Παράτησε τα θαύματα
τη μάσκα πέταξε
εδώ είναι Μπαλκάνια
δεν είναι παίξε-γέλασε
Διονύσης Σαββόπουλος, από τον "Μπάλο"
Από καιρό έχω κάνει λόγο για την κλιμακούμενη κατάργηση του δικομματισμού από τους εξουσιαστές στην Ελλάδα. Η αναφορές μου στα πρόσωπα των Κώστα Καραμανλή και Γιώργου Παπανδρέου, ως αρχηγούς των δύο κομμάτων, εντόπιζαν κάποια σημαντικά κοινά στοιχεία που τους διέπουν, καθώς και την αμοιβαία συμπάθεια που τους ενώνει, μαζί με την κοινή συνείδηση ότι ανήκουν στο ίδιο μπλοκ εξουσίας.
Είχα εντοπίσει ότι και τα δυο αυτά πρόσωπα χαρακτηρίζονται, πέρα από τις ανεπάρκειες τους, από καλοσύνη χαρακτήρος. Αναμφίβολα και οι δύο αποτελούν διεκπεραιωτές του διεθνούς ιμπεριαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα, μια πρακτική που λόγω της προσωπικής τους ιστορίας έχουν εθιστεί να βλέπουν από πολύ νεαρή ηλικία ως την αυτονόητα μοναδική πολιτική επιλογή για τον τόπο. Αυτό όμως δεν τους εμποδίζει να πιστεύουν, ότι μέσα σ΄αυτά τα πράγματι στενά πλαίσια, θα μπορούσαν κάτι να προσφέρουν, με αφετηρία κάποια ίχνη ανθρωπιάς που πραγματικά διαθέτουν, σε αντίθεση με το στυγνό χαρακτήρα των πολιτικών τους προπατόρων.
Και οι δύο έχουν εκκολαυθεί σε παρόμοιες θερμοκηπιακές διαδικασίες, που συμβάλουν στη συγκρότηση της χημικής τους συγγένειας. Ο πλέον προωθημένος θεσμός που αναπαράγεται αυτή η διαδικασία είναι η λέσχη Μπίλντερμπεργκ.
Η αντίληψη που έχει διοχετευτεί στη δημοσιότητα αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας της λέσχης, είναι παραμορφωτικά σχηματική και δεν συμβάλει στην κατανόηση λειτουργίας των θεσμών αναπαραγωγής της εξουσίας. Αναμφίβολα τα βιβλία και άρθρα που δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς ενώ συνέβαλαν στο να γίνουν κατανοητοί οι μακροπρόθεσμοι στόχοι της, όσο αφορά τη συγκρότηση μιας παγκόσμιας υπερκυβέρνησης, χαρακτηρίζονταν γενικά από μια συνωμοσίολογική εμπάθεια, με αποτέλεσμα να προέχη η διάθεση καταγγελίας της αναλυτικής επεξεργασίας του θέματος. Η λέσχη δεν αποτελεί φόρουμ μονοδιάστατης και απροκάλυπτης επεξεργασίας σεναρίων επιβολής της κυριαρχίας κάποιου συγκεκριμένου μπλοκ εξουσίας. Αυτά συμβαίνουν σε στενότερους κύκλους. Η λειτουργία της λέσχης είναι πολυεπίπεδη και περνάει το μήνυμα-βάκιλο στους συμμετέχοντες με πιο λεπτούς τρόπους.
Επειδή η ζωή εξελίσσεται, απαιτεί την αναπροσαρμογή του συστήματος. Οι δύο βασικές ιδιότητες του συστήματος είναι η πόρωση και η πονηρία. Η δεύτερη του επιτρέπει κατά κανόνα την αριστοτεχνική προσαρμογή. Οι τεχνικοί της εξουσίας επιλέγονται και επωάζονται στο αυγόφιδο με ιδιάζουσα σχολαστικότητα, με όλες τις δυνατές προφυλάξεις, διότι αυτοί βρίσκονται στο κέντρο του.
