Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΕ ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ

ΜποΣτοΠελ, "Ο Άγγελος με τα δεκανίκια"


"Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακρυά
γερμένος πάνω σ΄ένα δεκανίκι
δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά
και είχε γλώσσα μόνο για να γλύφη...

...Έστησε το κρεββάτι του πίσω απ΄την αγορά
και χάζευε τα ψάρια μες τη στέρνα
μ΄αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πη,
καλύτερα να μη μας πη κανένα".

Διονύσης Σαββόπουλος, από το "Άγγελος - εξάγγελος"

Ωραίο το άσμα του Νιόνιου. Μ΄αυτό μεγαλώσαμε. Αλλά και με το άλλο που καταγγέλει: "Κι ο ουρανός είν΄ένας νόμος αδειανός. Και η χωματένια σου μορφή, άχ! είναι βρώμικο ψωμί". Αυτό το δεύτερο, νομίζω ότι ηχεί ιδιαίτερα πένθιμα αυτές τις μέρες στις καρδιές των απασχολούμενων στην Ολυμπιακή Αεροπορία.

Χιλιάδες εργαζόμενοι, χιλιάδες οικογένειες που τους αναγγέλλεται χριστουγεννιάτικα ότι σύντομα θα χάσουν την εργασία τους. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έστειλε το μπουναμά. Κάποια άλλα Χριστούγεννα πριν μερικά χρόνια Νατοϊκά κράτη βομβάρδιζαν το Βελιγράδι. Βοήθειά μας...
Μας καλούν να υπερασπιστούμε αξίες απέναντι στο ριζοσπαστικό Ισλάμ. Μήπως μπορούν να μας εξηγήσουν ποιές είναι αυτές; Προσωπικά προτιμάω να φοράω φερετζέ (παρόλο που είμαι άντρας) από το να με σκοτώσουν χριστουγεννιάτικα.

Βεβαίως δεν είναι μόνο το θέμα της συγκεκριμένης περιόδου, που αναγγέλλεται η διάλυση της Ολυμπιακής, με τις οδυνηρές συνέπειες που αναμένουν οι απασχολούμενοι. Είναι όμως και αυτό.
Όπως και αντίστροφα: Η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι έκανε συμβόλαιο κυρίων με τους εμπόρους για τη συγκράτηση των τιμών τη περίοδο των Εορτών. Μοιραία γεννάται το ερώτημα: Μετά τις γιορτές τι θα φάη ο κόσμος;

Οι πρόγονοί μας αρχιερείς απεφάνθησαν στην Κωνσταντινούπολη, όταν η Πόλις βρισκόταν σε άμεσο κίνδυνο να πέση στα χέρια των Οθωμανών, ότι είναι προτιμότερο το τούρκικο σαρίκι από το καπέλο του Πάπα. Γιατί έκαναν αυτή την επιλογή; Μήπως γιατί δεν ήσαν μοντέρνοι; Δεν θέλανε μήπως να γίνουνε ευρωπαίοι;
Ο Ελληνισμός αισθάνθηκε στο πετσί του τι επέφεραν τα 400 χρόνια υποταγής στην οθωμανική εξουσία. Μια άνευ προηγουμένου εθνική αιμορραγία με την διαδικασία των βίαιων, αλλά και των έμμεσα επιβεβλημένων εξισλαμισμών. Φτάσαμε στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα να δημιουργηθή το τουρκικό "έθνος" φάντασμα, από σαράντα εθνότητες, η πολυπληθεστέρα των οποίων οι εξισλαμισμένοι έλληνες. Φτάνει να δη κανείς τις στατιστικές πριν το 1922 (δείτε και το βιβλίο του Γεωργίου Κλεάνθους Σκαλιέρη "Λαοί και φυλές της Μικράς Ασίας", Εν Αθήναις 1922, Τυπογραφείον "Τύπος"). Χαρακτηριστικά θα πή ο καθηγητής του Χάρβαρντ Σπύρος Βρυώνης για την "τουρκική εθνογέννεση": " too little, too late..."
Δεν είναι όμως μόνο οι απώλειες. Είναι και τα επίκτητα: ¨Ένας Γενιτσαρισμός και ένας Κοτζαμπασισμός που τον κουβαλάμε από τότε στην καμπούρα μας. Και το πασαλίκι κάποιων κοιλαράδων που το παίζουν "πολιτικά πρόσωπα". Βαρύγδουποι, αμετροεπείς, αθυρόστομοι, ευέξαπτοι, γνωρίζουν τα πάντα: Κύρια πότε η μπριτζόλα είναι έτοιμη προς καταβρόχθιση. Αποκαλούν τους πολιτικούς ανταγωνιστές τους "Φύρερ" και "Ντούτσε", πλακώνονται στις καρπαζές με τον κάθε ψυχοπαθή, αν τους ρίξη καφέ, ορίονται ενάντια στον φτωχό μετανάστη, αποσιωπώντας τους πάτρωνες της παγκοσμιοποίησης , που έβαλαν τους ανά το κόσμο λιμοκτονούντες στο γεωγραφικό μίξερ.

