ΞΑΝΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΥΧΤΟΚΑΜΑΤΙΑΡΗ...

ΜποΣτοΠελ, "Πυροφάνι"


ΜΕ ΑΔΕΙΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ

Στις φαντασίας τα κλισέ
στης σκέψης μαύρο βράχο
δε με συνάντησαν ποτέ
γιατί αλλού υπάρχω

Τις δεκατέσσερις πληγές
που άνοιξαν οι ανέμοι
δίχως καμιά αναστολή
βαράω με καλέμι

Γιατί στις μαρμαρόπλακες
έχουν Θεοί τρυπώσει
που μόνο σμίλη αιχμηρή
μπορεί να φανερώση.

Με μια σταγόνα ύδατος
ρυάκι αυτή την ώρα
τρέχω στο ξεροπόταμο
πριν να ξεσπάση η μπόρα.

Στον κάμπο άν με κυνηγάς
αμέσως θα με πιάσης
γιατί μόνο στ΄απόκρημνα
δίνω τις εξετάσεις.

Κι αν ντύθηκα πραματευτής
κοίτα με μες τα μάτια
γιατί απ΄τα νιάτα μου ληστής
δεν κουβαλώ πραμάτεια

Δεν πλέκω τα προσχήματα
ελάχιστος μα αλάστωρ
κραδαίνω μόνο τους δαυλούς
ως μαύρος ιμπεράτωρ.

Για να γευτώ τη στάχτη σου
στη γλώσσας μου τη μέθη
μέγα αιρέσεως πτηνό
πέρα από τα μεγέθη.

Του όλου φάσματος τυφλός
μες τη μορφή σου είδα
μια παλιά μου γνώριμη:
την Άγρια Ηλιαχτίδα