ΜΗΝ ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙΣ
Δεν είναι αυτά που αφήνουν πίσω τα σκυλιά.
Το δάκρυ και ο ιδρώς
απλών ανθρώπων
ζυμώνουν το χαλίκι
για να βαρύνουν
αβάσταχτα
τα πεζοδρόμια
ως μετανοίας ένδυμα
μιας γης που εκδικείται.
Αφού δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτε
ας το κάνουν επί τέλους
ως η δημιουργία δίδαξε
με χάδι τρυφερό
στο χάος.
Κρυμμένοι μέσα στις παλάμες
κρανία κρεμασμένα στο λαιμό
χορός βαδίζων
ως κύκλος
σε κλοιό σιωπής
Μην αμφιβάλλεις -
πολέμου χρώματα διάφανα
που οξειδώθηκαν στην μνήμη
σκαλίζουνε
οι τρίβοι
στις πληγές μας.
Πελαγοφίαλος
Μακαρι να αμφεβαλλα Μποτιλια,θα ηταν νωρις ακομα.Πολυς πονος για μερικες καλες στιγμες.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Ζάχαρη
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ θερμά για την κατάθεση του ευγενικού σχολίου.
"...ότι αξίζει πονάει κ' είναι δύσκολο...", πάντοτε όμως κάποιοι επιμένουν.
Δεν αμφιβάλλω, αλλά προσπάθεια καταβάλλω, να επαναφέρω πρώτος εγώ τις μνήμες, πριν η διάβρωση φθάσει σε στρώματα ανέγγιχτα ακόμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πόνος που θάφτηκε από αγέρωχες καρδιές, δεν είναι δείγμα σδυναμίας.
Ας μην γίνει όμως αφορμή αφανισμού.
Συγκλονιστικές εικόνες
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγκλονιστικό και προφητικό το ποιήμα σου, πολέμου χρώματα σκαλίζουν οι προδότες και ανθέλληνες στις πληγές μας.
@αλλενάκι