Αναμφίβολα αυτό που ο Καρλ Μαρξ ονόμασε "Ανατολίτικο Δεσποτισμό" αποτελεί το τρέιντ μάρκ της υπανάπτυξης. Ο Κεμαλισμός του πρόσθεσε και ένα χοντρά μιλιταριστικό χαρακτήρα. Το αποτέλεσμα είναι ένα κράτος που μπορεί να κρατηθή μόνο με την υπανάπτυξη, την αστυνόμευση και τον φανατισμό (συν το βαρύ φόρο αίματος). Κι όμως άν επισκεφθή κάποιος την Τουρκία, θα διαπιστώση ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού εμφορείται από βαθιά καλοσύνη (και αγάπη για τους Έλληνες), σαν αποτέλεσμα εν πολλοίς του ελληνογεννούς χαρακτήρα της προέλευσης, ή της μακράς συμβίωσης με Έλληνες.
Έτσι λοιπόν, παρά το τεράστιο κόστος της η επιλογή των προπατόρων μας, φαίνεται ότι ήτανε σωστή.

Πολύ εύστοχα δήλωσε Χρήστος Γιανναράς σε μια συνέντευξή του στην ΕΤ3 (που μπορεί να τη δη κάποιος στην ιστοσελίδα "Αντίβαρο"), ότι ο Ελληνισμός επέζησε τη Ρωμαιοκρατία, τη Φραγκοκρατία και την Τουρκοκρατία. Εκεί που άρχισε να χάνη δραματικά τα εθνικά του χαρακτηριστικά, ήταν στα πλαίσια της ίδρυσης του εθνικού "κρατιδίου", της "βαλκανικής επαρχίας". Με την απώλεια της οικουμενικής του υπόστασης και συνείδησης, πιθηκίζοντας κάποια ευρωπαϊκά κακέκτυπα.

Ανήκω στους αναφανδόν αντιπάλους της ένταξης της Ελλάδας στη Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένας από τους λόγους γι΄αυτό, είναι ότι έζησα στη Γερμανία και ταξίδεψα αρκετά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες κάποια χρόνια πριν την ένταξη της Ελλάδας.
Όμως δεν δαιμονοποιώ την Ευρώπη. Γνωρίζω ότι η προσφορά της στην ανθρωπότητα είναι ανυπολόγιστη. Παρ΄όλα αυτά, κάθε νόμισμα έχει δύο πλευρές.