Όπως έχει αναλυθεί διεξοδικά από πολλούς συγγραφείς, οι οποίοι συχνά άντλησαν τις πληροφορίες τους από προσωπικές εμπειρίες, στις αρχές τις δεκαετίας του εβδομήντα συντελέστηκε μια νέα επιλογή στους τρόπους επιβολής του συστήματος, με ταυτόχονη εικονική καταδίκη των παλαιότερων. Τον συντηρητικό τρόπο διαδέχτηκε ο εκσυνχρονιστικός, ως πιο ευέλικτος και εν τέλει πιο υποχθόνιος. Αντίστοιχη ήτανε και η επιλογή καθώς και η προπαρασκευή των προσώπων-διεκπεραιωτών. Τον παραδοσιακό φασίστα και υπερσυντηρητικό κρυπτοφασίστα και λακέ διαδέχτηκε ο "φωτισμένος" "σοσιαλιστής", ο "οικολόγος", ο "φιλελεύθερος" δεξιός, ο "αριστερός" της μπαχαλοποίησης, το ανανήψαν κομμούνι η μωρόδοξη φεμινίστρια.
Έτσι ενώ για τη συγκρότηση των πολιτικών τζακιών και των οικονομικών μεγιστάνων μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο επιλέχτηκαν κοινωνικά κατακάθια, τις τελευταίες δεκαετίες ως καταλληλότεροι κρίθηκαν αυτοί που μπορούσαν να έχουν μια φρούδα κοινωνική αποδοχή. Πάντοτε ελεγχόμενοι και με κατασκευασμένη αύρα.
Στην περίπτωση της ταλαίπωρης Ελλάδας, με τον "πάντα ευκολόπιστο και πάντα προδομένο" λαό κρίθηκε σκόπιμο αυτοί να διαθέτουν δίπλα στο μεγάλο όνομα και κάποια εκ καταβολών καλοσύνη χαρακτήρος. Έτσι η συσκευασία του "ηγέτη" γινότανε πιο εύπεπτη, κάνοντας λίφτινγκ στις βαθιές και ρυπαρές ρυτίδες του συστήματος. Εάν αυτό άνοιγε και κάποιες ελπίδες ανανέωσης στις αφελείς διαθέσεις στα κατεστημένα του κομματικού ποδίγυρου τόσο το καλύτερο.
Και ο κλήρος έπεσε στον Κώστα. Με παρτεναίρ το Γιώργο. Ένα συμπαθές ντουέτο που κλήθηκε να στηρίξη την παράσταση μέχρι το διάλειμμα. Γιατί στο δεύτερο μέρος της παράστασης δεν χωράνε καλοσύνες.
Το όραμα του Καραμανλή να εξωραϊση τη δεξιά έγινε η βάση αυτού που αποκαλώ "σύγχρονο Καραμανλισμό". Αυτό το όραμα συνάσπισε κάποιους ανθρώπους στη δεξιά, που εμφορούνται από θετικές διαθέσεις. Η Καραμανλική ομάδα αποτελεί ρεύμα, χωρίς ιδιαίτερη οργανωτική συσπείρωση. Περιλαμβάνει ανθρώπους που δεν έμειναν ασυγκίνητοι από τα σημεία των καιρών. Αυτό που τους συσπειρώνει είναι η αίγλη που τους εξασκεί το πρόσωπο του Καραμανλή, ανοίγονται στον κοινωνικό διάλογο, προσβλέπουν περισσότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση αντιμετωπίζοντας με κάποιο σκεπτικισμό την αμερικάνικη πολιτική, διατηρώντας κάποιες κοινωνικές και εθνικές ευαισθησίες, πάντοτε όμως περιορισμένοι μέσα στα κομματικά στερεότυπα. Ενώ εναπόθεσαν ελπίδες στην έλευση του Καραμανλή για κάποια βελτίωση των πολιτικών ηθών, αυτή τη στιγμή υφίστανται στην πλειοψηφία τους διαδικασία περοθοριοποίησης από το σκληρό κομματικό κατεστημένο, διαδικασία που συχνά συνέδραμε και ο ίδιος ο Καραμανλής, προφανώς κάτω από πίεση.
