tag:blogger.com,1999:blog-434722470152803670.post8975559884947453492..comments2024-03-27T08:40:54.148+00:00Comments on ΜΠΟΤΙΛΙΑ ΣΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ: ΠΑΤΣΑΤΖΙΔΙΚΑ ΜΠΑΡΜΠΑΔΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣbotilastopelagoshttp://www.blogger.com/profile/13943161658850133030noreply@blogger.comBlogger6125tag:blogger.com,1999:blog-434722470152803670.post-79570873963950487622022-01-09T00:45:11.529+00:002022-01-09T00:45:11.529+00:00@ Ανώνυμον
Αγαπητέ φίλε / αγαπητή φίλη (χρησιμοπο...@ Ανώνυμον<br /><br />Αγαπητέ φίλε / αγαπητή φίλη (χρησιμοποιώ προσφώνηση για λόγους δεοντολογίας, που συμπεριλαμβάνει και τα δύο φύλα, αν και αισθάνομαι ότι η γραφή σου παραπέμπει σε άρρενα)<br />αξιολογώ το σχόλιό σου ως συγκινητικά εύστοχο, ωραίο αλλά και άκρως αναγκαίο με βάση όσα κατέθεσα. Έστω κι αν φαίνεται, ότι αντιφάσκω σε βασικά σημεία τής ανάρτησής μου, προσυπογράφω το σχόλιό σου χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό. Χαίρομαι, διότι η ανάρτηση αποτέλεσε βάση, για να εκφρασθούν πολύ σημαντικές απόψεις, με την μορφή διαφωνίας, που διατυπώθηκε με πολύ προσεκτικό και ευγενικό τρόπο. Όμως οφείλω να ομολογήσω, ότι συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις τού σχολιασμού σου και ότι αυτά που έγραψα στο δεύτερο μέρος τού θέματος, πράγματι αφήνουν περιθώρια παρανοήσεων. Κάποιες φορές στην πορεία να πελεκήσουμε κάποια αγκάθια, μάς ξεφεύγουν κτυπήματα, που τραυματίζουν τα κλαριά και τον κορμό, χωρίς να εντάσσεται αυτό στις επιδιώξεις μας. Εάν είχα κληθεί να σχολιάσω ο ίδιος την ανάρτηση αυτή, θα έγραφα το σχόλιο που έγραψες εσύ. Μακάρι να είχα την ικανότητα να χειριστώ μέσα σε λίγες παραγράφους τόσο υψηλά νοήματα, όπως αυτό τής Δημιουργίας και τού Κοσμικού Δράματος, χωρίς να προξενώ με την προσπάθεια να τεθούν κάποια πράγματα σε σειρά σημαντικές παρανοήσεις. Κανονικά, τέτοιου είδους πραγματείες απαιτούν πολύ μεγαλύτερη έκταση, περισσότερο χρόνο και πολύ πιο προσεκτική επεξεργασία. Ξεκινώντας μια αναφορά, δεν έχω συνήθως κάποιον έτοιμο σκελετό, αλλά προχωράω επαγωγικά με βάση την πορεία ανάπτυξης τού θέματος. Ξεκίνησα με διάθεση να ανατρέψω μια ανοησία τού Λεφάκη, που θα μπορούσε να προκαλέσει ηττοπαθή διάθεση σε αυτούς που την άκουσαν, μπήκα όμως για να μην παραμείνω στην επιφάνεια των πραγμάτων σε πιο βαθιά νερά, με αποτέλεσμα να καταπιώ νερό και ο ίδιος. Αυτή η διαδικασία δεν με πτοεί όμως, διότι, όπως είχε πει κάποτε κάποιος ειδικός, μια σοβαρή γραφή θέτει η λύνει κάποιο σοβαρό πρόβλημα. Από το σχόλιό σου διαπιστώνω, ότι μπορεί μεν να μην έλυσα το θέμα με τον δέοντα τρόπο, όμως τουλάχιστον κατάφερα να το θέσω. Η μεγάλη αξία τού διαδικτύου είναι ότι στα πλαίσια της διάδρασης, με αυτά που γράφει κάποιος, έρχεται σε άμεση επαφή με αυτούς που τα διαβάζουν σε πραγματικό χρόνο, οπότε παρέχεται η δυνατότητα τής αντιπαράθεσης και τής κριτικής μέσω των σχολιασμών, διαδικασία που θεωρώ ιδιαίτερα γόνιμη.<br />Επειδή το σχόλιό σου είναι ιδιαίτερα εύστοχο και σημαντικό, θεωρώ αναγκαίο να διακόψω την ροή τής ανάρτησης όσο αφορά την συνέχισή της στο επόμενο κεφάλαιο όπως το προανήγγειλα και να προχωρήσω σε μια ανάρτηση σχετικά με την προβληματική που θίγεις στο σχόλιό σου, ώστε να συγκεκριμενοποιήσω ευκρινέστερα την οπτική μου, όσο αφορά τα θέματα που εξέθεσα ήδη, αίροντας ταυτοχρόνως και τις αφορμές που παρείχα, για να προκύψουν κάποιες παρανοήσεις. <br />Σε ευχαριστώ για την εποικοδομητική παρέμβασή σου και αναμένω με χαρά και τις επόμενες παρεμβάσεις σου, εφόσον κρίνεις ότι αυτό είναι σκόπιμο. botilastopelagoshttps://www.blogger.com/profile/13943161658850133030noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-434722470152803670.post-32027073574591499152022-01-08T22:06:56.940+00:002022-01-08T22:06:56.940+00:00ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πάντα εκλαμβάνεται ως θετι...