Στην Ευρώπη γεννήθηκε ο Κοινοβουλευτισμός. (Στην κλασσική Ελλάδα γεννήθηκε η Δημοκρατία. Πρόκειται όμως για δύο ποιοτικά διαφορετικά πράγματα).
Οι ευρωπαίοι διαφωτιστές μίλησαν και αγωνίστηκαν πρώτοι για την κοινωνική και την πολιτική χειραφέτηση του ανθρώπου. Στην Ευρώπη άνθισαν οι τέχνες, οι επιστήμες και η φιλοσοφία στην σύγχρονη εποχή.
Εδώ δημιουργήθηκε και το όραμα μιας αταξικής κοινωνίας. Μιας κοινωνίας ανοιχτής για όλους, απαλλαγμένης από τις κοινωνικές συγκρούσεις και τον ανταγωνισμό. Μιας κοινωνίας που στηρίζεται στη συνεργασία και την αλληλεγγύη των μελών της. Εδώ αναπτύχθηκαν και τα αντίστοιχα κοινωνικά κινήματα.
(Το Ρωσικό "ατύχημα" με το Σοβιετικό τσίρκουλο δεν νομίζω ότι έχει την παραμικρή σχέση με κοινωνικά κινήματα και σοσιαλιστικό οραματισμό. Χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω, ότι κάποιοι αγνοί κουμουνιστές - όπως οι Feliks Dzierzynski, Nikolai Bucharin, Michail Kamenew - πρόσφεραν απλόχερα τη ζωή τους. Όμως αυτοί είχαν τελείως διαφορετική στόχευση, απότι οι αλητάμπουρες Λένιν, Στάλιν και Τρότσκυ, που διαμόρφωσαν τελικά τον υπαρκτό "σοσιαλισμό").

Η Ευρώπη στην μεγάλη προσπάθεια να βρή τον εαυτό της στράφηκε προς την κλασσική Ελλάδα. Της αξίζουν τα πλέον θερμά συγχαρητήρια. Όχι γιατί είμαστε έλληνες, με αποτέλεσμα αυτή η στροφή να μας δημιουργή ικανοποίηση. Αλλά κύρια για τα επιτεύγματα της σε όλους τους τομείς, που θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν χωρίς αυτή τη στροφή.
Όμως στην Ευρώπη δεν έδρασε μόνο ο απόηχος του κλασσικού Ελληνικού Πνεύματος, αλλά και η Βαβυλώνα. Με αυτή την πλευρά της Ευρώπης έχουμε ασχοληθεί πολύ λίγο.
Η Ευρώπη δεν είναι μόνο η ήπειρος του Κοινοβουλευτισμού, των κοινωνικών αγώνων για τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα, η ήπειρος της σύγχρονης επιστήμης, τέχνης και φιλοσοφίας.
Η Ευρώπη είναι και η ήπειρος των δύο παγκοσμίων πολέμων. Εδώ αναπτύχθηκε η αποικιοκρατία, ο ιμπεριαλισμός, ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Άουσβιτς και Μπέλζεν Κίρχεν. Ευρωπαϊκοί στρατοί πολεμούν σήμερα με τους ομογάλακτους στο Ιράκ, για το μπεζαχτά των πολυεθνικών πετρελαίου, περιφρουρούν τις φυτείες του οπίου στο Αφγανιστάν, για να λιώνουν οι νεολαίοι στις πλατείες των μητροπόλεων τους δίπλα στις πεταμένες σήριγγες.
Όλ΄αυτά μάθαμε ίσως να τα θεωρούμε αναγκαία κακά...
Αποτελούν όμως το σύγχρονο κανιβαλισμό της Γηραιάς Ηπείρου.

