ΜΠΡΑΒΟ ΚΩΣΤΑ

"Πιο άνετα νιώθω στο αυτοκίνητο που οδηγώ ο ίδιος"
Κώστας Καραμανλής


Κομίζοντας από ένα φορητό υπολογιστή για καθένα από τα 24 παιδιά-μαθητές του δημοτικού σχολείου, του γυμνασίου και των λυκειακών τάξεων του νησιού, ο πρωθυπουργός εγκαινίασε χθες το πρωί στον Αϊ-Στράτη το "σπίτι των κομμουνιστών".
Ήταν το παλιό ιατρείο των εξόριστων, όπου τον δύσκολο χειμώνα του 1941 πέθαναν από την πείνα και τις κακουχίες πολλοί κομμουνιστές. Σήμερα είναι το "Μουσείο της Δημοκρατίας".

Στην ομιλία του, αναφέρθηκε στους επώνυμους που εκτοπίστηκαν στο νησί, "ανάμεσα στους οποίους, ο Γιάννης Ρίτσος, ο Μενέλαος Λουντέμης, ο Μάνος Κατράκης, ο Τίτος Πατρίκιος" και κάλεσε τους πολίτες να κλείσον "τα αυτιά τους στις σειρήνες του διχασμού, της πόλωσης και της οξύτητας και να αγωνιστούμε έμπρακτα για τη διαρκή ενίσχυση και εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών.

Μια ανθρώπινη πράξη, που νομίζω ότι δεν είχε αφετηρία την επικοινωνιακή πολιτική, αλλά το βαθύτερο πόθο του πρωθυπουργού να μπαζώση το χάσμα ανάμεσα στην τραυματική λαϊκή εμπειρία και το πάλαι-ποτέ καραμανλικό "αστυνομικό κράτος", δείχνοντας ο ίδιος ένα άλλο ήθος.

Νομίζω ότι γνωρίζει, πως με τέτοια βήματα δεν πρόκειται να κερδίση κάποια ανθοδέσμη. Στη πολυτάραχη από τα πολιτικά πάθη Ελλάδα, έχει έτσι και αλλιώς τους αριστερούς απέναντι και οι οπαδοί του δεν μοιάζουν να είναι σε θέση να κατανοήσουν τέτοιο είδους υπερβάσεις.

Βεβαίως πέρα από τους εκφρασθέντες πόθους και παραινέσεις θα πρέπη να προβληματιστή, πως είναι δυνατόν να ματαιωθή η πόλωση και η οξύτητα με τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνησή του κάθε μέρα...
Πρόκειται για το χάσμα που βιώνουν κάποιοι πολιτικοί, που έχουν μέσα τους ανθρωπιά, ανάμεσα στις προαιρέσεις της ψυχής τους και τον άχαρο ρόλο της διεκπεραίωσης μιας αντικοινωνικής πολιτικής.

Παρ΄όλα αυτά τέτοιου είδους ενέργειες αποτελούν μικρό, αλλά μεθοδικό σφυροκόπημα της ανθρώπινης σκληροκαρδίας. Μικρά ψήγματα φωτός που αγκομαχούν να διασώσουν την αντιφατική μας φύση. Έτσι λέγοντας χωρίς ενδοιασμούς "μπράβο", κλείνω το σημείωμα αυτό παραθέτοντας μια εύστοχη απάντηση του Κώστα Καραμανλή, σε ερώτηση κατά τη διάρκεια συνέντευξης στο περιοδικό "Ε" της 22ας Μαϊου 2005, όταν ο κόσμος έμοιαζε ακόμη προσπελάσιμος για κάποιους μύχιους πόθους του:

"Η πολιτική δεν είναι μόνο ζήτημα διαχείρισης. Δεν είναι η τέχνη του εφικτού. Πολύ περισσότερο, πιστεύω ότι η πολιτική είναι η τέχνη της διεύρυνσης του εφικτού. Γνωρίζετε το σύνθημα της αριστεράς "ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός"; Λοιπόν, εγώ πιστεύω ότι είναι ένα από τα πιο εύστοχα συνθήματα της γενιάς μας. Αν δούμε την πολιτική ως κάτι που υπερβαίνει τη διαχείριση, οφείλουμε οι πολιτικοί και οι πολίτες αυτό το σύνθημα να το χρησιμοποιούμε ως γνώμονα σκέψης και δράσης".

Πως τα φέρνει η ζωή, για κάποια οράματα...Κακό πράγμα η διαχείριση. Ιδιαίτερα στη σημερινή φάση της παγκοσμιοποίησης, που το σύστημα πετάει τη φιλολαϊκή μάσκα...