ποτέ δεν κατάλαβα γιατί πάντα εκλαμβάνεται ως θετική η υδροχοϊκή συλλογικότητα και αρνητική η ιχθυακή ατομικότητα... ένα τρανταχτό παράδειγμα αρνητικής συλλογικότητας είναι η mass formation psychosis, που παρατηρείται έντονα στις μέρες μας... σε αντιδιαστολή, πολλές φορές η επικέντρωση στην ατομικότητα μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα ως εργασία εμβάθυνσης και προσωπικής εξισορρόπησης...<br /><br />και κατι ακόμη... ποιο το νόημα σε ένα κάποιο κοσμικό σχέδιο, όπου ένας δημιουργός, ως απόλυτα τέλειο και αρμονικό ον, επιμερίζεται με σκοπό τα κομμάτια του να συνεχίζουν να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, όπως λειτουργούσε αυτός ως μονάδα; δε φαίνεται να έχει και πολύ πλάκα αν οι διαιρετέοι του δεν έχουν την ελευθερία ακόμη και να αρνηθούν τον δημιουργό τους...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-434722470152803670.post-45085408466353960472022-01-08T15:52:43.841+00:002022-01-08T15:52:43.841+00:00Θεωρώ, ότι τα σχόλια ανήκουν σε δεοντολογική βάση ...Θεωρώ, ότι τα σχόλια ανήκουν σε δεοντολογική βάση στούς σχολιαστές και δεν αποτελούν ιδιοκτησιακή περιοχή τού κάθε ιστολόγου, ώστε να επιδέχονται περιορισμούς. Εφόσον υπάρχει η δυνατότητα τού αντιλόγου από κοινού, δεν διακρίνω κάποια αναγκαιότητα στο να αναλαμβάνει ο κάθε διαχειριστής ρόλο τσομπάνη, επειδή τυχαίνει να διαθέτει τούς κωδικούς τής σελίδας. Χαίρομαι να παρέχω χώρο, που μπορούν να εκφράζονται και να συνδιαλέγονται στην όποια βάση και άλλοι άνθρωποι, ακόμη και στην περίπτωση, που βγάζουν τα σώψυχά τους. Θεωρώ το καφενείο ένα πολύ χρήσιμο θεσμό, τόσο σε κοινωνική, όσο και σε ψυχολογική βάση. Δυστυχώς, δεν μπορώ να προσφέρω στην εικονική πραγματικότητα καφέ, πρακτική που πάντοτε εφάρμοζα, όποτε τύχαινε να κάνω παρουσιάσεις σε φυσικούς χώρους στο παρελθόν. Έχω δηλώσει συχνά, ότι δεν έχω κάποιο προσωπικό ζητούμενο στο διαδίκτυο, δεν ψάχνω για οπαδούς και θεωρώ, ότι το χειροκρότημα μόνον βλάπτει, καθότι ένα από τα βασικά μου μελήματα είναι να προσπαθώ να επισκοπώ την βλακία μου, για να μην παραπαίρνουν τα μυαλά μου άσκοπα αέρα. Δεν αξιώ μερίδιο στην σοβαρότητα, διότι αυτή γειτνιάζει με την σοβαροφάνεια και μπορεί εύκολα να περάσει κάποιος στην άλλη μεριά. Γουστάρω να παίζω καρπαζές με τα φιλαράκια μου και το μόνον που με ενδιαφέρει προσωπικά είναι τα γκομενιλίκια, στα οποία δυστυχώς απέτυχα οικτρά, διότι καίτι αλήτης δεν εγκαταλείπω αυτό, που θεωρώ κώδικα τιμής. Θεωρώ άδικο, ότι η Μέρκελ δεν μού απόδωσε τον μεγαλόσταυρο τής τιμής τής γερμανικής δημοκρατίας, παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες και τα χρήματα που ξόδεψα σε εκατοντάδες μπαρ, δισκοθήκες, και καφετέριες, αγωνιζόμενος σθεναρά για τον περιορισμό τής γυναικείας ομοφυλοφιλίας. Ευγνωμονώ τον Θεό, που με προστάτεψε να μην αποκτήσω εξώγαμα τέκνα, δεδομένου ότι αγαπώ τα παιδιά και θέλω να τούς προσφέρω πατρότητα, που δεν προξενεί ψυχικά τραύματα. Η γυναίκα μου μού έχει πεί, ότι με θεωρεί κάθαρμα, αλλά έχοντας κλείσει 42 χρόνια συμβίωσης μαζί της, μού έχει υποσχεθεί κάποιο δώρο, εάν καταφέρω, θεού θέλοντος, να κλείσω πεντηκονταετία.