Δίπλα στο διεθνές ιμπεριαλιστικό κατεστημένο υπάρχουν οι συμβεβλημένοι εγχώριοι μεγαλοκαρχαρίες. Αυτοί που κατ΄ευφημισμόν αποκαλούνται ακόμη και από κυβερνητικά στόματα "νταβατζήδες". Και αυτοί κατασκευασμένοι από την ξένη μαγική ράβδο. Με στόχο την καταστροφή της εγχώριας αστικής τάξης και αριστοκρατίας και την υποκατάσταση της από πρώην λούμπεν στοιχεία σε ημιάγρια κατάσταση. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το φιλέτο. "Μεγάλα" έργα που σχεδιάζουν και χρηματοδοτούν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και μοιράζουν στα εγχώρια τρωκτικά. Με στόχο την αποβιομηχανοποίηση, την καταστροφή των οικονομικών και κοινωνικών δομών, την περιθοριοποίηση της εγχώριας εργατικής τάξης και την αντικατάσταση από στρατιά εξαθλιωμένων και δυστυχισμένων αλλοδαπών, την επιβολή της ρεμούλας στην κατάτμηση και διανομή των "φιλέτων" στα κοπρόσκυλα της υπεργολαβίας. ΄Ετσι επιβάλλεται μια νέα κοινωνική διαστρωμάτωση ριζικά διαφορετική από την παλαιότερη, που ανταποκρίνεται σε εκτρωματική κοινωνία. Ο ντόπιος μικροαστός περιφέρεται στα γραφεία των πολιτικάντιδων για ένα κομματοσκυλικό διορισμό με μισθό πείνας. Και αν μείνει άνεργος δεν πειράζει. Υπάρχει και το ναρκότι για να επεκτείνεται το έγκλημα.
Βέβαια οι μεγαλοκαρχαρίες χρειάζονται "πολιτική εκπροσώπηση". Τα τσιράκια τους μέσα στα κόμματα, τα οποία είναι κατά βάση παραρτήματα διεκπεραίωσης του διεθνούς ιμπεριαλιστικού κατεστημένου (που εφαρμόζουν ευσυνείδητα οδηγίες της ΕΕ. και εντολές της συμμαχίας) αποσκοπούν να δημιουργούν πίεση για να ρίχνονται τα φιλέτα. "Σοβαροί", "γραββατωμένοι", "καθηγητάδες", "επιστήμονες", "άνθρωποι με πρόσωπο".
Οι νταβάδες έκριναν σκόπιμο στη διελκυστίνδα με τους φιλετοφόρους μπαρμπάδες της αλλοδαπής να αποκτήσουν και δημοσιογραφικά συγκροτήματα. Για να μπορούν να γαβγίζουν όταν δεν πέφτουν τα κόκαλα. "Κάντε ότι θέλετε, ρίχτε μας μόνο το κόκαλο", είναι η φιλοσοφία τους. Χαρακτηριστική η τοποθέτηση του Γιάννη Πρετεντέρη στο τελευταίο "Βήμα της Κυριακής" που συμπυκνώνεται στο συμπέρασμα: Τον λαό δεν τον ενδιαφέρουν τα σκάνδαλα, η κυβέρνηση θα κριθή από την οικονομία. Ριμάχτε, κάντε το μπάχαλο, αρκεί να πέφτει το κόκαλο. Δεν νομίζω να υπάρχει πιο στυγνός τρόπος διακήρυξης της απάτριδης φιλαργυρίας ψεύτικων ταγών, που αξιώνουν να κάνουν και ιδρύματα για να καθορίζουν τη μόρφωση της νεολαίας.