Ένα κοινό γνώρισμα του κλασσικού Ελληνικού και του Ευρωπαϊκού Πνεύματος είναι ότι και τα δύο αναπτύχθηκαν μέσα στη διαδικασία συγκρότησης και άνθισης των πόλεων. Βρίσκονται δηλαδή σε άμεση αλληλεπίδραση με τον "πολιτισμό". Τόσο οι Έλληνες πολίτες όσο και οι ευρωπέοι αστοί, οι μπουρζουά, αναπτύχθηκαν εντός των τειχών των πόλεων.
Το χαρακτηριστικό του σύγχρονου ευρωπαϊκού πολιτισμού είναι Η ΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε: Φίλε εάν ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΚΑΝΕΙ ΑΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΧΩΡΑ. Η αστική επανάσταση ήτανε στον καιρό της ευεργεσία για την κοινωνία. Και όλα πρέπει να γίνονται στον καιρό τους. Αυτά τα πράγματα δεν μπορούν να γίνουν το 3.000 μετά Χριστόν. Ούτε και μπορούν να υπερπηδηθούν, όπως ισχυριζόταν ο Λένιν. ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΕΣ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΗΣ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΗΣ ΕΧΕΙΣ ΧΑΣΕΙ. ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΟΙ ΣΕ ΦΑΓΑΝΕ ΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ. ΕΜΕΙΝΕΣ ΠΙΣΩ ΦΙΛΕ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΗΣ. ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΤΥΡΟΠΙΤΕΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΣΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΩΡΑΙΟΣ.
ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΧΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΤΑΔΙΟ - ΑΦΟΥ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣΕ ΤΑ ΜΕΓΙΣΤΑ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΙΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΠΟΥ ΤΗ ΓΕΥΤΗΚΑΝ - ΠΡΟ ΠΟΛΛΟΥ.
ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ΟΜΩΣ ΣΤΟ ΥΠΕΡΩΡΙΜΟ ΣΤΑΔΙΟ ΦΙΛΕ ΤΗΣ ΠΕΣΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΔΟΝΤΑΚΙΑ
ΚΑΙ ΑΜΑ ΔΕΝ ΠΡΟΣΕΞΕΙΣ ΘΑ ΣΕ ΔΑΓΚΩΣΗ ΜΕ ΤΑ ΟΥΛΑ ΤΗΣ.

Ας δούμε όμως πως παίχτηκε το θλιβερό παιχνίδι στο χώρο των αερομεταφορών, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά. Επιβάλλοντας στον κλάδο εργασιακές σχέσεις σύγχρονης δουλοπαροικίας.
Τα τελευταία χρόνια, όταν ταξιδεύω αεροπορικώς στην Ελλάδα, μου κοστίζει το εισιτήριο πολύ φθηνότερα απ΄ότι παλαιότερα, ενώ βασικά τα προϊόντα και οι υπηρεσίες ακριβαίνουν συνεχώς.
Τι σημαίνει αυτό; Κάποιοι ισχυροί, με δυνατές οικονομικές πλάτες, κάνουν αθέμιτο ανταγωνισμό, για να κλείσουν τους εθνικούς αερομεταφορείς. Η Ευρωπαϊκή Ένωση υποτίθεται ότι υπάρχει για να προστατεύη από τέτοιου είδους στρεβλώσεις. Στην ουσία είναι αυτή που τις ενισχύει και τις προωθεί, καταστρέφοντας τις εθνικές οικονομίες, υποβιβάζοντας τις εργασιακές σχέσεις σε τριτοκοσμικό επίπεδο, φορτώνοντας τις χώρες μέλη με φτώχεια πλατειών κοινωνικών στρωμάτων και κοινωνική συγκρουσιακή αστάθεια.
Διαρριγνύουν τα ιμάτια τους οι πριμαντόνες - πολιτικές και δημοσιογραφικές - του εοκικού απολογιτισμού για την αυτονόητη ευεργεσία της της ένταξης. Πείτε όμως, ρε μάγκες, τι θέλατε; ΕΥΡΩΠΗ Η ΟΥΓΚΑΝΤΑ; ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΑΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΜΕ ΟΥΓΚΑΝΤΑ ΜΟΙΑΖΕΙ.

Όσοι διαμένουμε στη Γερμανία, είδαμε με μεγάλη έκπληξη αυτή τη χώρα να μετατρέπεται μέσα σε λίγα χρόνια από οργανωμένο βιομηχανικό κέντρο σε χώρα του τρίτου κόσμου. Είναι ντροπή σας ρε μάγκες της πλάκας, όταν στο Βερολίνο, την πρωτεύουσα της νέας μεγάλης και πάμπλουτης Γερμανίας, ένα στα τέσσερα παιδιά υποσιτίζεται. Όταν οι αρχιτέκτονες, οι πρώην πετυχημένοι ελεύθεροι επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες συνωστίζονται στις ουρές των συσσιτίων για τους ανέργους. Ενώ τα φορολογικά έσοδα του γερμανικού κράτους αυξάνονται κάθε χρόνο πάνω από 15%. Πάμπλουτα κράτη, καλοταϊσμένοι γραφειοκράτες που στηρίζουν την αυξανόμενη εξαθλίωση, ενώ οι μάχιμοι, οι προκομμένοι της οικονομίας κινδυνεύουν να πάθουν ασφυξία.