<br />Όσο αφορά την μακρά απουσία μου κατά καιρούς από το ιστολόγιο, αυτή οφείλεται στούς μπελάδες και στο τρόκολο, που τραβάω εδώ και 49 χρόνια στο κουρμπέτι. Έχοντας όμως πλέον συνταξιοδοτήσει τον εαυτό μου, χωρίς όμως να παίρνω κάποια σύνταξη, ελπίζω, ότι έφθασε πλέον η ώρα, να πάρω το αίμα μου πίσω σε κάποια μπαρ και καφετέριες, που μού έκαναν απαγόρευση εισόδου, επειδή "χάλαγα" την ατμόσφαιρα. Πέραν αυτού, την πλήρη επικύρωση στο πρόσωπό μου έχω βιώση ήδη σε βάθος και σε πλάτος, όταν παλιά, μπαίνοντας σε σκυλάδικα, σταμάταγε η ορχήστρα να παίζει, για να με καλησπερίσει ο τραγουδιστής, πριν κάνω το κατάστημα για μια ακόμη φορά λαμπόγυαλο. Βέβαια, εγώ έκανα τότε την λεζάντα μου, όμως οι μαγαζάτορες έβγαζαν ζεστό παραδάκι από τούς πιθικισμούς και τα ξεσαλώματα. Άλλη τεράστια εκδήλωση τιμής που βίωσα, ήταν, όταν ηλικιωμένος αγωνιστής, που είχα να τον συναντήσω τριάντα χρόνια, μού χτύπησε με αγάπη μέσα σε λεωφορείο την πλάτη, λέγοντάς μου ότι με αναγνώρισε. Για να μην αναφερθώ στις δάφνες, που αποκόμισα κατά την δεκαετία τού '90 στα πατάρια μαζί τα άλλα αδέλφια, κάνοντας αρειμάνιους αυτοσχεδιασμούς στο ροκ και το μπλουζ. Όταν όμως τρέχανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα και μάς ζητούσανε τα κοριτσόπουλα αυτόγραφα, εμείς δοσμένοι ψυχή και σώματι στα τζαμαρίσματα, κοιτάζαμε πώς θα οργανώσουμε την επόμενη πρόβα. Άρα η κάθε είδους λογοκρισία δεν χωράει στο χούι μου, αφού μέχρι σήμερα δεν κατάφερα να συμμαζέψω ούτε τον εαυτό μου. botilastopelagoshttps://www.blogger.com/profile/13943161658850133030noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-434722470152803670.post-12507024338410009242022-01-08T14:42:04.235+00:002022-01-08T14:42:04.235+00:00μποτίλια, νομίζω 'οτι από ένα σημείο και μετά ...μποτίλια, νομίζω 'οτι από ένα σημείο και μετά είχε στραβώσει κάπως το έργο... ίσως να εκλαμβάνονταν περισσότερο σοβαρά από όσο θα έπρεπε κάποια γραφόμενα, ίσως τα κίνητρα όλων όσοι συμμετείχαν στα σχόλια να μην ήταν τα ίδια... αν θυμάμαι καλά πάντως και συ κάποια στιγμή σταμάτησες να κάνεις αναρτήσεις... οφείλω όμως να πω ότι ήσουν ιδιαίτερα ανεκτικός, πολλές φορές και παραπάνω από όσο έπρεπε αχαχαχα! και είναι προς τιμήν σου αυτό, μπράβο σου...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-434722470152803670.post-78611289465762758092022-01-08T13:34:07.402+00:002022-01-08T13:34:07.402+00:00@ 1-1 από 1
Καλέ μου φίλε και εγώ γέλασα διαβάζον...@ 1-1 από 1<br /><br />Καλέ μου φίλε και εγώ γέλασα διαβάζοντας τα σχόλια εκεί. Τότε ήταν διαφορετική η βάση τής επικοινωνίας. Υπήρχαν και οι παρεμβάσεις τού Τόλη, που έκανε χαβαλέ ποιότητος, ραπίζοντας όποιον έβρισκε μπροστά του με καλαμπούρια, χωρίς να χαρίζεται και σε μένα. Στην πορεία δυστυχώς ή "σοβαρέψαμε", ή κουραστήκαμε. Το φιλαράκι που αναφέρεσαι δεν το συνάντησα από τότε. Τα τελευταία χρόνια έρχομαι αραιά στην Ελλάδα και άραζα σε κολλητούς που ήσαν άρρωστοι.botilastopelagoshttps://www.blogger.com/profile/13943161658850133030noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-434722470152803670.post-71121524759465656492022-01-08T10:10:31.306+00:002022-01-08T10:10:31.306+00:00α ρε μποτίλια... πλάκα είχε παλιά το μπλογκ σου, ε...α ρε μποτίλια... πλάκα είχε παλιά το μπλογκ σου, είδα λίγο την ανάρτηση του '13 που παραπέμπεις και γέλασα πολύ... αλήθεια, το άλτερ έγκο της Ερμείδου, τί κάνει; ζει; έχω πολλά χρόνια να τον πετύχω κάπου...Anonymousnoreply@blogger.com