Ο Βαγγέλης Κ. ήταν 10. Ο Βαγγέλης Τ. είναι φίλος μου. Με τον Βαγγέλη Κ. δεν γνωριζόμαστε. Κάποτε μου είπε ο θείος του ότι του αρέσει η ροκ μουσική. Του έστειλα κάποιους παλιούς δίσκους και σε ανταπόδοση μου έστειλε τη ζωγραφιά. Συμπεραίνω ότι η μουσική που του έστειλα του άρεσε.

Εδώ και τρεις εβδομάδες δεν έγραψα στη σελίδα. Προτίμησα να περιδιαβαίνω κάποιες άλλες, γράφοντας συχνά σχόλια. Με όσα μου ανήκουν κράτησα μόνιμα χαλαρή στάση. Έτσι πέτυχα να μου ανήκουν πραγματικά.

Τις εβδομάδες που η σελίδα δεν αποκτούσε κάποια καινούρια ανάρτηση, αρκετοί επισκέπτες την επισκεπτόντουσαν, αφήνοντας τα ίχνη τους στο μπανεράκι, που βρίσκεται στο κάτω μέρος της σελίδας. Προτίμησα να υπάρχω χωρίς να φαίνομαι. Δεν κατέχω το παραμικρό, που να είμαι σε θέση να τους στερήσω. Η πραγματική περιουσία μας βρίσκεται στις καρδιές μας. Επιλέγοντας συνειδητά την οδό της επικοινωνίας, συχνά προτιμώ να μας συντροφεύει η σιωπή, βάζοντας φρένο στους ήχους και τα μηνύματα.

Αρκέστηκα την προηγούμενη περίοδο να αφουγκράζομαι την προβληματική που επικρατεί στους διάφορους χώρους. Η χρηματοπιστωτική κρίση, με τους κινδύνους που αυτή συνεπάγεται για επενδυτές, καταθέτες και δανειολήπτες, καθώς η ελεύθερη πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, με τις ίντριγκες και τις βλέψεις αυτών που φιλοδοξούν να τον διαδεχθούν δίνουν τον τόνο.
Μπορεί όμως να είναι αυτός ο κόσμος μας; Ο πυρήνας των ανησυχιών, των ελπίδων και των ονείρων μας;

Ξαφνικά αισθάνθηκα την ανάγκη να γίνω πάλι παιδί. Να συμπαρασύρω ίσως μαζί μου για λίγο και τους επισκέπτες. Αν έγραφα ένα παραμύθι, θα δημιουργούσα την ψευδαίσθηση, ότι τα υπόλοιπα που διαβάζουν δεν είναι παραμύθια.
Σκέφτηκα τις ζωγραφιές που μου χάρισαν οι Βαγγελάκηδες. Είναι ότι πιο ζωντανό, πιο ειλικρινές βρίσκεται στο μικρό μου χώρο.

Πόσα μπορεί να διακρίνει κάποιος κοιτώντας τις ζωγραφιές των παιδιών. Πρόκειται για τον πραγματικό κόσμο της αθοώτητας και της ελπίδας, πέρα από τα φτιασιδώματα των μαζικών μέσων, της σκοπιμότητας, των εμμονών, του όποιου συμφέροντος.

Αυτός είναι ο πραγματικός κόσμος. Όλα τα άλλα νομίζουμε ότι τα κατέχουμε. Στην ουσία όμως μας κατέχουν αυτά.