Έχοντας υποβιβάσει ήδη η παγκοσμιοποίηση τις εργασιακές σχέσεις, έφτιαξαν τα λόμπι των μεγαλοεπενδυτών του νέου παιχνιδιού της νέες αεροπορικές εταιρίες. Με κακοπληρωμένους απασχολούμενους. Χαμηλότεροι μισθοί, πιο πολλές ώρες πτήσεων. Τα καθίσματα στα αεροπλάνα καρεκλάκια για παιδιά, σκέτο στριμωξίδι. Κατάργησαν το προσφερόμενο φαγητό, τους καφέδες. Κατάργησαν και τα ταξιδιωτικά γραφεία των εταιριών. Κλείσε σου λένε φίλε μέσω ίντερνετ. Ποτέ δεν άνοιξαν γραφεία, ποτέ δεν προσέλαβαν υπαλλήλους γι΄ αυτά, κανένα δεν χρειάζεται να απολύσουν με τις νέες τεχνολογίες, που είναι κομμένες και ραμμένες στα μέτρα τους. Εξάλλου αυτοί που τις σχεδίασαν, είχανε προαποφασίσει και τον τρόπο εφαρμογής τους στην οικονομία και την κοινωνία. Έτσι βέβαια ρίχνεται το κόστος κάθετα. Και με λίγο μιζάρισμα στην αρχή από το ίδιο κεφάλαιο, φτιάχνεις και τις ειδικές προσφορές, για να κλείσης τους άλλους. Και άμα τους κλείσεις, ανεβάζεις μετά τις τιμές, με χάλια παροχή υπηρεσιών. Έτσι είσαι ο μεγάλος κερδισμένος. Χαμένος είναι στο τέλος ο καταναλωτής, έστω κι αν νομίζει αρχικά, ότι κάτι ωφελείται. Κερδισμένη είναι και η παγκοσμιοποίηση που διαλύει έθνη και κοινωνίες. Και οι γραφειοκράτες, που καλοτρώνε. Και οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί. Είναι όλοι βαθυστόχαστοι, συμφωνούν πάντοτε σε ένα:
Από τη στιγμή που επιδότησες τον εθνικό σου αεροματαφορέα για να αντέξη αυτός απέναντι στα τεχνάσματα της "νέας εποχής", αφού υπερχρεώθηκε πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να σε βάλη να τον διαλύσης.
Πώς να ευχηθώ στους απασχολούμενους στην Ολυμπιακή "Καλά Χριστούγεννα", όταν το όλο σκηνικό θυμίζει εκείνο το αρνάκι που το καλοταϊζεις για να το σφάξης το Πάσχα; Μάλλον για λάθος γιορτές πάμε.

Προσεχώς, θα επιχειρήσουμε να αναφερθούμε και στην ιστορία του Λούλη. Του μοναχογιού της κυρά-Ευρωπαίτσαινας. Που ενώ ήτανε ωραίο παιδί και του άρεσε η πολυτέλεια, ήτανε δυστυχώς τεμπέλης και κατέληξε προαγωγός αθώων κορασίδων, τις οποίες από αιώνες είχε σιχαθεί όλο το λιμάνι. Χαρίζοντας τους για ένα διάστημα γουναρικά και ψευτομπιζού, κατάφερε στη συνέχεια να τις βγάλη στο πεζοδρόμιο.
Έτσι έφτιαξε και την υπέροχη βίλα του με νοβοπάν.
Τώρα βέβαια κάποιοι θέλουν να του τη χαλάσουν. Κρίμα γιατί η παράγκα έμοιαζε με όνειρο θερινής νύχτας.