Επειδή ο ιμπεριαλισμός έκρινε σκόπιμο να διακυβερνήση το Πασόκ μια εικοσαετία έκτισαν εκεί τη βασική φωλιά τους, εκροσωπούμενοι από το "ρεύμλουα" Βενιζέλου. Το ρεύμα είναι βέβαια πλήρως φραξιονηστικά συσπειρωμένος όγκος, που περιλαμβάνει το ένα τρίτο της επιρροής του Πα"σ"οκ, ανά πάσα στιγμή πανέτοιμο να προβή σε διάσπαση και διακύρηξη αυτόνομου κόμματος. Στη "Νέα" "Δημοκρατία" οι εκπροσώπηση των εγχώριων οικονομικών συμφερόντων είναι διάσπαρτη σε πολιτικούς και "κουμπάρους". Κύρια συνασπισμένοι είναι οι ανταγωνιστές των νταβατζήδων με εκπροσώπηση σε πολύ ψηλά κλιμάκια, καθώς και άλλοι μικρότεροι ρεμουλαδόροι. Ιδιαίτερη συφιλίδα αποτελούν χρηματιστικά γραφεία που διακινούν μίζες και διασπαθίζουν δημόσια ταμεία κατ΄εντολή ανώτατων κυβερνητικών αξιωματούχων.
Η προσεχής περίοδος προβλέπεται να επιφέρη σοβαρές ανακατατάξεις στην περιοχή με αλματώδη επιβολή των νεοταξικών δεδομένων. Η διολίσθηση στη σήψη που συντελείται τις τελευταίες δεκαετίες και συνεχίστηκε ακατάπαυστα και με την κυβέρνηση Καραμανλή, έχει προφανώς ωριμάσει τα δεδομένα για να γίνη στο επόμενο μέλλον και το προγραμματισθέν ποιοτικό άλμα. Αυτό προϋποθέτει αναρρίχηση στη διακυβέρνηση ανθρώπων(;) χωρίς τις παραμικρές αναστολές στα κελεύσματα του ξένου παράγοντα. Έτσι επίκειται στο άμεσο μέλλον η πτώση της παρούσης κυβέρνησης. Αυτό συντελείται με την (πέρα από τη γενικότερη κάκιστη κατάσταση) σκανδαλολογία. Η επιλεκτική διοχέτευση στη δημοσιότητα στοιχείων από σκάνδαλα που έγιναν, δημιουργεί κραδασμούς που οδηγούν βαθμιδόν στη θραύση.
Οι εξουσιαστές φρόντισαν να διαθέτη η παρούσα κυβέρνηση οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Η κοινωνική μηχανική επιτρέπει στην εποχή μας τον πλήρη επιρρεασμό των δεδομένων, που διέπουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Ας επαναφέρουμε στη μνήμη μας τον αντίκτυπο από τις πυρκαγιές του περασμένου Αυγούστου, σε φάση που το κυβερνών κόμμα αισθανόταν να υφίσταται ευαίσθητες απώλειες στη επιρροή του και που προσπάθησε να προλάβη, πριν αυτές αποβούν μοιραίες, με τη διακύρηξη πρόωρων εκλογών.
Για το εξουσιαστικό μάνατζμεντ η αποκόλληση δύο βουλευτών εντάσσεται στην άμεση διαδικαστική ευχέρεια. Αυτό όμως που προέχει είναι η καλλιέργεια του κατάλληλου κλίματος στην κοινή γνώμη. Στην ουσία αυτό που πλασάρεται ως διαδικασία αποκαλύψεων με προοπτική να επέλθη κάθαρση, αποτελεί ένα προγραμματισμένο τέχνασμα αυτών που βρίσκονται πάνω από όλα και πατρονάρουνε (όχι διεξάγουν) και τη διαπλοκή.
Συνεχίζεται (σε νέα ανάρτηση για λόγους αναγνωσιμότητας) ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου